आकाश हो गन्तव्य जमिनले थामेको छ, 
अब उडान भर्नु छ अतीतको दुःख भुली 
सूर्यको तापले पनि नपग्लिने पङ्ख खोजी ।

समुद्रको बिचैबिच एउटा डुङ्गा तरिरहेको छ । मान्नुस्, त्याे डुङ्गामा तपाईं हुनुहुन्छ l डुङ्गामा तपाईंले अहिलेसम्म कमाएकाे सबै धनसम्पत्ति राखिएको छ तर अचानक खराब मौसमको कारण तपाईंंको डुङ्गाबाट तपाईंंको सबै धनसम्पत्ति समुद्रमा खस्न पुग्यो र कसो कसो गरी तपाईंंले आफ्नो ज्यान जोगाउन सफल हुनुभयो l अब तपाईंसँग दुईओटा मात्र विकल्प छन् l   समुद्रको बिचैबिच आफ्नो धनसम्पत्ति गएको दुःखमा रुँदै बस्नु र अब जीवनमा केही पनि गर्न नसक्ने भनेर हार मान्नु l तपाईं त्यही डुबेको सम्पत्ति तपाईंंलाई कति महत्त्वपूर्ण थियो भनेर तपाईंले समुद्रको चिसो हावालाई बुझाउन सक्नुहुन्छ अथवा हार नमानी मौन भई समुद्रको किनारमा आउने बाटो खोजेर नयाँ सुरुवात गर्नु l 

यस समुद्रको उदाहरणजस्तै हाम्रो जीवनमा पनि धेरै यस्ता अवस्थाहरू अlउँछन् तर सायद हामीलाई थाहा पनि हुँदैन कि हाम्रो जिन्दगीले हाम्रो परीक्षा लिइरहेको छ भनेर र त्यो जीवनको परीक्षामा दुःखको बिउमा मल दिने कि सुखको बिउमा मल दिने भन्ने उत्तर हामीमाथि नै निर्भर हुन्छ l अतीतको गल्तीलाई लिएर हाम्रो आउनेवाला सुमधुर भविष्यलाई बिगार्ने छौँ अथवा हामी त्यसबाट पाठ सिकेर अगाडि बढ्ने छौँ र सुमधुर भविष्य बनाउने छौँ, यो सबै हाम्रै हातमा हुने छ l पृथ्वीमा जन्म लिइसकेपछि हामीले दुःखलाई पन्छाउन सक्दैनाैँ l दुःखको त्यो कालो घडीमा दुःख  मनाएर हारको त्यो कालो मुखौटोले छोपेको त्यो शरीरमा कहिले उज्यालोको प्रकाश छिर्न पाउँदैन l 

हामी धेरै दुःखी तब हुँदैनाैँ जब नराम्रो घटना घट्छ, हामी दुःखी त तब हुन्छौँ जब त्यो अचानक घट्छ l असार महिना वर्षाको महिना हो भनेर हामी सबैलाई थाहा छ त्यसैले हामी बाहिर जाँदा हामीले पानीबाट बच्न पहिलेदेखि आफूसँग छाता बोकेर हिँड्छौँ । त्याे बेला थोरै पानीका थोपा शरीरमा पर्दा पनि हामीलाई त्यति दुःख लाग्दैन तर यदि चैत वैशाखमा हामी कतै बाहिर जाँदा पानीले भिजायो भने हामी धेरै दुःखी हुन्छौँ किनकि चैत वैशाख वर्षाको महिना हैन र हामीले पानीसँग बच्ने केही कुरा आफूसँग बोकेका हुँदैनाैँ र सबै कुरा अचानक हुन्छ l 

त्यसैले हामीले केही कार्य गर्नुअघि त्यस कार्यको सकारात्मक र नकारात्मक पक्षलाई राम्रोसँग परीक्षण गर्नुपर्छ, जसका कारण यदि केही नकारात्मक घटना घटिहाल्यो भने पनि  हामीसँग त्यो घटना अचानक हुँदैन र हामीले त्यो कालो क्षणलाई उज्यालोको प्रकाश दिन सक्छौँ l 

बास्केटबल संसारभरि फैलिएको र संसारभरि धेरै मात्रामा खेलिने एक रोमाञ्चक खेल हो ।  यो खेललाई सन्  १८९१ मा जमेस नैस्मिथ नामक मानिसले बनाएका थिए । यो खेलमा २ टिम एक आपसमा प्रतिस्पर्धा गर्दछन् । दुवै टिमबाट ५/५ जना गरी मैदानमा १० खेलाडीहरू हुन्छन् । यो खेल पहिलो, दाेस्रो, तेस्राे र चाैथाे क्वार्टर गरी ४ वटा क्वार्टरमा बाँडिएको हुन्छ । यो खेल संसारको ७ औँ श्रेणीमा पर्दछ ।  
 
 एन. बी. ए. (नेसनल बास्केटबल असोसिएसन) चर्चित बास्केटबल लिग हो । यो लिग सन् १९४६ जुन ६ मा न्युयोर्क भन्ने सहरबाट सुरु भएको थियो । यो लिग आजभन्दा ७५ वर्षअगाडि नै बनेको हो । यो लिगमा ३० ओटा टिम रहेका छन् र तिसमध्ये २९ ओटा युनाइटेड स्टेट्स्‌बाट छन् भने एउटा चाहिँ क्यानडाबाट । 

एन. बी. ए. २०२०-२१ अहिले सम्मको ७५ औँ सिजन थियो । ३० ओटा टिममध्ये १६ ओटा टिम प्लेअफबाट आएका थिए । ८ ओटा टिम इस्टर्न कन्फेरेन्स् र  अरू ८ टिम वेस्टर्न कन्फेरेन्स्‌बाट आएका थिए । इस्टर्नबाट अरू टिमलाई हराउँदै मिलवाकी बक्स् र एट्लान्टा हक्स सेमिफाइनलमा पुगेका थिए । त्यसैगरी वेस्टर्नबाट अरू टिममाथि विजय हासिल गर्दै लस एन्जलस क्लिपर्स् र फिनिक्स सन सेमिफाइनलमा पुगेका थिए । 

बक्स् र हक्सको खेलमा बक्स्‌ हक्सलाई पराजित गर्दै इस्टर्न कन्फेरेन्स्‌बाट फाइनलमा पुगेको थियो । त्यसैगरी वेस्टन कन्फेरेन्स्‌का दुई टिमबाट लस एन्जलस क्लिपर्सलाई हराउँदै फिनिक्स सन फाइनलमा पुगेकाे थियाे । यी दुई टिमबिच भएको कडा प्रतिस्पर्धापछि फिनिक्स सनलाई हराउँदै  मिलवाकी बक्स् एन. बी. ए. २०२०-२१ काे विजेता टिम बन्याे । ५० वर्षपछि मिलवाकी बक्स्‌ले यो साल एन. बी. ए.को कप उठाएको हो ।

I got an opportunity to study in Kathmandu, as most of us “outsiders” always long for what Kathmandu is like and what I will get from there. I was very excited to visit Kathmandu, and mostly I was very excited for my first flight. On Poush 2077, I along with my friends got an opportunity to visit Kathmandu from Phidim. First, we took a Taxi to reach Bhadrapur because the airport is in Bhadrapur, Jhapa district. After we reached Bhadrapur, we started moving to the airport. 

We were very excited to travel by airplane. That was the first time that we saw an airport. After some Formal chit-chat, we went for the security check. After the security check, we entered inside for the Boarding pass. The Buddha Airways flight was scheduled to leave at 1:30 pm. The Flight was on time and luckily, I had the window seat which doubled my excitement. I was fully prepared and waiting for the take-off. Before take-off, Air hostesses introduced themself and they told us about safety rules. Both introductory sessions were in English and Nepali language so it was easy to understand. Finally, the time came, the plane was moving forward on the runway, I felt the jolt throughout till the opposite end and all the while I was feeling as if I was in a bus. Finally, it took an about-turn and increased the speed exponentially. Within a few seconds, I was high, up in the sky. The view was breathtaking. The roads, buildings, rivers, fields, everything was very tiny, all seemed like lines, toys, etc. The city looked like a small toy model of a city. 

My ears were humming initially when the plane increased in height, but later on, everything was fine. The distance from Bhadrapurto Kathmandu is about 50 minutes but most airplanes took about 1 hour to land. I had heard of peoples’ experiences of getting chocolates, drinks, etc but I didn't get anything, whether they were lying or I wasn’t lucky. I had this feeling throughout. Finally, I got to know it was because of covid-19, and that time was so risky to travel. Finally, we reached Kathmandu at 2:30 pm. The Tribhuvan International airport is really big and the view is so eye-catching. After reaching there, we received our bags and a bus dropped us off at the airport. So, many planes were lined up there. It was one of the most memorable experiences of my life. 

The answer representing our world today is a big “ YES” as most of the South Asian population is labeled as misogynists and people with lower mindsets or standards of treating women. But, my perspective is not to elaborate on this present status, rather this article will tend to explore the state of our women in prehistoric Vedic times where there was no interference of Britishers and influence of Californication. 
This time is known as the Rig Vedic Period [ 1500BCE-1100 BCE].

In order to prove the prominence of women in that time, we can take examples of their involvement in the family’s economic status. Women had an equal contribution to the financial status of the family by engaging themselves in the local professions at that time like weaving, sewing, and corn grinding, etc. Also, we cannot forget their involvement in wars and defense. Women had great pride and personality. If we carefully read the hymns of rig Veda and interpret them, every sexist thought that we have will get eliminated. In fact, most of the mantras of rig Veda are written by women. This involvement of women in writing the holiest scriptures of the religion itself proves to answer the patriarchal blames for the religion. In terms of having a voice and rights, women were jubilated with freedom and independence having access to education, proper guidance, and active participation in public discourse. One of the hymns when translated says that “the woman and her new husband are of the same level as her previous husband”. This clarifies that a widow’s marriage was permitted at that time.

Women at that time had immense respect and validation, not for being a housewife or mistress but a true individual with great potential to serve humanity. In my opinion, what degrades our norms and forms all these taboos and sexist beliefs might be a consequence of several invasions, different colonial myths, and of course the “Californication”.

एक दिन बेलुकीको कुरा हाे, म कतैबाट घर आएको थिएँ । मेरो घरकै छेउमा वडा कार्याल पनि छ । त्यहाँ मैले ठुलो भिडभाड देखेँ । त्यहाँ बुझ्दै जाँदा त्यो भिड जनचेतना कार्यक्रममा सहभागी हुने मानिसहरूको रहेछ । 

त्यस दिन जिल्लाबाट जनचेतनाको कार्यक्रम लिएर हाकिम साहेब वडा कार्यालमा आउनुभएको थियो । मेराे बुवा वडा अध्यक्ष भएकाले हाकिम साहेबले बुवालाई खोज्नुभयो र सबै कुरा सम्झाउनुभयो । बुवा त्यस कार्यक्रमा आफैँ सहभागी हुनुभयो र गाउँका अरू महिलाहरूलाई पनि त्यस कार्यक्रममा सहभागी हुनका निम्ति बोलाउनुभयो । बुवाले बाटो हिँड्दै गर्नुभएकी एकजना दिदीलाई अरू पनि २०-३० जना महिलाहरूलाई बोलाइदिनु भन्नुभयो । ती दिदीले गाउँका केही महिलाहरूलाई बोलाउनुभयो र कार्यक्रम सुरु भयो । अन्त्यमा कार्यक्रम सकिँदा हाकिम साहेबले त्यहाँ उपस्थित भएका सबै जनालाई नास्ता खुवाउने सोच्नुभएकाे रहेछ । हाकिम साहेबले खाजाका निम्ति त्यहाँ उपस्थित हुनुभएका सबै महिलाहरूलाई प्रतिव्यक्ति ३०० रुपैयाँ दिनुभयो । त्यहाँ हाकिम साहेबले सबैजनालाई उपस्थितिमा सही छाप गर्न लगाएर उनीहरूलाई खाजा खाने पैसा दिएर बिदा गर्नुभयो । उनीहरूलाई पैसा त दिइयो तर उनीहरूलाई त्यो पैसा किन दिएको हो भन्ने कुरा थाहा नै थिएन ।  

जब सबैजनालाई वडा कार्यालयबाट बिदा गरियो । त्यसकाे केही बेरपछि कार्यालयअगाडि टन्नै भिडभाड देखियो । मैले यसाे बुझ्दै जाँदा त्यो भिडभाड त्यही पैसा दिएको कारणले भएको रहेछ । मैले घरछेउकै एकजना आमालाई किन पैसा दिइएकाे रहेछ भनेर सोधेँ । मलाई ती आमाले भन्नुभयाे, “त्यहाँ वडा कार्यालयमा छाप लगाउन लगाएर पैसा दिइएकाे छ भन्ने हल्ला छ ।” गाउँका सबै मनिसहरूमा के हल्ला फैलिएको रहेछ भने मान्छे छानी छानी पैसा बाँडिएको छ । मानिसहरूले बुझ्न नसकेर त्यस्ताे गलत हल्ला फैलिएको रहेछ । मलाई त त्यो कुरा सुन्दा एक छिन हाँस पनि उठ्यो किनभने मैले यस्ताे सोचेँ कि जनचेतना कार्यक्रमकै बेला यस्तो चेतनाहीन हल्ला !

मलाई यस्तो लाग्छ कि त्यो गलत हल्ला मानिसहरूले बुझ्न नसकेर भएको रहेछ । साँच्चिकै यहाँ, हाम्रो गाउँमा शिक्षाको कमीले गर्दा यहाँका मानिसहरूमा जनचेतनाको कमी देखिएको जस्तो लाग्छ मलाई ।

वि. सं. २०७३ पाैष १६ गते मेरो पहिलेको विद्यालयले कक्षा ७ का विद्यार्थीहरूलाई पोखरा भ्रमणका लागि अवसर दियाे । हामी भर्खर ७ कक्षामा पुगेका विद्यार्थीलाई पोखरा भनेको विदेश बराबर लाग्थ्यो किनभने हामी त्यता मात्र आफ्नो परिवारसँग जान्थ्याैँ र कोही कोही त पोखरा गएका पनि थिएनन् । रु.७००० मा ३ दिन पोखरा भ्रमण एकदमै राम्रो अवसर थियाे हामीलाई । त्यसैले यो भ्रमणमा लगभग ९७% विद्यार्थी आएका थिए । 

अहिले पनि त्यो भ्रमणको याद आउँछ मलाई । १२-१३ वर्षको रमाइलाे उमेरमा आफ्नाे परिवारबिना साथीहरू र ४ जना शिक्षकहरूसँग आफ्नो घरभन्दा ८-९ घण्टा टाढाकाे ठाउँमा २ रात बिताउने भनेको एकदमै रमाइलो कुरा थियो । 

पोखरा जाँदा हामी ३ ओटा बस लिएर ८ घण्टा लगातार त्यो घुमाउरो बाटोमा हल्लिँदै, गीत सुन्दै र कुनै कुनै बेला नाच्दै पोखरा पुग्यौँ । त्यहाँ ‘लेक साइड होटेल’ मा चेक इन गरेपछि हामी सबैजना एउटा काेठामा ५ जनाकाे समूह हुने गरी बस्यौँ । 

रातको बेला, चिसो हावा, उज्यालो सहर र चम्किलो आकाश ! १२-१३ वर्षकाे हुँदा बियर खान नमिल्ने भएकाले १२ प्याकेट चिप्स र १० बोतल कोक किनेर झ्यालबाहिर हेर्दै हामी ३५-४० वर्षीय अधबैँसेझैँ एक अर्कालाई आफ्नो बच्चा बेलाको कथा सुनाइरहेका थियाैँ । के गर्नु, भोलिपल्ट ३ जनालाई रुघा लागेछ । 

रमाइलो सहर, रमाइला साथी र रमाइलो जिन्दगानी, त्यो ३ दिनकाे अवधि छोटो भए तापनि हामी ५५ जना विद्यार्थीका लागि एकदमै रमाइलो पल रह्यो । 

फेवा तालमा डुङ्गा चढियो, ‘नाइट मार्केट’ मा किनमेल गरियो, डिजे पार्टी हुँदा लुकेर १० जना त्यो रात पोखराको त्यो सडकमा १ घण्टा म्याराथुन भन्दै भाग्दै गरेको पनि मजासित याद छ मलाई । 

ती पल अब हराइसके । त्यसलगायत पनि हामीलाई विद्यालयले बन्दीपुर, चितवन, झापा, इटहरी, भारत, लुम्बिनीजस्ता धेरै रमाइला ठाउँ पनि लाग्याे तर पोखराजस्तो ठाउँ र रमाइलो भ्रमण अरू ठाउँमा हुन सकेन किनभने त्यो हाम्रो पहिलो भ्रमण थियाे, जसले केही प्रभाव ल्याएको थियाे हाम्रो जिन्दगीमा ।
 

The year 2020 and 2021 has been a major rollercoaster ride for all of us. Covid-19 forced us to stay at home with limited things to do, yet gave us many opportunities in the online world. One thing is for sure that if there was no lockdown and all, I suppose I would have not been enrolled in Deerwalk. So, more or less, I am grateful that Covid made me able to choose Deerwalk where I met different people with different personalities than my friends from school. 

Here, I met Tech Enthusiasts, Anime and Manga Enthusiasts, Gaming Enthusiasts, Programming Enthusiasts and many different people who have wide varieties of hobbies yet are similar to each other in one way or another. The new class and college allowed me to meet different friends with whom I will spend 2 years at most with, and will always leave a deep mark in my life. Different groups, different ideas, different people, different class, culture, geography,  yet all of us together made the short time we had in Grade 11 better, and fun even with the low amount of time we actually spent other than in the online classes where we could not meet and talk. 

Hiking, DSS Night, Sports Meet, DSS talk, different extraa courses, Lunch Time, Breaks, Classes and the time to go home together are the best memories I had during the pandemic time. Not forgetting about the teachers, the teachers we had during this year were very fun and caring. There will be unexpected jokes suddenly during classes as well as serious lectures and teaching to make us solve our problems and mistakes.Though I had not participated, some teachers used to play with us and even invited us to play during weekends which was a new thing. Though they let us do what we want and be free instead of getting bound, they still reminded us to do what must be done and not to do what must not be done. 

The programs conducted by the college were also very good and fun as the college did everything they could to allow us to take part in such events even though the situation due to the pandemic seemed not so optimistic.

Projects given to us were good too as they allowed us to hone our research abilities and knowledge and allowed us to engage and make interesting things and programs using what we have learned during the year as well as the things we could learn while doing the projects.

I have high expectations for the session of Grade 12 as we had in grade 11. We could enjoy it again if the pandemic ceases allowing us to return back to the college. Frankly speaking though, I was sort of surprised that the sections were changed, making me be separated from my two very close friends and I hope they don’t miss me too much in the next class but still this doesn't stop me to feel hopeless as classmates whom I could not spend time with last year due to some changes will be there in the new session with me.
 

यस पटकको सत्चालिसौँ कोपा अमेरिकाको आयोजना अर्जेन्टिना र काेलम्बियामा गर्न लागिएको थियो तर कोरोना भाइरसको सङ्क्रमणका कारण कोपा अमेरिकाको आयोजना अर्जेन्टिना र काेलम्बियामा गर्ने तयारी भएको भए पनि अन्तिम समयमा ब्राजिलमा गरिएकाे थियो । यस पटकको प्रतिस्पर्धामा १० वटा टिमहरूले भिडन्त गरेका थिए । १० टिमलाई दुइवटा समूहमा विभाजन गरिएकाे थियो, जसमध्ये टिम ‘ए’ मा उरुग्वे, पाराग्वे, चिली, बोलिभिया र अर्जेन्टिना थिए भने टिम ‘बी’ मा ब्राजिल, पेरु, काेलम्बिया, इक्वेडर र भेनेजुएला रहेका थिए । समूह चरणका खेलमा तीन खेल जित्दै र एक खेल बराबरी गर्दै अर्जेन्टिनाले समूह चरण पार गरेको थियो ।
जुलाई चारमा भएको खेलमा रोड्रिगाे डि पल, लौटारो मार्टिनेज र मेसीले गोल गरेका थिए । जुलाई सात तारिखमा भएको सेमी फाइनल खेलमा पनि अर्जेन्टिनाले काेलम्बियालाई निर्धारित समयको खेल एक एकको बराबरी भएपछि पेनाल्टीमा हराएको थियो । याे खेलमा अर्जेन्टिनाका गोल किपर इमी मार्टिनेजले काेलम्बियाका तीन प्रहारलाई गोल हुनबाट बचाएका थिए । प्रतिस्पर्धात्मक खेलमा मुस्किलले काेलम्बियालाई हराएको अर्जेन्टिनाले फाइनल खेल ब्राजिलसँग खेलेको थियो । ब्राजिलसँगको फाइनल खेलमा खेलको बाइसौँ मिनेटमा एन्जल डिमारियाले गोल गर्दै अर्जेन्टिनालाई अग्रता दिलाए । त्यही गोल नै निर्णायक गोल साबित हुँदा आफ्नै भूमिमा ब्राजिल पराजित हुन पुग्यो । यो जितसँगै अर्जेन्टिनाका कप्तान लियोनल मेसीले पहिलो पटक देशका लागि ट्रफी उचाले । ट्रफी जित्नुका साथै अर्जेन्टिनाका कप्तान मेसीले सर्वाेत्कृष्ट खेलाडी र सर्वाधिक गाेलकर्ताको ट्रफी पनि जितेका थिए ।
मेसीकै नेतृत्वमा सन् २०१५ र सन् २०१६ मा फाइनलमा पुगेको भए पनि पेनाल्टी सुट आउटमा चिलीसँग अर्जेन्टिना पराजित हुन पुगेको थियो । क्लब फुटबलमा सफल भएका मेसीले राष्ट्रको लागि कुनै उपाधि पनि जित्न नसक्दा मेसीको आलोचना पनि हुने गरेको थियो तर यस वर्षको कोपा अमेरिकाको कप उचालेसँगै मेसीले आलोचकहरूको मुखमा बुझाे लगाइदिएका छन् । 
 

Weapons and arms have been used in this world for a very long time and have always caused war and conflict. Many have thought of the idea of using weapons to bring peace and order during ancient times but, weapons can never bring peace rather what it can bring is fear, devastation, pain. On the other hand, the same cannot be said about the art of negotiation. The discussion aimed at reaching an agreement is called negotiation. 
Negotiation is in fact a “dangerous” weapon that can bring peace. It is dangerous because of its traits that end conflict and war, just by disseminating the communication skills. If two parties come to an agreement it can bring prosperity not only that it can make others offer you some profit by losing something. Negotiation is always aimed to get more profits than losses. For example, through negotiation two countries can build up certain conditions to come to an agreement for trade which will build good relationships between countries as both countries can profit from each other. A person good at negotiation is always given more priority. The question “Why?” might arise there. It is easy to find out the reason. A person good at negotiation has good communication skills, listening qualities, ability to clear misunderstandings, problem-solving skills, decision making, assertiveness, and dealing with difficult situations. If a person is good at negotiation he or she can gain more from you without you even knowing or noticing that they have very little to lose. Not all negotiations are successful,  so you should not always expect negotiations to go smoothly. There are three important elements that are likely to affect negotiation i.e. attitude, knowledge,  interpersonal skills. One should never lie to the other party during negotiation as it can hamper their relationships and future negotiations. Many wars have come to end because of negotiation as they are necessary for treaties. For example, history’s two biggest wars WWI and WWII came to an end due to treaties that were possible due to intense and harsh negotiation.  
In today’s world, we need negotiation skills everywhere so every student should start to practice these skills which are good communication skills, listening, ability to clear misunderstandings, problem-solving skills, decision making, assertiveness, and dealing with difficult situations. 
 

धन नै सबै थोक हो भनेर लम्पट भएर लाग्दा त्यसले हाम्रो जीवनको रस खोसिदिन्छ; जीवनको सुगन्ध खोसिदिन्छ; जीवनको सौन्दर्य खोसिदिन्छ । मृत्युको मुखसम्म पुग्दा हामी खोक्रा भइसक्छौँ । अझै पनि मनमा भोक मरेको हुँदैन, धनको । मानिससँग धन भएर मात्र हुँदैन, उससँग उदार मनको पनि त्यतिकै आवश्यकता पर्दछ । मानिसको मन सङ्कुचित भएमा उसले धन भए पनि जीवनमा केही गर्न सक्दैन । मानिसहरूले आफ्नो जीवनमा केही सफलता हासिल गर्न पनि मनमा उदारता र भावनामा फराकिलोपन हुनु जरुरी छ । यो भएन भने उसले हासिल गर्न खोजेको लक्ष्य नै सफल हुँदैन ।
धन भनेको एक किसिमको चिज हो, जसले हरेक मानिसलाई आफुतिर तान्न खोज्छ तर त्यो धन हसिल गर्नलाई मन हुन पनि जरुरी छ । कुनै काम समाप्त पार्नको लागि धन त चाहिन्छ नै तर मन नभएसम्म त्यो कुरा समयमा भ्याइएला त ? पक्कै भ्याइँदैन । त्यसैले धन भएर मात्रै कुनै काम सम्पन्न हुन्न, त्यसका लागि मन सक्रिय हुनैपर्छ । समाज सेवाको कुरा गर्दा अहिले देश विदेशमा विभिन्न नाम गरेका संस्थाहरू स्थापित भएका छन्, चाहे उनीहरूले भिन्न प्रकारका सेवा दिए पनि गर्ने भनेको मनले नै गर्दा हो । सेवा गर्दा पैसा आवश्य चाहिन्छ तर मन ठुलो हुनुपर्छ । हामी राजनीति वा उद्योगको कुरा गरौँ । त्यहाँ सबै मनको खेलले नै हार जित हुने हो । यी सबै चिजमा धनको जोहो त गर्नुपर्ला तर मनले पनि त्यही अनुसार काम गर्‍यो भने त्यो मानिस सफल हुन समय लग्दैन । पैसाभन्दा पनि पहिला मानिसको मनले त्यो क्षेत्रमा रुचि राखे मात्र जान मन लाग्छ । समाज सेवाका लागि पनि मानिसको मन उदार हुनैपर्छ । मन उदार भएन भने पैसाको महल भए पनि उसले केही गर्न सक्दैन । राज्य सञ्चालन गर्नेसित उदार मन भएन भने धन मात्र भएर के हुन्छ ? त्यस्ता शासकले आफैँ सबै सकिदिन्छन् ।
जन्मिएपछि मर्नु प्रकृतिको नियम हो । मानिसले मरेर जाँदा धन जति भए पनि आफूसँग लान असम्भव छ तर यदि मानिसको मन राम्रो छ भने उसले आफूसँग भएको धन गरिबलाई बाँड्न सक्छ र यसरी उसलाई असल नागरिकका रूपमा सबैले चिन्छन् ।
 

'Promise!' said I, 'thing of sludge.'
Somewhat louder than the trudge
Eagerly I looked for the prediction
The provision smiled
Back into my memories assuring
I crave the confirmed, convinced confirmation
All my soul within me turing
The arrangements came procuring
Remembering many pimping, retaining vows
Ah, distinctly I was vying
I felt obliged to admire the plows.

Still is lying, still is lying
The recruitment seemed happy shying
I crave the unopposed, unfazed urging
As of someone gently eying, eying
I felt compelled to sniff the roadways
Groom - groom - groom!
Suddenly, I heard some habituating
My backhoe, I could not awaken.

I crave the earthmoving, eldest engagement
Salivating and salivating with my lad
Quoth the route, 'Don't go sad!'
To warn me about the layout
It was ironclad, devout, mad!
Instead I uncovered the designer
'It's that son-in-law,' I muttered
Death shall bring options
And the conduit never combing
 

विद्यार्थीले अध्ययन गर्ने क्रममा बिताएको समयलाई विद्यार्थी जीवन भनिन्छ । विद्यार्थी जीवन सामान्यतया मानव जीवनको बाल्यकालदेखि नै सुरु हुन्छ । विद्यार्थी जीवनले हाम्रो भविष्य कस्तो हुन्छ भन्ने कुरा निर्धारण गर्दछ त्यसकारण भावी जीवनलाई सफल र सुखी बनाउनका लागि यो समयमा धेरै परिश्रम गरी आफ्नो अध्ययनलाई अगाडि बढाउनुपर्दछ । विद्यार्थी जीवनमा मुख्य काम भनेको नै अध्ययन गर्ने र नयाँ नयाँ कुराहरू सिक्ने हो । हरेक विद्यार्थीलाई धेरै पढ्ने र भविष्यमा प्रतिष्ठित व्यक्ति बन्ने इच्छा हुनुपर्छ ।  

विद्यार्थी जीवनको क्रममा हाम्रो शारीरिक तथा मानसिक विकास पनि सँगसँगै भइरहेको हुन्छ । यो समयमा धेरै सङ्घर्षका कुराहरू, रमाइला कुराहरू तथा अन्य राम्रा र नराम्रा अनुभवहरू पनि हुने गर्दछन् । यो समयमा अध्ययनका साथसाथै रमाइलाका लागि गरिने विभिन्न क्रियाकलाप, जस्तैः नाचगान गर्ने, पिकनिक जाने, खेलहरू खेल्ने आदि त झन् बिर्सिनै नसकिने पक्ष हुन् । त्यसैगरी बौद्धिक विकासका लागि गरिने खेलकुद, चित्रकला, वादविवाद जस्ता प्रतियोगिताहरू, शैक्षिक भ्रमण, सांस्कृतिक कार्यक्रम, अभिभावक दिवस आदिमा सहभागी भएका बेलाहरू पनि अविस्मरणीय हुने छ । 

विद्यार्थी जीवनमा नयाँ नयाँ धेरै साथीहरू तथा शिक्षक शिक्षिकाहरूसँग सङ्गत गर्न पाइन्छ । खराब सङ्गत भयो भने बर्बाद हुन सक्छ त्यसैले अध्ययनका साथसाथै साथीहरूको सङ्गत, गुरुहरूको सरसल्लाह, पढिएका पाठहरूको ज्ञानलगायत सबै कुराहरूको विचार पुर्याएर अनुशासित भएर अघि बढ्नुपर्छ । वास्तवमा विद्यार्थी जीवन हाम्रो जीवनकै सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण र मूल्यवान् समय हो । यो समयलाई सही सदुपयोग गरेर आफ्नो जीवनमा अगाडि बढ्नुपर्छ ।