मलाई आउँछ याद, धेरै नै आउँछ याद

म जति ठुलो हुँदै गएँ, त्यति नै आउँछ याद

ती यादहरूले मलाई हँसाउँछन्,

र ती यादहरूले मलाई रुवाउँछन् ।

म साथीहरूसँग रातभरि उठेको याद

म साथीहरूसँग सँगे सुतेको याद

बिर्सिनै सक्दिनँ म ती यादहरू

बिर्सिनै सक्दिनँ म ती यादहरू ।

मिठा यादहरू मिठै हुन्छन्,

तर यादहरू जति पुराना हुँदै जान्छन्,

तिता याद पनि मिठा हुँदै जान्छन्,

मलाई आउँछ याद, धैरै नै आउँछ याद ।  

सरले स्कुलमा पिटेको याद

साथीसँग झगडा गरेको याद

दुख्न छोड्छन् ती याद

पोल्न छोड्छन् ती याद

सँगै बाहिर खेलेको याद

सँगै गाली खाएको याद

मलाई आउँछ याद, धेरै नै आउँछ याद

म मरुन्जेलसम्म पनि बिर्सन्नँ ती याद ।

In the vast world of entertainment media such as anime, few have left their mark as a really good horror story in my opinion. When the show aired, not much was expected from ‘The Promised Neverland(TPN), however, it shattered all the barriers and has left its mark as one of the best horror anime in history.

The beauty of TPN is that although it is of the horror genre, it is not bound only by that. It also consists of mystery, suspense, and thrill which further amplify the viewing experience. All of this combined with a well-written story is what made the show so loved and popular. The story begins in a place called “The House” which is portrayed as an orphanage where many children live until they are “shipped” to their to-be parents. The House is managed by the caretaker who everyone calls “Mama”. Mama is depicted as a loving mother who cares deeply for all the children in the house and is equally loved by them. It seemed as though everything was alright until one night when one of the many children was “shipped” to her new family. Our main characters Emma and Norman find out that Mama is not actually the caring and loving mother they thought she was and that the world they were living in, which they believed to be normal, was far from it. 

This is where the show truly starts to shine and shows why it truly one of the best. The mystery of who Mama really brings fear to Emma and Norman as they investigate her. And when Mama noticed that they had realized, the cat and mouse game began. “How do they hide from Mama? How will they escape? Can they win? What even is this place anyway?” All of these questions start to form in every viewers’ mind as they watch Emma and Norman entering situations of life and death. The fear of not being able to escape, being caught, running away keeps everyone on edge. And when the mystery is revealed little by little, jaw-opening moments occur which really makes you want more and more. The thrill of the chase, the mystery of the story, altogether make its horror amazing.

The horror is astounding as it is, but that's not all that makes it great. The show has really well-written characters whose development we see throughout the show. The way they handle knowing that their mother is not who she says she is, their strategies, and their feelings of escaping with everyone, all can be felt which really makes them so interesting and makes you want to root for them. Furthermore, the direction of the show as well is outstanding. The choice of sounds, scenes, lighting all are fabulous. And most of all, the voice acting was over the roof. You could feel the emotions of the characters through their voices. Their feelings of fear, joy, horror, and relief all being flawlessly voiced sold the show to many people and along with a great soundtrack, the show has made its mark as one of the best.

This is a type of show that should be experienced by yourself rather than learning about it through various reviews. It is something that cannot be expressed in words and should be watched to get fully immersed in the show. Personally, I rate the show a 9/10. It is an amazing show with many great moments. It has some nitpicky parts which could be called flaws but that is just my personal opinion. Overall, ‘The Promised Neverland is a really outstanding show and I recommend everyone to watch it.

नेपालकाे विकास नहुनुमा हामी धेरैजसो सरकारलाई दोष दिने गर्छाैं तर हामी आफूलाई भित्रबाट हेर्न खाेज्दैनौँ। नेपालका अधिकांश ठाउँहरूमा फोहर हुन्छ र त्यस्तो फोहर तपाईं हामीबाटै हुन्छ । म आफ्नो स्कुलबाट घर फर्किँदा मजस्तै एउटा विद्यार्थी आफ्नो स्कुलबाट कुरकुरे खाँदै आउँदै थियो । कुरकुरे खाइसकेपछि उसले हातमा भएको प्लास्टिक कहाँ फालाैँ भन्दै यताउति हेर्यो अनि अन्त्यमा उसले हातबाट प्लास्टिक फुत्त फुटपाथको एउटा कुनामा फाल्यो, म त हेरेको हेर्यै भएँ किनकि मैले मेरो झाेलामा आफूले खाएको चाउचाउको प्लास्टिक घर गएर फाल्छु भनेर बाेकेकाे थिएँ । हामी आफूबाट त्यस्तो काम हुन्छ अनि हामी अन्तिममा सजिलैसँगै सरकारलाई दोष लगाएर कुरा टुङ्ग्याउँछाैँ । 

नेपालको विकास गर्ने सरकारले हो तर त्यसभन्दा ठुलो विकास तपाईं हामीबाट हुन्छ, हामी सबैबाट हुन्छ । थोपा थाेपा मिलेर सागर बन्छ भनेजस्तै साना साना कुराबाट देश र आफ्नो चरित्र देखा पर्दछ । नयाँ नेपालको विकास तपाईं हाम्रो हातमा रहेको छ । हाम्रा पुर्खाहरूले जोगाएको देश अहिले फुट्दै गएको छ । १२ कक्षा सकेपछि हामी मध्ये अधिकांश विद्यार्थी पढाइको नाममा र कामको नाममा देशबाट बाहिर जान्छाैँ अनि देशलाई फर्केर हेर्दैनाैँ ।

हामी जहाँ भए पनि याे देशको सम्मान गराैँ अनि नेपालको बारेमा सोचाैँ । यहाँका मान्छेहरूका लागि, यहाँका किसानहरूका लागि, यहाँका श्रमिकहरूका लागि साेचाैँ । सधैँ भ्रष्ट नेताहरूका कुरा काटेर मात्र हामी कतै पनि पुग्दैनाैँ । याे देशको भविष्य तपाईं हाम्रो हातमा छ ।

एउटा यस्तो साथी होस् जसले जुनै अवस्थामा पनि साथ देओस्, कहिले छोडेर नजाओस् र धेरै माया गरोस् । सायद यो सबैको इच्छा हुन्छ तर यस्तो साथी पाउन धेरै गाह्राे हुन्छ । हामीले जीवनमा धेरै मान्छेहरू भेट्छौँ तर ती सबै सबै साथी हुँदैनन् । भाग्यमानी हुन्छन् ती मानिस जसले एउटा असल साथी पाउँछन् । मित्रता सायद सबैभन्दा ठुलो आशीर्वाद हुनुपर्छ किनकि यसले जीवनमा धेरै असहज परिस्थितिलाई पनि सजिलो बनाइदिन्छ । भनिन्छ नि एउटा लट्ठीलाई भाँच्न जति सजिलो हुन्छ, त्यति सजिलो एकभन्दा धेरै लट्ठीलाई भाँच्नमा हुँदैन । वास्तवमै भन्नु पर्दा मित्रता एउटा शक्ति पनि हो, जसले हामीलाई कहिल्यै झुक्न दिँदैन ।

यसका अतिरिक्त हाम्रा धेरै साथीहरू हुन सक्छन् तर ती भिडहरूमा एउटा त्यस्तो साथी पनि हुन्छ जसले हाम्रो मनको कुनामा एउटा छुट्टै स्थान पाएको हुन्छ, जसलाई हामीले चाहेर पनि बिर्सन सक्दैनौँ, जसले हामीलाई एउटा खराब मान्छेबाट राम्रो मान्छे बनाएको हुन्छ, जसले हाम्रो हरेक सुख दुखका कुराहरू सुनेको हुन्छ, जसले कहिले केही लिन नजानेर धेरै दिएर मात्र गयो, जसका लागि हामी दिनरात नभनी मेहेनत गर्छाैँ, जसले गर्दा त्यो सबैभन्दा मिल्ने साथीलाई हामी एक दिन गर्व महसुस गराउन सकाैँ । त्यही नै असल र सबैभन्दा धेरै मिल्ने साथी हो जो टाढा भए पनि सधैँ हाम्रो मनको नजिक हुन्छ ।

सायद त्यस्तो सबैभन्दा राम्रो साथी तपाईंको पनि हुन सक्छ । यदि छैन भने पनि त्यो एउटा दिन आउने छ जब तपाईंले त्यस्तो साथीको पहिचान गर्नुहुने छ । तर यदि तपाईंको जीवनमा त्यस्तो सबैभन्दा राम्रो तपाईंलाई मन पर्ने साथी थियो तर अहिले यदि त्यो मान्छे तपाईंसँग छैन भने त्यसको मतलब यो होइन कि त्यो मान्छेले तपाईंलाई छोडेर गएको छ, त्यो मान्छे सधैँ तपाईंको यादमा र श्रद्धाका साथ मनमा सधैँ छ जसले तपाईंलाई जीवनभर मार्गदर्शक भएर बाटो देखाउने छ । यत्ति गर्नुस् कि त्यो साथीलाई कहिले नबिर्सनुस् जसले तपाईंलाई अझै बिर्सेको छैन ।

I am not quite interested in space and the things related to astronomy but this name “Space X” made me realize how far human intelligence can go. Space X was originally founded by Elon Musk, the same guy who found Tesla. Space X simply means Space Exploration Technologies.

Before getting into why I was amazed by the works done by SpaceX, let us go through some things. What does your mind come to when you first hear the word rocket? Apollo 11? Neil Armstrong? Rocket something that flies itself out of the earth and goes to space. Rockets are technically a one-way ticket. The billions of dollars invested in making rockets are basically one way. Rockets were not reused, the first partially reusable rocket was made in 1981 but things changed when Elon Musk and his team of engineers thought of building something that would shake the world. SpaceX on August 18 reused Falcon 9 for the 6th time. This not only made an amazing breakthrough in the field of astronomy but also saved a heavy amount of more than 70 Million dollars. 

A rocket that could be used more than once, from the stone age to here we have come a long way. Humans have truly built something that would seem impossible. Also, it kind of feels like a blessing to be born in this generation and be able to see all the inventions humans are bringing.

कसरत भनेको हामीले हाम्रो तनलाई धेरै मात्रामा काम गरेर बलियो र स्वस्थ बनाउने कार्य हो । कसरत गर्नु भन्नाले जिमको नै आवश्यकता पर्छ भन्ने त हुँदैन । हामीले हाम्रो घरमै बसेर पनि राम्रो तरिकाले कसरत गर्न सक्छौँ । कसरतले मानिसको शरीर र दिमाग दुवैलाई राम्रो गर्दछ ।

कसरत गर्ने पनि विभिन्न तरिकाहरू छन्, जस्तैः हामीले छातीलाई बलियो बनाउन पुसअप, बेन्चप्रसजस्ता कार्यहरू गर्न सक्छौँ । यसै गरी हामीले खुट्टाको लागि सिटअप गर्न सक्छौँ । यस्तै गरी हामीले हाम्रो तनको विभिन्न भागकाे मासुलाई बलियो बनाउन अरू पनि कार्य गर्न सक्छाैँ । कसरत गर्नका लागि जहिल्यै कार्य मात्र होइन, हामीले प्रशस्त मात्रामा खानपिन पनि गर्नुपर्छ र तनलाई चाहिने उपयुक्त पोसकहरू पनि लगाउनुपर्छ । कसरत गर्दा मानिसहरूले एक कुरामा धेरै ध्यान पुर्याउँदैनन्, जुन होः राम्रो र प्रशस्त मात्रामा निद्रा पुर्याउने । हामीले कसरत गरेर खर्च गरेकाे शक्ति पुनः प्राप्त हुने बेला भनेकै हामी सुतिरहेको बेला हो । यदि तनले आराम पाएन भने तन दुख्ने समस्या बढ्दछ । यदि हामीले यी तीन कुरा राम्ररी मिलाउन सक्यौँ भने हामीले कसरत गरेको फल छिटै पाउने छौँ ।  

कसरतले हामीलाई निकै आत्मविश्वासी पनि बनाउँदछ । यसले डिप्रेसनलाई हटाउन पनि निकै ठुलो सहयोग दिन्छ । कसरत गर्नु भनेको चानचुने कुरा होइन । यो कार्य गर्न हामी निकै अनुशासित हुनुपर्दछ । कसरतले हामीलाई महत्त्वाकाङ्क्षी हुन सिकाउँदछ । कसरतले मलाई पनि निकै सहयोग गरेको छ । मलाई केही कुरामा रिस उठ्दा म त्यो रिस कसरतमा उतार्ने गर्दछु । यसले गर्दा कसैलाई हानि पनि हुँदैन र आफ्नै जिउलाई राम्रो गर्दछ । कसरतले मलाई गारो समयमा पनि निकै सहयोग गरेको छ । कोही मानिसहरू कसरत गरेपछि छिटोभन्दा छिटो यसको परिणाम राम्रो खोज्दछन् तर धेरैले राम्रो परीणाम पाउँदैनन् किनभने केही पनि राम्रो फल वा परिणाम पाउनका लागि मेहनत जरुरी नै छ । हामीले कसरत गर्नमा जति मेहनत लगाउँछौँ, हाम्रो तन त्यति नै राम्रो बन्दछ ।

म सबैलाई आफ्नो समयबाट कम्तीमा पनि ३० देखि ४० मिनेट कसरत गर्न एउटा भिन्दै समय राख्न आग्रह गर्दछु । याे समयमा मानिसहरू धेरै बाहिर ननिस्कने र काम धेरै हुने कारणले हाम्रो तनलाई स्वस्थ राख्नका लागि कसरत निकै जरुरी रहेको छ ।

Is the world better now?

Is present better than past events?

Or shall I say we’re all being narcissists,

Or am I making it contradictory?

Where’s the end to racism ?

Where’s the true nature of feminism?

Are we literally implementing true humanity?

Or Shall I say I’m being contradicted by a hypocrite?

Is this what we call utopia,

All blended and ‘vibin’ in euphoria?

Where’s the justice for the rest of the world?

Is it only about a great country on the 4th July?

Do we know the earth is sinking,

Or are we busy only having cold wars? 

We are meddling making missiles pricing who’s greater than who? 

Do we even care if billions die out or still focus on contradiction? 

अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस विश्वमा मार्च ८ मा मनाइन्छ । सन् १९११ मा पहिलो पटक महिला दिवस मनाइएको थियो । याे दिनलाई अन्तर्राष्ट्रिय बनाउने विचार क्लारा जेटकिन नाम गरेकी महिलाबाट आएको थियो । उनले उक्त विचार सन् १९१० मा कोपेनहेगनमा आयाेजित महिलाहरूको अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलनमा व्यक्त गरिन् । त्यहाँ १७ देशका १०० महिलाहरूले उनको सुझावमा सर्वसम्मतिमा सहमति जनाए । सन् १९०८ मा  न्युयोर्कका  १५,००० महिलाहरू कम  घण्टाकाे काम, राम्रो तलब र भोट दिने अधिकारको लागि सडकमा आन्दोलन गर्न पुगे । त्यसपछि अमेरिकाको सोसलिस्ट पार्टीले एक वर्षपछि पहिलो राष्ट्रिय महिला दिवस घोषणा गर्‍यो ।

त्यसपछिको साल मार्च १९, १९११ मा अस्ट्रिया, डेनमार्क, जर्मनी र स्विजरल्याण्डका लाखौँ  मानिसहरूले पहिलो पटक अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मनाए । अस्ट्रिया, हङ्गेरीजस्ता देशहरूमा  ३०० भन्दा बढी  प्रदर्शनहरू भए । भियनामा महिलाहरूले रिङ्गस्ट्रेसीमा परेड गर्दा पेरिस कम्युनका सहिदहरूको सम्मानमा अनेक नारा लगाए । महिलाहरूले उनीहरूलाई भोट दिने र सार्वजनिक पद धारण गर्ने अधिकार दिइनुपर्ने माग गरे । उनीहरूले रोजगारीमा लैङ्गिक भेदभावको विरोध पनि गरे । अमेरिकीहरूले फेब्रुअरीमा अन्तिम आइतबार राष्ट्रिय महिला दिवस मनाउन जारी राखे । सन् १९१३ मा रूसी महिलाहरूले फेब्रुअरीमा अन्तिम शनिबार पहिलो अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मनाए । अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस यति समयसम्म मनाउँदा पनि अहिलेसम्म नारीले आफ्ना हक र अधिकार पाउन सकेका छैनन् । आफ्नो जीवन सम्बन्धित निर्णय गर्न पनि अरूमाथि भर गर्नु पर्ने स्थिति जताततै छ । हाम्रै देश नेपालमा ४० वर्षभन्दा कम उमेरका नारीहरूले देशबाहिर जानलाई पनि परिवारको अनुमतिका साथै वडा अध्यक्षबाट सिफारिस लिनुपर्ने नियम भएको कुरा त हामीलाई अवगत नै छ । यति मात्र होइन एक परिवारमा छाेरी जन्मिनु भनेको दुर्भाग्यको कुरा भएको कुरा यो समाजले ठान्दछ । अनेकौँ देशमा विविध किसिमका अत्याचार सहनु पर्ने एक नारीको जीवन अनेकौँ कठिनाइहरूले घेरिएको हुन्छ तर यति कठिन परिस्थितिमा पनि उनी आफ्नो अनुहारमा एक सहज हाँसो लिएर सबैभन्दा अगाडि आफ्नो परिवारलाई राखेर अघि बढ्छिन् । नारीकाे यही साहसलाई सम्मान गर्न संसारले यस दिनलाई अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवसको रूपमा मनाउने गर्छ । चीनमा मार्चमा महिलालाई आधा दिनको छुट्टी दिइन्छ तर स्टेट काउन्सिलले भनेझैँ धेरै नियोक्ताहरूले आधा दिन बिदा आफ्ना महिला कर्मचारीहरूलाई दिँदैनन् । इटालीमा अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मिमोसा ब्लासम (एक प्रकारको फूल ) दिएर मनाइन्छ । याे परम्पराको मूल अस्पष्ट छ तर यो रोममा दोस्रो विश्वयुद्धपछि सुरू भएको हो भन्ने विश्वास गरिन्छ । अमेरिकामा मार्च महिना महिला इतिहासकाे महिना हो । याे अवसरमा  महिलाको सामाजिक, आर्थिक, सांस्कृतिक र राजनीतिक उपलब्धिहरू मनाइन्छन् । प्रत्येक वर्ष जारी राष्ट्रपतिकाे घोषणाले अमेरिकी महिलाहरूको उपलब्धिहरूलाई सम्मान गर्दछ । महिलाहरू उपलब्धिहरू मनाउन वा महिला समानताको लागि जुलुसको रूपमा समूहहरूमा भेला हुँदा महत्त्वपूर्ण गतिविधि विश्वव्यापी रूपमा देखिन्छ ।

आजसम्म अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवसको आवश्यकता संसारमा देखिन्छ किनभने अहिलेसम्म समाजमा लैङ्गिक समानता नदेखिएको पाइन्छ । यस्ता अवसरमा देश विदेशका महिला एक जुट भई आफ्ना हक अधिकारका लागि लड्ने गर्छन्, यसर्थ हामी पनि यो दिवसलाई नारीको सम्मानमा मनाऔँ ।

On March 1, Sunday, our college decided to take us for a hike for refreshment. The Hiking spot was Sundarijal to Chisapani. Our teacher mailed us a week before and we were so excited. We made so many plans but all of them failed. Finally, the day came and we were at college at 7:00 am. It was really hard for us to wait. Then, all the teachers came and we went inside the bus. We played music and danced as much as we could. After 35-40 min, we reached Sundarijal. We started walking and after 10 min of uphill road, I was already tired. We started talking and walking. It was really hard for me because I had not walked for 6 hours before. Almost after 3 hours of walking, we had a rest for a while. We ate something, drank water, and again started the journey.

But, as we started we were so tired that we couldn't walk as before and slipped on the road. We also went to a small temple and worshipped a Goddess there. It took 5 hours to reach Chisapani. Finally, the roads were downhill and we were happy. After walking for about 1 hour, we reached a small hotel where we took a rest and ate something. We also played with some dogs there. We washed our faces and again started to walk. But after 5 minutes of walk from there, we saw our college bus, and we were so happy that we all ran towards it. We sat on the bus and went towards our college. But we couldn't play the music at that time because it was a conservation area. When we crossed that area, we again played music and started dancing. While returning, our teachers also danced with us and we were so happy. At 7, we went to the Jimbhu Thakali which is located in Naxal, and ate delicious food there. Then we returned home at 8.

Sundarijal to Chisapani follows a scenic route and the unstoppable stone stairs that lead us to Chisapani. It is an amazing place with jungles around. My first hike from college went so well. It was an amazing experience for me and I’ll never forget it throughout my life.

Advertisement is a process through which an organization or a company can notify a large set of audiences about their goal or products and services. Advertisement can be done through the means of television, newspaper, and other forms of social media. Advertisement is about informing or influencing the audience about our objective.

Advertisements can have both negative and positive impacts. Positive advertising shows the targeted audience all the positive effects which one can receive due to any particular product or service. Positive advertisement is optimistic and persuades customers to switch to the desired product or services. Positive advertising is also more common than negative advertising. Positive advertising techniques allow customers to trust the company in question more easily whereas, negative advertisement means advertising the targeted audience a harmful product with a warning to the audience. An example of negative advertisement could be the advertisement of smoking and alcohol. Even though they are harmful products to the audience it is still advertised for the profits of the company. Different false advertisements are also negative advertisements. False advertising misleads and circulates false information towards the audience about their products. We can see many false advertisements on the internet about misleading health claims, misleading illustrations, etc.

As an audience, we must know about to differentiate between a true and false advertisement. Blindly believing any advertisement in social media can may us a victim of false advertisement. So, before believing any advertisements in the media we must learn the facts about them.

बालश्रम हाम्रो देशमा एक प्रमुख मुद्दा भएको छ । नेपालमा धेरै स्थानहरू छन् जहाँ अझै साना बच्चाहरू होटल, घर, कारखानामा नोकरका रूपमा काम गरिरहेका छन् । पढ्ने उमेरमा तिनीहरू नोकरहरू भएर काम गरिरहेका छन् ताकि उनीहरूले केही खानेकुरा पाउन सकून् । बालश्रमले बच्चालाई सामान्य बाल्यावस्था, उचित शिक्षा र शारीरिक र मानसिक विकासको अवसरबाट वञ्चित गराउँदछ । यद्यपि यो अवैध छ तर अझै पनि केही स्थानहरू छन् जहाँ बच्चाहरूले खुला रूपमा काम गरिरहेका छन् । 

बालश्रमका धेरै कारणहरू हुन्छन् जसमध्ये केही सामान्य हुन सक्छन् तर यदि कही गरिबी र बेरोजगारी छ भने त्यहाँ बालश्रमको समस्या निश्चित् रूपमा उत्पन्न हुन्छ । जब परिवारहरूसँग पर्याप्त कमाइ हुँदैन, तिनीहरूले आफ्ना बच्चाहरूलाई काममा राख्छन्, जसले गर्दा बढी पैसा कमाउन सकिन्छ । यसै गरी यदि परिवारको अभिभावक बेरोजगार छ भने सानाे बच्चाले आफ्नो परिवारका लागि काम गर्नुपर्छ । जब व्यक्तिहरूले शिक्षाको महत्त्व बुझ्दैनन्, उनीहरू अन्ततः आफ्ना बच्चाहरूलाई काममा लगाउँछन् । अशिक्षित व्यक्तिहरू केवल वर्तमानका बारेमा गर्छन् त्यसैले उनीहरू बच्चाहरूलाई काममा राख्छन् ताकि उनीहरू आफ्नो वर्तमानमा बाँच्न सक्दछन् । यसबाहेक विभिन्न उद्योगहरूको पैसा बचत गर्ने साेच बालश्रमको एक प्रमुख कारण हो । उनीहरू बच्चाहरूलाई काममा लिन्छन् किनकि वयस्कसमान काम गरे पनि उनीहरूलाई कम पैसा तिरे पुग्छ तर बच्चाहरूले ठुला कर्मचारीहरूभन्दा अझ बढी नै काम गर्छन्, त्यसैले तिनीहरूले सजिलै बच्चाहरूलाई समेट्न सक्छन् । तिनीहरूले केवल आफ्नाे नाफा हेर्छन्, त्यसैले उनीहरूले बच्चाहरूलाई कारखानामा कामका लागि राख्छन् ।

यदि हामी बालश्रम रोक्न चाहन्छौँ भने हामीले केही धेरै प्रभावकारी समाधानहरू बनाउनुपर्छ जसले हाम्रा बच्चाहरूलाई बालश्रमबाट बचाउन मद्दत गर्छन् । हामीले युनियनहरू सिर्जना गर्नुपर्ने छ जसले बालश्रम रोक्ने काम गर्न मद्दत गर्दछ । यसले बच्चाहरूलाई यस काममा संलग्न हुने र तिनीहरूलाई सजाय दिने काममा मद्दत पुर्‍याउँछ । यसबाहेक हामीले अभिभावकलाई शिक्षाको महत्त्वका बारे सचेत गराउनुपर्दछ । यदि हामी शिक्षा निःशुल्क बनाउँदछौँ र जनता जागरुक छन् भने हामी अधिकभन्दा अधिक बच्चाहरूलाई शिक्षा दिन सक्षम हुने छौँ, जसले गर्दा उनीहरूले बालश्रम गर्नुपर्दैन । यसबाहेक बालश्रमको हानिकारक नतिजाबारे मानिसहरूलाई सचेत गराउनु पनि आवश्यक छ ।

वर्तमान र भविष्यबिच गहिरो सम्बन्ध रहेको छ । भविष्यले पनि एक दिन वर्तमानको रूप लिने छ भने वर्तमान पनि भविष्यको लागि नै चलिरहेको छ । हामी वर्तमानमा जे गर्छाैँ, जति मेहेनत  गर्छाैँ, हाम्रो भविष्य राम्राे होस् भनी गर्छाैँ । यो कुरा बेठिक होइन कि हामी मानिसले भविष्य उज्ज्वल बनाउन वर्तमानमा धेरै कठिन कामहरू गर्छाैँ तर हामी मानिसहरू भविष्यको डरले वर्तमानमा बाँच्न छाडिसकेका छाैँ । भविष्यको डरले धेरै मानिसहरूले वर्तमानमा ज्यान गुमाएका छन् भने धेरै मानिसहरू चिन्तित भई डिप्रेसनमा पुगेर जीवनको महत्त्व नै बिर्सिसकेका छन् ।

 हामी वर्तमानलाई महत्त्व दिएर वर्तमानमै जिउनुपर्दछ । यसो गरेमा हामी जीवनलाई राम्ररी हाँसीखुसी व्यतित गर्न सक्दछाैँ । जीवनका हरेक पलसँग बाँच्ने मौका वर्तमानले दिन्छ तर हामी वर्तमानलाई हैन, वर्तमानमा पनि भविष्यका लागि नै बाँचिरहेका छौँ । 

त्यसैले सबै मानिसले यो बुझ्नु पर्छ कि भविष्य त आउँदै छ तर वर्तमान हाम्रो कर्म हो र हामीले कर्ममा विश्वास राखेर यसलाई राम्रो बनाउँदै गयौँ भने हाम्रो भविष्य आफैँले आफ्नो सुन्दर रूप लिँदै हामीलाई सफलताकाे बाटोमा लग्ने छ ।