धेरै मान्छे भेटेको छु,
तर तिमीजस्तो कोही छैन,
माया के हो जान्न खोजेँ,
के तिमीलाई यसमा चासो छैन ?
आऊ, सँगै पत्ता लगाऔँ,
माया साँच्चै के पो रै’छ ?
अरूको मायाप्रीतिमा
मान्छे कसरी डुब्दो रै’छ ?
एक्लै हिँडेँ उत्तर खोज्न,
तिमीलाई बाटामा भेटेँ,
भेटेपछि तिमीलाई
एक्लै हिँड्ने विचार मेटेँ ।
सायद तिमीलाई उत्तर थाहा छ,
वा सायद तिमी नै मेरी उत्तर हौ,
माया के हो ? पत्ता लगाउने क्रममा
आफ्नो आँखामा मलाई डुबाउँदै छौ ।
तिमीसँग केही समय बिताएँ,
अब जवाफ चाहिँदैन मलाई
एउटा कुरामात्र माग्छु तिमीसँग,
नजानू एक्लै छोडेर मायाको झिल्को जलाई ।
Deep in The Amazon jungle lies the Yasuni national park, Packed within an average hectare of this dense, steamy rainforest there are more species of tree than the US and Canada combined, as well as 150 types of amphibian and an estimated 100000 insect species (According to recent research).There are different life forms in Yasuni than anywhere else in South America. It’s hard to get very far, because every few minutes you see or hear something new, says Matt Finer, staff ecologist at Save America’s Forests. Yasuni may well be the most biodiverse place in the World. If Yasuni does indeed hold this title, its tropical location will come as no surprise to biologists. The tropics boast more than ten times as many species of animal and plant as the Arctic, with diversity steadily as you approach the poles. This gradient holds true for both land and the ocean depths. The big question is why? What is it about the tropics that fosters biodiversity? It is a mystery that has puzzled biologists for decades. Yasuni might help us find an answer.
According to one classic theory, the reason is that there is more habitable space around the Equator than at the poles. On the face of it, this seems to make sense. The tropics encompasses an area nearly five times the size of the Earth’s polar regions, and there is evidence that habitable space is correlated with the number of species on land. Research in the ocean tells a different story, however. David Jablonski of the University of Chicago, and his colleagues are involved in long term study of living and fossil marine bivalves, a group including oysters and mussels. Looking at the present day biodiversity patterns in 4000 bivalve species, they have found no relationship between habitable area and the number of bivalve species. Habitable areas just don't explain marine biodiversity gradients,’Jablonski says. Perhaps biodiversity at sea and land are governed by different rules. The traditional explanation patterns of marine biodiversity is known as Rapoport’s rule. The idea here is that ocean- dwelling species in the tropics are very sensitive to temperature, so are restricted to small ranges where the water is just right, whereas species in cooler waters can tolerate a broader range of temperatures so spread out. This could explain why large numbers of species are packed together in the tropics, but it doesn’t seem to hold consistency. ‘There are more exceptions to this rule than strong examples,’ says Jablonski,’which means it’s not much of a rule.’ So what are the alternatives? Some of the researchers have argued that speciation rates both terrestrial and marine, could be much higher in the tropics, making them a ‘cradle’ of biodiversity. Others have suggested that extinction rates are a decisive factor, with species less likely to become extinct near the equator than at higher latitudes, making the tropic a ‘museum’ of biodiversity.
To tease out the alternatives, Jablonski and his colleagues focused on three key factors: the rate at which species have evolved in any given location, the local extinction rate, and the immigration rate of new species. They found that three quarters of marine bivalve genera existing today evolved in the tropics then spread out towards the poles, while also remaining in their original habitat. So the tropics are a cradle of biodiversity. But that’s not all. There are also a number of old genera in the tropics indicating rates are lower in the tropics than in cooler regions. So the tropics are also a museum of biodiversity. The team concluded that their findings support an ‘out of tropics’ theory to explain and found more evidence that the tropics are both a cradle and a museum of biodiversity.
Everybody in this world does something which helps to overcome the boredom in life. Life is full of stress, pressure and anxiety. Everybody in this world is pressured by their hectic schedule, job holders have the pressure of work, students have the pressure of their studies, assignments and exams. In fact our life is in one sense boring and dull, to get rid of this one needs to have some entertainment that will lead life further. What is entertainment then? Entertainment can be taken as any form of activity that holds the attention and interest of people and gives some pleasure. Entertainment will add spice to the bored and dull life.
Entertainment can be of any type depending on the choices of the individuals. Some like to binge-watch tv shows, some like to travel or listen to music. It helps to relax the tiring mind and also it gives new energy to work harder in the next phase of work. We all have been attached to some form of entertainment daily whether it be the music we listen to daily or the show we watch, reading books or even traveling, cooking or eating. It is aimed at affecting us in a good or bad way. Magazines aimed to follow the trends and style and buy the product they advertise. It can also influence our thoughts and opinions from the shows or the news we watch.
The form or means of entertainment has changed a lot. In ancient times, people used to enjoy themselves through dramas, dance, songs, or animal hunts. As time passed, science and technology have given us a lot of means of entertainment. People can play egames, watch tv shows and movies, and listen to songs just in one click. It has provided more easy access to entertainment.
Therefore, Entertainment is the most essential in our life. Without it, these people can’t have a productive and happy life. It makes us more active and joyful.
हिजो भर्खरै कलेजको खोजीमा भएजस्तै लाग्छ तर अब भने १ महिनापछि कलेज सकिन नै लागेको छ । समय कति छिटो बित्छ थाहा नै पाइँदैन । पहिला सुन्ने गरिन्थ्यो कि कलेज पुगेपछि शिक्षकहरूले विद्यार्थीको केही मतलब गर्दैनन् । कक्षाकार्य, गृहकार्यहरू पनि बुझाउनु आवश्यक हुँदैन तर मैले यस्ता कुराहरू केही पनि भोग्नु परेन । मैले पढेको कलेजमा शिक्षकहरूले पढाइसम्बन्धी कुराहरू र अरू बाहिरी ज्ञान दुईटै राम्ररी बुझाउनुहुन्छ ।
कलेजमा पहिलो प्राथमिकता दिने भनेकै हाम्रो पढाइ हो । हामी कलेज आउनुको मुख्य कारण पनि पढ्नलाई नै हो तर पढाइका साथसाथै अरू धेरै कुराहरू सिक्न पाउँछौँ, जुन हामी र हाम्रो भविष्यलाई उज्यालो बनाउन सहयोग गर्छ । याे कलेजबाट २ वर्षमै धेरै नयाँ कुराहरू सिक्न पाएँ । पहिला कहिले लेखजस्ता कुराहरू लेख्ने अनुभव गरेको थिइनँ । यहाँ आएपछि लेख लेख्ने तरिकाहरू सिक्न पाएँ र हरेक महिना लेख्ने पालाे परेकाले मेरो लेखन पहिलेभन्दा एकदम राम्रो भएको छ । यसले लेख राम्रो पार्नेमात्र नभई हाम्रो सोच्ने शक्ति पनि बढाउँछ त्यसैले अब लेख्ने भनेपछि मलाई एकदम रमाइलो लाग्छ ।
अर्को कुरा, याे कलेजले मलाई सिकाएको भनेको किताब पढ्न हो । पहिला मलाई किताब पढ्नजस्तो अल्छीलाग्दो काम अरू केही होइनजस्तो लाग्थ्यो तर यहाँ हरेक महिना दुईवटा नयाँ नयाँ किताबहरू पढ्नु परेकाले मलाई पढ्ने बानी लागेको छ । सुरुका केही महिना त गाह्राे नै भएको थियो । कहिले नपढिरहेको एकैचोटि पढ्नुपर्दा आत्तिएको पनि थिएँ तर बिस्तारै बानी हुँदै गयो र मलाई रमाइलो पनि लाग्यो । किताब पढ्नाकाे महत्त्व पनि बुझेँ । हामी किताबको हरेक पानामा नयाँ कुरा सिक्न पाउँछौँ । यसरी हामीले दिनदिनै एउटा नयाँ कुरा थाहा पाउँदा ज्ञान पनि बढ्छ । हामीले किताब पढेपछि त्यसकाे समीक्षा पनि लेख्नुपर्छ । यो लेख्न किताब पढ्नु जरुरी भएकाले किताब पढ्ने बानी छिटै लागेको पनि हुन सक्छ । अहिले त हरेक महिना कहिले नयाँ किताब पाउँला भन्ने पर्खाइमा हुन्छु।
अर्को राम्रो कुरा याे कलेजबाट सिक्न पाएको भनेको भिडमा गएर बोल्नु हो । प्रत्येक हप्ता हाम्रो डिएसएस टक हुन्छ । यसमा हामीले सबैको अगाडि गएर बोल्नुपर्ने हुन्छ । पहिला त बोल्नु पर्याे कि एकदमै डर लाग्थ्यो । सबैका अगाडि बोल्ने हिम्मत पनि आउँदैनथ्यो तर यहाँ हरेक हप्ता बोल्नुपर्ने भएकाले अहिले त्यस्तो डर भन्ने केही लाग्दैन । सुरु सुरुमा त मेरो बोल्ने पालो कहिले नआओस्जस्तो हुन्थ्यो । अगाडि गएर बोल्न सक्छु कि सक्दिनँ भनेर शङ्का लाग्थ्यो । पहिलो चोटि त त्यस्तो राम्रो पनि भएन । बोल्नुपर्ने आधा कुराहरू बिर्सेर धेरै बोलिनँ । त्यस्तो भएको मुख्य कारण नै डर थियो तर गल्ती भए पनि सिक्दै गएँ र अब भने निडर भएर बोल्न सक्छु । यस्ताे डर हामी आफैँले मन र मस्तिष्कमा बनाउने रहेछाैँ भन्ने पनि थाहा पाएँ । जब यो डर मैले आफूबाट निकालेँ, त्यस दिनदेखि बोल्न सक्छु भन्ने विश्वास भयो र बाेल्ने बानी पनि पर्यो ।
याे कलेजबाट मैले धेरै कुराहरू सिक्न पाएँ । पहिला आउँदा यी कुराहरूका बारेमा धेरै जानकारी थिएन तर आहिले यी कुराहरूमा धेरै सुधार आएको छ । यी २ वर्षमा मैले आफ्नो भविष्य राम्रो बनाउन सहयोग हुने कुराहरू सिक्न पाएँ र यस कलेजमा पढ्ने निर्णय गरेकामा म एकदमै खुसी छु । यहाँ बनाएका साथीहरू पनि एकदमै राम्रा छन् । साथीहरूसँग बनाएका सम्झनाहरू कहिले बिर्सन सक्दिनँ । शिक्षकहरूले पनि हाम्रा हरेक कुरामा सहयोग गर्नुहुन्छ । उहाँहरूले पढाइका साथसाथै अरू कुराहरूको पनि ज्ञान दिनुहुन्छ । यहाँ पढाइका साथसाथै अतिरिक्त क्रियाकलापमा पनि त्यति नै महत्त्व दिइन्छ । त्यसैले यहाँबाट मैले पढाइको मात्र ज्ञान प्राप्त नगरी अन्य कुराहरूको बारेमा पनि त्यतिकै सिक्न पाएकी छु ।
अङ्ग्रेजी एक अन्तर्राष्ट्रिय भाषा हो । यो संसारभर बोलिन्छ । यो बेलायत, संयुक्त राज्य अमेरिका, क्यानडा र अस्ट्रेलियामा मातृभाषाका रूपमा बोलिन्छ तर यो संसारका धेरै देशहरूमा विदेशी भाषाका रूपमा सिकिन्छ । यो विभिन्न राष्ट्रियताका मानिसहरूबिच सञ्चारको साझा माध्यम हो । यसलाई विश्वका धेरै देशहरूमा आधिकारिक भाषाका रूपमा प्रयोग गरिन्छ । विश्वका आधाभन्दा बढी पुस्तक अङ्ग्रेजीमा लेखिएका छन् ।
यो प्रस्ट सत्यलाई बुझ्दै विश्वका प्रायः सबै देशले आफ्नो विद्यालय र कलेजका पाठ्यक्रममा अङ्ग्रेजी विषय समावेश गरेका छन् । अङ्ग्रेजीको राम्रो ज्ञान भएको व्यक्तिले स्वदेश तथा विदेशमा राम्रो जागिर पाउन सक्छ । उच्च शिक्षा प्राप्त गर्न चाहनेहरूका लागि अङ्ग्रेजी अनिवार्य छ । अङ्ग्रेजी राम्रो जान्ने व्यक्तिले विश्वव्यापी पहुँच पाउन सक्छ । अङ्ग्रेजी अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन, कार्यशाला, सेमिनार र वार्ता कार्यक्रमहरूमा सञ्चारको माध्यम हो । यसले हाम्रो दिमागलाई फराकिलो बनाउँछ र हामीलाई सम्पूर्ण विश्व बुझ्न मद्दत गर्छ ।अङ्ग्रेजी भाषामा राम्रो पकड भएको मानिसलाई योग्य, समाजमा उच्च प्रतिष्ठा कमाएको व्यक्तिका रूपमा, उच्च सामाजिक हैसियत भएको व्यक्तिका रूपमा मान्यता दिइन्छ । धेरै अन्तर्राष्ट्रिय संस्थाहरूको भाषा अङ्ग्रेजी हो ।
अन्त्यमा, यो यस्ताे कुञ्जी हो जसले तपाईंलाई सामान्य संसारबाट बाहिर निकाल्छ र विज्ञान र प्रविधिको संसारमा प्रवेश गर्न दिन्छ । यो पासपोर्टजस्तै हो, जसले तपाईंलाई संसारभर यात्रा गर्ने अनुमति दिन्छ । यो त्यो झ्याल हो जसबाट सारा संसारलाई हेर्न सकिन्छ, त्यसैले मेरो विचारमा यसलाई देशभर व्यापक र अनिवार्य रूपमा पढाइनुपर्छ ।
Oh, dear life!
Why are you so rare,
Like a bottled wish on a seashore?
Why are you so sacred,
But so sinful at the same time?
Why are you so wretched,
But oh so precious like a mother’s warmth?
Why are you so holy,
Like the north star?
Why are you so bitter,
Like burnt tar?
Why are you sweet,
Like cherry wine?
People say,
“Life is nothing
Life- A Mystery
But, the wait for death
Either of own,
Or others around.”
I ask,
“Can you offer me redemption?
For I have been washed,
Washed in the tide of Devil’s breath.
Wishing a little pain
For the ones I hate.”
Or, is it you?
Making me feel so selfish,
Like a shrike
Killing its prey
On a thorn bed.
You are a mystery to me,
Figuring you out is what I live for.
Forced upon to live you,
By being brought to this world.
Oh, but you make me so happy!
With your tricks and magic.
However, it’s only you who is defined as tragic.
Tell me,
Are you beautiful or vile?
Are you the reason for the orphan kid’s small smile?
Whatever you are,
I believe you to be the greatest gift
Tightly wrapped in a small dark packet called life.
Cries are heard but no-one to respond,
Will someone hear my voice as i speak,
Will someone hold me as I say,
How will someone display their pain,
Human have their own secrecy that they won't share,
How a person live or how will person go, no-one can dare,
One shall choose his path himself,
We are there just to guide not to change,
One shall see themself how they fit,
Thou shall not interfere how they are supposed to be.
This twisted fate can’t be change no matter what,
The flags fly victoriously over the battlefield,
Even should be engulfed in flames
This will continue to tread fearlessly.
Lift thy head high,and look closely at the clouds,
“How much does each mistake cost?”
What thou it meant to repeatedly turn back,
Give thy life and what would God grant us?
What will we receive in return?
Cast away everything and think about at thine insignificance
What a sinful creature are we ….
How many changes we have faced
So many section we are dead
How much we act lies could cover a face
Truth could be bitter, yet will replace thine lies
“Never lose faith”.. A great Veteran told me
I chose faith in, that would be we
Why didn't they betray us, they could have gotten better?
We all have been searching for the truth to permettre
All those who thou met were all fine in the end
Yet, nobody else seems to remember any of that content
Many don't know what is happening to this cruel play
Even if that is the case, thou were born to figure out …
नेपालमा वि. सं. २०७२ वैशाखमा गएको भूकम्पमा ८ हजारजनाको मृत्यु भएको थियो भने २१ हजारजना जति घाइते भएका थिए । त्यो भूकम्प ८.१ म्याग्निच्युडको थियाे, जुन २०७२ वैशाख १२ गते शनिबार दिउँसाे ११:५६ बजे गएको थियो । त्यसको केन्द्रविन्दु गोरखा जिल्लाको पूर्वमा रहेको बारपाक रहेको थियो । त्याे भूकम्प सन् १९३४ को नेपालबिहार भूकम्पपछिको नेपालको सबैभन्दा ठुलो प्राकृतिक प्रकोप थियो । नेपालको राजधानी काठमाडाैँमा जनघनत्व बढी भएका कारण क्षति बढी भयाे भने ग्रामीण क्षेत्रका धेरै मानिसहरू बाहिर काम गरिरहेको समय भएका कारण काठमाडाैँ उपत्यकाबाहिर सम्पत्ति र मानव जीवनको क्षति कम भयाे ।
भूकम्पले सगरमाथामा हिमपहिरो उत्पन्न गर्यो, जसमा २२ जनाको ज्यान गयो र वैशाख १२ गते शिखरमा सबैभन्दा खराब दिन बन्यो । लाङटाङ उपत्यकामा भूकम्पले अर्को ठुलो हिमपहिरो सृजना गरेको थियो र करिब २५० जना मानिसहरू बेपत्ता भएका थिए ।
लाखौँ नेपालीहरू आफ्नो घर छाेड्न बाध्य भए । देशभरका अधिकांश गाउँहरू धराशायी भए । वसन्तपुर दरबार स्क्वायर, पाटन दरबार स्क्वायर, भक्तपुर दरबार स्क्वायर, चाँगु नारायण मन्दिर, बौद्धनाथ स्तूप र स्वयम्भूनाथ स्तूप काठमाडौँ उपत्यकामा भत्किएका शताब्दी पुराना संरचनाहरू थिए । भीमसेन स्तम्भ भनेर चिनिने नौतले धरहरा भत्कियो ।
दशकौँदेखि भूगर्भविद् र अन्य वैज्ञानिकहरूले नेपाल भूविज्ञान, सहरीकरण र निर्माणका कारण विनाशकारी भूकम्पको जोखिममा रहेको चेतावनी दिँदै आएका थिए ।
ठुलो बन्ने सपना छ है सबैलाई
यस्तो स्थितिमा छाडेर गए भगवान्ले हामीलाई
किताबका हिमाल लिएर आउँछन् सब शिक्षकले
कापीहरूका ठुला पहाड बनाउनुपर्छ हामीले ।
पढ्छु, पढ्छु, भन्छु हरेक घण्टा
तर के गर्ने ? भनाइमा सकिन्छन् ती घण्टाहरू
आमाबुबालाई धेरै आशा हुन्छ, छोरा पढ्दै छ भनेर
दुई घण्टा भइसक्यो, त्यो किताब पढ्ने हो कि होइन ? को सोचाइमा ।
कक्षामा शिक्षकले एकमा एक जोड्दा कति हुन्छ ? सोधे,
मचाहिँ एक महान् पुरुषजस्तै उठेर ‘तीन’ भन्न पुगेँ,
नाक फुलेको थियो मेरो
जिन्दगीमा पहिलो पटक सही उत्तर भनेकामा
शिक्षक तयार भए लठ्ठी लिएर
मलाई दुई दनक दिनका लागि ।
यता हेर्छु, उता हेर्छु,
सबैजना पढिरहेको देख्छु,
आफू भने बेरोजगार केटाजस्तो बस्छु,
घर फर्किन्छु, पढ्ने आशाको किरण लिएर,
किताब हेर्न पाएको छैन,
ढलिहाल्छु, त्यही पुरानो स्थिति बोकेर ।
हरेक सेकन्ड एक अक्षर पढेर भरिन्छ मेरो मन
परीक्षामा पास हुन चाहिन्छ एक जनाले कमाएको पुरै धन
१००० रुपैयाँ टाँसेर परीक्षाकाे उत्तरपुस्तिका बुझाउनुपर्ला,
पहिल्यैदेखि पढ्न सुरु गरे यस्तो आपत्ति कहिल्यै नआउला ।
थोमस वुड्रो विल्सन एक अमेरिकी राजनीतिज्ञ र शिक्षाविद् थिए । उनको जन्म डिसेम्बर २८, १८५६ र मृत्यु ३ फेब्रुअरी, १९२४ मा भयो । वुड्रो विल्सनले सन् १९१३ देखि १९२१ सम्म संयुक्त राज्य अमेरिकाको २८ औं राष्ट्रपतिको रूपमा सेवा गरेका थिए र उनले डेमोक्रेटिक पार्टीका सदस्यका रूपमा काम गरे । विल्सनले प्रिन्सटन विश्वविद्यालयको अध्यक्षका रूपमा पनि सेवा गरे । उनका उपलब्धिहरूका कारणले उनलाई उत्कृष्ट अमेरिकी राष्ट्रपतिहरूमध्ये एक मानिन्छ ।
वुड्रो विल्सन अमेरिकाकाे दक्षिणी क्षेत्रमा हुर्केका थिए । उनको जन्म अगस्ट, जर्जियामा, गृहयुद्ध र पुनर्निर्माणको समयमा भएको थियो । पिएचडी गरेपछि जोन्स हप्किन्स विश्वविद्यालयबाट राजनीति विज्ञानमा उनले काम गरे । विल्सनले प्रिन्सटन विश्वविद्यालयको अध्यक्ष र उच्च शिक्षामा प्रगतिवादको प्रवक्ता हुनुअघि विभिन्न कलेजहरूमा पढाए । उनले १९११ देखि १९१३ सम्म न्यु जर्सीको गभर्नरका रूपमा काम गरे । त्यति बेलाको डेमोक्रेटिक पार्टीका चालकहरूसँग झगडा गरी धेरै प्रगतिशील सुधारहरू पारित गर्न विल्सन सफल भएका थिए । राष्ट्रपति पदको उम्मेदवारी जित्नका लागि उनले १९१२ लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय सम्मेलनमा प्रगतिशील विचारधारा समाए । दक्षिणीहरूको समर्थनबाट उनले आफ्नो उद्देश्य परिचालन गरे । विल्सनले वर्तमान रिपब्लिकन विलियम होवर्ड टाफ्ट र तेस्रो पार्टी उम्मेदवार थियोडोर रुजवेल्टलाई सजिलैसँग सन् १९१२ को चुनावमा जिते । सन् १८४८ पछि राष्ट्रपतिको पदमा पुग्ने उनी पहिलो दक्षिणी अमेरिकी बने ।
राष्ट्रपतिका रूपमा उनका उपलब्धिहरूले उनलाई चर्चित बनाएका छन् । विल्सनले राष्ट्रका आर्थिक नीतिहरू परिवर्तन गरे र सन् १९१७ मा संयुक्त राज्य अमेरिकाको तर्फबाट प्रथम विश्वयुद्धमा नेतृत्व पनि गरे । उनी ‘लिग अफ नेसन्स्’ का प्रमुख वास्तुकार थिए । विदेश नीतिमा उनको प्रगतिशील अडानलाई विल्सोनियनवाद भनेर चिनिन्छ । राष्ट्रपतिका रूपमा आफ्नो पहिलो वर्षको बेलामा विल्सनले सङ्घीय नोकरशाहीभित्र पृथकीकरणको व्यापक अधिरोपणलाई अधिकार दिए । विल्सनले आफ्नो पहिलो कार्यकालमा मुख्यतया उनको प्रगतिशील नयाँ स्वतन्त्रता घरेलु एजेन्डा पारित गरे । सन् १९१३ को राजस्व ऐनबाट उनले आधुनिक आयकर नीति सुरु गरे र फेडरल रिजर्व एक्ट पारित गर्न पनि वार्ता गरे, जसले फेडरल रिजर्भ प्रणाली सिर्जना गर्यो । त्यस्तै ‘फेडरल ट्रेड कमिसन ऐन’ र ‘क्लेटन एन्टिट्रस्ट ऐन’ बाट व्यापार प्रतिस्पर्धालाई बढावा दिन र चरम कर्पोरेट शक्तिसँग लड्न विल्सनको ठुलो हात थियो । सन् १९१४ मा प्रथम विश्वयुद्धको प्रकोपमा संयुक्त राज्य अमेरिकाले तटस्थताको घोषणा गर्यो र विल्सनले सहयोगी र केन्द्रीय शक्तिहरूबिच शान्ति वार्ता गर्ने प्रयास गरे । उनले सन् १९१६ को संयुक्त राज्य अमेरिकाको राष्ट्रपतीय चुनावमा फेरि जितेका थिए ।
अप्रिल १९१७ मा विल्सनले अमेरिकी व्यापारी जहाजहरू डुबाउने अप्रतिबन्धित पनडुब्बी युद्धको नीतिको प्रतिक्रियामा जर्मनी विरुद्ध युद्धको घोषणा गर्न काङ्ग्रेसलाई आग्रह गरे । विल्सनले युद्ध समय परिचालनको अध्यक्षता गरे र सैन्य मामिलाहरू जनरलहरूलाई छोडे । उनले कूटनीतिमा ध्यान केन्द्रित गरे र आफ्नो चौध बुँदे घाेषणा जारी गर्दै युद्धपछिको शान्तिको आधार स्वीकार गर्न भने । नोभेम्बर १९१८ मा मित्र राष्ट्रको विजयपछि विल्सन पेरिस गए, जहाँ बेलायती र फ्रान्सेली नेताहरूले पेरिस शान्ति सम्मेलनमा प्रभुत्व जमाए । विल्सनले राष्ट्र सङ्घको स्थापनाका लागि सफलतापूर्वक वकालत गरे तर पेरिस वार्तामा कुनै पनि अग्रणी रिपब्लिकन ल्याउन अस्वीकार गरेका थिए । आखिरमा संयुक्त राज्य अमेरिका राष्ट्रहरूको लिगमा सामेल भएन ।
विल्सनले आफ्नो कार्यालयमा तेस्रो कार्यकाल खोज्ने मनसाय राखेका थिए तर अक्टोबर १९१९ मा भएको गम्भीर स्ट्रोकले गर्दा उनी असक्षम भए । त्यसपछि उनले राजनीतिबाट सन्यास लिए । यद्यपि उनको उदारवादी अमेरिकी विदेश नीति आज पनि जीवित छ ।
WHO(World Health Organization) is one of the specialized agencies of the UN. It was established on 7th of april, 1948 under the United Nation System. The 15 national offices, along with the regional office support 37 nations worldwide. WHO provides support through regional offices or a nearby country office with shared responsibility in countries where it does not have its presence. It has been providing support to those countries who are in need of health support since its establishment.
The World Health Organization has been providing support to Nepal for 64 years, helping the people of Nepal in the health sector. Mostly during the covid-19 outbreak, WHO has been actively participating in attaining the better health of people all over Nepal. Since the first reports of covid-19 in Nepal ,WHO and the office of the resident coordinator worked along with the Minister of Health and Population, NDRRMC(National Disaster Risk Reduction and Management Authority) and home affairs. WHO listed out some of the crucial measures in reducing covid-19. Social impact, protecting social gains and investment, health measures increasing social unity during the time of isolation and paving the way for recovery. It included the improvement of prevention in mental health problems as well as response services such as remote and mobile services for the frontline health worker as well. By developing and spreading the maintenance of social distance. Constructing the isolation facilities for managing ill travelers, provision of effective screening equipment and supplies for the improvement of border infrastructure.
These were some of the activities listed for their plans in managing the covid 19 outbreak in Nepal. In some parts of Nepal, they were quite successful in reducing the problems. It released various statements and measures to be applied in the country. As for now the covid 19 risks has cooled down with a decrease in the number of deaths compared to the first wave.
