Historical events are the result of political forces driven by distinct ideologies in different periods of time. The two most prominent political ideologies of the 20th century were Nazism and Stalinism. These two ideologies emerged in the first half of the twentieth century and caused rapid change in the political affairs of the age. The study of Nazism and Stalinism is prominent in historical terms because of their immense impact on various aspects of human society. 

Stalinism is understood as the ideology and policies adopted by Stalin, based on centralization, totalitarianism, and the pursuit of communism. Nazism, on the other hand is the ideology and practices associated with the Nazi Party in Nazi Germany characterized by disdain for liberal democracy along with fervent antisemitism, anti-communism and scientific racism. Nazism and Stalinism were fundamentally opposed to each other in terms of their view of communism. This culminated in the war between Soviet Union and Nazi Germany in the Second World War. The differences are not the focus of study but the similarities are. Looking back, we can analyze the similarities between Nazism and Stalinism based on their political views, way of ruling and soon.

Some authors have drawn parallels between Nazism and Stalinism as they compared and contrasted the two philosophies and political systems, as well as the relationship between the two regimes. They have questioned why both rose to popularity at the same time. On ideology, and personality cult, Nazism and Stalinism were compared throughout the twentieth century. Both regimes were viewed as being in opposition to the liberal-democratic Western world which emphasizes their commonalities. The prominent methods used by operatives of Nazism and Stalinism are referred to as ‘indoctrination’ and ‘propaganda’. Indoctrination was targeted specifically towards one's own citizens and propaganda was used to craft a narrative to be disseminated to the outside world.

Totalitarian leaders like Hitler and Stalin really believed that they were working in the best interests of their people. The Nazis were cruel in their treatment of the inhabitants of the occupied territories. They attempted to depopulate Eastern Europe to make space for occupiers from the German master race . Stalin regularly purged the Communist Party of the Soviet Union of anyone who deviated even slightly from the party line, even if it affected the party or the Soviet government, since he considered they represented the interests of "dying classes" whose demise was historically inevitable.

अधिनायकवाद भनेको सरकार र राजनीतिक प्रणालीको एक रूप हो, जसले सबै विपक्षी दलहरूलाई निषेध गर्छ । त्यससँगै अधिनायकवादी राज्यले व्यक्तिगत विरोधलाई निषेध पनि गर्छ र सार्वजनिक तथा निजी जीवनमा अत्यन्त उच्च स्तरको नियन्त्रण र नियमन प्रयोग गर्छ । यो विश्वको इतिहासमा कयौँ अधिनायकवाद समाजको स्थापना भएको छ, जसले मानव उन्नतिलाई पछाडि पार्न सफल रहेको छ ।

अधिनायकवादी राज्यहरूमा राजनीतिक शक्ति प्रायः तानाशाह र निरङ्कुश राजाहरूको वरिपरि आयोजित हुन्छ । त्यस्ता राज्यहरूमा नागरिकहरूलाई नियन्त्रण गर्न राज्य नियन्त्रित आमसञ्चार माध्यमहरूद्वारा प्रचार प्रसारित गरिन्छ । अधिनायकवाद आफैँमा एक राजनीतिक विचारधाराको रूपमा एक विशिष्ट आधुनिक घटना हो तर यसका धेरै जटिल ऐतिहासिक जराहरू छन् । दार्शनिक कार्ल पोपर यसको जरा प्लेटो र हेगेलको राज्यको अवधारणा र कार्ल मार्क्सको राजनीतिक दर्शनमा पाइने पुष्टि गर्छन् तर पाेपरको अधिनायकवादको अवधारणा अत्यधिक विवादास्पद बनेको छ तर दार्शनिकहरूको विचारमा यस्ता सिद्धान्तहरूको उत्पत्ति हुनाको कारण विज्ञान र प्रविधिको विकास हो । 

अङ्ग्रेजी भाषामा सर्वसत्तावाद शब्द प्रयोग गर्ने पहिलो व्यक्ति अस्ट्रियाली लेखक फ्रान्ज बोर्केनाउ थिए । उनले आफ्नो पुस्तक ‘द कम्युनिस्ट इन्टरनेसनल’ मा यो शब्दको प्रयोग गरेका थिए, जसमा उनले टिप्पणी गरे कि यसले सोभियत र जर्मन तानाशाहहरूलाई विभाजित गर्नुभन्दा पनि बढी एकजुट बनाएको छ । ‘अधिनायकवाद’ शब्दलाई इटालीका सबैभन्दा प्रमुख दार्शनिक र फासीवादका प्रमुख सिद्धान्तकार जियोभन्नी जेनटाइलका लेखहरूमा सकारात्मक अर्थ दिइएको थियो । मुसोलिनीले अधिनायकवादको भाव यो भनाइमा राम्ररी बुझाएका छन्:  "राज्यभित्र सबै कुरा, राज्यबाहिर केही पनि, राज्यको विरुद्धमा केही छैन ।” अधिनायकवादी शासनहरू विभिन्न देशअनुसार भिन्न देखिन्छन् किनकि एउटा राज्यमा एकल शक्ति एक व्यक्तिगत तानाशाह अथवा एक समिति वा एक सैन्य जमातको वरिपरि आयोजित भएको एउटा अधिनायकवादी शासनले  विस्तृत विचारधाराको माध्यमबाट अर्थव्यवस्था, शिक्षा प्रणाली, कला, विज्ञान र निजी जीवन तथा नागरिकको नैतिकता र सामाजिक जीवनको लगभग सबै संयन्त्रहरू नियन्त्रण गर्ने प्रयास गर्छ र आफ्नो लक्ष्यको खोजीमा सम्पूर्ण जनसङ्ख्यालाई परिचालन गर्छ । 

अधिनायकवादी शासनहरूमा धेरै कुराहरूको मेल पनि हुन्छ । आफ्नो पुस्तक ‘द ट्रु बिलिभर’ मा एरिक होफरले फासीवाद, नाजीवाद र स्टालिनवादजस्ता राजनीतिक विचारधारालाई तुलना गरेका छन् । यी विचारधाराहरूले पश्चिमी लोकतन्त्र र तिनका मूल्यहरूलाई पतनको रूपमा चित्रण गर्ने गर्छ । अधिनायकवादको विरुद्धमा बोल्नु हरेक नागरिकको कर्तव्य हो । एउटा सफल मानव समाजका लागि अधिनायकवादी शासनहरूलाई हटाउनु आवश्यक छ ।

सरकारी खाताहरूको निरीक्षण गर्न समिति गठन गर्ने सिफारिस सर्वप्रथम सन् १८५७ मा सर फ्रान्सिस बारिङको नेतृत्वमा संसदका सदस्यहरूको समूहले अघि सारेको थियो । ब्रिटिस हाउस अफ कमन्सको प्रस्तावनाद्वारा सन् १८६२ मा पहिलो सार्वजनिक लेखा समितिको स्थापना गरिएको थियो । नेपालको सार्वजनिक लेखा समितिको इतिहास खोज्ने हो भने नेपालमा २०१६ सालदेखि नै यसको व्यवस्था थियो । २०४७ को संविधानकाे धरा ६४ मा सार्वजनिक लेखा समितिको संवैधानिक व्यवस्था नै गरिएको थियो । सार्वजनिक लेखा समितिमा सभामुखले सभाको सहमति लिई मनोनित गरेका बढीमा २७ जना सदस्यहरू रहने व्यवस्था छ । प्रधानमन्त्री समितिको पदेन सदस्यको रूपमा रहने र समितिका सदस्यहरूले आफूमध्येबाट निर्वाचित गरेको व्यक्ति समितिको सभापति हुने व्यवस्था छ । सभापतिको निर्वाचन नभएको वा नरहेको अवस्थामा ज्येष्ठ सदस्यले बैठकको अध्यक्षता गर्ने व्यवस्था रहेको र मन्त्रीले सभापति हुन वा बैठकको अध्यक्षता गर्न नमिल्ने व्यवस्था छ । 

सार्वजनिक लेखा समिति संसदको एउटा महत्त्वपूर्ण समिति हो । कुनै पनि कुरा खरिद गर्नु परेमा वा देशका लागि खर्च गर्नु परेमा यस समितिको स्वीकृति चाहिन्छ । संसदले चाहेअनुसार सही प्रयोजनका लागि र सही तरिकाले खर्च गरेको छ कि छैन ? भनेर यस समितिले जाँचपडताल गर्दछ । बेलायती चालचलनअनुसार यो समितिको सभापति विपक्षी दलका सदस्य हुने गर्थे र यो परम्परा नेपालमा पनि लागु थियो । यस्तो हुँदा सत्तारुढ दलबाट भ्रष्टाचार हुने मौका धेरै नै कम हुन्थ्यो तर वि.सं. २०६६ देखि नेपालमा यो परम्परालाई अनुसरण गर्न छोडियो र सभापति पनि सत्तारुढ दलकै पार्टीबाट छान्न थालियो । यसरी सत्तारुढ दलकै सभापति हुँदा सत्तारुढ दलका सदस्यहरू र नेताहरूलाई भ्रष्टाचार गर्न एकदमै सजिलो भयो । चाहिनेभन्दा बढी खर्च देखाएर सामान किन्नका लागि समितिलाई बढी खर्च देखाउँदा पनि यस समितिले सजिलैसँग स्वीकृति दिएका थुप्रै उदाहरणहरू छन् । त्यस्तै काम पूरा नगर्दा पनि आफ्नै पार्टी सदस्यहरू समितिमा भएकाले कुनै पनि ठोस कदम यो समितिले देखाएको छैन ।

त्यही भएर नेपालमा भ्रष्टाचार नियन्त्रणमा ल्याउनका लागि यस समितिको सभापति विपक्षी दलका पार्टीको हुने नियम ल्याउन जरुरी छ ।

Born on 7th october 1952 on Leningrad present day st.petersburg Vladimir Vladimirovich Putin is the current president of Russia and has been in power for more than 20 years .Even though he stepped down as the president from 2008 to 2012 to serve as the prime minister he was still considered to be the de facto leader of Russia.He first assumed office as president of Russia in 1999 and since then he  has shaped the political,geographic and economic face of Russia.He is regarded as one of the most powerful and influential person in the world.Born to a factory worker in soviet union how did putin became so powerful and influential?

The rise of vladimir Putin starts from the fall of Soviet union .After the fall of Soviet Union the country erupted into chaos and corruption.When the berlin wall fell in 1989, Vladmir putin was working as a undercover spy in east germany for the Security agency for soviet union the KGB.Shortly after the fall of berlin wall the soviet union was also dissolved into 15 new countries .Putin was very dissatisfied with it and called it “the greatest geopolitical catastrophe of the century”.After the soviet union fell the new government under Boris Yeltsin wanted to transform Russia into free market economy so it wanted to sell thousands of factories and companies previously operated by the communist government to common Russian people.In order to sell the shares of those companies the government started giving vouchers to russian people which could be exchanged for recently privatized company .But most people in Russia had no idea of capitalism or shares so they started selling their vouchers in exchange for small amount of cash so very few of the educated russians took advantage of the opportunities and bought the vouchers form common russian people and became very wealthy .These people are called russian Oligarchs who controlled more than half of the Russian economy.The then president of Russia Boris Yeltsin was widely unpopular through russia for cooperating with the western power and he was just seen as an alcoholic who was an embarrassment for the country.So in order to stay in power in Russia he opted for the support of those oligarch giving them an immense political power.IN the other hand after the fall of soviet union putin leaves KGBin 1991 and becomes the deputy mayor of St. Petersburg .He uses this position to help his friends and allies in business.He then slowly gathers the support of wealthy Russian oligarchs,crime bosses and his fellow friends from the KGB With their help and support Putin starts to climb the ladder of power and position .Then in 1999 Boris yeltsin appointed  Putin as prime minister of Russia.Putin being a nationalist he disliked the plans and policies of Yeltsin who was letting  united states dominate russia and feared the expansion of NATO alliance to newly formed countries after the dissolution of the soviet union .So , he wanted to build a strong Russian government who was capable of excising absolute power in Russia and also influence and control the neighbouring countries.His power grew when a former region of soviet union chechnya informally separated from russia and started attacking russian cities.This  killed hundreds of russians  citizens .Then the new prime minister of russia putin starts to appear on national television and promises to take revenge against the seperatist for the death of russian citizens.After that russia launches an invasion against chechnya and starts bombing various cities killing more than 80 thousand people.Then in less than a year russia brings chechnya back under its control .After this Putins popularity among the population quickly grows and putin becomes  more powerful and supported politician. Then in december 1999 Yeltsin suddenly resigned as the president of russia making putin the acting president.Then in may 2000 putin officially wins the presidential election with 53.6 % votes.After he becomes president he quickly suppresses the Russian oligarchs under his control.He also gained control of russian media and used them to depict him as a strong and loved leader .According to russian constitution a president can only serve two consecutive terms so he picked one of his friend Dimitri Medvev to serve as president from 2008 to 2012. And Putin again became president of Russia in 2012.Now Putin has a very strong grip over the Russian oligarchs,Russian military and russian Media.His regime  has also developed a strong cyber network in the world which is used to cause havoc in the world.With all these key elements under his control he has become one of the most powerful man of this century.

The opium Wars were two violent confrontations in China in the mid-nineteenth century between Western troops and the Qing dynasty, which reigned from 1644 to 1911/12. China and Britain fought the first Opium War (1839–42), while Britain and France battled China in the second Opium War (1856–60), also known as the Arrow War or the Anglo-French War in China. Foreign powers emerged in each case, gaining commercial benefits as well as legal and territorial concessions in China. The disputes ushered in an age of unequal treaties and other encroachments on Qing sovereignty, which contributed to the dynasty's weakening and eventual overthrow in favor of republican China in the early twentieth century.China's attempts to stop the opium trade led to the Opium Wars. Since the 18th century, foreign traffickers (mostly British) have been illegally trafficking opium from India to China, but the trade exploded after 1820. The widespread addiction that resulted was wreaking havoc on China's social and economic systems. In April 1839, the Chinese authorities seized and burned more than 20,000 chests of opium—roughly 1,400 tons of the drug—stored by British merchants in Canton (Guangzhou). In July, a drunken British sailor murdered a Chinese farmer, heightening tensions between the two sides. The British government refused to hand over the accused individuals to the Chinese because it did not want its people to be prosecuted in the Chinese judicial system.Later that year, when British warships demolished a Chinese blockade of the Pearl River (Zhu Jiang) estuary at Hong Kong, hostilities erupted. Early in the year 1840, the British government resolved to deploy an expeditionary force to China, which landed in Hong Kong in June. After months of discussions, the British navy sailed up the Pearl River estuary to Canton, where they assaulted and seized the city in May 1841. Despite a concerted counterattack by Chinese troops in the spring of 1842, further British assaults over the next year were also successful against the weaker Qing forces. The British, on the other hand, resisted the attack and took Nanjing (Nanking) in late August, putting an end to the conflict.Peace talks moved fast, culminating in the signing of the Treaty of Nanjing on August 29. Its stipulations required China to pay a hefty indemnity to the United Kingdom, hand over Hong Kong Island to the British, and raise the number of treaty ports where the British may trade and dwell from one (Canton) to five. Shanghai was one of the four more authorized ports, and the city's metamorphosis into one of China's main commercial entrepots began with the city's increased access to foreigners. On October 8, 1843, the British Supplementary Treaty of the Bogue (Human) conferred British people extraterritoriality (the right to be prosecuted by British courts) and most-favored-nation status (Britain was granted any rights in China that might be granted to other foreign countries).

कुनै एउटा समूहमा बसेको मानिसले मान्दै आएको संस्कृतिलाई नै धर्म भन्न सकिन्छ । मानिसलाई कुनै पनि धर्मले नराम्रो कुरा सिकाउँदैन । आजभोलि मानिसले धर्मको नाममा विभिन्न क्रियाकलाप गरिरहेको छ, जुन हाम्रो समाजमा स्विकार्न गाह्राे भएको छ । आजको दिनमा हेर्दा हाम्रो समाजले धर्मको नाममा झन् झन् हाम्रो समाजलाई केही राम्रो नहुने र नभएको कुरालाई अगाडि बढाएको छ । आजभोलि हेर्ने हो भने हाम्रो समाजमा धेरैजसो घटनाको कारण यही हाम्रा धर्म पनि हो । संस्कृतिले गर्दा नै हाम्रो समाजमा सबै घटना घटेका त हैनन् तर कुनै घटनामा गहिरिएर हेर्दा कता कता धर्मको पनि उपस्थिति देख्न सकिन्छ । आजभोलि १० वर्षको एउटा बालक पनि आफ्नो धर्म ठुलो भन्ने विषयमा साथीभाइसँग कुरैकुरामा जुधिरहेको हुन्छ । धर्म आफैँमा नराम्रो त होइन तर आज हामीले धर्मलाई हेर्ने नजर बेग्लाबेग्लै भएकाले नै यो प्रश्न उठेको हो ।  

याे विश्वमा कुनै पनि धर्मले अर्काकाे कुभलो गर्न सिकाउँदैन । सबै धर्मले एकअर्काको सम्मान र हाम्रो समाजको इज्जत राख्न सिकाउँछ । अहिलेको समाजमा एकसे एक विद्वान्‌हरूले यो धर्मको नाममा भएको अन्धविश्वासलाई रोक्न सकेका छैनन् । नेपालकै एक ठाउँमा भगवान्‌को मूर्तिबाट पसिना आएको अनि भगवान् रिसाउनुको कारण बोकाको बलि चढाउनु अनि त्यो मासु पछि त्यहाँका मानिसले बेचेको भन्ने खबर पनि सञ्चार माध्यममा सुनेकै थियौँ । अब त्यो ढुङ्गाबाट पसिना आउने कुरा अन्धविश्वास नभए के चाहिँ हो र ? हामी अहिलेको युगमा पनि यस्ता कुराहरूमा विश्वास गरिरहेका छौँ । मानिस धर्मको नाममा जस्तोसुकै काम पनि गर्न तयार रहेको हामीले पाएका छौँ । मलाई लाग्दैन कि पहिला जे सोचले मानिस बाँचेको थियो, अहिले पनि त्यही सोचले बाँच्नुपर्छ भन्ने । हाम्रो समयअनुसार हाम्रो धर्म र संस्कृतिमा पनि केही परिवर्तन चाहिन्छ । 

हे प्रिय भगवान् ! तिमीले यो संसार बनायौ,

जो धेरै सुन्दर छ,

यहाँ धेरै रङ्ग भरिएका छन् ।

महासागरहरू निला छन्,

र सुन्दर फूलहरू

विभिन्न रङ्गहरूमा रङ्गिएका 

केही राता, केही गुलाबी छन् ।

अनि आकाशमा उडिरहेका चराहरू

निलो आकाश छुन्छन्,

तिनीहरूका सुन्दर पखेटाहरूले

अनि छुन्छन् पानीले भरिएका बादल

र हरियाली देखाउने हरिया रुखहरू ।

हे भगवान् ! तिमीले संसार बनायौ

जो धेरै सुन्दर छ,

धेरै रङ्गले भरिएको

तर मानिसहरूलाई थाहा छैन,

यसको महत्त्व ।

Ultimate truth of life,

Who so ever has come on this earth,

One day , shall be bound to leave this land.

No matter what direction you head,

The destination remains the same,

From beginning to end it's always the same.

We all are bound no one is free,

No need to deny what we all know to be.

The reality that shatters all dreams,

That stems us no matter where we may be.

Waiting for the time and opportunity,

To wake us from the dream,

And bring us into the reality that we can't believe.

After being busy for a long time

A gust of wind reminded me of my village

And it was as if touched

Lower part of the village

Change came as I remembered

Straight on the land of the village

Even though I remembered it, I forgot the post office

What a game to remember and forget

Nowadays, forgetting is true

I don't remember 

My Own name

Even as I remember

I forgot my own yard

In a society that forgets and remembers

Why don't you forget?

Your family home

Broken courtyard

Forget it without knowing it

I can't remember even when I remember

Mother's eyes water to meet someone

If you forget, the water will speed up

Where to be and

These huge rivers.

हिजो भर्खरै कलेजको खोजीमा भएजस्तै लाग्छ तर अब भने १ महिनापछि कलेज सकिन नै लागेको छ । समय कति छिटो बित्छ थाहा नै पाइँदैन । पहिला सुन्ने गरिन्थ्यो कि कलेज पुगेपछि शिक्षकहरूले विद्यार्थीको केही मतलब गर्दैनन् । कक्षाकार्य, गृहकार्यहरू पनि बुझाउनु आवश्यक हुँदैन तर मैले यस्ता कुराहरू केही पनि भोग्नु परेन । मैले पढेको कलेजमा शिक्षकहरूले पढाइसम्बन्धी कुराहरू र अरू बाहिरी ज्ञान दुईटै राम्ररी बुझाउनुहुन्छ । 

कलेजमा पहिलो प्राथमिकता दिने भनेकै हाम्रो पढाइ हो । हामी कलेज आउनुको मुख्य कारण पनि पढ्नलाई नै हो तर पढाइका साथसाथै अरू धेरै कुराहरू सिक्न पाउँछौँ, जुन हामी र हाम्रो भविष्यलाई उज्यालो बनाउन सहयोग गर्छ । याे कलेजबाट २ वर्षमै धेरै नयाँ कुराहरू सिक्न पाएँ । पहिला कहिले लेखजस्ता कुराहरू लेख्ने अनुभव गरेको थिइनँ । यहाँ आएपछि लेख लेख्ने तरिकाहरू सिक्न पाएँ र हरेक महिना लेख्ने पालाे परेकाले मेरो लेखन पहिलेभन्दा एकदम राम्रो भएको छ । यसले लेख राम्रो पार्नेमात्र नभई हाम्रो सोच्ने शक्ति पनि बढाउँछ त्यसैले अब लेख्ने भनेपछि मलाई एकदम रमाइलो लाग्छ । 

अर्को कुरा, याे कलेजले मलाई सिकाएको भनेको किताब पढ्न हो । पहिला मलाई किताब पढ्नजस्तो अल्छीलाग्दो काम अरू केही होइनजस्तो लाग्थ्यो तर यहाँ हरेक महिना दुईवटा नयाँ नयाँ किताबहरू पढ्नु परेकाले मलाई पढ्ने बानी लागेको छ । सुरुका केही महिना त गाह्राे नै भएको थियो । कहिले नपढिरहेको एकैचोटि पढ्नुपर्दा आत्तिएको पनि थिएँ तर बिस्तारै बानी हुँदै गयो र मलाई रमाइलो पनि लाग्यो । किताब पढ्नाकाे महत्त्व पनि बुझेँ । हामी किताबको हरेक पानामा नयाँ कुरा सिक्न पाउँछौँ । यसरी हामीले दिनदिनै एउटा नयाँ कुरा थाहा पाउँदा ज्ञान पनि बढ्छ । हामीले किताब पढेपछि त्यसकाे समीक्षा पनि लेख्नुपर्छ । यो लेख्न किताब पढ्नु जरुरी भएकाले किताब पढ्ने बानी छिटै लागेको पनि हुन सक्छ । अहिले त हरेक महिना कहिले नयाँ किताब पाउँला भन्ने पर्खाइमा हुन्छु। 

अर्को राम्रो कुरा याे कलेजबाट सिक्न पाएको भनेको भिडमा गएर बोल्नु हो । प्रत्येक हप्ता हाम्रो डिएसएस टक हुन्छ । यसमा हामीले सबैको अगाडि गएर बोल्नुपर्ने हुन्छ । पहिला त बोल्नु पर्याे कि एकदमै डर लाग्थ्यो । सबैका अगाडि बोल्ने हिम्मत पनि आउँदैनथ्यो तर यहाँ हरेक हप्ता बोल्नुपर्ने भएकाले अहिले त्यस्तो डर भन्ने केही लाग्दैन । सुरु सुरुमा त मेरो बोल्ने पालो कहिले नआओस्‌जस्तो हुन्थ्यो । अगाडि गएर बोल्न सक्छु कि सक्दिनँ भनेर शङ्का लाग्थ्यो । पहिलो चोटि त त्यस्तो राम्रो पनि भएन । बोल्नुपर्ने आधा कुराहरू बिर्सेर धेरै बोलिनँ । त्यस्तो भएको मुख्य कारण नै डर थियो तर गल्ती भए पनि सिक्दै गएँ र अब भने निडर भएर बोल्न सक्छु । यस्ताे डर हामी आफैँले मन र मस्तिष्कमा बनाउने रहेछाैँ भन्ने पनि थाहा पाएँ । जब यो डर मैले आफूबाट निकालेँ, त्यस दिनदेखि बोल्न सक्छु भन्ने विश्वास भयो र बाेल्ने बानी पनि पर्यो । 

याे कलेजबाट मैले धेरै कुराहरू सिक्न पाएँ । पहिला आउँदा यी कुराहरूका बारेमा धेरै जानकारी थिएन तर आहिले यी कुराहरूमा धेरै सुधार आएको छ । यी २ वर्षमा मैले आफ्नो भविष्य राम्रो बनाउन सहयोग हुने कुराहरू सिक्न पाएँ र यस कलेजमा पढ्ने निर्णय गरेकामा म एकदमै खुसी छु । यहाँ बनाएका साथीहरू पनि एकदमै राम्रा छन् । साथीहरूसँग बनाएका सम्झनाहरू कहिले बिर्सन सक्दिनँ । शिक्षकहरूले पनि हाम्रा हरेक कुरामा सहयोग गर्नुहुन्छ । उहाँहरूले पढाइका साथसाथै अरू कुराहरूको पनि ज्ञान दिनुहुन्छ । यहाँ पढाइका साथसाथै अतिरिक्त क्रियाकलापमा पनि त्यति नै महत्त्व दिइन्छ । त्यसैले यहाँबाट मैले पढाइको मात्र ज्ञान प्राप्त नगरी अन्य कुराहरूको बारेमा पनि त्यतिकै सिक्न पाएकी छु । 

आफू जन्मेको देश सबैलाई प्याराे लाग्छ। आँखाको नानीजस्तै सम्झेर अनि आफ्नो मुटुजस्तै ठानेर देशभक्त हुनु देशलाई माया गर्नु हो । देशको मायालाई नै देशप्रेम वा राष्ट्रप्रेम पनि भनिन्छ । मानिस जुन देशमा जन्मन्छ, हुर्कन्छ अनि त्यहीँ देशको माटो र पानीमा ऊ रङ्गिन्छ । त्यसै देशसँग उसको गहिरो सम्बन्ध हुन्छ । यसरी आफू जन्मेको देशलाई प्रेम गर्नु, त्यसको हित र उन्नति, सम्मान र प्रतिष्ठाका लागि काम गर्नु नै देशको माया हो, देशप्रेम हो ।

“जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपी गरियसी” अर्थात् जन्मदिने आमा र जन्मभूमि स्वर्गभन्दा पनि महान् हुन्छन् भनिएको छ । वास्तवमा देशलाई माया गर्ने मानिसले नै आफ्नाे र समाजको कल्याण गर्न सक्छन् । यस्ता मानिसलाई सबैले मन पराउँछन् र आदर गर्छन् । जुन मानिसले देशलाई माया गर्दैन, जन्मभूमिको महिमा बुझ्दैन त्यो मानिस पशु बराबर हुन्छ । उसको आत्मा मरेको सिद्ध हुन्छ । यसैले मानव समाजमा देशको माया वा देशप्रेमको ठुलो महत्त्व छ। 

देशको माया भावनामा उब्जन्छ । नदेखिने रूपमा आफ्ना कुनै पनि राम्रा कामद्वारा हामी देशलाई माया गरिरहेका हुन्छौँ । देशको माटाेमा आफ्नो शक्ति लगाएर, देशका निम्ति सिप देखाएर पनि देशलाई माया गर्न सकिन्छ । देशलाई माया गर्ने मानिस कुनै पनि दुःख झेलेर काम  गर्न पछि हट्दैनन्। उनीहरू परी आए देशका लागि ज्यानै दिन पनि तयार हुन्छन् । हाम्रा वीर पुर्खा र अमर सहिदहरूले देखाएका पुरुषार्थ यसका उदाहरण हुन् ।

प्रत्येक व्यक्तिले जीवनका पाइला-पाइलामा देशलाई माया गर्नुपर्छ। देशको मायामा हुरूक्क हुने मानिस मरेर पनि मर्दैन । ऊ सधैँ बाँचिरहेको हुन्छ । हामीले आफ्नो देशलाई मुटुदेखि माया गरी देशको उन्नति-प्रगति र जनतालाई सुख शान्ति हुने कुरामा लाग्नुपर्छ । जसरी भए पनि आफ्नो देशलाई फलाउने फुलाउने कार्यमा लाग्नुपर्छ । 

तपाईंहरूले कहिले सोच्नुभएको छ, हाम्रो नेपाल एक दुई दशकमा कस्तो हुन्छ होला ? यहाँ के के परिवर्तन हुन्छ होला भनेर ? नेपालले आफ्नो भविष्य बनाउँछ कि अझै अन्धकारको बाटामा हिँडिराख्छ ? कसरी बदलिन्छ होला त नेपाल ? के यो प्रतिस्पर्धात्मक संसारमा नेपालले आफ्नो पहिचान जोगाउन सक्छ होला ?

देशमा अहिलेको जस्तै अवस्था रहिरह्याे भने चाहिँ विकास हुन अलि मुस्किल नै देखिन्छ । अहिलेको जस्तो राजनीतिक अस्थिरता, भ्रष्टाचार, विदेश पलायन, देशको विकासमा चासो नदिने भयो भने त नेपाल प्रगतिको बाटामा हिँड्न मुस्किल नै छ तर मुस्किल छ भन्नेबित्तिकै असम्भव नै चाहिँ छैन । नेपाल विकासोन्मुख देश हो र यहाँ राजनीतिक अस्थिरता, सामाजिक विभाजन, आर्थिक विकास नहुने, रेमिट्यान्समाथिको निर्भरता, भ्रष्टाचारको संस्कृति लगायतका चुनौतीहरूको ठुलो सूची छ र हामीलाई थाहा छ कि यो सहज हुने छैन तर नेपालको भविष्य उज्ज्वल छ भन्ने कुरा म ढुक्क भएर भन्न सक्छु । नेपालमा पनि विदेशमा भएका जस्तै ठुला ठुला घर, राम्रा र सफा सडक, राम्रो स्वास्थ्य र यातायात सुविधा, इन्टरनेट सञ्जालमा विकास, मानिसहरूको जीवनस्तरमा वृद्धि र अर्थ व्यवस्थामा वृद्धि हुने छ । 

नेपालमा धेरै स्रोत साधनहरू उपलब्ध छन् र यिनलाई सही तरिकाले उपयोग गर्याैँ भने हामी धेरै अगाडि बढ्न सक्छाैँ, जस्तैः नेपालमा भएको तीव्र गतिमा बग्ने नदीबाट बढीभन्दा बढी जलविद्युत् उत्पादन गर्न सकिन्छ र यसले नेपालको पुरै विद्युत समस्या हटाउँछ । यसरी नै नेपाल प्रकृतिक विविधताले भरिएको देश हो र यो विश्वकै उत्कृष्ट पर्यटकीय स्थल बन्न सक्छ । नेपालमा धेरै अर्धदक्ष र अदक्ष जनशक्ति छ र यसलाई चेतना तथा अवसर दियो भने नेपाल धेरै अगाडि बढ्छ । नेपाल अरू देशको तुलनामा सानै छ त्यसैले विकास गर्न त्यति गाह्राे हुँदैन । म आशा गर्छु कि भोलिको नेपाल सुन्दर, समृद्ध र खुसियालीले भरिपूर्ण हुने छ । यहाँ ठुलठुला भवन, स्वास्थ्य, शिक्षा, यातायातजस्ता सबै सुविधा, मानिसहरूको राम्रो भविष्य र सबैजनाको जीवनस्तरमा वृद्धि हुने छ । देशको अर्थ व्यवस्था बलियो हुने छ र भ्रष्टाचार र बेइमानीजस्ता कुरा इतिहासमा मात्र सीमित हुने छन् । देश तथा देशका जनताले प्रगति गर्ने छन् ।