आखिर जिन्दगी के रहेछ  ?

खै किन आजकल म धेरै सोच्छु ,
आफैँभित्र नयाँ जिन्दगी खाेज्छु  ।
म  मेरो जिन्दगीलाई साेध्छु,
यति धेरै शून्यतामा लगेर सोच्छु 
खै के रहेछ  त जिन्दगी ?

न  केही खाेजे जस्ताे न कसैले राेजे जस्ताे 
मैले सोचेभन्दा भिन्न रहेछ  जिन्दगी 
जिन्दगी कसैले लेखेको किताब हो
भ्रममा परेछु म याे पनि झुट रहेछ

यो त मैले आफैँले लखेको किताब रहेछ ।। 
मिलाउन खाेज्दा नमिल्ने कता कता
तान्न खाेजे यताउता याे अनाैठाे हिसाब रहेछ
त्यसैले, 
आजकल म तर्कना गर्न छोडिदिएँ  ।

आखिर चिसो दाउरा बाल्न खोज्नु भनेको
सलाई अनि आफ्नो मिहेनत खेर फाल्नु  रहेछ ।। 
यस्तै धेरै कुरा मनमा खेलाउनु भनेकाे
निराशाकाे ज्याेति मस्तिष्कमा बाल्नु रहेछ ।

जिन्दगीमा  सफलता पाउने आशामा
सङ्घर्षको यात्रा बिचमै छोड्नु हुन्न रहेछ ,
के थाह सफलता दुई पाइलाको दुरीमा हुन सक्छ ,
के थाह यति सानाे दुरीले सगरमाथा छुन सक्छ ।

सङ्घर्ष भनेकाे जीवनका विभिन्न अप्ठ्यारा परिस्थितिसँग जुध्ने काम हाे । सङ्घर्ष नै जीवन हो भन्ने शीर्षकले निरन्तर सक्रियता तथा परिश्रम नै जीवन हो भन्ने कुरा बुझिन्छ । परिश्रमले मानव जीवनलाई सजाउन , विकास गर्न र समुन्नत बनाउन सहयोग गर्दछ । मानिसले जे पनि उच्च एवं विशिष्ट इच्छा प्राप्त गर्नका लागि अनवरत रूपमा परिश्रम गरिरहनु पर्दछ । मानव सभ्यतादेखि वर्तमान समयसम्म जे पनि उन्नति प्रगति र विकास भएका छन्, यी सबै निरन्तर श्रम र सङ्घर्षको प्रतिफल नै हुन् । तसर्थ जीवनलाई सुख, सम्पन्न र विकसित बनाउन सङ्घर्ष र निरन्तर परिश्रम गर्नुपर्छ ।
सङ्घर्ष आन्तरिक र बाहिरी  जुन पनि हुन सक्छ । कुनै पनि व्यक्तिमा आफूभित्र हुने भावना लोभ, डर, रिस आदिसँग गरिने सङ्घर्ष आन्तरिक सङ्घर्ष हाे । जीवनका विभिन्न कठिनाइ गाँस, बास, कपास, शिक्षा, प्रगति आदिका निम्ति गरिने सङ्घर्ष बाहिरी सङ्घर्ष हो । सङ्घर्ष भनेको प्रकृतिको नियममा पनि पर्दछ । चार्ल्स डार्विनले पनि जुन प्राणीले सङ्घर्ष गर्छ त्याे प्राणीकाे अस्तित्व संसारमा हुने कुरा आफ्नाे विकासवादमा उल्लेख गरेका छन् । मानिस आफ्नो आमाको गर्भबाट बाहिर निस्कन पनि सङ्घर्ष गर्दछ । आमाको कोखबाट आएपछि पनि उसले धेरै सङ्घर्ष गर्नुपर्छ । त्यसैगरी हामीले एउटा बिरुवा माटोमा रोप्छौँ तब त्यो हुरी, झरी, गर्मी, आदिसँग सङ्घर्ष गर्दै हुर्कन्छ । एउटा मूर्तिकारले चट्टानलाई मूर्तिको स्वरूप प्रदान गर्न पनि सङ्घर्ष गर्नुपर्छ ।

कुनै पनि मानिस, वस्तु, जीवजन्तु, चराचुरुङ्गी र समाज नै होस् सबै को जीवन मा सङ्घर्ष सास जस्तै महत्त्वपूर्ण हुन्छ । निरन्तर परिश्रम, सक्रियता र सङ्घर्षले केही नभएको मानिसलाई सबैकुरा पुर्याउन सक्छ । मानव जीवनको सफलताको मार्गदर्शक नै सङ्घर्ष हो । सङ्घर्षले नै मानिसलाई सफलतातर्फ निर्देश गर्छ । आफ्नो जीवनको प्रत्येक क्षणलाई  उपयोगी बनाउनु पर्छ। बितेको समयलाई सम्झिएर पश्चाताप गर्नुभन्दा अब आउने समयलाई कसरी उपयोग गरेर भरपुर मात्रामा फाइदा लिने विषयमा सोचविचार गर्नुपर्छ ।
अन्ततः जीवन सङ्घर्षको पर्याय हो । सङ्घर्षविनाको जीवन अर्थहीन हुन्छ । मानिस संसारमा जन्मिन्छ र एक दिन मर्छ । यो प्रकृतिकाे नियम नै हो ।  मानिस जन्मिनु र मर्नुको बिचमा उसले कर्म गर्ने समय प्राप्त गरेको हुन्छ । त्यो कर्म गर्ने समयलाई  उसले एक क्षण पनि खेर फाल्नु हुँदैन ।  मानिसले केही उत्तम कर्म गर्यो भने ऊ मरेर गए तापनि उसको कर्मका कारण ऊ अमर रहन्छ । दृढ विश्वास, साहस, निरन्तर परिश्रम, आट र सङ्घर्षका कारण नै मानिस आफ्नाे जीवनमा सफल बन्न सक्छ ।

Sports play a significant role in a country's culture. It is crucial as a form of recreation in addition to keeping you healthy and fit. Unfortunately, the trend in our nation is to only pay attention to the academic realm. In the same way that we must water a tree’s roots in order for it to flourish, we must instil the idea of sports in children at an early age, or in schools, in order to develop athletes who could represent their country. We are overlooking the important role that sports play in providing a comprehensive education.

Children’s interaction with nature is deteriorating with time. When I was younger, it was only natural for me to primarily spend my time. But nowadays, most children’s lives are spent in restricted situations. It's unfortunate that they will never experience the fun we have had outside. Playing sports has several advantages since it promotes healthy mental development. It teaches life lessons to children including cooperation, leadership, tolerance, and social graces. It fosters self-assurance, self-control, and playing within the rules. It teaches life skills and also helps in decision making.

Children who are physically active have better physical health and have greater stamina than children who spend most of their time inside. Playing outside promotes blood flow to the brain, which stimulates neurotransmitters and improves learning and attention span. They become exhausted from the physical activities, which cause them to become hungry. They then eat enough food promptly and go asleep at night. They will carry on with these positive behaviours for the rest of their lives. Outdoor activities prevent health issues including heart disease and obesity in later life. It is a simple yet effective means of better life. Therefore, it becomes even more crucial to reform the way schools see sports. It ought to be a required activity.
 

परीक्षा भनेको विद्यार्थीको योग्यता र गुणस्तर जाँच्ने माध्यम हो । परीक्षा भनेकाे व्यक्तिकाे जीवनकाे सफलता निर्धारण गर्ने माध्यम पनि हाे । विद्यार्थीहरू भविष्यका देशका कर्णधार पनि  हुन् । विद्यार्थीहरू भनेका आफ्नाे प्रगतिको विभिन्न चरणहरू निर्धारण गर्ने माध्यम पनि हुन् । 
आत्मविश्वासी र असल विद्यार्थी आफ्नो परीक्षाबाट कत्ति पनि कहिले पनि डराउँदैन । असल विद्यार्थीले हरेक दिनलाई तयारीको दिनका रूपमा लिन्छ र आत्मविश्वासका साथ परीक्षालाई सहजै सामना गर्न सक्छ । परीक्षाको अघिल्लो रात उसले आफ्नो पाठ पढ्दा रमाएर पढ्छ । ऊ राम्ररी निदाउँछ र स्फूर्तिका साथ परीक्षा हलमा जान्छ । तर उदासीन विद्यार्थीको हकमा यो कुरा लागु हुँदैन । उदासीन विद्यार्थीले परीक्षालाई गम्भीरताका साथ लिदैन । अन्य समयमा पनि तिनीहरू साथीहरूसँग कुराकानी गर्ने रमाइलोमा गर्नेमा मात्र आफ्नाे समय बर्बाद गर्छन् । 
परीक्षाभन्दा अन्य समयमा पढाइमा गम्भीर नहुने विद्यार्थीहरू डर र त्रासको अवस्थामा रहन्छन् । तिनीहरू रातभर अध्ययनको लागि बस्छन् । परीक्षाकाे अगिल्लाे रात उनीहरूले पूरै पाठ्यक्रम अध्ययन गर्न गाह्रो हुन्छ । उनीहरू हडबडाउँछन् र सफलता हासिल गर्न सक्दैनन् । उनीहरू आफैँ अलमलमा परेको महसुस गर्छन् । चिन्तित भएर रात बिताउँछन् । उनीहरू विचलित र त्रसित भएर परीक्षा हलमा प्रवेश गर्छन् । तसर्थ, परीक्षाको अगिल्लो रात विद्यार्थीहरूले आफ्नो आफूलाई चिन्ताबाट मुक्त राख्नुपर्छ ।  परीक्षाको अगिल्लो रात राम्ररी निदाउनुपर्छ ताकि ताजा दिमागका साथ बिहान चाडै उठ्न सकियाेस् । यसका लागि परीक्षाको अगावै दैनिक आफ्नो काम

पूरा गर्न सकेमा मात्र उनीहरूका लागि यो सम्भव छ । नत्र चिन्ता मान्ने र हडबडाउनेसिवाय अरू केही हुन सक्दैन । विद्यार्थीहरूले याे कुरा बुझ्नुपर्छ कि परीक्षा तयारीको लागि एक दुई दिनकाे समय पर्याप्त हुँदैन । 
सङ्क्षेपमा भन्नुपर्दा विद्यार्थीहरूले दिमागमा याे राख्नु पर्छ कि समय र बगेकाे पानीले  कसैलाई  पर्खदैन। समय निरन्तर चलिरहन्छ । तसर्थ, विद्यार्थीहरूले सधैँ परीक्षा आाए जसरी पढ्नुपर्छ । नत्र अन्त्यमा पछुताउनुबाहेक अरू केही हुँदैन । 
 

Junko Furuta was a highschool student studying in Misato, in the Saitama prefecture of Japan. She was a 16 year old girl who was brutally tortured and murdered by a group of boys. She was raped and tortured for 44 days before she died; this is why her story is named “44 days in Hell”.

A boy named Hiroshi Miyano had a crush on Junko; one day he decided to confess his feelings. But Junko rejected his confession as she did not want any distraction and wanted to solely focus on her studies. This made Miyano feel humiliated: Soon after this incident, Junko was kidnapped by a group of four teens (Hiroshi Miyano, Shinji Minato, Jō Ogura and Yusushi Watanabe). They then raped her. After that, they took her to Minato Nobuharu’s house where she was introduced to Minato’s parents as his girlfriend. After a few days her parents informed the police about her going missing. The boys forced her to call her parents and tell them that she was fine and just wanted a break from her studies so she was at her friend’s house. Her parents seemed to be convinced by this. She kept on getting raped by the boys for days. Not only this, she was used as a punching bag; she was beaten brutally by the boys. Sharp objects were used on her body. The guys even urinated on her. They used to throw huge dumbbells on her stomach time and again. This completely destroyed her internal organs. Despite this, they continued to rape and torture her. Soon her health became really critical. She couldn't stand up. One day the boys were out and Junko was alone there. There was a phone nearby. She managed to call 911 but before they could pick up the call the boys were back. Seeing this, they got very angry. They burnt her body parts with matchsticks and sexually abused her. They tortured her physically and mentally. Junko even begged them to kill her at once instead of giving all this torture. But they did not stop. Her  health became worse. Various objects like skewers, needles and other sharp and heavy objects were forced into her vagina. They even burnt her eyelids with hot wax; and finally after 44 days of constant torture, the boys burnt her alive. They spilled lighter fluid on her body and burnt her alive. Her health was already very critical so the fire incident killed her. When the boys realized Junko was dead, they dumped her body in a 55 gallon drum, filled with concrete and dropped it on a cement loaded truck in Koto tokyo.

The four teens were arrested and punished two weeks later on a separate gangrape charge. They were juveniles so their punishments were comparatively less than adults. They are roaming freely even today. Many books were written by authors inspired by this case. This incident can be considered as the most inhuman and brutal murder and torture case in humanity. 
 

“Music is a moral law. It gives soul to the universe, wings to the mind, flight to the imagination, and charm and gaiety to life and to everything.” -Plato

What is music? Music plays a very crucial part of several different moments in human life. Music has the qualities of making us happy and healing us at the same time… Music is everywhere around us, all we have to do is listen…

Here, I’ve listed some of the mind boggling facts on music; let’s enjoy it together:

Elvis Presley was once told that he lacked talent. He’s still the best-selling solo artist in the world.

There are 8 notes in music and 5 kinds of musical instruments.

‘Metallica’ is the first and only band to have played on all the 7 continents.

The Greek philosopher Pythagorus is known as the creator of music.

The British Navy uses Britney Spears’ songs to scare off pirates.

None of the members of The Beatles could read or write music.

Music is physically good for your heart as well as the brain.

Heavy metal and classical music fans seem to have similar personality traits.

The two musicians with the greatest vocal range were both metal singers: Corey Taylor and Mike Patton.

It is said that ‘Black Sabbath’ invented heavy metal in the late 1960s.

Music (classical in particular) helps the plants to grow faster.

In “Bohemian Rhapsody”, Freddie Mercury plays on the same piano used by Paul McCartney in “Hey Jude”.

References:

https://bestlifeonline.com/music-facts/
https://facts.net/music-facts/

नेपाल पर्यटनकाे राम्राे सम्भावना बाेकेकाे देश हाे । कुनै पनि देशले आर्थिक रूपमा छिटाे विकास गर्न चाहन्छ भने त्यसले पर्यटनको महत्त्व बुझेर पर्यटकका लागि चाहिने सबै पूर्वाधारकाे विकासमा लाग्नुपर्छ । नेपालमा सन् १९६० को दशक अगाडि पर्यटन उद्योग वा व्यवसायबाट हुने आम्दानीलाई त्यति महत्त्व दिइएको थिएन । त्यसपछि प्रायः सबैजसो देशहरूले यसलाई वैदेशिक मुद्रा आर्जन गर्ने मुख्य माध्यम ठाने, र अन्तर्राष्ट्रिय पर्यटन गतिविधि तीव्र रूपमा अगाडि बढ्यो । तब यसले आन्तरिक विकास, देशको उत्पादन, प्रतिव्यक्ति आय, राष्ट्रिय आय बढाउनुका साथै ठुला तथा घरेलु उद्योग र उत्पादनमा वृद्धि गराउन थाल्याे । पर्यटककाे वृद्धिसँगै बेरोजगारी समस्या कम हुने र प्रत्यक्ष ररूपमा आर्थिक क्रियाकलापहरूमासमेत यसले प्रभाव पार्न थाल्याे ।  त्यसपछि पर्यटन क्षेत्रकाे महत्त्व बढ्दै जान पनि थाल्याे ।
खास गरी पर्यटन व्यवसायबाट नेपालजस्ता देशहरूले भरपुर फाइदा लिन सक्छन् । पर्यटन क्षेत्रले नेपालकाे राष्ट्रिय आम्दानीमा वृद्धि भइरहेको छ । हाम्रो देश नेपाल सुन्दरताकाे खानी हाे । हाम्राे देशलाई प्रकृतिले धेरै कुरा दिएकाे छ । विश्वका हिमालहरूमध्ये धेरै अग्ला हिमालहरू नेपालमै रहेका छन् । यी हिमालले नेपालकाे सुन्दरता बढाउने काम गरेका छन् । यस्तै यहाँका हरिया वनजङ्गल र सुन्दर पहाडले पर्यटककाे मन लाेभ्याएका छन् । नेपालका विभिन्न ताल खाेलानाला झरना आदि हेर्नका लागि बर्सेनि विभिन्न स्वदेशी तथा  विदेशी पर्यटककाे भिड लाग्ने गर्छ । त्यसैले नेपाल पर्यटनकाे राम्राे सम्भावना बाेकेकाे मुलुक हाे ।

नेपालका विभिन्न कला संस्कृति र रहनसहनले पनि पर्यटककाे मन तान्छ र उनीहरूकाे राेजाइमा नेपाल सुन्दर र घुम्नलायक ठाउँ  हाे । हाम्रा प्राकृतिक सौन्दर्यले पर्यटकहरूका लागि प्रमुख आकर्षणको रूपमा काम गर्न सक्छन् । पर्यटकहरू एक प्रकारका प्रमुख आर्थिक गतिविधि हुन् ।  यसले राज्यको राजस्व, उत्पादन र अर्थतन्त्र बढाउने पर्यटन आयआर्जनकाे राम्राे स्राेत हाे । पर्यटन उद्योग नेपालको सबैभन्द ठुलो उद्योग हाे भन्न सकिन्छ । पर्यटकीय पूर्वाधारको विकास गरी पर्यटकीय गन्तव्य, बस्ने ठाउँको विकास र पुराना ठाँउहरूको मर्मत गरी पर्यटनलाई व्यवसायकाे रूपमा विस्तार गर्नु सबै नागरिककाे कर्तव्य हाे ।

Genre: Comedy, Adventerature, Animation
Writer: Tim Federle (American author), Brad Copeland (American television writer) Robert L. Baird (screenplay writer).
Director: Carlos Saldanha

This movie is about a very big hearted and flower loving bull calf named Ferdinand who escapes from a Spanish bull-training camp. He finds Nina's Idyllic and fragrant farm. There he gets adopted by a family’s daughter, Nina and her father. Ferdinand grows up as a kind giant bull. Unfortunately, due to golden busy bees he gets sent back to “The old Casa del Toro Academy”, where the famous Matador, El Primero, usually selects his worthy bovine opponents for the arena. Ferdinand didn't want to end up like his dad; he wanted to be free and live. So he decided to leave the bull training center. Before leaving, he again thought about his childhood friends who are still there. So he decided to make a team of Guapo, Paco, Una, Bones, Moreno, Valentín and all of his childhood friends. They successfully escape that cruel training center. The process of escaping from the Spanish bull training is so comedic and fun to watch that I couldn't stop laughing.
But while escaping, they were being chased by the trainers of the bull training center. Ferdinand risked his life to save his friends. He got caught and was again brought back to the training center. He was chosen as the bull for the bullfighting show. Ferdinand should now fight El Primero, one of the greatest bullfighters in Spain. He was taken to the fighting ground where Primerio started attacking harshly but Ferdinand didn't want to harm Primerio so he just played with him and made fun of him. The way Ferdinand fought made the audience burst into laughter. Whereas, his friends were worried about Ferdinand so they came to save him. With his friends, Nina and his father were also there to save Ferdinand. The fight ended with the floral rain by the audience because of the love the bull had for humans. At the end of the movie Ferdinand returns to his family and his friends. They live freely and happily in Nina's idyllic and fragrant farm.

This movie talks to us about family love and affection. Though this movie is fictional, yet, it indicates that every being has their right to live a free and happy life. I would definitely recommend this movie to parents with children; it is a very entertaining movie with different significant lessons. 
        
                                     
Reference: 
in.bookmyshow.com/ahmedabad/movies/ferdinand/ET00064155 

सानाे बालक हुँदा आमाको काखमा सुत्ने म 
आज एक्लै, एक्लो सुनसान कोठामा सुत्दै छु  
सपना साकार पार्न भनी सहर छिरेकाे म
आज यही अपरिचित सहरमा हराउँदै छु।।

पैसा कमाउन  सहर आएको थिएँ 
सबै आफ्ना हुन्छन भन्ने सोचेको थिएँ  ।
सोच त के के थियो कमाउने, रमाउने, 
तर आज  यो सहरकाे जिन्दगीले,
नयाँ पाठ सिकायाे धेरै आँसु बिकायाे ।

पैसा नै सबथाेक होइन भनी उपदेश दिने म
आज त्यसकै खाेजीमा भाैतारिरहेछु । 
खुसी नै ठुलो हो, भनेर सोच्ने म    
यो सहरमा सबै खुसी गुमाउँदै 
अतीतलाई पर्खिरहेछु र सम्झीरहेछु ।

हिजो जस्तो लाग्छ त्यो माटो छाडेको
थाक्दाथाक्दै नापेर त्याे बाटाे छाडेकाे 
सपनाको जग बुन्न जन्मभूमि त्यागेको
केही पैसा कमाउन र जिन्दगी चलाउन 
सहर छिरेको आज धेरै वर्ष भएछ ।
समयले मलाई धकेलेछ
बगरकाे किनारामा म जिन्दगीसँग लामाे सास फेर्दै छु ।

And there I lay, awoke, but not yet into the 
Mystical land of sleep, pondering:
All the places I’ve wandered, 
All the things that I’ve desired;
But not a single achievement in my hands…

This is an art: an art of fooling that I have acquired- 
My figure lies there, awoke, but awkwardly it stands.
So dumbed down, that nothing ever makes me numb, 
And there  I lay, watching myself in the mirror:
Is this who I am? Is this who I’ve become?
I classify myself as mighty yet puny for some.

Oh what a wonderful world it is!
Slips and slopes, with twists and curls:
But, shall I ever get to experience my laughter back?
I see roses bloom, in the magical garden of pearl, 
But nothing seems right, everything, so grim and black.

And there I lay, completing life almost- 
Life itself is nothing in its entirety: 
Perplexed in its complexity, letting it inspire me,
There I lay, staring into the abyss. 
The abyss that is me… 
 

आज धेरै दिनपछि म आफ्नो बगैँचामा गएकी थिएँ । मैले मेरी दिदीले फूल रोप्दै गरेको देखेँ ।  उहाँलाई सोधेँ, “फूल रोप्दा किन रमाइलो लाग्छ” ? उहाँले मलाई भन्नुभयो,  “फूल रोप्दा धेरै रमाइलो हुन्छ र जताततै राम्रो र सफा पनि देखिन्छ” । मेरी दिदीले मात्र नभई मेरी  हजुर्मुवालाईसमेत फूलहरू सारै मनपर्ने रहेछ ।
मेरो घरमा रहेका सबै फूलहरू मेरी दिदी र हजुर्मुवाले रोप्नु भएको छ भने बाँकी सबै फूलहरू मेरो काकाले रोप्नु भएको छ । मेरो घरमा सबै जनाले फूल मन पराउनुहुन्छ । मेरो घरमा धेरै प्रकारका फूलहरू छन् जस्तै : गुलाब, लिली, हंग्सराज, रोज पंज रातो, गुलाफी आदि । मेरो घरमा फूलसँगै  धेरै प्रकारका फलहरू पनि छन् जस्तै : अमला, आँप , नासपाती , अम्बा आदि । घरमा बसेका सबै परिवारहरू मिलेर काम गर्याैँ भने जुन काम पनि रमाइलो लाग्छ भनेर मेरो हजुर्मुवाले मलाई भन्नुभयो । मैले पनि हजुर्मुवाको कुरा सुनेँ र मेरी दिदीले गरिरहेकाे देखेपछि म पनि रमाउँदै उहाँलाई मद्दत गर्न गएँ । फूल रोपेर आफ्नो बगैँचा  सबै जना मिलेर सफा गर्याैँ । मेरो घरमा आजकाल सबै जनाले फूलहरू धेरै नै मनपर्ने भएकाले सबै जना आजकल मिलेर फूल रोप्ने पनि गर्नुहुन्छ । जब हामी सबै जनासँग समय हुन्छ । हामी सबै जना गएर सफा गर्न थाल्छाैँ । फूलकाे बगैँचामा भएका झारहरू पनि हामीले सफा गर्याैँ । पहिले त म काम गर्न एकदमै अल्छी थिएँ तर जब आफूले रोपेका फूलहरू ठुला भएर फूलेको देखेँ त्यसपछि मलाई अलि धेरै त्यस्तो कुरामा जाँगर चल्न थाल्याे । मेरो जाँगर चलेकाे देखेर हजुरआमा सारै खुसी हुनुभयो र मलाई अझ धेरै काम गर्ने हाैसला मिल्याे ।   
मेरी हजुरआमाले मलाई फूल जस्तो सुन्दर कुरा केही पनि लाग्दैन भन्नुभयाे । फूलबाट त हामीले धेरै प्रकारका कुराहरू बनाउन सक्ने रहेछाैँ । फूलबाट धेरै प्रकारका साैन्दर्य सामग्रीहरू उत्पादन पनि हुने रहेछन् । जस्तैः लिपिस्टिक, राेजवाटर आदि । कपालमा लगाउने सामाग्रीहरू पनि फूलबाट बन्ने रहेछ । कतै कुनै पार्टी विवाह भाेजभतेर आदि ठाउँमा जाँदा हामीलाई सजिएर जान मन लाग्छ । यस्ता सजिएर जाने विविध सामग्री पनि फूलबाट नै बन्दाे रहेछ । दसैँ तिहारजस्ता विभिन्न चाडबाडमा पनि फूलको धेरै माग हुने गर्छ । मन्दिर जाँदा भगवान्लाई चढाउन पनि फूल नै चाहिन्छ । माैरीले पनि फूलकाे रसबाट मह बनाउँछ र फूलमै रमाउँछ । फूल भनेकाे यस्ताे सुन्दर हुन्छ, जसले मानिसमा प्रेमकाे भावना जगाउँछ । कहीँ कतै घुम्न जाँदा फूल देखेर नलाेभिने मानिस पनि  सायद दुनियामा कमै हाेलान् । 
 

राज्य वा देश सञ्चालनकाे नीति वा नियम नै राजनीति हाे । राजनीतिकाे प्रभाव हरेक देशमा पर्ने गर्छ । सही र असल राजनीति नै देशविकासकाे मुख्य आधार हाे । नेपालमा पनि राजनीतिको ठुलै प्रभाव परेको छ । हामीले राजनीति देशमा मात्र नभई धेरै ठाउँमा, परिवारमा, काम गर्ने ठाउँमा जहाँ पनि देख्न सक्छाैँ । यदी हाम्रो देशमा राम्रो राजनीति भएको भए अहिलेसम्म हाम्रो देश विकसित देशहरूकाे सूचीमा आउँथ्याे हाेला । हामी नागरिकहरूले पनि सबै दाेष देशको राजनीतिलाई नै दिन्छाैँ । तर दोष देशको राजनीतिकाे मात्र हैन, दाेष नागरिककाे पनि हुन जान्छ । त्यसैले प्रतिनिधि चयन गर्दा असल, इमानदार, देश विकास गर्न सक्षम, शिक्षित प्रतिनिधि छान्नुपर्छ ।

नेपालकाे सन्दर्भमा, राजनीति हामीले काम गर्ने ठाउँमा पनि कसरी देख्न सक्छौँ भने आफ्नो नातेदार वा जजिककाे मानिसकाे राम्राे ठाउँमा बढुवा सरूवा हुने तर उस्तै मेहनत गर्दा आफ्नाे मानिस नभए उनीहरूको बढुवा नहुने, पनि एउटा खालको राजनीति नै हो । हामीले धेरै मानिसहरूको गुनासो सुन्न सक्छौँ यस विषयमा र हामीहरूले आफ्नो देशको पनि राजनीतिको गुनासो सुनिरहेका हुन्छौँ । राजनीति भन्ने शब्द सुन्दा, हामी सरकार, राजनीतिज्ञ र राजनीतिक दलहरूको बारेमा सोच्दछौँ । कुनै पनि देशमा व्यवस्थित सरकार हुन र विशेष दिशानिर्देशअनुसार काम गर्नको लागि निश्चित कानुन हुन्छ । तर यहाँ कानुनभन्दा पहिले राजनीति हावी हुन्छ । प्रत्येक देश, समूह र सङ्गठनले आफ्नो घटना, सम्भावना र थप कुराहरू व्यवस्थित गर्न राजनीतिक गरेका हुन्छन्,  न कि आफ्नाे स्वार्थ पूरा गर्न  ।

राजनीति भन्ने कुरा सत्तामा बस्नेहरूमा मात्र सीमित छैन । उही शक्ति प्राप्तिको लागि दौडमा रहेकाहरूको बारेमा पनि उत्तिकै राजनीति छ । राजनीतिक बहसका क्रममा विपक्षी दलका उम्मेदवारहरूले सत्तापक्षमाथि प्रश्न उठाउँछन् । उनीहरू जनतालाई जानकारी गराउने र उनीहरूको एजेन्डा र वर्तमान सरकारले के गरिरहेको छ भन्नेबारे सचेत गराउन चाहन्छन् । 

नेपालकाे सन्दर्भमा हेर्ने हाे भने अधिकांश राजनीतिज्ञ भ्रष्ट छन् । उनीहरूले आफ्नो पद र शक्तिको दुरूपयोग गरी निहित स्वार्थमा  लागेकाे पाइन्छ । हामी मन्त्रीहरू र तिनीहरूका परिवारहरू घोटाला र गैरकानुनी काममा संलग्न भएका समाचारहरू पढ्छाैँ र सुन्छाैँ । तर, उनीहरूसँग भएको शक्तिका कारण उनीहरू कानुनी दायराबाट टाढै रहन्छन् । उनीहरू सजिलै उम्किन सफल हुन्छन् । त्यसैले उनीहरू कुनै पनि अपराधबाट भाग्छन् । कुनै पनि राजनीतिक दल सत्तामा आउनुअघि जनतासँग धेरै वाचा गर्छ । उनीहरूले आफ्ना सबै प्रतिज्ञाहरू पूरा हुनेछन् भन्ने सोचेर सर्वसाधारणलाई प्रभावमा पार्छन् । तर, सत्ता प्राप्त हुनेबित्तिकै जनतासँग गरेका वाचा सबै बिर्सिन्छन् । तिनीहरू आफ्नो स्वार्थको लागि काम गर्छन् । 

यसै गरी हरेक चुनावमा नेता जनतालाई मूर्ख बनाउँछन् । यी सबैमा झुट बोल्ने र भ्रष्ट राजनीतिज्ञको हातबाट आम जनता मात्र पीडित छन् । धेरैजसाे देशहरूमा राजनीतिक दलहरूले धेरै राम्रोसँग भ्रष्टचार नगरी काम गर्दा देश धेरै अगाडि बढिसकेकाे छ । हामीले पनि ती देशहरूबाट धेरै कुराहरू सिक्न सक्छौँ र आफ्नो देशलाई पनि आगाडि बढाउन सक्छाैँ ।  राजनीति नै सम्पूर्ण नीतिहरूकाे मियाे भएकाे हुनाले सक्षम, सबल र असल, समाजसेवाकाे राजनीतिले नै देशकाे मुहार फेर्न सक्छ ।