Mental health is the state of well being. It is a very dynamic topic since it covers a lot of vast terms. In recent times mental health has been a very important aspect to know the well being of an individual. A person’s psychological, emotional and social well being is considered for a person’s good mental state. In my opinion mental health awareness is a very crucial factor of a healthy society. There are also many misconceptions in our society that people having mental issues are abnormal and need special needs but this is not true and I consider lack of education as the main cause of this issue due to which people with bad mental health don't seek for medical treatment due to the fear of being judged in the society. In detail “mental health awareness” is about providing a light to the unseen struggles of people dealing with mental health issues in the society and eventually overcoming them.
This is why mental health awareness can be very helpful for these kinds of people because they get the opportunity to recognize their mental struggles and can seek help with the fear of being judged by the society. This can also give an open environment to the people of these problems to know about each other and each other’s problems more. Without the proper awareness a person cannot take proper steps in order to maintain their mental health. Also a problem I see in today’s generation is that they are provided with devices from a small age and this leads a child to be anti-social and they fear talking to people and fear to open up their feelings in front of their own parents which can lead to depression, anxiety and many other problems. To solve this issue parents should engage their child towards nature rather than providing them with smart gadgets at a very young age. Also the problem of people not accepting people with mental health issues in the society can be fixed if we provide them with proper awareness programmes. This will encourage them to open up about their feelings to the society and eventually cure their problem. In fact, overlooking mental health has led to many problems like social isolation, many social disorders which have genuinely degraded the quality of life of an individual. Awareness can be done through qualitative education which teaches the students about the significance of mental health at a very young age. Also public awareness campaigns should be done in order to educate people who are uneducated. Mental health is very important for fostering understanding and to maintain social cooperation in the society.This also develops a culture of mutual support in the society.
To conclude, by taking these kinds of steps in making people aware about the problems of not considering mental health as an issue in the society can be improved and people can freely talk about their feelings. This way people can prioritize their mental health which leads to a person and his/her family having a qualitative life. This way we can build a society where mental health is valued.
यो यात्रा, हाम्रो पहिलो पटक काठमाडौँबाट पोखराको थियो । हाम्रो यात्रा मेरो मामाले आयोजना गर्नुभएको हुनाले हामीलाई लिन र हाम्रो होटेलमा लैजान ट्याक्सीको व्यवस्था गरिएको थियो । पाेखरा गएपछि हाम्रो पहिलो दिनकाे भ्रमण फेवा तालबाट सुरुभयाे । हामी घुम्नमा लाग्यौँ र डुङ्गामा चढेर ताल घुम्ने निर्णय गर्यौँ । हामी डुङ्गा चढेर तालको भ्रमण गर्यौँ । फेवा ताल एक शान्त ठाँउ र मनमोहक दृश्यले भरिपूर्ण ठाँउ थियो । निकै आनन्द आयाे फेवाताल घुमेपछि हामीलाई । यसपछि हामी आफू बसेकाे होटलको वरिपरि घुम्ने निर्णय गर्यौँ । नजिकैका सडकमा स-साना पसलहरू, रेस्टुरेन्टहरू र क्याफेहरू थिए । फेवा ताल र वरिपरिका पहाडहरूको मनमोहक दृश्यहरू पनि आँखाकै अगाडि थिएँ । त्याे क्षण साँच्चै सुन्दर थियो ।
बेलुका भयाे घुम्दाघुम्दै । त्यसैले हामी बसेकाे होटल फर्कियौँ । होटेलमा नै खाना खाएर सुत्यौँ । भोलिपल्ट, उठेपछि हामी ताल बाराही मन्दिरको दर्शन र भ्रमण गर्ने निर्णय गर्यौँ । ताल बाराही मन्दिर फेवा तालको बिचमा रहेछ । देवी बाराहीलाई समर्पित गरी बनाइएको मन्दिर थियो । ताल बाराही मन्दिरमा एक शान्त र सुन्दर वातावरण थियो । हामीले हाम्रो वरीपरीका चरा र माछाहरूलाई खुवाउन केही खानेकुरा पनि किन्यौँ । त्यसपछि हामीले “डेभिड्स फल” झरनाको अवलोकनका लागि ट्याक्सी लिएर हिँड्याैँ । जुन एउटा दुःखद घटनाबाट नामकरण गरिएको एक मनमोहक झरना थियो।
हरियालीले घेरिएको त्यस झरनाको पानीले मानिस बिच शान्त वातावरणको सिर्जना गरेको थियो। दुर्भाग्यवश, त्यस दिन मौसम एक्कासि परिवर्तन भयो र अचानक पानी पर्न थाल्यो । हामीले यस्तो होला भनेर आशा नै गरेका थिएनौँ । त्यसैले हामी पानी पर्न नरोकिएसम्म आराम गर्न एक रेस्टुरेन्टमा जान बाध्य भयौँ। त्यस रेष्टुरेन्टको नाम सम्राट रेष्टुरेन्ट थियो । हामी आफूलाई न्यानो बनाउनका लागि एक एक मोमोको प्लेट मगायौँ र एक अर्कासँग कुरा पनि गर्यौँ। अन्ततः पानी पर्न रोकियो र हामी बाहिर निस्कियौँ र हाम्रो होटलमा फर्कन ट्याक्सीमा चढ्यौँ । त्यतिबेला लगभग दिउँसो भइसकेको थियो त्यसैले हामी गुप्तेश्वर गुफातर्फ जानु अघि केही समय आराम गर्ने निर्णय गर्यौँ। तर, गुप्तेश्वर गुफा पुगेपछि, भित्र एक पूजारीले, हाम्रो निधारमा टीका लगाएर आशीर्वाद पनि दिनुभयो ।
हामी गुफा वरिपरि घुम्ने निर्णय गर्यौँ । यो ठाँउ त्यहाँका बासिन्दाहरूको लागि एक पवित्र ठाउँ थियो । यस पछि हामी गुफा वरिपरि घुम्यौँ र केही समयपछि होटल फर्कियौँ । हामी नजिकैका पसलहरूमा पस्यौँ र पोखरा भ्रमणको सम्झनाको रूपमा अन्नपूर्ण पहाडको फोटो भएको एउटा म्यागनेट पनि किनेँ । त्यसपछि हामी डिनरको लागि हाम्रो होटलमा फर्कियौँ र हाम्रो कोठामा आराम गर्यौँ र अन्ततः सुत्यौँ । अर्को दिन दुर्भाग्यवश पोखरामा मेरो अन्तिम दिन थियो त्यसैले हामीले यसलाई स्मरणीय बनाउने निर्णय गर्यौँ। हामीले पोखराको दृश्य हेरी पहाडमा रहेको विन्ध्यवासिनी मन्दिरको भ्रमण गरेर आफ्नो दिनको सुरुवात गर्यौँ ।
देवी विन्ध्यवासिनीलाई समर्पित मन्दिरले, पोखराको एक आध्यात्मिक र सुन्दर सहरको मनमोहक दृश्य प्रदान गर्यो । दिउँसो हामीले फेवा तालको छेउँमा रहेको विश्व शान्ति प्यागोडाको अवलोकनका लागि एउटा डुङ्गामा चढ्यौँ । प्यागोडा, आफ्नो चम्किलो सेतो संरचनाका साथ, शान्तिको भावना प्रदान गर्दै अन्नपूर्ण श्रृङ्खला र पोखराको मनमोहक दृश्यहरूलाई पनि समावेश गर्दछ । तर, यो घुमफिरका कारण हामी थाकेका थियौँ त्यसैले हामी हाम्रो होटेलमा फर्कियौँ । बेलुकाको खाना खायौँ र तुरुन्तै सुत्यौँ । भोलिपल्ट बिहान हामी सबेरै उठ्यौँ किनकि त्यस दिन हाम्रो काठमाडौँ फर्कने प्लेन दिउँसो १ बजेको थियो । हामीले बिहानको खाजा खायौँ र खआना खाएर एयरपोर्ट जानु अघि अन्तिम पटक फेवातालको भ्रमण गर्यौँ । हामी काठमाडौँ फर्कने प्लेनमा चढ्दा पोखराको सौन्दर्य हाम्रो हृदयमा लिई जीवनभरका लागि सम्झनाका साथ फर्कियाैँ ।
हरियालीले भरिएकाे डाँडा पारिकाे गाउँ
शान्त र हरियालीले छ लाग्छ मलाई त्यहाँ जाऊँ
रुखले दिने त्याे शीतल अनि चिसाे हवा
दाैडिरहेछन् त्यहाँ कति खाेला र नाला
त्याे पारिकाे गाउँ शान्त र सुन्दर ठाउँ
देखिन्छ सुन्दर पक्षीकाे हाउभाउ
गाउँछन् गीत उनीहरू हल्लीहल्ली
फराकिलाे छ ठाउँ भेटिन्न कही गल्ली
मिलेर बसेका मानिस, मनमुटु एउटै
सुखदुःखमा साथ सहयाेग पनि एउटै
काम गर्ने मिलीजुली सहयाेगी सबै मन
ध,र्म सँस्कार र परम्परा जाेगाउने सबै जन
छाेडेर सहर जान खाेजेकाे त्याे गाउँ
आफू जन्मे हुर्केकाे मन पर्ने त्याे ठाउँ
सुन्दर संसार मायाकाे खानी
सहरमा बसेँ म किन जानी नजानी ।
Oh, moon how you wax and wane,
A celestial body that we can't contain.
Your phases a cycle of light and dark,
A symbol of change in a celestial mark.
You rise in the east a glowing orb,
A beacon of hope, a guiding force.
Your gentle light a calming grace,
A reminder of the beauty in this place.
In the night sky you reign supreme,
A solitary figure, a celestial dream.
A companion to the stars above,
A constant reminder of the power of love.
Oh, moon, how you capture our hearts,
A muse to poets, a work of art.
Your beauty is a wonder to behold,
A timeless treasure, a story untold.
As you shine down on us we feel your glow,
A presence that we can't help but know.
Oh, moon, how you light up the night,
A celestial wonder a source of delight.
Stress is a natural response to specific demands and events, but persistent stress can affect a person's health and well-being. Stress is the body's defense against predators and danger. It causes the body to flood with hormones that prepare its systems to avoid or face danger. People often refer to this as the fight-or-flight reaction. Stress slows down some normal bodily functions, such as those performed by the digestive and immune systems. When people face a challenge or threat, they have a partly physiological response. The body activates resources that help people either stay and face the challenge or get to safety as quickly as possible. The body produces large amounts of chemicals called cortisol, epinephrine, and norepinephrine.The body can then focus its resources on breathing, blood flow, consciousness, and preparing the muscles for sudden use.
The body cannot control itselves and changes because of the given factors:
People act weirdly because of stress. It is also one of the huge factor of cause of young people’s suicidal cases. A person who feels like they don't have enough coping resources is likely to have strong reactions that can trigger health problems. Stress affects people in different ways. Some experiences that people normally think of as positive can cause stress, such as having a baby, going on vacation, moving to a better house, and getting a promotion at work because they usually involve significant change, extra effort, new responsibilities, and the need to adapt. They often require a person to step into the unknown. A person may look forward to a raise after a promotion, for example, but wonder if they can handle the additional responsibilities. A persistent negative response to challenges can have an adverse effect on health and happiness.
People react differently to stressful situations. What is stressful for one person may not be stressful for another, and almost any event can potentially cause stress. For some people, just thinking about a trigger or many small triggers can cause stress.
Some common cause of stress are:
Studies show that positive and negative moods independently influence physical health and longevity. Growing evidence shows that happiness, joy, happiness, optimism, enthusiasm and a sense of humor each have positive biological and physiological effects. So, while combating chronic stress and reducing negativity is important, another key to good health is finding happiness.
People who report that they are happier (fewer negative and more positive emotions and optimism) live 4 to 10 years longer than unhappy people. Also, those extra years are healthy. Furthermore, people who express positive emotions such as joy, happiness and excitement are 22 percent less likely to develop heart disease. = Happiness, even expressed on a given day, is a statistical predictor of health. In one study, those who reported a more positive mood in a 24-hour period experienced a 50 percent lower mortality rate over the next five years than those who were less happy that day.
Source:
https://www.medicalnewstoday.com/articles/145855
नेपाल हो एक सुन्दर देश,
गुण नै यहाँका विशेष,
छन् अनेक शक्ति र
परम्परा पनि,
म गर्वका साथ भन्छु
परम्परामा बाँधिए पनि
पवार्ह छैन मलाई केही
किनकि साथ छ सबैको,
यो देश छ अनौठो,
१०० जातले भरिएको,
परम्परामा विविधता फैलिएकाे,
कोही हाैँ हामी मधेसी,
कोहि हामी हिमाली,
काेही हामी पहाडी
तर सबै यही रगत रातै हो,
परम्परा हो एकतामा
विविधताको मेरुदण्ड,
यही हो हाम्रो पहिचान,
चिनाएको छ हामीलाई विश्वमा,
बनाएको छ हामीलाई चर्चित,
जीवन नै बलिदान दिई,
बचाउने थिए हाम्रो चिनारी,
हामी सबै एक हौ,
परम्परा छ त हामी छौँ।
परम्परा छैन त हाम्राे छैन पहिचान,
फूलको मालामा गाँसिएको छ परम्परा,
विगत अनि वर्तमान
यही हो हाम्रो स्वाभिमान,
यही हो हाम्रो चिनारी,
यही हो हाम्रो परम्परा।
गत वर्ष मेरो नवौँ कक्षाको परीक्षा सकिएपछि मेरी आमा, मेरा दुई दाजु र म भारतको वृन्दावन घुम्न र त्यहाँ रमाइलो गर्न गयौँ । मेरो अन्तिम परीक्षा सकिएको भोलिपल्ट हामी त्यहाँ गयौँ । मनमा अनेक तर्कना बुन्दै यात्राकाे कल्पना गर्दै म मेराे परिवारसहित वृन्दावनतिर घुम्न लागेँ ।
हाम्रो यात्रा धेरै लामो थियो । ७ बजे सुमो लिएर वीरगन्ज पुग्यौँ र १:३०मा त्यहाँ पुग्यौँ । त्यो दिन हामी धेरै थाकेका थियौँ । हामी २ दिन वीरगन्जमा ठूलो मामुको घरमा बस्यौँ । त्यहाँ गएपछि हामी सुत्थ्यौँ र राती उठेर आइपिएल हेर्यौं । भोलिपल्ट हामी ढिलो उठेका थियौ । हामी नित्य कर्म गरेर मन्दिर गयौँ र घर आएर खाजा खायौँ । त्यसपछि झोला प्याक गरेर वृन्दावनमा नचाहिने सामानहरू छोड्न थाल्यौँ । हामी रक्सौलमा रेलबाट वृन्दावनको यात्रा गर्न त्यहाँ जाँदै थियौँ । भोलिपल्ट बिहान हामी त्यो ढिलो उठ्यौँ र वृन्दावन जाँदा रेलमा आवश्यक पर्ने खाना तयार गर्यौँ । त्यसपछि ३ तिर बजेतिर हामी त्यहाँबाट निस्कियौँ र अटोमा रक्सौल गयौँ । रक्सौल पुगिसकेपछि फेरि त्यहाँबाट रेल स्टेसनसम्म अर्को अटो चढ्यौँ । हामी करिब ४ बजे त्यहाँ पुग्यौँ र ११ बजेसम्म त्यहाँ बस्याैँ । कारण के थियो भने हामी चढ्ने रेल बिग्रिएको र मर्मत भइरहेको थियो । रेल आइपुग्दा म वृन्दावन जान निकै उत्साहित थिएँ । रेलमा बसेपछि राती भइसकेको थियो त्यसैले हामी सुत्यौँ। बिहान म वृन्दावन आउने कुर्दै थिए तर भोलिपल्ट ९ बजे मात्रै हामी वृन्दावन पुग्ने कुरा मैले सुनेँ । त्यो सुन्दा मलाई पनि साह्रै थाकेको महसुस भएको थियो । हामीले त्यो दिन यात्राको आनन्द उठायौँ र भोलिपल्ट बिहान ४ बजे दिल्ली पुग्यौँ । दिल्लीमा हाम्रा महाराजजी उहाँको गाडीमा हामीलाई लिन आउनुभएको थियो । त्यसपछि बाटोमा हिँड्दै गर्दा म गाडीमा सुतेँ र हामी बसेको ठाउँ आइपुग्दा आमाले मलाई उठाउनुभयो । त्यसपछि म महाराजीजको कोठामा गएँ । हामी नुहाएर अलि फुर्तिला भयौँ र महाराजजीले पूजा गर्नुभयो । हामीले पनि पूजा गर्यौँ । त्यसपछि महाराजजीले प्रसाद ल्याएर हामीलाई दिनुभयो । त्यसपछि उहाँले हामीलाई बाके बिहारी मन्दिरमा जान भन्नुभयो र हामी त्यहाँ, उहाँ सँगै गयौँ । त्यहाँ भीड धेरै थियो । हामी त्यहाँ प्रार्थना गरेर आश्रममा फर्कियौँ र करिब २ घण्टा सुत्यौँ । साँझ फेरि बर्सनामा गएर आयौँ । एक दिन हामी धेरै भाग्यमानी थियौँ किनभने हामीले रामभद्राचार्य महाराजजीलाई उहाँको एउटा कार्यक्रममा प्रत्यक्ष देख्न पाएका थियौँ । हामीले त्यहीँ खाना खायौँ र आएर फेरि सुत्यौँ । केही दिनपछि अक्षरधाम घुम्न दिल्ली गयौँ । हामीले त्यहाँ स्वामीनारायणको अभिषेक पनि गर्यौँ । म पनि दिल्लीमा मेरो हजुरबुवालाई भेट्न गएँ । उहाँले मलाई एउटा डब्बामा अन्जिरी भन्ने मिष्ठान उपहार स्वरूप दिनुभयो । हामी पनि १ दिन दिल्लीमा बस्यौँ ।
भोलिपल्ट हाम्राे फर्किने दिन थियाे । हामी त्यहाँबाट रेल चढेर रक्सौलतर्फ लाग्यौँ । त्यसपछि हामी मामालाई भेट्न हेटौँडा गयौँ र त्यहाँ ३ – ४ घन्टा बसेर काठमाडौं फर्कियौँ । यस पटककाे मेराे बिदा मैले यसरी घुमेर रमाइलाे गरी बिताएँ । वृन्दावनको मेराे यात्रा धेरै रमाइलो थियो । म फेरि वृन्दावन भ्रमण गर्न चाहन्छु ।
गत वर्ष मेरो नवौँ कक्षाको परीक्षा सकिएपछि मेरी आमा, मेरा दुई दाजु र म भारतको वृन्दावन घुम्न र त्यहाँ रमाइलो गर्न गयौँ । मेरो अन्तिम परीक्षा सकिएको भोलिपल्ट हामी त्यहाँ गयौँ । मनमा अनेक तर्कना बुन्दै यात्राकाे कल्पना गर्दै म मेराे परिवारसहित वृन्दावनतिर घुम्न लागेँ ।
हाम्रो यात्रा धेरै लामो थियो । ७ बजे सुमो लिएर वीरगन्ज पुग्यौँ र १:३०मा त्यहाँ पुग्यौँ । त्यो दिन हामी धेरै थाकेका थियौँ । हामी २ दिन वीरगन्जमा ठूलो मामुको घरमा बस्यौँ । त्यहाँ गएपछि हामी सुत्थ्यौँ र राती उठेर आइपिएल हेर्यौं । भोलिपल्ट हामी ढिलो उठेका थियौ । हामी नित्य कर्म गरेर मन्दिर गयौँ र घर आएर खाजा खायौँ । त्यसपछि झोला प्याक गरेर वृन्दावनमा नचाहिने सामानहरू छोड्न थाल्यौँ । हामी रक्सौलमा रेलबाट वृन्दावनको यात्रा गर्न त्यहाँ जाँदै थियौँ । भोलिपल्ट बिहान हामी त्यो ढिलो उठ्यौँ र वृन्दावन जाँदा रेलमा आवश्यक पर्ने खाना तयार गर्यौँ । त्यसपछि ३ तिर बजेतिर हामी त्यहाँबाट निस्कियौँ र अटोमा रक्सौल गयौँ । रक्सौल पुगिसकेपछि फेरि त्यहाँबाट रेल स्टेसनसम्म अर्को अटो चढ्यौँ । हामी करिब ४ बजे त्यहाँ पुग्यौँ र ११ बजेसम्म त्यहाँ बस्याैँ । कारण के थियो भने हामी चढ्ने रेल बिग्रिएको र मर्मत भइरहेको थियो । रेल आइपुग्दा म वृन्दावन जान निकै उत्साहित थिएँ । रेलमा बसेपछि राती भइसकेको थियो त्यसैले हामी सुत्यौँ। बिहान म वृन्दावन आउने कुर्दै थिए तर भोलिपल्ट ९ बजे मात्रै हामी वृन्दावन पुग्ने कुरा मैले सुनेँ । त्यो सुन्दा मलाई पनि साह्रै थाकेको महसुस भएको थियो । हामीले त्यो दिन यात्राको आनन्द उठायौँ र भोलिपल्ट बिहान ४ बजे दिल्ली पुग्यौँ । दिल्लीमा हाम्रा महाराजजी उहाँको गाडीमा हामीलाई लिन आउनुभएको थियो । त्यसपछि बाटोमा हिँड्दै गर्दा म गाडीमा सुतेँ र हामी बसेको ठाउँ आइपुग्दा आमाले मलाई उठाउनुभयो । त्यसपछि म महाराजीजको कोठामा गएँ । हामी नुहाएर अलि फुर्तिला भयौँ र महाराजजीले पूजा गर्नुभयो । हामीले पनि पूजा गर्यौँ । त्यसपछि महाराजजीले प्रसाद ल्याएर हामीलाई दिनुभयो । त्यसपछि उहाँले हामीलाई बाके बिहारी मन्दिरमा जान भन्नुभयो र हामी त्यहाँ, उहाँ सँगै गयौँ । त्यहाँ भीड धेरै थियो । हामी त्यहाँ प्रार्थना गरेर आश्रममा फर्कियौँ र करिब २ घण्टा सुत्यौँ । साँझ फेरि बर्सनामा गएर आयौँ । एक दिन हामी धेरै भाग्यमानी थियौँ किनभने हामीले रामभद्राचार्य महाराजजीलाई उहाँको एउटा कार्यक्रममा प्रत्यक्ष देख्न पाएका थियौँ । हामीले त्यहीँ खाना खायौँ र आएर फेरि सुत्यौँ । केही दिनपछि अक्षरधाम घुम्न दिल्ली गयौँ । हामीले त्यहाँ स्वामीनारायणको अभिषेक पनि गर्यौँ । म पनि दिल्लीमा मेरो हजुरबुवालाई भेट्न गएँ । उहाँले मलाई एउटा डब्बामा अन्जिरी भन्ने मिष्ठान उपहार स्वरूप दिनुभयो । हामी पनि १ दिन दिल्लीमा बस्यौँ ।
भोलिपल्ट हाम्राे फर्किने दिन थियाे । हामी त्यहाँबाट रेल चढेर रक्सौलतर्फ लाग्यौँ । त्यसपछि हामी मामालाई भेट्न हेटौँडा गयौँ र त्यहाँ ३ – ४ घन्टा बसेर काठमाडौं फर्कियौँ । यस पटककाे मेराे बिदा मैले यसरी घुमेर रमाइलाे गरी बिताएँ । वृन्दावनको मेराे यात्रा धेरै रमाइलो थियो । म फेरि वृन्दावन भ्रमण गर्न चाहन्छु ।
“I don't think I have ever felt like this before,” Symone thinks to herself while sitting in the cold corner of the hospital. 12 hours ago she had received a call from her aunt. Her aunt was not feeling well and had trouble breathing. Hearing this Symone rushed to her aunt's place and found her lying weak in the bed. Symone then rushed her to the hospital with the help of some neighbours. Symone later discovered that her aunt had a stomach bug after taking her aunt to the hospital. The doctors suggested she stay the night at the hospital for a faster recovery. Family members were not allowed to stay back for the patient unless it was a severe problem so after making sure her aunt was comfortable that night, Symone went back home.
The next day around 5 in the morning, Symone received a call from the hospital. Her aunt's condition had worsened since the night before so they asked her to come immediately. When Symone reached the hospital they had already moved her aunt to the ICU. This made Symone more nervous. Her aunt was already 90 years old and it would be difficult for her to recover quickly. Symone waited outside the room restlessly.
2 hours later the doctor informed Symone that her aunt had unfortunately passed away. Symone couldn't process this news. She never imagined someone who had been with her her whole life to leave suddenly. At the moment all she could do was cry. Later, she called her mom and informed all her close relatives. Soon some of her relatives came to the hospital and they later took their aunt to the cremation center. At the center everyone who had received the news was present. They all said their last goodbyes and mourned her. One by one everyone left the room shedding tears. At that moment many thoughts were running through Symone's mind.
Symone had spent her whole life with her aunt. Growing up Symone was loved by everyone. She was a smart, caring and responsible girl. She worked hard for her dreams and never gave up. One of her biggest inspirations and supporters was her aunt. Her aunt used to teach in an all-girls school. She had been in the teaching field for almost 30 years. She had travelled the world and met so many different people. Her aunt was intelligent, strong and independent. She was a person with a creative and optimistic mind. Symone had always looked up to her aunt as an idol. She helped Symone grow up into an intellectual person. Her aunt had the biggest impact on her life.
After coming out of the cremation centre, all her relatives were catching up with each other, drinking tea and laughing. Symone found that very strange. The environment was different from what she imagined, it was almost like the loss of her aunt didn't matter to many people and she wondered why. That day was the longest day for her, it felt like it would never end. Symone then went home and thought about all the time she spent with her aunt, how much she loved her and how she regretted not being able to spend more time with her. She regrets not giving her aunt a proper goodbye. She thinks about all the small mistakes she made and how she wishes that she could go back in time and fix all of them. She cries uncontrollably until her mom calms her down. Her mother then goes on to tell her that nothing in the world is permanent. “No matter how much someone means to you, in the end, we all have to say goodbye to each other. What matters is that they remain in our hearts forever.” her mother says while comforting her.
In our daily lives, we spend most of it on social media. Everyone does it, from our parents to the young children. We feel like we are having a good time on social media but we do not notice how social media is affecting our mental health.
Social media helps us to get entertainment and make us feel like we are connected to this world and are part of this big community. Moreover social media also helps us relax after a tired day. But there is another dark side of social media too that we don’t realize. Most of the time when we are scrolling through the feed we feel sad unintentionally. That’s because we see traveling, shiny stuff, pictures or posts of others that make us feel like other’s life is so fun/they are lucky but our life is so boring and dull.. But that’s not the reality because users only post the good things and prefer not to show reality. But at times like that we don’t really think of the flip side.
Moreover, according to the research, more than 10% of teenagers get cyberbullied while using social media. That's because many people cannot say the things they want face to face and use social media to do so. Social media has also made people afraid of social interactions. Many people can freely talk to each other online on social media but cannot face each other when they meet in real life which also has a bad effect on mental health.
Social media is also the cause for many people’s depression and stress. Using social media has resulted in many people in a dangerous way. It’s because once we start using social media for us it's like we have to use it all the time and check our social media from time to time which can be called an addiction too. Use of social media is affecting students too as students cannot give proper time to their studies after being involved in social media. In my perspective the social media is affecting mostly small kids as they see many things in social media that they shouldn’t see which affects their mental health and starts behaving like what they see online.
So what can be done to prevent from being impacted by social media and make social media a positive place for us? Simply, we can take breaks when we start to feel like we are being addicted to it. Or we can use it for a limited time for which we can make settings that do not allow us to use them more than a selected time period. We can also unfollow pages or people that share negative things and that might affect our mental health. For young children, parental guidance or parental locks are required to monitor their activities and to ensure that they are not consuming unnecessary content. Lastly, we need to keep reinforcing the idea that all that shines isn’t gold, all that has been presented on social media is generally a facade and we should not compare our lives to it.
गणतन्त्र दिवस नेपालको इतिहासको एक महत्त्वपूर्ण दिन रहेको छ । नेपालमा गणतन्त्र दिवस प्रत्येक वर्ष जेष्ठ १५ गते मनाउने गरिन्छ। २४० वर्षीय राजतन्त्रको अन्त्य भएपछि गणतन्त्र दिवस मनाउन थालिएकाे हाे । यस दिन काठमाडौँ मा रहेको टुडिखेलमा विशेष समाराेह हन्छ र भव्य कार्यक्रम पनि हुन्छ । यस दिन नेपाल सरकारले सार्वजनिक बिदा पनि दिने गर्छ । नेपालमा यस दिनको धेरै महत्त्वछ छ । यस दिन मानिसहरू विभिन्न कार्यक्रममा सहभागी हुँदै यस विशेष दिनमा आफ्नो राष्ट्रप्रेम झल्काउँछन् ।
गणतन्त्र भनेको एक राजनितिक अवस्था परिवर्तन भएकाे सम्झना स्वरूप मनाइने दिन हाे भने जहाँ जनताद्वारा छानिने जन -प्रतिनिधिले जनताको हितअनुसार शासन पनि गर्छन् । यसमा कुनै पनि मुलुकका जनतालाई स्वतन्त्रता र समान रूपमा न्याय दिने गरिन्छ । नेपालमा पहिले राजतन्त्र थियो। नेपालमा सन् २००६ मे २८ मा करिब २४० वर्ष जति शाह वंशद्वारा शासन गरिएको राजतन्त्रको अन्त्य भएपछि नेपालमा पनि गणतन्त्रको स्थापना भएको थियाे । यस अगि नेपालमा करिब १०४ वर्ष राणाहरूले शासन गरेका थिए । यससँगै अरू थुप्रै वंशलेपनि नेपाली भूमिमा शासन गरेकाे इतिहास छ । यी सबै शासनहरूमध्येमा जनताले दुःख पाएको शासन भनेकाे राणा शासनमा मात्र थियो ।
नेपालमा गणतन्त्रको सुरुवातको लामो कहानी छ। नेपालमा दरबार हत्याकाण्डपछि श्री ५ ज्ञानेन्द्रले जब शासन आफ्नाे हातमा लिए तब धेरै नेपाली जनता र राजनीतिक दलहरूले उनलाई मन पराएनन् । कति मानिसहरू त उनलाई दरबार हत्याकाण्डका दोषी पनि मान्छन् । उनी शासनमासत्तामा आएपछि नेपालमा दोस्रो जन आन्दोलन चर्किएको थियो । यो समयमा देशका विभिन्न ठाउँमा धेरै मानिसहरूले आफ्नो ज्यान गुमाउनु परेको थियो । नेपाल सरकार र नेपाली जनताले यस दिन धुमधामका साथ याे दिवस मनाउँछन् । यस दिन नेपाली जनताहरूले आफ्नो स्वतन्त्रताको समर्थन गर्छन् । यस दिन काठमाडाैँ लगायत धेरै ठाँउमा नेपाली जनताको राष्ट्रप्रेम र स्वतन्त्रता आएकाे खुसीयाली देख्न सकिन्छ । यस दिन मानिसहरू उत्साहित र प्रफुल्लित हुन्छन । यस दिन विभिन्न कलाकारहरूले आफ्नो कला प्रदर्शन गर्छन् । यस दिन हाम्रो देशले एउटा नयाँ पहिचान पाएको थियो । हामीले यसको सम्मान गर्नुपर्छ । हामी आफ्नो राष्ट्र र याे महत्त्वपूर्ण उपलब्धीकाे सम्मान गर्ने गर्नुपर्छ ।
तसर्थ, यस दिन कुनै पनि देशको इतिहासको महत्त्वपूर्ण दिन हुन्छ । शासन जोसुकैले गरे पनि जनताको आवश्यकता पूरा हुनुपर्छ भन्ने मेरो धारणा हो । जुन कुरा मलाई लाग्छ न गणतन्त्रमा छ न त राजतन्त्रमा नै थियाे । मेरो विचारमा गणतन्त्रमा जनताबिच बढी एकता पाइन्छ । यस दिन नेपाली जनताका लागि महत्त्वपूर्ण रहेको छ किनभने नेपाली जनताले आफ्ना हक, अधिकार तथा कर्तव्यको स्मरण गराउँछ । यस दिन हरेक नागरिकले आफ्नो भूमिका देशको विकासमा देख्ने गर्छ । यस दिन नेपाली जनताले एकता, स्वतन्त्रता र लोक्तान्त्रिक महत्त्वको आभास गराउने गर्दछ । हामीले याे दिनलाई सम्मान गर्नुपर्छ र आफ्नो कर्तव्य बुझ्नुपर्छ । हामीले याे गणतन्त्रकाे विशेष दिनलाई सम्मान र राष्ट्रप्रेमका साथ धुमधाम, हर्षाेल्लास तथा गर्वका साथ मनाउनुपर्छ ।
वि. सं २०७९, माघ ७ गते म कक्षा ८ मा पढ्दै गर्दा विद्यालयले कक्षा ८ र ९ लाई शैक्षिक भ्रमणमा लागेको थियो । हाम्रो यो भ्रमण पहिला नै गर्ने भनेको थियो तर कक्षा ८ मा हाम्रो प्रि-बिएलई भएकाले पछि सरेको थियो । हाम्रो विद्यालयले अरू बेलामा कक्षा १० लाई मात्र भ्रमणमा लग्थ्यो तर त्यो वर्ष विद्यालयले कक्षा ८ र ९ दुवैलाई लगेको थियो । हाम्रो भ्रमणको लागि स्थान चाहिँ विद्यालयले चित्लाङ रोजेको थियो । यो भ्रमण २ दिन र एक रातको थियो। हामीलाई भ्रमणमा लैजाने भनेर हाम्रो परीक्षाभन्दा पहिले नै भनेको थियो । भ्रमणमा जानुको अगिल्लो दिन शिक्षकहरूले भोलि के के हुन्छ, कति बजे आइपुग्ने भनेर सबै भन्नु भएको थियो । मेरा साथीहरूसँगको पहिलो भ्रमण भएर त्यो रात म धेरै उत्साही थिएँ ।
शिक्षकहरूले भनेअनुसार हामी विद्यालय ७ बजे पुग्नु थियो । हामीले अगिल्लो नै दिन के के ल्याउने भनेर सबै कुरा मिलाइसकेका थियौँ र कुरा अनुसार सबैले आफैँलाई चाहिने कुरा र मनोरञ्जनका लागि चाहिने समान पनि ल्याएका थियाैँ । हामी सबै साथीहरू विद्यालयमा भेटेपछि शिक्षकहरूले हामीलाई एउटा कक्षामा लैजानुभयो । हामीलाई यात्राको शुभकामना दिनु भयो । त्यसपछि हामी सबै जना गाडीमा गएर आफ्ना झोलाहरू मिलाएर बस्याैँ। गाडीमा हामीले गीत बजाएर धेरै रमाइलो गरेका थियौँ । बिहानको समय भएर होला बाटो खाली नै थियो र हामीलाई चन्द्रागिरी पुग्न धेरै समय लागेन । हामीले गाडीमा धेरै समय बिताउन पनि परेन ।
चन्द्रागिरी पुगेपछि हामी गाडीबाट झर्यौँ अनि त्यहाँको रमाइलो दृश्य हेरेर २, ३ ओटा फोटा खिच्यौँ । माघ महिनाको समय थियो । त्यसकारण त्यहाँ चिसै थियो । मैले र मेरा साथीहरू सबैले पातलो लुगा लगाएका थियौँ । तर त्यो रमाइलो ठाउँमा हामीले चिसोको त केही महसुस नै गरेनाैँ । त्यहाँ हाम्रा शिक्षकहरूले केबल कारको टिकेट काट्नुभयो अनि हामी केबलकार चढी चन्द्रागिरीको मन्दिरसम्म पुग्यौँ । केवलकारमा हामीसँग हाम्रो एउटा शिक्षक पनि हुनुन्थ्यो । त्यस कारण साथीहरूसँग खासै खुलेर कुरा गर्न भने पाएनौँ । हामीले केबल कारबाट झरेर चन्द्रागिरी मन्दिरको दर्शन गर्यौँ । फोटो खिच्यौँ र एकै छिन् रमाइलो गर्यौँ ।
हामीहरूलाई शिक्षकले हिड्नुपर्छ भनेर केहि भन्नुभएको थिएन तर हामी चन्द्रागिरीबाट चिलाङगमा भएको हाम्रो रिसोर्टसम्म हामी पैदल यात्रा गरेर गएका थियौँ । त्यो हामी हिँडेको बाटो धुलो नै धुलो थियो । त्यसैले त्यो पैदल यात्रामा खासै रमाइलो भएको थिएन तर तल आएपछि हामीले आफ्नो फोनमा गीत बजाउँदै नाच्दै आएका थियौँ । हाम्रो पैदल यात्रा रिसोर्ट आएपछि मात्र सकिएको थियो । त्यो अर्गानिक रिसोर्ट थियो र हामी सबै जना टेन्टमा सुत्नु पर्ने थियो । हामीले जानेबित्तिकै आफ्नो झोला आफू सुत्ने टेन्टमा लगेर राख्यौँ । अनि बिहानको नास्ता गर्न गयौँ । नास्ता गरिसकेपछि हामी एक्कै छिन बस्यौँ । माथिको जङ्गलमा हामी फोटो खिच्न गयौँ । फोटो खिचिसकेपछि हामीले त्यहाँ विभिन्न खेल पनि खेल्यौँ । त्यति बेलासम्म १२ बजेको थियो । हामीलाई खाना खान बाेलाउनुभएको थियो । खाना खाएर आराम गरेपछि हामीलाई चित्लाङमा गरिने खेतीबारे बुझाउन हामीलाई एउटा खेती गरेको ठाउँमा लैजानुभयो । त्यहाँ हामीले विभिन्न फलको जाम बनाउने र त्यहाँको बाख्राको चिजबारे पनि बुझ्याैँ । त्यहाँ हामीले पहिले राजाहरूले बनाएको किल्ला पनि देख्यौँ । त्यो किल्ला कसले बनाएको, किन बनाएको ती सबै प्रश्नको उत्तर पनि पायौँ।
भ्रमण पछि हामी थकित भएका थियौँ अनि हामी हाम्रो टेन्टमा गएर आफ्ना फोनहरू चार्जमा हालेर कक्षा ९ सँग बसेर बेलुका के के गर्ने भनेर छलफल गर्यौँ । बेलुका भइसकेको थियो त्यसपछि हाम्रा शिक्षकले दाउराहरूले क्याम फायर गर्न तयार पार्नुभयो । हामीले क्याम फायर गर्नुभन्दा अगाडि हाम्रा शिक्षकहरूसँग बसेर भोलि कहाँ कहाँ जाने भनेर छलफल गर्यौँ । छलफलअनुसार भोलि हामी कुलेखानीमा बोटिङ गर्न जाने अनि घुम्न बाकी भएको ठाउँमा घुम्ने थियो । खाना खाएपछि हामीले क्याम फायर गर्यौँ । हामी सबै जना पालैपालो केही गर्नुपर्ने थियो । कसैले नाचे, कसैले गीत गाए , कसैले गितार बजाए, कसैले कथा भने । म र मेरो साथीले गीत गायौँ । बेलुका भए लगत्तै मान्छेहरू आफ्नो टेन्टमा गएर बस्न थालेका थिए । सबैजना गएपछि सबै केटाहरू टेन्टबाट निस्केँ । हामीले शिक्षकहरूसँग बसेर २:०० बजेसम्म गीत गायौ । त्यसपछि हामी सबै जना आफ्नो टेन्टमा गयौँ अनि हाम्रा झोलामा विभिन्न कुराहरू थिए । ती निकालेर हामीले खायौँ । अनि टेन्ट ठुलो भएकाले हामीले विभिन्न खेलहरू पनि खेल्यौँ । हाम्रा शिक्षकहरू सुत्नु भएको थिएन । हामीलाई बारम्बार सुत भनि राख्नुभएको थियो । त्यही पनि हामी सुतेका थिएनौँ । हामी बिहानको ४:०० बजेसम्म चलेर बसेका थियौँ ।
बिहान हामीलाई शिक्षकहरूले ७ बजे उठ्न लगाउनुभयो अनि हामी बिहान मुख धोएर लुगा फेरेर तयार भएर निस्क्यौँ । हामीलाई त्यहाँकाे रहनसहनबारे जानकारी दिन पुजा गर्ने मन्दिर र नेवारी बस्ति देखाउनुभयो । त्यो दिन हामी धेरै खुसी थिएनौँ किनकि सबैलाई थाहा थियो आज घर जाने दिन हो भनेर । त्यही कारण यो सानो भ्रमणमा खासै रमाइलो भएन । हामी हाम्रो रिसोर्ट फर्क्याैँ । बिहानको नास्ता गरेर हामी शिक्षकले भनेअनुसार कुलेखानीमा बोटीङ गर्न गयौँ । हामीले त्यो बेला कुलेखानीमा धेरै समय बितायौँ । बोटिंग गर्यौँ । फोटो खिचेर त्यहाँ विभिन्न खाने कुराहरू हामीले किन्यौ अनि आफ्नो गाडीमा गएर बस्यौँ । एकैछिन त सबैले रमाइलो गरे तर राती नसुतेको कारणले हामी सबै जनापछि गाडीमा निदायौँ । हामीलाई गाडीले हाम्रो विद्यालयमा ल्याएर छोड्यो अनि त्यहाँ हामीले आआफ्नो सामान लियौँ । हाम्रो स्कुलको गाडीले हामीलाई घरसम्म छोड्यो ।
People are new to this feeling,
With their past wounds slowing healing,
With their worries slowly fading,
But life can be draining.
You try to find answers to life,
Only for the leads to be cut away with a knife,
Forget about your worries for a day,
Relaxing to the sound of birds by the bay.
Life is a beautiful thing,
All the glory and happiness it can bring,
Only if you know how to live it right,
It’s something tranquil and bright.
Youth is practically art,
With time, it pierces your heart with a dart,
Time is something we cannot control,
Trying that would be digging yourself a hole.
It;’s beauty is unreal,
Time and beauty, what a deal,
Only time will decide my fate,
If I am the predator or if I am the bait.
