नेपाल एउटा हिमाली देश हाे । यहाँका मानिसहरू अधिकांश रूपमा नेपाली नै बाेल्दछन् । यहा धेरै जातजातिका मानिसहरूकाे बसाेबास रहेकाे छ । कतिपय जातजातीहरूकाे आफ्नै भाषा पनि रहेका छन् ।  तिनीहरूका फरकफरक संस्कृति रहेका छन् । फरकफरक संस्कृति ,भाषा भेष भए तापनि यस देशका मानिसहरू एकआपसमा मिलेर बस्छाैँ । हामीहरू कसैले पनि एकअर्कालाई सम्मान गरेर बस्छाै । त्यसैले नेपाललाई थरीथरी फूलहरूकाे एउटै साझा फूलबारीका रूपमा पनि लिन सकिन्छ ।  यस देशकाे राष्ट्रिय चरा डाँफे हाे भने राष्ट्रिय फूल लालीगुराँस हाे । यसैगरी राष्ट्रिय जनावर गाई हाे भने राष्ट्रिय हतियार खुकुरी हाे । 
नेपालका दुई विशाल छिमेकीहरू छन् । ती भारत र चीन हुन् । यिनीहरू ठुलाठुला छन् त्यसैले नेपाललाई दुई ढुङ्गाबिचकाे तरूल पनि भन्ने चलन छ । हामीहरूले आफ्नाे देशलाई धेरै माया गर्नुपर्छ ।
 

We carry all the essentials at school, but among them, the most important thing is a pen. A pen is a writing tool. There are many types of pens such as gel pens, ball pens, and ink pens.
It is often said that a pen is stronger than a sword. This means that the words we write with a pen can have many purposes and therefore the pen is stronger than a sword.
The pen is used to write our tests and thoughts on paper. In this way, the pen becomes a means of communication. When we cannot speak, we can use a pen to write down what we are going to say.
Today we use different types of pens, but long before the pen was invented in its current form, people used quill feathers. They also required inks. We can say that the quills were ancient pens. Although the pen is small, it is a powerful tool to change the world. It is valuable, especially in the student's life.
 

Butter, butter yummy butter,
Yummiest in the world.
Love to have butter in my breakfast,
It is lovely when we have it with toast.

Butter, butter yummy butter!
Sweet and soft, everyone’s love.
It melts in my mouth,
My mother always buys butter when she goes out.
 

काेराेना भाइरस विश्वमा द्रुत गतिमा फैलियाे । संसारका धेरै देशलाई यसले शिथिल बनायाे । तसर्थ विश्व समुदाय नै घरमा बस्न बाध्य भयाे । हाम्राे विद्यालयकाे पठनपाठन र खेलकुद बन्द भयाे । गर्मी महिनाका उराठलाग्दा दिनकाे हाम्राे दैनिकी झनै उराठलाग्दाे बन्याे । त्यही समयमा हाम्राे विद्यालयले घरैबाट पढ्ने कार्यक्रमलाई अगाडि ल्यायाे । घरमा बसेर हामीले गुगल मिटकाे सहयाेगमा अनलाइन कक्षा लियाैँ । कक्षा लिन पाउँदा खुसी त लागेकाे थियाे तर बेलाबेलामा बत्ती जाँदा र इन्टरनेट जाँदा हाम्राे कक्षा बिचमै राेकिन्थ्याे तर पनि हामीले  सिक्न पाएका थियाैँ । जसकाे फलस्वरूप हामीले शिक्षाकाे नयाँ स्वरूप पायाैँ । हामी एक तरिकाले त्रसित र दिक्दार भइसकेका थियाैँ । अर्काेतिर आफ्नाे भावना साट्नकाे लागि साथीहरूसँग भेट्न पाएका थिएनाैँ । यस्तै दुविधाहरूकाे विचमा हाम्राे विद्यालय खुल्याे । हामी सावधानी अपनाएर विद्यालय जान थाल्याैँ । करिब २ महिना हामी विद्यालयमा खेल्न र पढ्न पायाैँ । काेराेनाले फेरि नयाँ रूप लिएकाे छ । सङ्क्रमित बढ्दै गएका छन् । मर्ने मानिसकाे सङ्ख्या पनि बढ्दै छ । यस्ताे अवस्थामा के हुने हाे हामी सबै अलमलमा छाैँ । 

फलफूल विभिन्न प्रकारका हुन्छन् । जस्तैः केरा,मेवा,अनार,सुन्तला ,खरभुज आदि । माैसमअनुसार हाम्राे नेपालमा धेरै किसिमका फलफूलहरू पाइन्छन् । विभिन्न थरीका फलफूलमा मलाई आँप असाध्यै मन पर्छ जुन फलफूलकाे राजा पनि हाे । आँप साउन वा भदाैमा प्रशस्त मात्रामा पाइने माैसम हाे । आँपका पनि धेरै प्रकारका छन् । माल्दा, दसहरी, सुपारी आदि । काँचाे आँपकाे अचार पनि मिठाे हुन्छ । पाकेका आँप गुलियाे हुन्छ । आँपबाट अचार, पाउँ,मुरब्बा आदि बनाइन्छ । मलाई यसबाट बनेकाे सबै खानेकुरा मन पर्छ । 
 

Nowadays, everything revolves around the internet and technology. Even students learn through the internet. We do research work, bank work, submit assignments, connect with family and relatives through the internet. It makes our life easy and comfortable. However, we need to be careful while using the internet. If we become irresponsible, the internet might ruin our life. We must take the following steps to save our life from the world of the internet. 
1) Always use a strong password.
2) Do not trust the internet every time.
3) Think before you send anything.
4) We should not talk to strangers.
5) Do not click on random links.
6) We should not share phone numbers, addresses and personal information with strangers.
7) Do not accept friend requests if you do not know them.
 

Nepal is the only country that worships humans. The Kumari is the only living goddess worshiped by both Hindus and Buddhists. The literal meaning of Kumari is ‘Virgin’. A Kumari is a prepubescent girl chosen from the Nepalese Newari Buddhist community's Shakya caste. It is believed that Kumari receive the power of Goddess Kali and Taleju. A Kumari is usually chosen for one day and worshiped appropriately at specific festivals such as Navratri or Durga Puja. They choose Kumari by sacrificing animals and making scary noises and who is the bravest will be chosen. The main target of a Kumari puja is to realize the potential divinity in every human being, mostly female. Kumari puja is celebrated in Kathmandu Valley only.
 

मेरा आमा र बुबाका आँखाका नानीहरू जस्तै प्यारा म र मेराे भाइ हाैँ । हामी घरमा धेरै मिलेर बस्छाैँ  खेल्छाैँ । खानेकुरा हरू पनि एकअर्कासँग बाँडीचुँडी खान्छाैँ ।भाइलाई मसँग खेल्न रमाउँछ । मलाई देख्नेबित्तिकै धेरै रमाउँछ तर मलाई एकछिन नदेख्दा उसलाई नरमाइलाे मान्छ र मलाई पनि उसलाई एकछिन नदेख्दा खल्लाे लाग्छ ।  मिलेर लेखपढ गरी हामी आमा बाबालाई धेरै सुख दिनेछाैँ ।  हामी सधैँ यसरी  मिलेर खेलेकाे देखेर सबै आफन्तले हाम्राे प्रशंसा गर्छन् । यसरी प्रशंसा पाउँदा हामीहरूलाई पनि धेरै खुसी लाग्छ ।

हामी चितवन भ्रमणकाे अन्तिम दिनकाे बिहानकाे ९ बजेतिर मेराे बाबा, ठुलीआमा,पाँचजना दाजुहरू र म जङ्गल सफारीकाे लागि गयाैँ । मेरी आमा,मामाघरकी  आमा,बुवा डराएर जानुभएन । हामी जिपमा गयाैँ । त्यहाँ अरू मानिसहरू पनि थिए । म जिपकाे छेउमा बसेकी थिएँ । म अलिअलि डराएकी पनि थिएँ । जङ्गलभित्र छिरेपछि राप्ति नदीकाे किनारमा गाेही सुतिरहेका थिए । मैले गाेहीकाे फाेटाे पनि खिचेँ । त्यसपछि मैले ठुलाठुला रूखहरू पनि देखेँ । पाँच वा दस मिनेट पछि हामीले टाढाटाबाट एक सिङ्गाे गैँडा देखेँ । त्यसबेला मलाई धेरै डर लागेकाे थियाे । त्यहा हामीहरूले विभिन्न चराचुरुङ्गी, जनावर र सर्पहरू पनि देख्याैँ । हामीहरूले खानेकुरा पनि लिएर गएका थियाैँ । निकै बेर सफारी गरेपछि भाेक लाग्याे अनि बाँडीचुँडी खायाैँ । घर फर्किने बेलामा हामीले हात्ती पनि देख्याैँ । हात्तीमाथि माउते पनि थियाे । त्याे हात्ती त्यत्राे ठुलाे भएर पनि माउतेकाे सबै कुरा मानेकाे देखेर बल भन्दा बुद्धि ठुलाे भन्ने कुरा मलाई याद आयाे । मलाई बाघ हेर्ने ठुलाे धाेकाे थियाे । बाघचाहिँ देखिएन । अर्काे पटक जाँदा जङ्गलकाे अलि भित्रपट्टि गएर बाघ पनि हेर्ने छाैँ । हाम्राे जङ्गल सफारी मात्र पाँच घण्टाकाे भए पनि धेरै रमाइलाे भयाे ।

Every term our teacher assign us project work. They divide the class into many groups and assign project work to each group. We have to stay within the group to do our project work. We all should also try giving an equal contribution to work to all group members. I used to think a group is made to make our work easier, but now it is made to improve our social skills and our team up skills. Studies have shown that working in a group can improve our discussion, communication, listening and speaking skills. While working in a group we should try to include everyone’s ideas and present them in our work.  It makes our work more capable. There are many advantages to doing work in a group; it develops our interpersonal skills.  This allows each member to integrate themselves into a collective team, and enhance their collective consciousness. Moreover, it is encouraged to listen with an open mind to learn from others and listen to their points of view. I enjoy doing group work.

Ptah was the god of Egypt and a protector of artisans and architects. He is known as Sekhmet's husband and Nefertem's father. Sekmeth was a goddess of war and healing. Ptah was the king of Truth and Eternity. In Egyptian mythology, Ptah was known as the chief deity of the ancient city of Memphis.
The path of the Egyptian goddess who convinced the world and made it possible with the creative power of speech. Like many gods of ancient Egypt, it takes many forms. He is sometimes portrayed as thin, naked and crippled. The Ptah is generally represented by an image of a man with dark skin, composed of a cloth attached to the skin, wearing a divine beard, and holding a sceptre encompassing the three most powerful symbols of ancient Egyptian religion: of God: power, health and stability.
 

मेराे गाउँ धादिङकाे केवलपुरमा पर्छ । महेश खाेला तरेपछि मेराे गाउँकाे उकाली सुरू हुन्छ । उकालीमा हिँड्दा थकाइ पनि लाग्छ रमाइलाे पनि लाग्छ । मेराे गाउँ पुग्न अरू गाउँ र चाैतारी हुँदै पुग्नुपर्छ । वरपिपलकाे चाैतारीमा बसेर थकाइ मार्छु । त्यसरी बस्दा मलाइ धेरै आनन्द लाग्छ । चाैतारीमा फिरफिर चलेकाे हावाले मेराे पसिना पनि सुक्छ । माथि चाैतारीबाट तल हेर्दा गाडीहरू गुडिरहेकाे देखिन्छ भने आकासमा प्लेन पनि उडेकाे देख्दा झनै रमाइलाे लाग्छ । त्यसपछि चाैतारीबाट एकछिन हिँडेर घर पुग्छु । आफ्नाे घर पुगेपछि मलाई धेरै रमाइलाे लाग्छ । मेराे घरकाे बारीकाे वरिपरि आँप,कटहर, कागती, अनार, अम्बाका रुखहरू छन् । बारीकाे डिलमा सयपत्री र मखमली फूल फुलिरहेका देखिन्छन् । बारीमा कहीँ मकै,फापर, ताेरी फुलिरहेका हुन्छन् भने कहीँ आलु,काउली,मुला फलिरहेका हुन्छन् । बारीमा जाँदा मलाई नाचुँनाचुँ लाग्छ । जुरेली,ढुकुर जस्ता चराहरू चिरबिर गर्दै कराइरहेका हुन्छन् । राता, पहेँला जुरेली चरी देखेर समाउन पाए हुन्थ्याे जस्ताे लाग्छ । पारी जङ्गल सुसाइरहेकाे हुन्छ । बाटाेमा भारी बाेकेका मानिसहरू पनि देखिन्छन् । काेही गीत गाउँदै उकाली ओराली गरिरहेका हुन्छन् । अलिकति माथि डाँडामा पुगेर हेर्दा लेक हिमाल देखिन्छ । मेराे घर वरिपरिकाे वातावरण सफा र रमाइलाे छ । भुकम्पले मेराे घरलाई पनि नाेक्सान गरेकाे छ । मेराे त्याे घर मेरा हजुरबा, हजुरआमाले बनाउनुभएकाे हाे । त्याे मेराे घर राम्राे र ठुलाे छ तर अहिले हामीहरू त्याे घरमा बस्दैनाैँ । त्याे घरकाे हामीलाई धेरै माया लाग्छ । बाहिरबाट  टुलुटुलु हेर्छाैँ । ठुलाे आँगनमा घाँस उम्रेकाे छ । याे मेराे घर भएकाे प्याराे गाउँमा सधैँ जाऊँजाऊँ  लाग्छ । यसरी मेराे रमाइलाे गाउँकाे सम्झना मलाई सधैँ भरी भइरहन्छ ।