साथी हो, जीवनको सुखदुःखकाे सँगी,
हाम्रो बनेर हर्ष ल्याउँछ सुख ।
दुःखमा हात बढाउँछ हाम्रो,
सधैँ साथी, बनिरहोस् दिनरात ।
हेर, यो जीवन रङ्गिएको वर्ष,
तिम्रो मुस्कानले सजिलै ल्यायाे हर्ष
सँगै रहेँछौ तिमी साथीको रूपमा,
जीवनको सफलता बढाउँछ यो साथ।
गरिबीमा, धनीमा, सुखमा, दुःखमा,
साथी हो, सधैँ साथ छ तिम्रो ।
मित्रतामा छुटाउँछ सबै दुख-सुख,
हेर, यो साथी हो, साथी हो जिन्दगीमा।
दिनको सुरुवात तिम्रो हाँसोसँग,
रातको समाप्ति तिम्रो मित्रतासँग।
जीवनमा हुन्छ बदलाव नातासँग,
तिम्रो साथी छ, हरहमेशा साथमा ।
शब्दहरू विनाको सानो मुस्कानमा,
तिम्रो साथी छ, हेरौँ रहेन जीवनमा।
सधैँ रहोस् साथ, हाम्रो यो मित्र,
तिमी र म हामी छाैँ
सबै साथीकाे बन्धनमा ।
नेपाल अनेकाैँ सम्पदाले भरिएकाे सुन्दर प्रकृति भएकाे देश हाे । यहाँ यस्ता अनगिन्ती प्रकृतिहरू छन् जसले मानव मनलाई तानिरहन्छ । यहाँ विविध यात्रा र पदयात्राकाे पनि उत्तिकै सम्भावना छ । म नेपालका यस्ता केही रमणीय ठाउँहरूमा पुगेकी छु । पाेखरा, मुस्ताङ काठमाडाैँ उपत्यकाकाे चन्द्रागिरी लगायतका केही ठाउँहरू ।
यसपटककाे जाडाे बिदामा भने म परिवारका साथ चन्द्रागिरी हिल्स पुग्याैँ । त्याे दिन शुक्रवारकाे दिन थियाे । बिहान म ७ बजे उठेँ त्यसपछि मैले आफ्नाे नित्यकर्म सकेँ । बिहान १०ः ३० बजेतिर हामी चन्द्रागिरीतर्फ लाग्याैँ । जाम भएकाले त्यहाँ पुग्न हामीलाई केही समय बढी लाग्याे । टिकट लिएपछि हामी भित्र गयाैँ । त्यस दिन धेरै मानिसकाे भिड थिएन । केही समयपछि हाम्राे पालाे आयाे । हामी केबलकारमा बस्याैँ । हामीसँगै साेही केबलकारमा अर्काे एक परिवार पनि हुनुहुन्थ्याे । बिस्तारै केबलकार माथितिर तारमा हिँड्न थाल्याे । केबलकारकाे यात्रा साँच्चै रमाइलाे थियाे । तल हेर्दा काठमाडाैँ उपत्यका देखिने । यसले मेराे मन लाेभ्यायाे ।
चन्द्रागिरी डाँडामा एउटा मन्दिर रहेछ । त्यसकाे नजिकै पृथ्वीनारायण शाहकाे सालिक रहेछ । खाने चिजहरू पनि प्रशस्त पाइने रहेछन् । हामीले त्यहाँबाट हिमाल पनि देख्याैँ । त्यहाँ बालबालिकाहरूका लागि थुप्रै खेल सामग्रीहरू पनि राखिएका थिए । खेल खेल्ने पार्क पनि थियाे । म र मम्मी भएर एउटा लामाे पिङ चढ्याैँ । त्याे पिङ चढ्दा धेरै डर लागेकाे थियाे । केही समय खलेपछि मैले एउटा कटन क्यान्डी पनि खाएँ । यति गर्दासम्म समय बितेकाे पत्तै भएन । यतिन्जेल पाँच बज्न थालेछ । ढिला हुन थाल्याे भनेर हामी घर फर्क्याैँ ।
केबलकारबाट तल झर्न हामीलाई पाँच, छ मिनेट जति लाग्याे । त्यहाँबाट निक्लिएपछि घर आउनका लागि हामीले गाडी खाेज्याैँ । कलङ्की आउने गाडीमा चढेर हामी भाटभटेनी झर्याैँ । घरमा चाहिने समानहरू पनि किन्याैँ । केही समयपछि हामी घर जानका लागि गाडी चढ्याैँ र बेलुका ६ः३० बजेतिर घरमा पुग्याैँ । थाकेका हुनाले खाना खाएर छिट्टै सुत्याैँ
Through the forever-wavering cloud,
Crystal raindrops seemed so loud.
As they occlude the alleys’ cracks,
Covering the tone of click & clacks.
Along the shine of the rising sun,
In the morning as they wake and run.
Through paved paths and dry streets,
Shadows tagging along through the pits.
The wind is blowing on my face,
The feels I get are so good.
Yet lonely at the corner of the street,
Look at the sun, feel the warmth, making it alright.
Time goes on by without a care,
But still, heals and hurts so many here.
They say wounds will go away as time passes by,
Then what is it? The reason they cry.
The very sound of these raindrops,
The calming tone of plip and plops.
Yes, they are the simplistic tone,
The enchanting tone.
म अहिले कल्पना गर्छु
मात्र मस्तिष्कमा आउँछ
खै मेरा कस्ता पलहरू
मात्र मस्तिष्कमा आउँछन्
ती दुःखदायी पल ।
अहिले सम्झिँदा लाग्छ
त्याे समय सुखानुभूतिकाे
अभाव र आपूर्तिकाे कमी थियाे ।
लाग्थ्याे,अरूले मेराे बारेमा गरिरहेका
अनेक लाञ्छना
म आफैँ बुझ्दिनँ के उमेर थियाे त्याे ?
कस्ताे उमेर थियाे त्याे ?
'संवेदनशील उमेर' भनी आफैँले परिभाषित गरेँ
त्याे उमेरलाई न्याय दिनका निम्ति ।
वर्तमान उमेरकाे बारेमा नि साेच्छु
याे पनि त किशार उमेर नै हाे
म परिपक्व नभएकाे उमेर
अहिलेकाे उमेर केही हदसम्म
सीमित रूपमा परिपक्व भएकाे उमेर ।
कुनै पनि कुराकाे नयाँ अनुभूति गर्दा
मानिस हड्बडाउँछ, डराउँछ
पछि अनुभवले भन्छ
सिकाउनु पर्दैन आफैँ सिक्दछ ।
अनुभव र उमेरमा धेरै भिन्नता रहेछ ।
त्यसलाई नकार्न नसकिने रहेछ ।
सानै देख्दादेख्दै आफैँलाई
उमेर त परै गएछ ।
When we hear about hacking, we often think people hack to get some free stuff. Well, that's true, but the term "Ethical Hacking" encompasses much scarier possibilities. Ethical hacking can be used to gain access to a user's computer, obtaining their bank account information, such as their username, contact information, email, and, if skilled enough, even their credit card details. Moreover, individuals have been caught accessing other people's computers or mobile devices, copying their pictures, and stealing important information. There are countless other threats that ethical hacking poses. Hackers can target you through your IP address or your email and password. Fortunately, there are ways to prevent being hacked, such as:
You should never connect your devices, whether smartphones or laptops, to unknown networks. When you connect, you expose your IP address to the router. For instance, if you connect your mobile to the internet in a café for entertainment, a skilled hacker could easily obtain your IP address and access your device. I personally advise my family and relatives to only connect their devices to trusted networks, such as those at home, relatives' places, or offices, as they are safer environments.
A VPN, or Virtual Private Network, operates in an interesting manner. Almost every electronic device, be it a laptop or smartphone, has an IP address. If you're not careful, you might inadvertently give away your IP address to a random person on the internet. When visiting an unpopular website, you might be prompted to log in. However, once logged in, everything you do on the website, such as writing content, is sent to the website's owner. Additionally, when you input your email and password, it is also sent to the website's owner. This is risky because the website owner gains control over your email and potentially your device's IP address, granting them access to your device. Using a VPN before visiting such websites can protect your IP address, as it changes your IP to a random one that doesn't exist.
These are some of the threats posed by ethical hacking, along with preventive measures. If you're interested in learning ethical hacking, you can find resources on various websites. However, it's crucial to refrain from using these skills for malicious purposes, as it could lead to legal consequences and heavy charges. Nonetheless, learning ethical hacking can be a fascinating and valuable skill for additional study.
नेपाल भनेको संसारकाे एउटा सानाे स्वर्गकाे टुक्रा हाे । यहाँकाे प्राकृतिक सुदरता कमी भने केही छैन । म अहिले नेपालमा नै बसे तापनि यहाँको सबै सुन्दरता देख्न र अनुभव गर्न पाएकी छैन । यहाँको सबै ठाउँ घुम्दाघुम्दै त जीवन पनि काट्न सकिन्छ । सबै ठाउँ घुम्न नपाए पनि केही ठाउँहरू भने घुम्न पाएकी छु । ती ठाउँहरू घुम्दा मलाई नेपालको सुन्दरताबारे गर्व गर्न मन लाग्छ ।
मैले आफैँ पनि धेरै ठाउँहरू अन्वेषण गरेको छैन । तर त्यहाँ केही ठाउँहरू छन् जुन मैले अन्वेषण गर्ने अवसर पाएकी छु । ती ठाउँहरू हुन्:- पोखरा, चितवन, सिन्धुपाल्चोक, भक्तपुर, ललितपुर, पाटन, धनकुटा, धरान, चितवन आदि। यी सबै ठाउँहरू घुम्न लायक छन् । जबसम्म हामी आफैँ गएर यी ठाउँहरू घुम्दैनौँ, तबसम्म हामीले यी ठाउँहरूको सुन्दरत को महत्त्व बुझ्न सक्दैनौँ । यीमध्ये अझै धेरै अरू सुन्दर ठाउँहरूले नेपाल भरेको छ जुन चाहिँ हामी घुम्न जान सक्छौँ ।
यी सबै ठाउँहरूमध्ये, मलाई मनपर्ने केही ठाउँहरू हुन् धनकुटा र पोखरा । मलाई यी ठाउँहरूको यात्रा गर्न एकदमै रमाइलो लfग्छ । धनकुटा घुम्नको लागि एक राम्रो ठाउँ हो । म सहरमा बस्ने बानि भएर पनि होला, केटाकेटीहरूलाई गाडी र बाइकको वास्ता नगरी सडकमा खेलिरहेको देख्दा मात्र पनि मलाई धेरै खुसी लाग्छ । मानिसहरूसँगै बसेर सडकको छेउँछाउँमा गफ गर्ने, बालबालिकाहरू खेलिरहेकाे, हेर्न रमाइलो लाग्छ । त्यहाँको त बाटोको वरिपरि पनि फूलहरूले भरिएको हुन्छ । धनकुटा सहरका प्रत्येक गाउँठाउँहरू घुम्न पनि रमाइलो हुन्छ । धनकुटामा लहरै बाटोमा भएका घरहरूको रङ पनि एउटै हुन्छ जसले चाहिँ त्यो ठुलै शाेभा दिछ । धनकुटा त हरियाली नै हरियालीले भरेको छ । लाग्छ कि त्यहाँका सबै मानिसहरूले एकअर्कालाई चिन्छन् । सबै जना सबै जनासँग मिलेर बस्छन् र सुख र दुःख एकअर्कासँग बाँड्छन् ।
मलाई घुम्न मन लाग्ने अर्को ठाउँ भनेको पोखरा हो । हुनसक्छ कि, मैले त्यहाँ बनाएका सम्झनाहरूको कारणले गर्दा होला। यदि मलाई ती पलहरू पुन: जिउन पाएको भए, म खुसीसाथ जिउँथे होला । मैले यो सहरमा बनाएका सम्झनाहरूले मलाई जीवनभर पछ्याउने छ भनेर म ढुक्क छु । तपाईंले यो ठाउँ जतिसुकै घुमे तापनि यो पर्याप्त हुँदैन । यो विशेष गरी रातितिर यात्रा गर्न रमाइलो हुन्छ, किनकि त्यस समयमा सहर अधिक जीवित देखिन्छ । बत्तीले भरिएको झकिझकाऊ सडक, जताततै हाेहल्लामा रमाइलाे, मानिसहरू बोल्दै हिँडेकाे रमाइलो सम्झनलायक दृश्य हो । खानाका परिकारका थरी थरी पसलहरू जहाँ चाहिँ, माछा, झिङ्गे माछा, क्र्याब, आदि बेचिरहेका हुन्छन् । पोखरा भनेको पर्यटकहरू घुम्नको लागि सबैभन्दा राम्रो ठाउँ हो । त्यहाँको दृश्यलाई त केहीले पनि सक्दैन। म र मेरो दिदी त राति राति त्यहाँको सडकमा त्यो दृश्यलाई आफ्ना आँखाहरूले कब्जा गर्दै हिँड्थ्याैँ । फेरि त्यो समयमा फर्कन पाए हुन्थ्यो जस्तो पनि लाग्छ कहिलेकाहीँ त ।
चितवन पनि रमाइलो नै थियो । मलाई सबैभन्दा मन पर्ने ठाउँ नभए तापनि त्यहाँ बिताएको समय धेरै रमाइलो थियो । त्यहाँ हरियाली नै हरियालीले भरिएको छ । यहाँ सहरकोभन्दा त धेरै छुट्टै खालको दृश्य छ । हावा पनि आनन्द खालको लाग्ने । चितवनमा धेरै बाक्लाे जङ्गल र विभिन्न जङ्गली जनावहरू । आफ्नो परिवारसँग त्यहाँ घुम्न धेरै रमाइलो हुन्छ । म आफ्नाे परिवारका साथ घुमेकी छु । जहाँ मैले स्वर्गकाे अनुभव गरेकी छु ।
"A world called dignity, a quiet guide
In the heart where feelings reside
Known as a guiling friend
Dignity is by which our inner self rises
Then let's embrace this simple grace
Where our soul finds its place
As in the mirror, Self-dignity reflects
A power that kindness protects
In every choice of life
Dignity always stands tall and high
Never about the position or rank
But in the integrity that's full."
हाम्रो विद्यालय डियरवाक सिफल स्कुलले वार्षिक रूपमा ड्रामा नाइट आयोजना गर्ने गर्छ । ड्रामा नाइटमा कक्षा १ देखि १२ सम्मका विद्यार्थीहरूले भाग लिन पाउँछन् । भाग लिएका विद्यार्थीहरूमध्ये पनि केही विद्यार्थीहरू मात्र ड्रामाका लागि छानिन्छन् । यसरी छानिएपछि ती विद्यार्थीहरूले मञ्चमा आफ्नो कला देखाउने अवसर प्राप्त गर्छन् । यो विद्यार्थीहरूका लागि आफ्नो कला देखाउने एउटा राम्राे अवसर हाे। धेरै विद्यार्थीहरूमाझ छानिनु आफैमा एउटा ठुलाे परीक्षा नै हाे ।
यही ड्रामा नाइटको अवसर प्राप्त गर्नेमध्ये भाग्य र मेरो कलाले गर्दा म पनि यसपटक छनाेटमा पर्न सफल भएँ । ड्रामा नाइट साे का लागि हाम्रो परीक्षापछि जाडो बिदाको सुरुवातदेखि तयारी गर्ने कुरो थियो । हाम्रो जाडो बिदा सुरु भयो र साथै हाम्रो तयारी पनि सुरु भयो । हामीले ड्रामा नाइटकाे ताेकिएकाे मितिभन्दा दुईतीन हप्ता अगाडिदेखि तयारी सुरु गर्यौँ । सुरुमा जाडो बिदाको बेलामा पनि आउनुपर्छ भनेर गाह्रो लागिरहेको थियो । तर जसरी तयारी सुरु हुँदै गयो यो गाह्रो हट्दै गयो हामीलाई सबैसँग भेट्न पाइन्छ भनेर र तयारी गरे ड्रामा राम्रो हुन्छ भनेर हामी आउन थाल्याैँ । हामीसँग समय थोरै भएकाले हामीले थोरै समयमा धेरै कुरा सकाउनु थियो । हाम्रो जाडो बिदा एक हप्ता मात्रै थियो । र हामी दिनदिनै स्कुल आउन थाल्याैँ । स्कुल आउँदाको अनुभव र तयारी गर्दाको अनुभव छुट्टै रमाइलो थियो। जाडो बिदा सकिन थोरै समय बाँकी थियो र हामीले गर्नुपर्ने काम भने धेरै थियो हामी बिस्तारै बिस्तारै सबै कुरा मिलाएर काम गरिरहेका थियौँ । हाम्रो ड्रामाको लागि लाग्ने सामग्री पनि हामी जुटाउँदै गइरहेका थियौँ। हामीले यसलाई अझै कसरी राम्रो गराउन सक्छौँ भनेर नि विचार गरिरहेका थियौँ । बिस्तारै बिस्तारै ड्रामा अगाडि बढ्दा समय हामीसँग थोरै भएको अनुभव हुन्थ्यो । कहिलेकाहीँ ड्रामा टाइममा सकिएला त भन्ने प्रश्न पनि मनमा आउँथ्यो । हामी सबै गर्न सक्छौँ भने भावनाले अगाडि बढिरहेका थियौँ।
हाम्रो जाडो बिदा पनि सकियो । तर हाम्रो ड्रामा सम्पूर्ण रूपमा नबनेको हुनाले हामीले बिहान ७ बजे आउने ९ बजे स्कुल जाने र स्कुलपछि फेरि ५ बजेसम्म तयारी गर्ने भनेर फैसला गर्यौँ । हाम्रो स्कुल सुरु भयाे । नियमित पठनपाठनकाे काम पनि हुने नै भयाे । हामी बिहान छिट्टै उठेर स्कुल पुग्थ्यौँ र त्यहाँ ९ बजेसम्म तयारी गर्थ्यौं । बिचमा राजन गुरुले खाजा खाने समय पनि दिनुहुन्थ्यो । ९ बजेपछि हामी कक्षा कोठामा जान्थ्यौँ ।
बेलुका ४ बजे हामी सबैजना एक ठाउँमा भेला भएर तयारी गर्न जान्थ्याैँ । यस ड्रामा नाइटमा चार, पाँच, छ र सात कक्षाका भाइबहिनीहरू पनि थिए । उनीहरू टाढा टाढाबाट आउँथे । हामी दिनदिनै त्यही समयमा पुगेर तयारी गर्न थाल्यौँ बिस्तारै बिस्तारै हाम्रो ड्रामा पनि पूर्ण हुन लाग्यो । मञ्चमा जानुभन्दा ठिक अघिल्लो दिन हामीले पुरै दिन तयारी गर्यौँ । त्यो दिन हामीले ड्रामा दुईचोटि गर्नुपर्छ भनेर थाहा पायौँ । मञ्चमा गएर आफ्नाे अभिनय पस्किने दिन आयाे । त्यस दिन हामी बिहान ७ बजे नै आइपुगेका थियौँ । त्यस दिन खाना र खाजा दुईटै हामीलाई स्कुलले दिएको थियो । हाम्रो पहिलो १२ः ३०मा सुरु भयाे र १ः ३० मा सकियाे । हाम्राे पहिलाे सो सकिने बित्तिकै हामी खाजा खान तल आयाैँ । खाजा खाइरहँदा हामीले अभिभावकहरू आइरहनुभएको देख्यौँ । यो देखेर हामी खुसी भयौँ । सो सुरु हुनतर्फ लाग्यो हामीले पुरा आत्मविश्वास र जोशका साथ त्यो साे देखायाैँ । अभिभावकको तालीको आवाज सुन्दा हामी सबैलाई खुसी लाग्याे र हामी सबैजना मञ्चमा आयौँ ।
दाेस्राे साे ३ बजदेखि सुरु भयाे र ४ बजे सकियाे । सबै अभिभावकहरूले हाम्रो प्रशंसा गर्नुभयो। उहाँहरूले आफ्नाे मनमा लागेको कुरा हामीसामु व्यक्त गर्नुभयो उहाँहरूको त्यो भावना देखेर हामीलाई पनि खुसी लाग्यो। त्यस दिन हामीले आजसम्म गरेको मेहनत र परिश्रम साँच्चै नै सफल भएको जस्तो अनुभव भयो। सबै अभिभावकहरूले हाम्रो अभिनयले उहाँहरूको मन छोएको कुरा व्यक्त गर्नुभयो। यससँगै ड्रामा नाइट पनि सकियो।
I was in the eighth grade and it all started during a dance class in our school. We were practicing for our dance performance. The dance class was becoming boring. Our teacher was nice but couldn't make it fun. So, my friends and I came up with a plan to make the day more exciting.
Our plan was really simple: skip a few classes, especially math class because the teacher was new to our school and we didn’t enjoy the class. We wanted to see how many classes we could miss without getting caught. It was kind of a mission to us but turns out that it turned into a thrilling adventure and we'll always remember the incident.
As it was a social class at that time, we managed to ask our social sir to give us some time for dance practice and he allowed us. But after a few hours, our teacher realized that we were not back from our dance practice and sent some students to find us. We told them we were still practicing, which was not true.
Surprisingly, our excuse worked for some time. We ended up skipping three classes because of that excuse, but we all forgot that we could get in big trouble. However, our teacher managed to find us and called us to the school hall and started asking questions to find out who came up with the plan. None of us said a word or revealed who thought of it. We even got more friends to join us, so it was even harder to figure out. Teachers even gave us some time to discuss the situation which was even funnier as all of us were panicking and just too worried.
To our surprise, we didn't get in trouble. Our teacher couldn't figure out what happened, and we escaped any punishment. What's even funnier and memorable is that I was the mastermind behind the plan. I had come up with the idea and convinced my friends to join me, and since I was the class captain, I played a significant role in the class and was the one who was asked most of the time and was assigned to find the mastermind.
During our discussion with the teacher, she asked one of my friends, and that guy revealed my name. Our social teacher looked at me with a smile and asked if that was true. This turned a serious discussion into a humorous one, and it led to a debate between me and my friend.
When I look back, I remember an enjoyable and special day. It was all about having an adventure and being with friends. Whenever I think about that day, I used to feel happy because we were brave and had so much fun. It's a real event which I'll never forget.
जब म सानाे थिएँ
परिपक्व थिइनँ केही बुझेकाे थिइनँ
न त आलाेचना गर्ने स्पर्श थियाे
न समालाेचना नै ।
जब म ठूलाे हुँदै गए,
शारीरिक र मानसिक रूपमासमेत
म ठूलाे भएँ ।
सबै कुरा राम्रै चलिरहेकाे थियाे
तर
आक्षेप उमेरकाे हाे या म स्वतःकाे
साेचमग्न बनाउने भावनाहरू
मेरा सपनामा नृत्यमग्न छन् ।
आलस्यपनकाे भाव
एकान्तमा बस्ने रहर ।
कुनै पल राम्राे थियाे
कुनै नराम्राे
कुनै निकै रमणीय थियाे
कुनै निकै दुःखदायी ।
कृत्रिम आकाशवाणीकाे अनुभूति
कृत्रिम स्त्रीमा मप्रतिकाे प्रेम
यतिमा मात्र सीमित नभई
प्रवृत्तिमा पनि आए थुप्रै परिवर्तनहरू
ममा रिसाहा व्यवहारकाे उदय भयाे,
जीवन एक बाेझकाे अनुभूति भयाे
बाँच्नकाे निमित्त निराशा पलायाे ।
सुन्दर वातावरण हिमाल र सगरमाथा
यो मेरो देशको हिमाल धाैलागिरी र अन्नपूर्ण ।
नेपाली प्रकृति संसारकै लाेभ लाग्ने ठाउँ
खाेलानाला र झरना लाेभ लाग्ने गाउँ
नेपाली वाावरण नेपाली प्रकृति
छटाले भरिएकाे सुन्दर याे देश
सेताम्मे हिमाल भएर पाे हाे कि
मेराे देश नेपाल छ राम्राे परिवेश
देशमा धेरै रोजगारी नभएर हाे कि
विदेसिने लर्काे किन हाेला यति ?
कहीँ कतै प्रतिभा लुकेकाे पाे छ कि
बगाएका छन् पसिना परिवारकाे मायामा ।
गरेर सङ्घर्ष, पाल्नकाे लागि परिवार
बाेकेर काँधमा अनगिन्ती सपना
पैसा कमाउन विदेसिएका
ती जवानहरू,
बाँचिरहेछन् धन कमाउने र पाल्ने परिवारकाे
जिम्मेवारी काँधमा बाेकेर मेरा ती
दाजुभाइहरूले खुसी पालेका छन् ।
"Solo Levelling" is a famous Korean manga also known as manhwa written by Chu-Gong (Chugong) that has been adapted into a anime and a light novel series. It follows the story of Sung Jin-Woo, a young man in a world in which portals called gates, filled with monsters and creatures of all kinds, have been appearing. These beings called "monsters" threaten humanity's life, and a group of individuals known as hunters have emerged to fight them. The first gates appeared 10 years ago. The protagonist, Sung Jin-Woo, starts off as an E-rank hunter, the weakest of the hunters and has the title of “Weakest Hunter of all Mankind” and seems down upon by using his friends. However, in the course of a particularly risky raid in a dungeon. Jin-Woo makes a difficult choice to stay behind and save his friends, resulting in his death. However, Jin-Woo wakes up in a hospital. He discovers that he has acquired the capability to "stage up '' similar to an online game, becoming more potent every time he defeats monsters. As he carries on his adventure as a solo hunter, he aims to emerge as the most powerful hunter and protect the ones he cares and loves. Throughout his adventures, Jin-Woo faces several trials and battles against strong opponents, step by step growing in energy and skill. He unravels the mysterious world of hunters and confronts his own past. It explores subject matters of willpower, and pursuit of power while also going into darker factors including betrayal and sacrifice. As Jin-Woo progresses through his adventure, he encounters allies with different goals and adversaries with their own motivations and agendas. The series has gotten a fan following for its fascinating storyline, artwork, and character making it stand out inside the genre of movement-journey fable. As Jin-Woo's strength grows, his sense of obligation also grows. Jin-Woo feels the burden of his new powers and frequently worries about the results of his actions. He wonders if what he is doing is right in a world where being powerful is all that matters. As the story goes on, Jin-Woo changes a lot and will become a much more potent and extra confident man. Throughout the series Jin-Woo's character undergoes increase and improvement. He evolves from a weakling and under confident into a confident and strongest, driven via a sense of motive extra than himself. In addition to its compelling narrative and nicely-developed characters, "Solo Levelling" also features stunning artwork that brings life to the manhwa. The manga variation, specially, is praised for its dynamic action scenes, targeted person designs, and putting visual fashion. Overall, "Solo Levelling" is an immersive series that gives a mixture of feeling, adventure, and individual-pushed storytelling. Its gripping plot, attractive characters, and breathtaking paintings have earned it a dedicated fanbase international “Solo levelling” has brought a lot of new manga and manhwa readers to the realm of the manga and manhwa and even I have been attracted towards the realm of manhwa. Its anime series just started and has about 4 episodes, all of them are breathtaking and I hope we get to see more of its episodes soon.
