Your eyes are where I want to reside,

Being with me is where you should be,

I want to be with you in every rainy season-

You're the only dream I never knew.

My eyes open wide when I see you,

My heart rises up when I'm near you.

I want to spend the rest of  my life with you,

You're the only dream I never knew.

My heart follows when I see you,

My heart goes towards you when I meet you.

I want to see you and spend beautiful nights,

You're the only dream I never knew.

My heart fills with emotions when I see you,

My heart is filled with emotions when I meet you.

Just meeting you is all I need-

You're the only dream I never knew.

My heart longs to see you,

My heart desires to be with you.

My heart desires to see you with eyes full of love,

You're the only dream I never knew.

तिज हिन्दु नारीहरूले मनाउने एउटा रमाइलो तथा महत्त्वपूर्ण चाड हो । यस चाडमा नारीहरू आफ्नो श्रीमान्को लामो आयुको लागि कामना गर्दै व्रत बस्छिन् । यो चाड भाद्र शुक्ल द्वितीयादेखि पञ्चमीसम्म ३  दिन मनाइन्छ ।  यसलाई हरितालिका तिज पनि भानिन्छ । नारीहरू माइत जाने, दिदीबहिनीको घर जाने अनि दर खाने गर्छन् । यस चाडमा महिलाहरू नाचगान गर्ने गर्छन् । यो चाडको केही समयपछि दसैँ सुरू हुन्छ । त्यसैले यो चाड आएपछि चाडबाडहरू सुरू भएको पनि मानिन्छ । 
तिजको पहिलो दिनलाई दर खाने दिन भनिन्छ । यस दिन महिलाहरू आफ्नो उत्कृष्ट पहिरनमा एक ठाउँमा जम्मा भएर भक्ति गीत, पीडा वेदना र सङ्घर्षका गीत गाउँछन् र नाच्नछन् । वर्षभरि मिहिनेत गर्ने महिलाले त्यो दिन केही काम गर्नुपर्दैन । त्यो दिन उनीहरूका लागि सोह्र शृङ्गारमा सजिने ,  लुगा लगाउने, आफ्ना दाजुभाइद्वारा बनाइएको  खाना खाने, नाच्ने गाउने दिन हो । तिजकाे अगिल्लाे दिन वा २ / ४ दिन  अगि नै दाजुभाइहरू वा बुबा आफ्ना दिदीबहिनीहरू वा छाेरीलाई लिनका लागि दिदीबहिनीको घरमा आउँछन् र माइत लिएर जान्छन् । दिदीबहिनीहरू आफ्ना दाजुभाइले बनाएका खानाका प्रकारहरू ढकने, खिर, आदि खान्छन् । यो रमाइलो प्राय: मध्यरात सम्म चल्छ र त्यसपछि २४ घण्टाको उपवास सुरू हुन्छ । 
दोस्रो दिन व्रतको दिन हो । कतिपय महिलाले पानीसमेत पिउँदैनन् भने कतिपयले फलफूल खान्छन् । यो व्रत विवाहित तथा अविवाहितले महिलाले लिने गर्छन् । विवाहित महिलाले आफ्नो श्रीमान्को लामो आयु र परिवारको दीर्घायु तथा सुस्वास्थ्यको कामना गर्दै देवताको आराधना गर्छन् भने अविवाहिताले राम्राे सुयाेग्य वर पाउने कामना गर्छन् ।  यस दिन महिलाहरू  खुसीसाथ लुगा लगाउँछन् र नजिकैको शिव मन्दिरमा देवताको आराधना गर्छन् । भक्तजनहरू धेरैजसो  पशुपतिनाथ मन्दिरमा आराधना गर्न जान्छन् । मन्दिरमा, महिलाहरूले शिवको प्रतीक शिव लिङ्गको परिक्रमा गर्छन् । मुख्य पूजा शिव र उनकी पत्नी पार्वतीलाई फूल, फलहरू आदि चढाएर श्रीमान् र परिवारमा आशीर्वाद प्रदान गर्न अनुरोध गर्छन् । रातभर घरमा तेलको दीयो बाल्नाले श्रीमान् र परिवारमा सुख, शान्ति र समृद्धि आउने विश्वास छ । यस दिन महिलाहरूले आफ्नो श्रीमान्को हातबाट पानी पिएर र फलफूल अथवा मिठाई खाएर आफ्नो व्रत समापन गर्ने चलन पनि छ । कतिपय महिलाहरू रातभर व्रत बसेर भोलि पल्ट सप्तऋषिको पूजा गरेर मात्र व्रत तोड्ने गर्छन। 
यस चाडको तेस्रो दिन ऋषि पञ्चमी हो । अघिल्लो दिनको पूजा सकिएपछि महिलाहरूले सप्तऋषिको पूजा गर्ने परम्परा छ । महिलाहरू यस दिन दत्तिउनले दाँत माझेर पवित्र हुने गर्दछन् ।  ऋषि पञ्चमी नारीको पवित्रताको वरिपरि घुम्छ । सप्तऋषिको पूजा गर्नाले महिलाहरूले महिनावारीको समयमा पुरुषलाई जान अनजानमा छाेएको पापकाे दाेष मेटाउने विश्वास गरिन्छ । यस दिन महिलाहरूले कर्कलो र भात खाएर आफ्नो व्रत समापन गर्छन् । 
 

मैले भाेगे र थाह पाएअनुसार कक्षा १२ माआइपुग्दासम्म खुसी भनेको एक छनौट हो, नतिजा होइन । यदि तपाईंहरूले पनि खुसी हुने कुरा छनौट नगरेसम्म कुनै पनि कुराले खुसी बनाउँदैन । तपाईंहरूले खुसी हुने निर्णय नगरेसम्म कुनै पनि व्यक्तिले तपाईंहरूलाई खुसी बनाउन सक्दैन । खुसी आफैँबाट र आफैँभित्रबाट मात्र आउन सक्छ । यो  मैले आफूले बुझेको कुरा हो । खुसीको जिम्मा आफैले नै  खोज्नुपर्ने रहेछ ।  यति हुँदाहुँदै पनि मेरो मनमा रहेका  प्रश्न आखिर मैले अरूको खुसीको लागि सोच्ने कि नसोच्ने त ?  यसको उत्तर मसँगै भए पनि  म अन्योलमा  छु ।

यदि मैले गरेर वा मेरो कारणले कोही खुसी हुन्छ भने मैले त्यो खुसी उसलाई किन नदिने त ? फेरि अर्को  मनले भन्छ । आखिर अर्काको लागि सोचेर के नै फाइदा छ र ? खुसी भन्ने चिज अरूले भने जस्तो पैसामा टिक्दैन । यदि भौतिक रूपले कोही खुसी छ भने त्यसलाई नै हामी खुसी ब्यक्ति सम्झिन्छौँ जुन चाहिँ एकदम गलत हो । खुसीको आधार भौतिक चिज हुँदैन भन्ने उदाहरण  म मेरै बाबाको दिन्छु । मेरो बाबा जो पैसा कमाउन जानुहुन्छ, बेलुका थकित भएर आएको बेला एक शब्द मिठो बोलिदियो भने त्यो थकित अनुहारमा  छुट्टै चमक हुन्छ । खुसी हुनका लागि केवल पैसा भएर मात्र हुँदैन वा भनौँ पैसाले मात्र मानिसलाई खुसी बनाउन सक्दैन ।

आफूलाई अरूसँग दाँज्ने मन र अत्यधिक लोभले सबैमा निराशा ल्याउँछ । कसैले भनेका छन् कि, “खुसी चाहिँ मैदानमा भएका फूलहरूलाई हेर्नु हो । तर मानिसहरू त्यो फूल टिपेर हातमा लिनु नै खुसी हो भनेर सोच्ने गर्छन् । यसैकारण उनीहरूले त्यो खुसी हातमा लिनासाथ त्यो ओइलाउन थाल्छ ।” यदि यहाँहरूले अहिले खुसी महसुस गर्नुभएको छैन भने कतै मैदानमा भएका फूलहरूलाई टिप्न पो खोज्दैछु कि भनेर आफैलाई फर्केर हेर्नुहोस् । खुसी हुनका लागि कसैसँग निर्भर हुनु हुँदैन । मलाई जहाँसम्म लाग्छ जब मानिस खुसीको लागि अरूसँग निर्भर हुन थाल्छ तब उसले आफूसँग भएको खुसी पनि गुमाउने गर्दछ । 
 

दुर्घटना एक अनियोजित घटना हो, जसले प्राय: चोटपटक वा सम्पत्तिमा क्षति पुर्‍याउँछ । सडकमा, कार्यस्थलमा र घरमासमेत दुर्घटनाहरू हुन सक्छन् । दुर्घटनाका कारणहरू विभिन्न हुन सक्छन् । दुर्घटनाले व्यक्ति र समाजमा नराम्रा प्रभावहरू पार्छ । उनीहरूकाे परिवारलाई एक्लाे बनाउँछ । यसले मानव जीवनमा निराश निम्त्याउँछ ।

दुर्घटनाको मुख्य कारण मानवीय गल्ती हो । सडक दुर्घटना खराब वा साँघुराे सडक वा क्षमताभन्दा बढी यात्रु राख्नाले हुन्छ । त्यस्तै हवाई   दुर्घटना खराब मौसम वा पाइलटकाे असावधानीका कारण पनि हुन्छ । यातायातका साधनहरूकाे समयसमयमा परीक्षण वा चेकजाँच नगर्नाले पनि दुर्घटना बढिरहेका छन् । यस्तै कलकारखानालगायत विभिन्न ठाउँमा काम गर्दा सुरक्षा सावधानी नअपनाउनाले पनि मानिस दुर्घटनाका सिकार भएका छन् । यस्तै सडकमा असावधानीसाथ हिँड्दा वा बाटाे काट्दा पनि दुर्घटना निम्तिने गर्दछ । यी सबै मानवीय त्रुटी वा कमजाेरी हुन् । दुर्घटनाको असर व्यक्ति र तिनको परिवारको लागि विनाशकारी हुन सक्छ । दुर्घटनामा अङ्गभङ्ग  भएपछि मानिस जीवनमा केही गर्न नसक्ने अवस्थामा पुग्छ । दुर्घटनाले मानिसमा सामान्य चोटपटकहरूदेखि थप गम्भीर चोटहरू जस्तै शरीरका हड्डी भाँचिने, मस्तिष्कमा चोटहरू असर पर्न सक्छ । 

व्यक्ति र समाजमा दुर्घटनाकाे प्रभावलाई कम गर्न वा रोक्न हरेक क्षेत्रमा सुरक्षा सावधानी अपनाउनुपर्छ । दुर्घटना रोकथामसम्बन्धी शिक्षा र प्रशिक्षण दिने काम गर्नुपर्छ । थप रूपमा उपकरणहरू तथा साधनहरूको नियमित मर्मत र निरीक्षणले दुर्घटनालाई कम गर्न सघाउँछ ।

निष्कर्षमा, दुर्घटनाहरू अनियोजित घटनाहरू हुन् जसले व्यक्ति र समाजको लागि गम्भीर परिणामहरू निम्त्याउन सक्छन् । दुर्घटनाका कारणहरू बुझ्न र तिनीहरूको प्रभावलाई कम गर्नको लागि तिनीहरूलाई रोक्नको लागि उचित कदम चाल्नु महत्त्वपूर्ण हुन्छ । यसका लागि दुर्घटना हुने  हरेक क्षेत्र वा स्थान पहिचान गरी सुरक्षा सावधानी अपनाएर यसबाट बच्न सकिन्छ । यसका साथै जनचेतना अभिवृद्धि गरी प्रशिक्षण प्रदान गरेर यसलाई न्युनीकरण गर्न सकिन्छ ।
 

A stereotype is a generalized belief about a specific group of people, according to social psychology. It is a preconceived notion that people have about every member of a given group. In simple words, a stereotype is judging someone based on their appearances despite their personalities or situations. While such broad generalizations about groups of people might be helpful for making quick decisions, they can be inaccurate when applied to specific individuals, and they are one of the causes of prejudice.

We all know how much our weight can affect the way people treat us. Even though the world is developing, the way people judge each other based on their appearances is still a long way to improve. We can often see people with a little extra weight or people with obesity are the most common outcasts under the pressure of judgements. With this, obese people face a lot of prejudices and discriminations in a variety of circumstances, including schooling, work, and interpersonal connections. Obese people are severely stigmatized as a result of their sizes. Obese students are less likely than other students to earn a college diploma or be admitted as graduate students after an interview in educational settings. When it comes to interpersonal interactions, obese people have poorer relationships with their peers at school and have fewer close friends than slimmer people. Not only this, but also at workplaces, the obese applicants are less likely to be accepted due to the discrimination faced. Due to this, the individuals experiencing the stigma of obesity are at risk for mental illnesses such as depression, low self-esteem, and anxiety. This stigma stems in part from unfavorable perceptions about obese individuals being lazy, unintelligent, and lacking in confidence and willpower.

One of the main reasons teenagers nowadays are starting to be seen a lot in counseling courses or the therapist courses is the weight stereotype that people face which leads to lack of confidence, anxiety and finally depression. People need to understand that the weight of the person does not determine whether the person is lazy or energetic, unintelligent or intelligent or if they have willpower or not. All a person should consider is the character of a person and not the shape or size of the person.
 

“बेलुन आयो, बेलुन !

लाै बेलुन आयो बेलुन !!” 

भन्दै हिँड्छन उनीहरू

बेलुन आयो बेलुन भन्दै 

भिडमा दौडन्छन् उनीहरू ।

उनीहरू जसबाट सास फेर्न सक्दै गर्दा

हातखुट्टा चाल्न सिक्दै गर्दा,

लुटियो बाल्यकाल उनीहरूकाे

स्कुलमा पाइला टेक्न नपाउँदै

इकोनोमिक्सको पाठ सिकाइयो ।

उनीहरू जसले परिवारको पेट पाल्न 

आफू जत्रैलाई बेलुन र चकलेट बेच्नुपर्छ,

उनीहरू जो दुई छाक टार्नलाई 

आमाबुवा सरहका मान्छेसँग १० रुपैयाँका लागि बाझ्नुपर्छ ।

अनुनय विनय गर्नुपर्छ ।

न घाम न पानी भनी दिनभरि 

गर्छन् व्यापार उनीहरू

न धुँवाधुलो न हुरी बतास भई हरेकदिन 

गर्छन् व्यापार उनीहरू एक छाककाे

आफ्नो जन्मभूमी र जन्मदिने आमा छोडी   

आएका काम गरी खान उनीहरू

उज्यालो भविष्य र सादा जीवनकाे खाेजीमा 

एकादेशको कथा उनीहरू स्वयं नै

दुनियाको हेपाइ र भेदभाव सहनुपर्ने जीवन 

उनीहरूले सहजै थाम्न  सकेका छन् ।

“बेलुन आयो बेलुन”

भन्दै हिँड्छन उनीहरू

“बेलुन आयो बेलुन” 

भन्दै दौडन्छन् उनीहरू ।

The development of Artificial Intelligence has been a very intriguing topic for many people; especially in the present time, we are in a world where we are so deeply involved with artificial intelligence without even knowing it. To take a few examples, AI decides what ads we see in Facebook and Instagram, what videos we would like to see next in YouTube and TikTok as well as what we would like to purchase in Daraaz. There are even more fascinating AI-based bots like ChatGPT and Midjourney which have set a new age of AI in today’s world. Chess engines like Stockfish have grown to the stage that even the best chess grandmasters can’t win a single game against it. These are only a few of the many examples of AI, and day by day the world is being more dependent on Artificial Intelligence.

People often fear AI due to their unmatchable self-learning capacity. It is not unusual to be amazed by how efficiently and quickly an AI can learn things which human beings will never be able to match.  The process of teaching a program how to stuff things in an automated way is called machine learning. Basically, machine learning is the main tool which teaches the AI how to behave in different situations and what to do. For example, the AI in a self-driving car learns when to turn right and when to turn left by analyzing various images fed in by the programmer. Machine learning simply automates this process so that the AI becomes self-sufficient to read the situation and act accordingly. Due to this whole thing, AI can learn things a lot faster than human beings can do.

But will AI really grow into a stage where it may be able to annihilate or enslave the human race? It may sound like an exaggeration but if AI is not created, developed, and applied appropriately, it may end up being harmful to people, just like Frankestein. AI systems may be able to make choices and take actions that could have unforeseen consequences for people as they become more complex and evolved. If its goals are not properly linked with human values and interests, an AI system may operate in ways that are detrimental to people in order to achieve its goals. Similarly, AI systems may have unintentional negative effects on people, such as creating biases or fostering discrimination. AI is definitely a powerful tool but criminals may use this as an advantage to harm others by cyberattacks, creating autonomous weapons and many more. But it is a relief that most people or organizations that are working on this technology are doing their best to ensure that AI is used in an ethical manner so that it will not pose danger to any group of people. So, for the time being, we are on the safer side but who knows what the future might hold…
 

I can hear the night crash on the shore,
What a lovely evening! 
Day’s gloomy mama!
It doesn't get much more beautiful and 
Lively than this.

The lovely moon walks like a holy queen
In the religious ceremony in her lone condition;
Down into the calm of her heavenly path.

The night, your mission is not lonely!
But, there was a lot of beautiful togetherness,
Mostly in toil.

It’s a bright and breezy night,
The sky is alive with stars.
Over the moon, there’s a cloud, around the home,
Home on the hills, there’s a cloud.
And I can hear the wind’s voice.
 

सबैको श्वासमा कसैको आशमा,

आफ्नै रहमा बहँदै छु म ।

कसैको प्रयासमा कसैको त्रासमा, 

सिर्सिरे हावा म धर्तीको सतहमा ।

बतास भन्छन् मलाई, 

नदेख्न सक्छन् कसैले,

न छुन नै सक्छन् कसैले

सक्छन् केवल भरपुर महसुस गर्न ।

सबैको लागि महत्त्वपूर्ण म, 

देखी सहदैनन् मलाई किन ?

गाडीको चक्कर लगाई, 

प्रदूषित पार्छन् मलाई किन ?

विभिन्न रूपमा उपस्तिथ म   

विभिन् रङ्गमा महजुत म, 

सारा प्राणीको एक मात्रै 

बाँच्ने आधार नै मै हुँ ।

सुवास मेरो पहिचान रे, 

दुर्गन्धमा मिसायो कसले ?

विरुवाको बलिदान गरेर 

प्राणीमा प्राण त्याग्यो जसले । 

हिजो मात्र कक्षा ११ आए जस्तो लाग्थ्यो, 
कति छिट्टै कक्षा १२ अन्तिम अन्तिम भएछ ।
धेरै कुरा फरक भएको छ पहिले र अहिले,
गर्ने कुरा नसाची गर्नु पर्दाे रहेछ पहिले ।

धेरै नयाँ साथीहरूसँग भेट पनि भयो 
दुई वर्षकाे समय दुई दिनमै पाे गयाे ।
धेरै किताब पढेँ मैले कति उपन्यास पढेँ, 
तीमध्ये कति त पढेर गए केही बाँकी नै रहे ।

नयाँ नयाँ शिक्षकसँग ज्ञान प्राप्त पनि भयो, 
गर्ने चाहना धेरै हुँदाहुँदै समय पनि गयाे ।
दुई वर्ष केही  रमाइलो गरी पनि बिताएँ,   
समय छिट्टै बित्दाे रहेछ याे पनि थाह पाएँ ।

अब १२ काे अन्तिमतिर आइसक्दा बस्दै दिन गन्छु,
यी दुई वर्ष साथसहयाेग दिनेलाई धन्यवाद भन्छु ।
मैले जान अनजानमा कसैलाई चोट पुगेमा दिनु माफी, 
अब परीक्षा आइसक्यो अङ्क ल्याउनु पनि छ काफी ।
 

The misty air, the chills and the rain-
The cold atmosphere, with grief and pain,
The nature of belonging, yearnings I gain
Nobody understands, leaving the poet's words in vain.

Writing these feelings, in a piece of paper,
Hard to portray, I write with blood as ink-
Lonely as the moon, in the void he sinks,
As pure as water but poison he drinks.

As vast as the ocean, he sails his boat-
Under the waves of his own words, with his quill and his coat.
His writings that he understands himself and believes
Nobody else does, he doesn't realize himself, he deceives

Lost in his own paradise, writing these stories-
Growing as an individual, he writes these words-
Climbs from the void himself, mighty he caves up;
Then he escapes from the delusion, from his dream, he wakes up.