In the golden light of a brand-new day,
The sun rises to paint the sky,
Nature's wonders come out to play,
As birds chirp and butterflies fly.

The trees stand tall, their branches sway,
In the gentlest of breezes, a soothing lullaby,
Flowers blooming in colors so gay,
Their fragrance, a gift to all.

And as twilight comes and stars align,
The moon beams down from way up high,
A magical world, where dreams entwine,
In the beauty of nature, we find peace nearby.

So let's cherish each moment, embrace its grace,
For nature's symphony, a gift we cannot deny,
In its tranquil embrace, we find our place,
A simple joy that makes our hearts sigh with solace.

बिदाको  दिन  धेरै  थिएन । असार १४ गतेदेखि त स्कुल  नै खुल्ने थियो । म स्कुल जान धेरै उत्साहित थिएँ र मनैदेखि तयार थिएँ हुन पनि हाे नयाँ स्कुल जान को चाहि उत्साहित हुँदैन र ! त्यो दिन आयो र म खुसी खुसी स्कुल गएँ । बाटै बाटो रमाउँदै, मनमा बिचारहरू खेलाउँदै हिँडिरहेको थिएँ । लगभग १९ मिनेटको हिडाइपछि बल्ल विद्यालय पुगेँ । गेटबाट म आफ्नो कक्षाकोठातिर लागे । मेरा कक्षा रसायन प्रयोगशालाको नजिक जाेडिएकाे रहेछ । कोठामा कोही पनि आएका रहेनछन् । 
अँ साच्चि! पहिलो दिनमा मै पहिलो थिएँ । उत्साहका कारण घरबाट छिटाे हिडेको थिएँ । याे कुराले मलाई एकछिन हाँसाे पनि लागिरहेकाे थियाे । समयनिष्ठ भएकोमा मलाई गर्व पनि लाग्याे । 
डियरवाक सूचना र प्रविधि सिकाउने नेपालकै एक उत्कृष्ट ठाउँ हाे भन्ने कुरा मैले पहिले पनि सुनेकै थिएँ । सूचना र प्रविधि मलाई मन पर्ने विषय त्यसैले पनि मैले डियरवाक  छाने । यहाँ आइसकेपछि यहाँ एउटा छाना पनि थुप्रै फरक फरक संस्थाहरू रहेछन्  । 
पहिलाे दिनमा नै शिक्षकहरूबाट पाएकाे मायाले म विद्यालयप्रति निकै प्रभावित भएछु । मेरो लागि त डियरवाक स्कुल नभएर आफनै घरजस्तै भयाे ।  कुनै समस्या परे नि वहाँहरू त्यसको हल खोज्न तयार भइहाल्ने । पढाउने क्रममा एकदमै रमाइलो र मैत्रीपूर्ण व्यवहार पस्कने । पढाइसँगै रमाइलो वातावरण पनि बनाइरहने ।
पहिलो दिन मलाई रसायन शास्त्र  विषय पढ्न धरै रमाइलो लाग्याे । रसायन प्रयोगशालामा मलाई रसायनका बारेमा गरिएका कुराहरू रमाइलो लाग्यो ।
त्यति मात्रै होइन,  पहिलो पटक नेपाली विषय कम्प्युटरमा सिक्ने पाउने मौका मिल्याे । मैले अहिलेसम्म नेपाली विषय कापीमा मात्रै लेखर सिक्थेँ त‍र डियरवाकमा आएर नेपाली विषय कम्प्युटरमा नेपाली भाषा टाइपिङ गर्ने सिक्ने अवसर सिर्जना भयाे । मैले पहिलाे पटक आफ्नै हातले याे लेख टाइपिङ पनि गरेँ । गुरूलाई पठाएँ पनि । गुरूले आवश्यक काँटछाँट त पक्कै गर्नु भाे तर पनि यसरी टाइपिङ मैले जीवनमा नै पहिलाे पटक गरेँ ।  
डियरवाककाे अर्को रमाइलाे र मनै लाेभ्याउने पाटाे भनेकाे यहाँ वातावरण नै हाे । म त मन्त्रमुग्ध नै भएकाे हुँ । याे कुरा साथीहरूबाट पनि आएकै हाे । हरियाली, सफा, सुग्घर आहा!
कक्षाकाेठाहरू पनि चिटिक्क, सफा । क्यान्टिनको पनि सफा  थियो र स्वादिष्ट खाना उपलब्ध थियो र बाहिरको वातावरण पनि  हरियो र सुवास थियो । डियरवाकमा भएका बगैँचा र रुखहरूले मेरो मन सफा पारेको थियो । डियरवाक गेटकाे बाहिर बगैचा र रूखहरू छन् । याे खालकाे वातावरण आउँदा दिनहरूमा रहिरहाेस् मेराे कामना र अनुराेध पनि छ । स्कुलले विद्यार्थीका खानेपानीको व्यवस्था , खेलकुदको व्यवस्था , पुस्तकालयको र यातायातको व्यवस्था पनि मज्जासँग मिलाएकाे छ । कुुनै समस्या आइलागेमा शिक्षकहरू समस्यालाई सुल्झाउन मनले नै तयार छन् । त्याे कुरा मैले मज्जैले अनुभव गरेँ 
डियरवाक जस्तो आइटी पनि पढाइ हुने स्कुलमा पढ्ने मौका पाएमा म एकदमै खुसी छु । आइटी विद्यालयय बाट हासिल् गरेको ज्ञानले ठूँला ठूला सफ्टवेयर कम्पनि चलाउन सकिन्छ । डियरवाक कलेजबारे मैले पहिले नै निकै राम्रा कुराहरू सुनेकाे र बुझेकाे पनि थिएँ । कक्षा १२ पास गरिसकेपछि पनि यही कलेजमा पढ्ने चाहाना हाे । आइटीकाे ज्ञानले नै ठुला ठुला सफ्टवेयर कम्पनि चलाउन सकिन्छ आइटी विद्यालयमा पढ्ने मेरो ठूलो सपना थियो र म खुसी छु कि मैले डियरवाक अध्ययन गर्ने मौका पाएँ । नेपालकै उत्कृष्ट विद्यालय डियरवाकमा अध्ययन गर्न पाउँदा मलाई आफूमाथि गर्व लागेकाे छ । 
यति हुँदाहुँदै पनि मिडल स्कुलका भाइबहिनीहरू अतिरिक्त क्रियाकलाप कक्षामा अलिक बढी नै हल्ला गर्छन् । म लगायत मेरा साथीहरूलाई पनि पढ्न र  लेख्दा साँच्चै विचलित पारेकाे छ ।अचम्मै भएकाे छ, ठ्याक्कै लोडसेडिङ त हाेइन तर एउटै घन्टीमा ४/५ पटक बिजुली जाने आउने कामले हैरान नै पारेकाे छ । 
साच्चिकै मैले आजका मितिसम्म निकै रमाइलाे मानेर अध्ययन कार्यलाई अगाडि बढाइरहेकाे छु ।

Life is a cycle: a wheel that turns-

A journey that takes us where we must learn.

To navigate the twists and turns of fate-

And rise again when we meet at some new gate.

We start out small, a spark of light-

But as we grow, we learn to fight.

For what we all want, for what we all need-

And through the struggles, we will succeed.

But as we reach our peak, we start to slow-

And soon we find that we must let go.

Of all the things we held so dear-

And face the end without any kind of fear.

For death is but a doorway, a final stage-

A chance to turn another page.

In the great adventure that is life-

A journey full of joy and strife.

म सानैदेखि अरू मानिससँग बाेल्न रुचाउने व्यक्ति हुँ । मलाई चिने वा नचिनेका कुनै पनि व्यक्तिसँग बाेल्न अप्ठ्याराे लाग्दैन । उनीहरूसँग घुलमिल हुन धेरै समय लाग्दैन । म सानै हुँदा मैले पढेकाे विद्यालय छाेडेर जब म कक्षा १० पछिकाे शिक्षाका लागि डियरवाक सिफल स्कुलमा भर्ना भएँ, त्यहाँ पनि म घुलमिल भइहालेँ ।  
डियरवाक सिफल स्कुलमा म पहिलाेपल्ट मेराे बाबासँग भर्नाकाे लागि आएकाे थिएँ । विद्यालयको मूल गेटबाट भित्र आई भर्ना हुने ठाउँतिर लाग्यौँ । त्यहाँ एलिशा म्यामले विद्यालयबारे विस्तृतमा बताउनुभयो । भर्नाको काम पनि सबै सकियो । त्यसपछि बाबा र म विद्यालयको वरिपरि घुम्न थाल्यौँ । कक्षा ११ को पढाइ सुरु भइसकेको थियो । मलाई गुरुहरूले ढिला नगरी विद्यालय आउन भन्नुभयो र  हामी घर आयौँ ।
घर आएपछि म भोलि के होला भनेर सोचिरहेकाे थिएँ । भोलिदेखि नै मेरो विद्यालय सुरु थियो । केही डराएको पनि थिएँ । फरक विद्यालय, फरक वातावरण र फरक शिक्षक शिक्षिकाहरू । नयाँ साथीहरू सबै नयाँ । अर्को दिन जब म विद्यालय गएँ तब कक्षा सुरु भइसकेको थियो । मैले गुरुबालाई “म भित्र आऊँ” भनेर सोधेँ । उहाँले अनुमति दिनुभयो । म निकै नौलो परिवेशमा थिएँ ।  कक्षाकोठामा मैले कसैलाई पनि पहिले देखेको थिइनँ । पहिलो बेन्चमा एक जना चस्मा लगाएको साथीसँग बसेँ । 
भिन्न परिवेश र वातावरणमा घुलमिल हुन मलाई थोरै समय लाग्यो । मैले सिफल स्कुलका साथीहरूमा त्यो गुण पाएँ, जुन गुण मेरा पहिलेका साथीमा थियो । म पहिले पढेकाे स्कुलमा भएका साथीहसँग भए जस्तै महसुस भयो । त्यसपछि मलाई यो विद्यालयमा छुट्टै खालको रमाइलो महसुस हुन थाल्यो । समग्रमा मलाई यस विद्यालयमा अहिलेसम्म बिताएका पल निकै रमाइला लागेका छन् । गुरु गुरुआमाहरूले बुझ्ने गरी पढाउनुहुन्छ । माया गरेर सम्झाउनुहुन्छ । जसले गर्दा यहाँ कुनै कुराको कमी भएको छैन ।
अन्त्यमा अहिले पनि मलाई मेरो पहिलेको विद्यालय याद आउँछ । त्यो समय, ती साथीहरू, गुरुबा, गुरुमा, दिदी, दाइ सबै जनाको । तर यो विद्यालयमा म रमाउन, औधी रमाएको छु । मेराे पढाइ पनि ठिकै छ । यहाँको वातावरण निकै सफा, स्वच्छ र मनोरन्जन दिने खालको छ ।
 

Remittances are the main source of financing for the small, landlocked country of
Nepal in South Asia. Remittances are money sent home by Nepalese migrants who
work abroad to their loved ones and families. Given the deep impacts they have on
the economy, society, and culture of Nepal, it is impossible to overstate the
importance of remittances in that country. To put things in perspective, Nepal, with
a per capita income of around $1,350, is among the world's poorest nations. As a
result of this being significantly below the average for the world, it is very difficult
for people to maintain an acceptable standard of living. Nonetheless, the sizable
inflow of remittances has allowed Nepal's economy to grow and develop
throughout time.
Almost 30% of Nepal's GDP comes from remittances, which are important to the
country's economy. In 2020, Nepal received over $8 billion in remittances, which
is a sizable sum given the size of its economy, according to the World Bank. These
funds are used to pay for necessities like food, healthcare, education, and shelter,
among other things. Remittances also contribute to the decrease of poverty in
Nepal. With the money they send, migrants' families can raise their standard of
living, which lowers the country's overall poverty rate. Additionally, it generates
employment possibilities across a range of industries, including services, retail, and
construction, which helps the general economic prosperity of the nation.
Remittances have a considerable impact on Nepalese society's social and cultural
aspects as well. It's wise to have an alternative plan as a precaution. Remittances
also give families the means to better the health and education of their children,
which promotes social mobility. Remittance inflows can, however, also have some
bad repercussions, such as an over-reliance on them and the risk for brain drain, in
which highly skilled individuals leave their home nations in search of better
economic prospects outside. Therefore, it is essential that the government and other
interested parties endeavor to create a setting that is supportive to the country's
economic development and employment creation.

One simply cannot overstate the importance of remittances in Nepal. It has had a
big effect on how the country grows and changes in its money, people, and way of
life.But, it's imperative to take steps to develop a strong and independent economy
in order to avoid the country being unduly reliant on remittances.

मेरो मन अत्यन्त उदास छ,

भुलिएको आत्माको सङ्गीत अब सुनौँ

एक अन्तः स्थिरता भरपुर सङ्गीतमा,

जो पुरानो कल्पनाहरूलाई लुटाएको छ ।

मेरो पाँच चलिरहेका हुन् अत्यन्त गतिसहित,

खुसी र दुःखसहित पीर र व्यथासित

भुलिएको आत्माको उदासी रचना

जो म अकेलामा गर्दै छु झरी पारि ।

मेरो चराहरू आवाजमा गुन्जन गर्छन्,

जो मलाई अलग गर्छ, लुटाएको छायाको रूप,

एक अन्तःस्थिरता भरपुर सङ्गीतमा,

जो मलाई चाहिने साथीहरू नलागेका हुन् ।

त्यसैले मेरो आँखामा आँसुहरू झर्छन्,

जब म नाच्दै छु भुलिएको आत्माको उदासी रचना,

कुनै सङ्गीतले मलाई छुने एक बोली,

जो मसँग भावना लिन सक्दैनन् ।

यो सङ्गीत हो एक मृत आत्माको मनमा,

जसले मेरो उदासी सम्पूर्ण रूपमा बिस्तार गर्दछ,

त्यसले छिन्नभिन्न तस्वीरहरू जोड्छ,

जो हाम्रो भुलिएको समयलाई बदल्छ र बनाउँछ।

The ability to comprehend and control one's own emotions as well as those of others is known as emotional intelligence. Strong emotional intelligence skills are more crucial than ever for students to acquire in the modern world. Students need to learn how to control their emotions and successfully connect with their peers and teachers considering the rising levels of stress and anxiety in schools. Social and emotional learning programs are one way to introduce emotional intelligence into the classroom. Learning social and emotional competencies, attitudes, and values that support people in controlling their emotions and forming wholesome interpersonal connections is an essential skill in today’s modern world.
        
Moreover, Emotional Intelligence assists students in recognizing their emotions, increasing their level of self-awareness, and learning how to control their emotions. Students can create good relationships, empathy, and understanding for others by learning how to communicate with others. This contributes to making schools more friendly and inclusive, which ultimately benefits all kids. Schools can be a better place in the presence of emotional intelligence among all the stakeholders. Furthermore, self - awareness, self - management, relationship management and social awareness are the four vital components of emotional intelligence. Similarly, bullying and other forms of violence will be decreased in schools if the students are emotionally intelligent. Strong emotional intelligence abilities enable students to handle conflicts and challenging circumstances without resorting to aggression or violence. All kids benefit from a safer and more encouraging learning environment as a result. This leads to a decrease in conflicts and creates a prosperous environment.  The ability of emotional intelligence is crucial and has numerous advantages for students. Students can learn how to recognize and control their emotions, speak clearly, and form wholesome connections by implementing social emotional learning in their classrooms.

In conclusion, emotional intelligence in schools is crucial for the holistic development of students. As a result, the learning atmosphere is safer and more encouraging, and students are better equipped to succeed in both their academic and personal lives in the future. Ultimately, children can be assisted in acquiring the abilities they need to thrive in today's dynamic environment by supporting emotional intelligence education in schools.

माघ १ गते माघे सङ्क्रान्ति विशेष पर्व हो । वि. सं. २०७९ माघ १, सधैँ जस्तै बिहान घाम लागिसकेको थियो ।  सबैजना आआफ्नो घर वा गन्तव्यमा गएर घिउ, चाकु, तरुल, खिचडी खाने याेजना बनाउँदै थिए, हाेलान् । बिहान १० बजेर ३२ मिनेटमा काठमाडौँबाट विमानले उडान लियो, पोखराका लागि । सफा मौसम र खुला आकाश, कति बेला घर पुगेर आमाले पकाएको तरुल चाकु खिचडी खान पाइन्छ भन्ने आकाशमै कल्पना गर्दै गर्दा ती सोच आकाशमै बिलाए । विमान सेती नदीको खोचमा खस्यो । 
यति एयरलाइन्सको त्यो विमानमा कुनै खराबी थिएन । मौसम पनि राम्रो थियो। विमान दुर्घटना भयो कसरी ? थोरै समय केही नभएको भए ती यात्रारत सम्पूर्ण मानिसले यो संसार गुमाउँदैनथे । कतिका पारिवार सखाप भए, कसैका श्रीमान्, कसैका श्रीमती, कसैका बाबु, कसैका आमा, कोही पनि जीवित रहेनन् । निशान्त अधिकारी जो कलाकार थिए उनी पनि रहेनन् । मानिसको जीवन कति बेला के हुन्छ, कसैलाई केही थाह नहुँदो रहेछ । को पाइलट अन्जु खतिवडाले त्यो उडानपछि पाइलटको अनुमति पाउने थिइन् । केही वर्ष अगाडि उनका श्रीमान्ले पनि यसरी नै हवाइ दुर्घटनामा ज्यान गुमाएका थिए । यसरी जहाज दुर्घटना हुनुमा मुख्य कारण चाहिँ के रहेछ त ? यो कुरा जान्नु आवश्यक छ । पहिलो कुरा हामीले यो बुझौँ कि ९० % जहाज अवतरणको क्रममा दुर्घटनामा पर्छन् । यतिको याे जहाज पनि अवतरणकै क्रममा दुर्घटनामा परेको थियो । यस अवतरणमा को पाइलटको सानो गल्तीले जहाज दुर्घटनामा परेको थियो । जहाज अवतरण गर्दै गर्दा एक किसिमको उपकरण ओराल्नु पर्नेमा अर्कै किसिमको उपकरण गल्तीवश ओरालिएको कारण जहाजमा इन्धन आउन बन्द भयो र दुर्घटना भयाे । जहाज अलि माथि धेरै उचाइमा उडिरहेको भए यो समस्या तत्काल समाधान हुन्थ्यो तर जहाज जमिनबाट  धेरै उचाइमा थिएन । जहाज सेती खोँचमा खस्यो ।

समग्रमा एउटा सानो गल्तीले धेरै चोट, व्यथा, पीडा र मानवीय क्षति हुन सक्छ । आज यो घटना भएको दुई महिनाभन्दा धेरै भइसकेको छ । यो दुर्घटनाले धेरै मानिसलाई पीडा दिएको छ । ७२ जना मानिसले अकालमा ज्यान गुमाएका छन् । परिवारको विछोड भएको छ । यस्तो कहालीलाग्दो घटना अब कहिल्यै नहोस् । कहिल्यै सुन्नु नपरोस् ।
 

Cloning can help cure diseases and save lives. For example, it can be used to create organs for people in need of transplants. However, on the other hand, cloning raises ethical concerns about playing God and the potential for abuse. The idea of creating human clones for instance is unsettling. Ultimately, I believe that cloning should be regulated and only used for medical purposes with strict guidelines in place. The safety and well-being of the cloned organism should be the top priority.

Cloning has been a topic of debate for many years. I believe that cloning should be legalized with strict regulations in place. There are several potential benefits of cloning, such as the creation of organs for people in need of transplants. Cloning can also help cure diseases and save lives. However, the idea of cloning humans is unsettling. The potential for abuse and playing God raises ethical concerns. Cloning can also lead to a decrease in genetic diversity, which is important for the survival of a species. Another concern is the safety and well-being of the cloned organism. There have been cases of cloned animals experiencing health problems and premature aging. It is important to ensure that the cloned organism is not subjected to unnecessary suffering.

In conclusion, cloning should be legalized with caution and regulation. While there are potential benefits, the ethical concerns and potential for abuse cannot be ignored. The safety and well-being of the cloned organism must be the top priority. Cloning should only be used for medical purposes with strict guidelines in place to ensure the ethical treatment of the cloned organism.
 

नेपाल र नेपालजस्ता विकासाेन्मुख देशमा बालबालिकाहरूकाे बेचबिखन भइरहेको छ । यस्ताे बेचबिखन भनेकाे गैरकानुनी रूपमा बेच्ने र किन्ने काम हो । नेपालमा पनि यसरी बालबालिका बेचबिखनमा  लाग्नेहरू धेरै छन् । बेचबिखन गर्नेहरूले ग्रामीण इलाकामा गएर गरिब र सरल विचार भएका मानिसहरूलाई आफ्ना केटीहरूलाई लाभदायक कामको आश्वासन दिन्छन् र गरिबहरू फन्दामा पर्छन् । 
बालबालिका बेचबिखनका कारण विशेष गरी ग्रामीण क्षेत्रका धेरै महिलाहरू अझै पनि निर्धक्क भएर घरबाट निस्कन सकेका छैनन् । कसैलाई घरायसी कामका लागि बेचेर पनि दुर्व्यवहार र यातना दिइन्छ । कतिपयलाई आफ्नो कामको कुनै पारिश्रमिक नदिई त्यहाँ काम गर्न कारखाना मालिकहरूलाई बेचिन्छ । बेचिएका बालबालिकाहरूलाई भारतलगायत तेस्राे मुलुकमा लैजान्छन् र वेश्यालयका मालिकलाई बेच्छन् । जहाँ उनीहरूलाई वेश्यावृत्तिमा लगाइन्छ । जहाँ उनीहरूले दैनिक धेरै ग्राहकहरूलाई सेवा दिनुपर्छ । 
कतिपय बालिकाहरूलाई घरायसी काममा लगाइन्छ । श्रमशाेषण गरिन्छ । कसैकाे सम्पर्कमा आउन दिइँदैन ।  यसरी बेचिएका केहीकाे शरीरका अङ्गहरू निकालिन्छ र महँगाे मूल्यमा बिक्री गरिन्छ । उनीहरूको जीवन निकै दुःखदायी हुन्छ । उनीहरू कसैकाे सहयाेगमा वा कुनै संस्थाले सहयाेग गरी घर फर्किए भने समाजले उनीहरूलाई हेर्ने दृष्टि नै फरक हुन्छ । उनीहरू घर परिवार वा समाजमा पुनः स्थापित हुन सक्दैनन् ।
बालिका बेचबिखन नेपालको प्रमुख समस्या हो । यसका कारणहरू भनेकाे गरिबी प्रमुख कारण हो । हाम्रो देशमा धेरैजसाे मानिसले रोजगारी नपाएकाले पैसा कमाउन सक्दैनन् र अरूकाे प्रलाेभनमा सजिलै फस्छन् ।  देशका कतिपय ठाउँमा खानेकुरा नहुँदा जनता भोकै बस्न बाध्य छन् । त्यसैले तस्करहरूलाई राम्रो पैसाको प्रलोभनमा बाँड्न सजिलो हुन्छ । यी समस्याहरूको अर्को कारण विशेष गरी महिलाहरू बेचबिखनबारे सचेत छैनन् । उनीहरू कसरी दलालको फन्दामा परेर बेचियो भन्ने पनि थाहा पाउँदैनन् । 
यो समस्याको अर्को कारण खुला सिमाना पनि हो । भारतसँगको नेपालकाे खुला सिमाना भएका कारण तस्करहरूले बालिकालाई सजिलै भारत र भारत हुँदै अर्काे देश लैजान्छन् । देशबाहिर रहेका तस्करलाई पक्रन पनि गाह्रो छ । त्यसैले तस्करहरूले भारतसँगको खुला सिमानाको फाइदा उठाइरहेका छन् । सरकारले तस्करलाई कारबाही गर्न कुनै कडा कदम चाल्दैन, त्यसैले तस्करहरू यस्ताे कार्यमा सक्रिय भइरहन्छन् । त्यसैले याे समस्या समाधान गर्न सरकार, नागरिक र सम्पूर्ण सराेकारवाला निकाय लाग्नुपर्छ । बालबालिका बेचबिखनमा लाग्नेलाई कडाभन्दा कडा कारवाही गर्नुपर्छ । 
 

Nepali cuisine is a unique blend of different cultures and ethnicities. It is influenced by Indian, Tibetan, and Chinese cuisines, but has its own distinct flavors and ingredients.

The staple food in Nepal is rice, which is usually served with dal (lentil soup), and vegetables or meat. One of the most famous Nepali dishes is momo, which are steamed or fried dumplings filled with vegetables or meat. They are often served with a spicy dipping sauce.

Another popular dish is thukpa, which is a noodle soup made with vegetables, meat, and spices. It is a hearty and filling meal that is perfect for cold weather.

Nepali cuisine also features a variety of curries, such as chicken, lamb, and vegetable curry. These dishes are often accompanied by roti or naan, which are types of bread.

One of the most unique aspects of Nepali cuisine is the use of spices and herbs. Some of the most commonly used spices include cumin, coriander, turmeric, and cardamom. Herbs like cilantro, mint, and basil are also commonly used in Nepali cooking.

Nepali desserts are also worth mentioning. One of the most popular desserts is sel roti, which is a sweet, deep-fried bread made with rice flour and sugar. Another popular dessert is ras malai, which is a sweetened milk-based dessert.

Nepali cuisine varies depending on the region and ethnic group. For example, Newari cuisine from the Kathmandu Valley is known for its spicy and flavorful dishes, while the cuisine of the Thakali people from the Mustang region is known for its buckwheat pancakes and roasted meat.

Overall, Nepali cuisine is a diverse and flavorful cuisine that is worth exploring. Whether you are a vegetarian or a meat-eater, there are plenty of delicious dishes to try. So if you ever have the chance to visit Nepal or a Nepali restaurant, be sure to sample some of the country's amazing cuisine.

Sources:
https://en.wikipedia.org/wiki/Nepalese_cuisine
https://www.stunningnepal.com/nepalese-food/
https://www.holidify.com/pages/food-of-nepal-2118.html
 

जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपलाई (छोटकरीमा जे. डब्लु .एस .टि वा वेब पनि भनिन्छ) याे एउटा अन्तरिक्ष टेलिस्कोप हो । यो एउटा इन्फ्रारेड टेलिस्कोप हो जसको लगभग ६.५ मिटरको प्राथमिक ऐना हुन्छ । यो अन्तरिक्ष टेलिस्कोपलाई २५ डिसेम्बर २०२१ मा फ्रान्सेली गुयानाको युरोपेली अन्तरिक्ष एजेन्सी (इ.एस.ए) को स्पेसपोर्टबाट ५ रकेटमा  सफलतापूर्वक अन्तरिक्षमा प्रक्षेपण गरिएको थियो । यो अन्तरिक्ष टेलिस्कोपको रोचक तथ्य यस्ता छन् :

याे संसारको सबैभन्दा महँगो टेलिस्कोप हाे । जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोप मानव इतिहासकै सबैभन्दा महँगो टेलिस्कोप हो । यो टेलिस्कोपको प्रारम्भिक बजेट १ अर्ब अमेरिकी डलर थियो तर सन् २०२१ सम्म यो अन्तरिक्ष टेलिस्कोप बनाउन करिब १० अर्ब अमेरिकी डलर खर्च भएको थियो । सन् २००७ मा अन्तरिक्षमा प्रक्षेपण गर्ने गरी सन् १९९६ मा जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपको प्रस्ताव राखिएको थियो । सन् २०१८ मा, टेलिस्कोपको सूर्य ढाल परीक्षणको क्रममा च्यातियो जसको कारण यसको प्रक्षेपण मिति झन पर सर्यो  । टेलिस्कोप अन्ततः २५ डिसेम्बर २०२१ मा प्रक्षेपण भयो । जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपभन्दा अगाडि प्रक्षेपण गरेको हबल स्पेस टेलिस्कोप (२४ अप्रिल १९९०) भन्दा  ठुलो भए तापनि यो हबल स्पेस टेलिस्कोपभन्दा  हलुका रहेको छ । जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपको ताैल लगभग ६२०० किलोग्राम रहेको छ भने हबल स्पेस टेलिस्कोपको ताैल लगभग १२३०० किलोग्राम रहेको छ। 
जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोप मा कुल १८ ओटा प्राथमिक ऐना छन् । यो ऐनाले इन्फ्रारेड प्रकाश सङ्कलन गर्दछ जसकाे सहयोगले टेलिस्कोपले तस्बिर खिच्न सक्छ । झट्ट हेर्दा सुनले बनेको जस्तो देखिए पनि यो अन्तरिक्ष टेलिस्कोपको ऐना वास्तवमा बेरिलियम धातुबाट बनेको हो । जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोप पृथ्वीको परिक्रमा गरिरहेको छैन । यसले राम्रोसँग काम गर्न सूर्यको प्रकाशबाट टाढा हुनु आवश्यक छ । यसलाई सूर्यको कक्षबाट टाढा राखिएको छ ।

याे टेलिस्काेपले विगतको समय देख्न सक्छ । जब पहिलो आकाशगङ्गाहरूको सिर्जना भयो तब तिनीहरूले उत्सर्जन गरेको प्रकाश भिजिबल स्पेक्ट्रममा थियो । जति लामो दुरी प्रकाशले यात्रा गर्दछ, त्यति नै यो इन्फ्रारेड स्पेक्ट्रममा सर्छ । जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपले इन्फ्रारेड सेन्सरहरू प्रयोग गरेर तस्बिरहरू खिच्ने क्रममा यसले पहिले ताराहरूको प्रकाश खिच्न पनि सक्छ । जुन यो पहिले कुनै टेलिस्कोपले गर्न सक्दैन थियो । हाम्रो ब्रह्माण्डको उत्पत्तिलाई फर्केर हेर्ने क्षमता जेम्स वेब स्पेस टेलिस्कोपको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण विशेषताहरूमध्ये एक हो ।
सन्दर्भ:स्राेत
Wighton, S. (2022, November 26). 9 interesting facts about the James Webb Space telescope.