Introduction:
Education is commonly understood to be a discipline concerned with methods of teaching and learning at schools. It could also be a transmission of character, knowledge and traits. It can be defined in many different ways. Education is one of the most important factors for the development of human civilization. It also enhances human status and leads everyone to prosperity. It signifies preparation of a matured life. It is a continuous and lifelong process that attributes the most precious and permanent property of an individual.
Osho, the Indian philosopher, had his own visons of education. He focused on five refutations regarding education. He says that education should not be governed by any goal-oriented examinations, the teacher should not be authoritative, teaching-learning activities should not be imposed, and memorization does not play any significant roles in learning. These factors are just informative modes for enhancing five dimensions of education: world language, scientific subjects, art of living, art of dying, and art and creativity.
World Language:
Osho believes that the first dimension incorporates history, geography, and other sciences which can be taught by television and computer. In addition to that, a global language is required basically to enhance people irrespective of their race, nationality, and geographical territories. He thinks that English can function as a common language among uncommon people. Moreover, each mother tongue is equally important because everybody should know two languages: one is their mother tongue, and the other a common language, like English. In this world, language can connect people and disconnect them too. When they understand world language, people drop their prejudice and see the reality.
Scientific Subjects:
The second dimension of education is related to the inquiry of scientific subjects that are tremendously significant because they reflect external reality, the major half of the reality. It can also be imparted by television and computers with the guidance of a human being. The development of technology brings changes in all aspects of human life. It cannot be ignored but to be properly utilized for making our life better. We should not fall victim to scientific discoveries; rather they have to be properly used as our loyal servants.
Art of Living:
The third dimension of education viewed by Osho is the art of living; along with humor required to transfer anger, hatred and jealousy into love in human life. Love, laughter and acquaintance with life, its wonder, its mysteries and a reverence for life is the third dimension. It should be instrumental by contributing to the enhancing of love, laughter, and acquaintance with life. Osho views that a reverence of life should be the foundation of the third dimension because life is God which is the dancing spirit in human life.
Art of Dying:
The fourth dimension of education is the art of dying. In this dimension will be the meditations, so that we comprehend that there is no death and become aware of an eternal life inside us. Everybody has to die physically; nobody can avoid it. It is significant in life because if an individual realizes the existence of an eternal life inside him/herself, the person becomes a complete human being. We all know that birth and death are like the two sides of a coin. So, nobody can avoid the arrival of bodily death while death itself cannot defy the soul.
Art and Creativity:
The final dimension is related to human capacity to art and creativity. Anything such as painting, music, craftsmanship, pottery and even masonry is full of creativity. Osho believes that a student can choose anything from a whole rainbow of creative art and become a part of existence. It means that they can choose any creative art in educational program. Therefore, teachers need to explore the creative potentials of their learners and create situations accordingly to magnify them as required. By being creative one becomes divine; while creativity is the only prayer.
The Final Remark:
These dimensions of education as proposed by Osho are truly significant in educational programs. They are to be addressed either implicitly or explicitly while nobody has looked for such holistic education. In this sense, almost everybody could be considered uneducated; even those who have great degrees are uneducated in the vast areas of life. It is almost impossible to find a man who is truly educated.
A mindset or mental attitude that leads us to believe that good things will eventually happen and that our efforts will finally be rewarded is known as positive thinking. Positive thinking is the antithesis of negative thinking, which fills our minds with anxiety and tension.
"A man who thinks positively will succeed." A person who believes in their own abilities will work hard to accomplish their goals, will not be intimidated by obstacles in their way, and eventually will triumph. A combination of hard effort, tenacity, self-assurance, and determination mostly determines success.
Every issue, regardless of size or complexity, has an answer. You only need self-assurance, diligence, and willpower to find the solution.
There is always a way when there is a will. If you come across a usual problem, don't give up; instead, dedicate yourself entirely, consider all the options, and solve the issue. Every invention that has occurred thus far has had numerous unanswered questions, but the true perseverance of the inventor led to the discovery of the answer and the creation of a new creation. The lexicon does not contain the word "impossible" for a self-assured person. "I am possible" is stated in the term itself.
People who are committed and determined manage to overcome any obstacles and are unfazed by setbacks or failures. They persevere in solving puzzles until eventually they reach their desired destination. Living is a war; one must fight it bravely. The most certain route to triumph is to fight with self-assurance, a positive outlook, the correct attitude, and focused, determined effort.
It is stated that the bold will prosper. God is also in favor of self-help. An optimist and determined spirit who ventured to compete in the race had the chance of winning, whereas a coward and a pessimist would not even dare to enter the race.
A person who puts up constant effort to succeed will eventually emerge victorious, but someone who gives up will never emerge victorious. Many dismissed Vallabhbhai Patel's statement that "Swaraj is my birthright" as a simple catchphrase, yet with unceasing effort, all the freedom was attained. Achieving a goal requires strategic planning, moving in the right direction, and striking when the time is right. Every seemingly impossible goal can be accomplished with optimism, tenacity, and unwavering willpower.
म कुनै समाजको एक अंश,
विविध जाति-जातिको मेलमा संजिञा लगाउँछु।
हाम्रो एकता सुखको साथी
सम्बन्ध बनाउँछ हाम्रो जीवन भाइ-बहिनी ।
आफ्नो प्रेम र समर्थन दिनु
एक-अरूलाई सम्मान गरी हाम्रो जिन्दगी मनाउँछु ।
कुनै पनि दुःखमा सुखमा साथी बनौँ
जानौँ सम्बन्ध भए पनि एकाकी नरहौँ ।
हरेकलाई सहयोग गर्छु सङ्घर्षमा साथी
जसो तसो गरी जीवनमा हाम्रो मित्रता बनाउँछु नाती।
सामाजिक समृद्धिको मार्गमा
हामी सबै बन्छौँ एकता र साथी छ साथमा।
भोक लाग्यो भनी आयो काम गरायो सबै बुद्धिलाई
गर्दियो बुद्धिले सबै काम त्यसैले त भयो घ्याम्पे त्यसको नाम
जति खाए पनि न पुग्ने बुद्धि चाहिँ सोच्दछ
बुद्धि भन्छ काम गरौँ तर घ्याम्पे पेट कुर्सी ताक्दछ ।
हातले दियो खुवाउन गोडा हिड्छ पेटकै साथ
सबैले सहयोग गरि उठाई लग्यो पेटलाई लाग्याे कुर्सीको मात
शक्तिमा आयो कसैको न सुनी बस्यो पेट देखाई आफ्नो जात
अब केही हुन्न भनी हरेस खाइ बसे ब गोडा र हात
बुद्धिले पनि खायॊ धोका शक्ति थियो अब पेटसँग
आफू फुल्दै गयो भए अरु सबै दङ्ग
बुद्धिसँग बोल्न पनि बन्द भएछ गेट
अरुको भाग पनि लुछ्न थाल्यो भएछ हाडी घोप्टे पेट
सहयोग गरे गोडा, हात, र बुद्धिले तर पाए धोक
हाँडीघोप्ट पेट भयो ठुलोभन्दा भयो भट्ने ढोका
पहिला सहयोग गरे अब पछुतो छ सबैलाई
सफलता हातबाट गैसक्यॊभन्दा हुन्छ बाई बाई
कसैलाई नि बढेन आफ्नो समान हाँडीघोप्टेले
अब त सुन्छन बुद्धिको होइन हाँडीघोप्टे पेटको रे
पहिला थियो बुद्धि महान् सुन्थे सबैले उसको
गलत काम हुन थाल्यो रे सुनी हाँडीघोप्टे पेटको
भएन विकाश आश मेटे सके सबैले
हाँडीघोप्टे पेटले सबै खाई सक्यो अब के बाकीँ छ रे
कति खानु खाई खाई भई सक्यो फर्सी
मर्ने बेला भयो तर पनि भनी राख्छ कुर्सी
Two paths embodied the prediction for future
And I was too confused to choose between them
One will make my future acute and other wont
But still stood there for a longer period of time.
One path was all about games and the piled books
I was still confused where to step off my foot
Then, chose the first one in order to enjoy
And thinking it was a better claim
But who knew, what's the next journey for my future
Or the wrong path I chose can even make me suffer?
At first, I started liking my decision
Soon after, I started being fearless and arrogant.
When I realised, it was already too late
Making my parents lose their fate
After long time, I tried to work sharp
But the thinking in my mind isn't making me smart.
So, I again ran to the past
Then chose the second option to work hard
And it seems it was the better claim
So, choosing the right path is the best future key.
In the faithful moments destiny, entwined
I fell for him, a love undefined
Yet he remained oblivious, unaware
Each Passing day my hopes getting higher
His smile so sweet with cheeks round
Each words he speaks, a lovely sound
His voice, a melody, a sweet refrain
In love’s enchantment, I was enchained
His eyes like stars, held a spell
In love’s enchantment, i fell
Yet he never feel the same as I
Hoping one day he’ll see love fly
I’ll wait in shadows, from afar
A silent admire, like a guiding star
मेरो शुभ नाम इशा श्रेष्ठ । डियरवाकमा कसरी पहिलो दिन बित्यो भन्ने बारे केही कुराहरू लेख्न खाेज्दै छु । डियरवाक म अध्ययन गर्ने हाइ स्कुल हेर्दा पुरानो भए तापनि यहाँको सिस्टम भने अरु स्कुलभन्दा छुट्टै छ । यहाँको वातावरण एकदमै शान्त छ जसले बालबालिकाहरूको शिक्षा लिने क्रममा धेरै सहयोग गर्छ । पहिलो दिन भएको कारणले म समयभन्दा अघि नै उठेँ । नुवाइधुवाइ गरे र समयअघि नै तयार भएर बसेँ ।
गाडीको अत्तोपत्तो नभएको हुनाले भाइस प्रिन्सिपल सरद्वारा ड्राइभर दाइको मोबाइल नम्बर लिएँ र फोन लगाएर कति समयमा आफ्नो घर आइपुग्नु हुन्छ भनेर सोधेँ । कार्यहरू चाँडो चाँडो गर्दा पनि म अलि ढिलो हुन पुगेँ र स्कुलको बसले मेरै लागि भनेर दश मिनेटसम्म कुरेर बसेछ। लगभग साढे एक घण्टाको लामो यात्रापछि बल्ल बल्ल स्कुल पुगियो । स्कुलमा मोबाइल फोन लग्न नमिल्ने भएको कारण मैले स्कुलकै काउन्टरमा एउटा कापीमा आफ्नो नाम लेखेर आफ्नो र साथीको पनि फोन दिएँ । म र मेरो साथी दुवै जना भित्र गयौँ र कक्षा थाहा नभएको हुनाले शिक्षकहरूलाई सोधपुछ गरेर आफ्नो कक्षातर्फ लागेँ ।
सुरुको कक्षामा हाम्रो कक्षा शिक्षक धनेश्वर सर आउनुभयो र हामीलाई हाम्रो इमेल आइडी बनाउन, फूड अकाउन्ट बनाउन र इन्टरनेट जोड्ने प्रक्रियाहरू बिस्तारमा सिकाउनुभयो।
यही काम गर्दागर्दै हाम्रो दुई ओटा जति कक्षा बित्यो। हाम्रो कक्षाको नाम पनि थाहा पायाैँ त्यही दिन । कक्षाको नाम चाहि पङबाेचे रहेछ। पहिलो पटक सुनेको हुनाले कस्तो आनौठो लागेको थियो। पहिलो दिनमा हाम्रो कक्षामा लगभग २४ जना जति उपस्थित थिए ।
तालिककाे समयमा बनाएको कृतज्ञ भन्ने र उनकाे छाेउमा बसेको अर्को आगमन भन्ने साथी पनि हाम्रै कक्षामा थिए । कक्षा ११ मा तिन वटा सेक्सन रहेछन् । हामीहरू एक अर्कसँग बोल्याैँ र रमाइलो पनि गर्याैँ । २४ जनामध्ये धेरै जसो केटाहरू थिए र थोरै मात्रामा केटी थिए।
विभिन्न विषयका शिक्षकहरूसँग पनि मजाले भेटघाट गरियो र अलिअलि गरि सबैले आफ्नो परिचय दियौँ ।
पहिलो दिन फूड अकाउन्ट नबनेको हुनाले मलगायत मेरा सबै साथीहरूले कुपन प्रयोग गर्यौ र मिठो, ताजा र स्वच्छ खाजा खायौं । खाजा खाने बेला बिरालो पनि देखियो र बिरालोले मेरो सात्तो पनि लग्यो ।
खाजापछि फेरि गणित, अङ्ग्रेजी र कम्प्युटर विषयको पढाइ भयो। कम्प्युटर बारे धेरै ज्ञान नभएको हुनाले पहिलो दिन पडाइएको खास्सै राम्ररी बुझिनँ र घर आएर पनि त्यही कुराहरूलाई दोहोर्याएर पढेँ।
पहिलो दिन हामीलाई थाहा हुँदैन कि भनेर चाँडै छाेडिदिनुभयो हाम्राे कक्षा शिक्षकले । हामीलाई हाम्रो रुट बताइदिनुभयो र हामी गाडी र्फ लाग्यौं लगभग एक घण्टाभित्र घर आइपुग्यौँ ।
एसईई पछिको तीन महिनापछि आफ्नै स्कुल जस्तै वातावरण फेरि पाउनु, नयाँ साथीहरू बनाउनु, नयाँ शिक्षकहरूसँग हुनु परिचित हुनु र छुट्टै तरिकाले पढ्न पाउँदा एकदमै खुसी महसुस भयो र यसरी नै मेरो डियरवाकमा पहिलो दिन एकदमै शान्त, ज्ञानपूर्ण र रमाइलो गरियो।
डियरवाकमा पहिलो दिन सोचेको भन्दा पनि रमाइलो हुन गयो। केटी साथी मात्र नभई केटाहरू पनि उत्तिकै साथीहरूसँगआफ्नो परिचय दिइयो र उनीहरूको पनि परिचय गरें। डियरवाकमा पहिलो दिन हामीलाई चाहिने सबै कुराहरूको परिचय गराइयो चाहिने आवश्यक कुराहरू कसरी चलाउने त्यसो गरे के हुने भन्ने कुराहरू पनि सिकाउनुभयो।
पहिलो दिनदेखि नै पछिको लागि सजिलो हाेस् भनेर खाजाकाे व्यवस्था गर्नदेखि लिएर कता कुन ल्याब छ ? को शिक्षकले कुन विषय पढाउनुहुन्छ सबै कुरा बेलिबिस्तारसँग बुझाउनुभयो। एउटै विषय ३-४ जनाले पढाउने काम जस्तो नि गरिन्छ भनि भन्नुभयो । यही कुरा हामीले अनुभव पनि गर्याैँ ।
हामीलाई कुन दिन कुन विषयको पढाइ हुन्छ भनेर इमेल पठाइदिनुभयो। हामीले स्कुलमा पालना गर्नुपर्ने नियमहरू पनि बताइदिनु भयो । जस्तै हामीले पातहरू तिप्नु नहुने,अनावश्यक हल्ला गर्न नहुने । हामी विद्यार्थीहरूलाई पहिलो दिन शिक्षकहरूले हृदयदेखि नै स्वागत गर्नुभयो।
हामीले महिनामा दुई ओटा किताब पढ्नुपर्दाे रहेछ भनेर पनि थाहा पायाैँ । विद्यार्थीहरूको नेपाली र अङ्ग्रेजी भाषा राम्राे हाेस् भनेर त्यसाे गरिएकाे कुरा पनि सरहरूले भन्न भएकाे थियाे । डियरवाककाे भाषाप्रति प्रेम साच्चिकै लाेभलाग्दाे रहेछ ।
यो कलेजमा मलाई पहिलो दिन एकदमै आनौठो लागेको थियो किनकि यहाँ पढ्ने सबै तल्लो कक्षाको विद्यार्थीहरू एकदमै राम्रो र आनौठी शैलीमा अङ्ग्रेजी बोल्दै थिए । यस स्कुलका सबै विद्यार्थीहरू एकदमै मिलनसार थिए । मलाई यस्तो वातावरण देखेर एकदमै आनन्द महसुस भयो किनकि यसले भाइबहिनीहरू र दाइदिदीहरूसँगको सम्बन्ध पनि राम्रो बनाउँछ । यहाँ पढ्ने मित्रहरू मात्र नभएर काम गर्ने दाई दिदीहरू पनि एकदमै मिलनसार पाएँ। मैले कहीँ नसुनेको कुरा ११ मै पढेर त्यहीँ काम पनि गर्न पाइन्छ भन्ने कुरा ले मलाई एकदमै चखित बनाइदियो । यस स्कुलले पढाइमा मात्र नभएर ललितकला पनि महत्त्व दिन्छ भनेको सुन्दा मलाई यहाँ पढ्न झनै मन लग्यो ।
गहिराइमा गएर मुल्याङ्कन गर्ने हो भने डियरवाक पढाइका लागि एकदमै उत्कृष्ट स्कुल भनी मैले ठानेँ । डियरवाकमा मेरो पहिलो दिनमा मैले नयाँ कुराहरू बुझ्न पाएकाेमा म गर्व गर्दछु र यो पहिलो दिन सदाको लागि याद रहिरहनेछ ।
विद्यालय जीवनपछिकाे कलेज जीवन विद्यार्थीहरूका लागि रोमाञ्चक र चुनौतीपूर्ण समय हाे । धेरै जिम्मेवारीहरूसँग, सङ्गठित रहन र सबै कुराको व्यवस्थापन गर्न गाह्रो हुने समय हाे त्यसैले पनि याे समयमा याेजनबद्ध काम गर्न जरूरी हुन्छ नै । कलेजमा सङ्गठित रहनको लागि विद्यार्थीले गर्न सक्ने सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण चीजहरूमध्ये एक अगाडि योजना बनाउनु हो । आफ्नो कक्षा, गृहकार्य, र अध्ययन समयको लागि तालिका बनाउनु जरूरी छ । समय सबैका लागि बराबर हाे ।
कलेजका विद्यार्थीहरूसँग प्रायः अलिक धेरै समय हुन्छ त्यसैले आफ्नो समयलाई बुद्धिमानीपूर्वक व्यवस्थापन गर्न महत्त्वपूर्ण छ । तपाईंको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कार्यहरूलाई प्राथमिकता दिनुहोस् र तिनीहरूलाई साना, व्यवस्थित टुक्राहरूमा विभाजन गर्नुहोस् । निर्धारित मितिहरू, भेटघाटहरू र अन्य महत्त्वपूर्ण घटनाहरूको ट्रयाक राख्न क्यालेन्डर प्रयोग गर्नुहोस् । तालिका बनाइसकेपछि त्यसमा अडिग रहन अत्यावश्यक छ किनकि मानवमा निरन्तरताकाे असाध्यै खाँचाे हुन्छ । खासमा कामकाे निरन्तरता नै सफलता प्राप्तिकाे आधार पनि हाे । आफ्नो जिम्मेवारीहरूलाई प्राथमिकता दिने अनि आफ्ना लक्ष्यहरूसँग मिल्दोजुल्दो नहुने गतिविधिहरूलाई ठाडै अस्वीकार गर्न पनि डराउनु हुँदैन ।
कलेज भनेको कक्षामा उपस्थित हुनु र अध्ययन गर्नु मात्र होइन । यो अतिरिक्त क्रियाकलापमा संलग्न हुनको लागि पनि राम्रो समय हो । तपाइँलाई रुचि राख्ने क्लब वा संस्थामा सामेल हुनु पनि सक्नुहुन्छ, वा तपाइँको समुदायमा स्वयंसेवक बनेर थुप्रै खालमा अनुभवहरू पनि लिन सक्नुहुन्छ । यी गतिविधिहरूले विद्यार्थीलाई सामाजिकीरण हुन सहयाेग पुर्याउँछ ।
स्वस्थ जीवन भए मात्र सबैका स्वस्थ र चुस्त हुन्छन् । यसका लागि पर्याप्त निद्रा, स्वस्थ आहार र नियमित व्यायाम यसमा लागि आवश्यक छ । यसले सबैलाई शारीरिक र मानसिक रूपमा स्वास्थ्य रहन सहयाेग गर्दछ । यदि तपाईंलाई शैक्षणिक वा शारीरिक समस्या परेकाे छ भने सहयाेग लनि कत्ति पनि नहिचकिचाउनुहोस् अनि सहयाेग गर्न पनि कत्ति पनि कन्जुस नगर्नुहाेस् ।
तपाईं व्यवहारले तपाईं कस्ताे भन्ने कुराकाे छनक दिन्छ अतः विनम्र हुन सिक्नुहाेस् जसका कारण प्रोफेसरहरू, सल्लाहकारहरू सल्लाहकारहरू तपाईंलाईप्रति मायाभाव प्रकट गर्दछन् । याे सफलताका अर्काे साेपान पनि हाे । कलेज जीवनका सबै क्षेत्रका मानिसहरूलाई भेट्ने र दिगो सम्बन्ध स्थापना गर्ने बेला पनि हाे त्यसैले याे उत्कृष्ट अवसर हो । आफ्नो अध्ययनको क्षेत्रमा आफ्नो सहपाठी, प्रोफेसर, र पेशेवरहरूसँग समधुर नेटवर्क बनाउन अत्यावश्यक हुन्छ ।
कलेज भनेको सिक्ने, बढ्ने र रमाइलो गर्ने समय भएकाे हुनाले अनुभवको आनन्द लिनको लागि समय लिनुहोस् र जीवनभरका सम्झनाहरू सिर्जना गर्नुहोस् । याद गर्नुहोस् कि कलेज एक यात्रा हो, र यो गल्ती गर्न ठीक छ। सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा तिनीहरूबाट सिक्नु र अगाडि बढ्नु हो ।
Introduction
Education that incorporates the art of cultivating moral emotions, physical, psychological and spiritual dimensions of human life is referred to as a holistic education. In fact, it consists of all the dimensions of human life required in a well-cultured society. It is based on the premise that each person is subject to finding their identity, meaning, dignity, and roles in the community where humanity exists at all the dimensions of individual life.
Why Holistic Education?
Holistic education substantially contributes to human civilization. Therefore, it is to be promoted by each stakeholder responsible for providing education to individuals. In addition, to gain the knowledge and skills required in the employees to perform certain duties and responsibilities endorsed to the positions of the organization, their moral, emotional, psychological and spiritual aspects function instrumentally either explicitly or implicitly to enable them to contribute to the society. All of these dimensions are complementary to each other. In the absence of one, others will be impaired. Therefore, they function collaboratively in human beings.
How to Promote it?
Holistic education can be promoted by cultivating the human mind and potentials equipped in the individuals. The primary role of education is to enable human potential to be germinated in order to lead them to the complete enhancement of moral, emotional, physical, psychological and spiritual dimensions. Holistic education can be provided to individuals not through academic curriculum but through different styles that are suitable to particular learners. In short, we can say that holistic education can be promoted through holistic strategies which are learner-centric ones and suitable in different contexts.
Conclusion
Holistic education functions creatively to enhance human potentials that are at the core of human prosperity and dignity. It goes beyond traditional academic learning to nurture a well-rounded individual to be socially, emotionally, physically and mentally sound. It equips students with the skills and qualities they need to have in their individual and professional lives. So, let us promote holistic education for all!
Fine is what I say
My childhood was just fine
Relentless happiness all the time
Cherished memories, all mine.
In a world of wonder, innocence thrived
With laughter, came dreams alive.
Friends always by my side
All I had was a pleasant sight.
As dreams took a flight, I reached the sky,
With courage to do everything but deny.
Life was not always fine, late when I realized
Through challenges, things harmonized.
In this life's grand tapestry, I find my way,
Each moment's a gift, a chance to convey.
Resilient and strong, I've learned to climb,
Beyond 'just fine,' my spirit will chime.
Through hardships and trials, I continued to tread,
In valleys of darkness, where dreams may have fled.
But with each new dawn, the sun's golden line,
I've found strength and purpose, a purpose that's mine.
The years may have passed, but I still believe,
In the power of love, in what we can achieve.
With wisdom and grace, my path intertwines,
My journey is endless, my spirit defines.
So, fine is just the beginning, a starting line,
I'll embrace the unknown, let my spirit entwine.
Life's a beautiful story, and I'll make it sublime,
With love, dreams, and hope, in the fullness of time.
Facing my challenges and conquering my fears,
I vowed to make my life precious and dear.
With each step forward, I strive to shine,
And it won’t be over with just “fine”.
विद्यालय जीवन शैक्षिक र व्यक्तिगत दुवै रूपमा ठूलो सिकाइ र वृद्धिको समय हो । यो नयाँ रुचिहरू अन्वेषण गर्ने, नयाँ सीपहरू विकास गर्ने र जीवनभर मित्रहरू बनाउने समय हो । विद्यालय जीवन पनि आफ्नो बारेमा जान्न र समाजको जिम्मेवार सदस्यको रूपमा विकास गर्ने समय पनि हो ।
त्यहाँ स्कुल जीवनका विभिन्न पक्षहरू छन् जसले समग्र अनुभवमा योगदान दिन्छ । शैक्षिक रूपमा, विद्यार्थीहरूले गणित र विज्ञानदेखि इतिहास र साहित्यसम्मका विषयहरूको विस्तृत श्रृङ्खला सिक्छन् । तिनीहरूले आलोचनात्मक सोच र समस्या समाधान गर्ने सीपहरू पनि विकास गर्छन् । शिक्षाविद्हरूको अतिरिक्त, विद्यार्थीहरूले खेलकुद, क्लबहरू, र स्वयंसेवक कार्य जस्ता अतिरिक्त क्रियाकलापहरूमा पनि भाग लिन्छन् । यी गतिविधिहरूले विद्यार्थीहरूलाई उनीहरूको प्रतिभा विकास गर्ने, नयाँ सीपहरू सिक्ने र साथीहरू बनाउने अवसरहरू प्रदान गर्दछ ।
विद्यालय जीवन पनि व्यक्तिगत विकासको लागि समय हो। विद्यार्थीहरू आफैं र तिनीहरूको मूल्यहरू बारे जान्दछन् । तिनीहरूले आफ्नै पहिचानको भावना विकास गर्छन् र अरूसँग कसरी सम्मानजनक र उत्पादक तरिकामा अन्तरक्रिया गर्ने सिक्छन् । तिनीहरूले आफ्नो समय र स्रोतहरू कसरी प्रभावकारी रूपमा व्यवस्थापन गर्ने भनेर पनि सिक्छन्।
विद्यालय जीवन सबैको जीवनमा महत्त्वपूर्ण समय हो । यो एक समय हो जुन सिक्ने, बढ्न, र तपाई बन्ने व्यक्तिमा विकास गर्ने । विद्यालयले विद्यार्थीहरूलाई विषयहरूको विस्तृत दायरा सिक्ने र उनीहरूको शैक्षिक सीपहरू विकास गर्ने अवसर प्रदान गर्दछ। यो ज्ञान र सीप भविष्यको शिक्षा र रोजगारीमा सफलताको लागि आवश्यक हुनेछ । विद्यालयले विद्यार्थीहरूलाई उनीहरूको पहिचान र मूल्यहरूको आफ्नै भावना विकास गर्न मद्दत गर्दछ। उनीहरूले अरूसँग कसरी सम्मानजनक र उत्पादक तरिकामा अन्तरक्रिया गर्ने भनेर पनि सिक्छन्। यी जीवन कौशलहरू जीवनका सबै पक्षहरूमा सफलताको लागि आवश्यक छन्। विद्यालयले विद्यार्थीहरूलाई विभिन्न पृष्ठभूमिका अरूहरूसँग मिलन गर्ने अवसर प्रदान गर्दछ । यसले विद्यार्थीहरूलाई उनीहरूको सामाजिक सीपहरू विकास गर्न र विभिन्न संस्कृति र दृष्टिकोणहरू बारे जान्न मद्दत गर्दछ । विद्यालयले विभिन्न प्रकारका अतिरिक्त क्रियाकलापहरू प्रदान गर्दछ, जस्तै खेलकुद, क्लबहरू, र स्वयंसेवक कार्य । यी गतिविधिहरूले विद्यार्थीहरूलाई उनीहरूको प्रतिभा विकास गर्ने र नयाँ सीपहरू सिक्ने अवसरहरू प्रदान गर्दछ ।
समग्रमा, विद्यालय जीवन एक बहुमूल्य अनुभव हो जसले विद्यार्थीहरूलाई भविष्यमा सफल हुन आवश्यक ज्ञान, सीप र जीवन पाठहरू प्रदान गर्दछ ।
कागज हुनु नै पर्ने मानव बाच्नलाई।
चलाउन थाल्यो अब कागजले देशलाई
कागजले गर्दा देख्न पाइयो मानिसको भेषलाई ।
खान, लगाउन, बस्न चहियो त्यही कागज
नभए त हुँदैन रहेछ जीवन सहज ।
घर घरमा हुन्छ झगडा कागजको निउँमा
सम्बन्ध छुट्छ कागजले गर्दा आफ्नैमा ।
गाउँ नि बन्यो सहर नि बन्याे त्यही कागजले
सम्बन्धमा दरार पर्यो त्यही कागजले ।
भुले मानवतालाई पछ्याउदै छन् कागजलाई
जीवन बाच्न चाहिन्छ त्यही कागज रे
नभए त हेप्दा रहेछन् आफ्नैले ।
यही कागजका लागि गर्छन् यी नेता भ्रष्टाचार
गर्न तयार छन् मान्छेहरू कागज पाउन मारामार ।
कागजका लागि बेच्न तयार छन् आफ्नो देश
जान्छन् अर्काको देश कमाउन यो कागज फेरि आफ्नो भेष।
यो संसार लोभी छ गर्दा त्यो कागजले
त्यो कागज बिना जीवन जीवन होइन रे ।
कागज नभए हुँदैन रहेछ केही
कागज नै हुनुपर्दो रहेछ पाउन आफ्नो कोही ।
यो कागज बिना हुँदैन रहेछ आफ्नो कोही
भयो भने त माग्न आउँदा रहेछन् यही।
हुँदैन रहेछ यो बिना जीवन सहज
त्यसैले त भन्छन् यसलाई मूल्यवान कागज ।
