Is the world better now?

Is present better than past events?

Or shall I say we’re all being narcissists,

Or am I making it contradictory?

Where’s the end to racism ?

Where’s the true nature of feminism?

Are we literally implementing true humanity?

Or Shall I say I’m being contradicted by a hypocrite?

Is this what we call utopia,

All blended and ‘vibin’ in euphoria?

Where’s the justice for the rest of the world?

Is it only about a great country on the 4th July?

Do we know the earth is sinking,

Or are we busy only having cold wars? 

We are meddling making missiles pricing who’s greater than who? 

Do we even care if billions die out or still focus on contradiction? 

अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस विश्वमा मार्च ८ मा मनाइन्छ । सन् १९११ मा पहिलो पटक महिला दिवस मनाइएको थियो । याे दिनलाई अन्तर्राष्ट्रिय बनाउने विचार क्लारा जेटकिन नाम गरेकी महिलाबाट आएको थियो । उनले उक्त विचार सन् १९१० मा कोपेनहेगनमा आयाेजित महिलाहरूको अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलनमा व्यक्त गरिन् । त्यहाँ १७ देशका १०० महिलाहरूले उनको सुझावमा सर्वसम्मतिमा सहमति जनाए । सन् १९०८ मा  न्युयोर्कका  १५,००० महिलाहरू कम  घण्टाकाे काम, राम्रो तलब र भोट दिने अधिकारको लागि सडकमा आन्दोलन गर्न पुगे । त्यसपछि अमेरिकाको सोसलिस्ट पार्टीले एक वर्षपछि पहिलो राष्ट्रिय महिला दिवस घोषणा गर्‍यो ।

त्यसपछिको साल मार्च १९, १९११ मा अस्ट्रिया, डेनमार्क, जर्मनी र स्विजरल्याण्डका लाखौँ  मानिसहरूले पहिलो पटक अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मनाए । अस्ट्रिया, हङ्गेरीजस्ता देशहरूमा  ३०० भन्दा बढी  प्रदर्शनहरू भए । भियनामा महिलाहरूले रिङ्गस्ट्रेसीमा परेड गर्दा पेरिस कम्युनका सहिदहरूको सम्मानमा अनेक नारा लगाए । महिलाहरूले उनीहरूलाई भोट दिने र सार्वजनिक पद धारण गर्ने अधिकार दिइनुपर्ने माग गरे । उनीहरूले रोजगारीमा लैङ्गिक भेदभावको विरोध पनि गरे । अमेरिकीहरूले फेब्रुअरीमा अन्तिम आइतबार राष्ट्रिय महिला दिवस मनाउन जारी राखे । सन् १९१३ मा रूसी महिलाहरूले फेब्रुअरीमा अन्तिम शनिबार पहिलो अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मनाए । अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस यति समयसम्म मनाउँदा पनि अहिलेसम्म नारीले आफ्ना हक र अधिकार पाउन सकेका छैनन् । आफ्नो जीवन सम्बन्धित निर्णय गर्न पनि अरूमाथि भर गर्नु पर्ने स्थिति जताततै छ । हाम्रै देश नेपालमा ४० वर्षभन्दा कम उमेरका नारीहरूले देशबाहिर जानलाई पनि परिवारको अनुमतिका साथै वडा अध्यक्षबाट सिफारिस लिनुपर्ने नियम भएको कुरा त हामीलाई अवगत नै छ । यति मात्र होइन एक परिवारमा छाेरी जन्मिनु भनेको दुर्भाग्यको कुरा भएको कुरा यो समाजले ठान्दछ । अनेकौँ देशमा विविध किसिमका अत्याचार सहनु पर्ने एक नारीको जीवन अनेकौँ कठिनाइहरूले घेरिएको हुन्छ तर यति कठिन परिस्थितिमा पनि उनी आफ्नो अनुहारमा एक सहज हाँसो लिएर सबैभन्दा अगाडि आफ्नो परिवारलाई राखेर अघि बढ्छिन् । नारीकाे यही साहसलाई सम्मान गर्न संसारले यस दिनलाई अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवसको रूपमा मनाउने गर्छ । चीनमा मार्चमा महिलालाई आधा दिनको छुट्टी दिइन्छ तर स्टेट काउन्सिलले भनेझैँ धेरै नियोक्ताहरूले आधा दिन बिदा आफ्ना महिला कर्मचारीहरूलाई दिँदैनन् । इटालीमा अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवस मिमोसा ब्लासम (एक प्रकारको फूल ) दिएर मनाइन्छ । याे परम्पराको मूल अस्पष्ट छ तर यो रोममा दोस्रो विश्वयुद्धपछि सुरू भएको हो भन्ने विश्वास गरिन्छ । अमेरिकामा मार्च महिना महिला इतिहासकाे महिना हो । याे अवसरमा  महिलाको सामाजिक, आर्थिक, सांस्कृतिक र राजनीतिक उपलब्धिहरू मनाइन्छन् । प्रत्येक वर्ष जारी राष्ट्रपतिकाे घोषणाले अमेरिकी महिलाहरूको उपलब्धिहरूलाई सम्मान गर्दछ । महिलाहरू उपलब्धिहरू मनाउन वा महिला समानताको लागि जुलुसको रूपमा समूहहरूमा भेला हुँदा महत्त्वपूर्ण गतिविधि विश्वव्यापी रूपमा देखिन्छ ।

आजसम्म अन्तर्राष्ट्रिय महिला दिवसको आवश्यकता संसारमा देखिन्छ किनभने अहिलेसम्म समाजमा लैङ्गिक समानता नदेखिएको पाइन्छ । यस्ता अवसरमा देश विदेशका महिला एक जुट भई आफ्ना हक अधिकारका लागि लड्ने गर्छन्, यसर्थ हामी पनि यो दिवसलाई नारीको सम्मानमा मनाऔँ ।

On March 1, Sunday, our college decided to take us for a hike for refreshment. The Hiking spot was Sundarijal to Chisapani. Our teacher mailed us a week before and we were so excited. We made so many plans but all of them failed. Finally, the day came and we were at college at 7:00 am. It was really hard for us to wait. Then, all the teachers came and we went inside the bus. We played music and danced as much as we could. After 35-40 min, we reached Sundarijal. We started walking and after 10 min of uphill road, I was already tired. We started talking and walking. It was really hard for me because I had not walked for 6 hours before. Almost after 3 hours of walking, we had a rest for a while. We ate something, drank water, and again started the journey.

But, as we started we were so tired that we couldn't walk as before and slipped on the road. We also went to a small temple and worshipped a Goddess there. It took 5 hours to reach Chisapani. Finally, the roads were downhill and we were happy. After walking for about 1 hour, we reached a small hotel where we took a rest and ate something. We also played with some dogs there. We washed our faces and again started to walk. But after 5 minutes of walk from there, we saw our college bus, and we were so happy that we all ran towards it. We sat on the bus and went towards our college. But we couldn't play the music at that time because it was a conservation area. When we crossed that area, we again played music and started dancing. While returning, our teachers also danced with us and we were so happy. At 7, we went to the Jimbhu Thakali which is located in Naxal, and ate delicious food there. Then we returned home at 8.

Sundarijal to Chisapani follows a scenic route and the unstoppable stone stairs that lead us to Chisapani. It is an amazing place with jungles around. My first hike from college went so well. It was an amazing experience for me and I’ll never forget it throughout my life.

Advertisement is a process through which an organization or a company can notify a large set of audiences about their goal or products and services. Advertisement can be done through the means of television, newspaper, and other forms of social media. Advertisement is about informing or influencing the audience about our objective.

Advertisements can have both negative and positive impacts. Positive advertising shows the targeted audience all the positive effects which one can receive due to any particular product or service. Positive advertisement is optimistic and persuades customers to switch to the desired product or services. Positive advertising is also more common than negative advertising. Positive advertising techniques allow customers to trust the company in question more easily whereas, negative advertisement means advertising the targeted audience a harmful product with a warning to the audience. An example of negative advertisement could be the advertisement of smoking and alcohol. Even though they are harmful products to the audience it is still advertised for the profits of the company. Different false advertisements are also negative advertisements. False advertising misleads and circulates false information towards the audience about their products. We can see many false advertisements on the internet about misleading health claims, misleading illustrations, etc.

As an audience, we must know about to differentiate between a true and false advertisement. Blindly believing any advertisement in social media can may us a victim of false advertisement. So, before believing any advertisements in the media we must learn the facts about them.

बालश्रम हाम्रो देशमा एक प्रमुख मुद्दा भएको छ । नेपालमा धेरै स्थानहरू छन् जहाँ अझै साना बच्चाहरू होटल, घर, कारखानामा नोकरका रूपमा काम गरिरहेका छन् । पढ्ने उमेरमा तिनीहरू नोकरहरू भएर काम गरिरहेका छन् ताकि उनीहरूले केही खानेकुरा पाउन सकून् । बालश्रमले बच्चालाई सामान्य बाल्यावस्था, उचित शिक्षा र शारीरिक र मानसिक विकासको अवसरबाट वञ्चित गराउँदछ । यद्यपि यो अवैध छ तर अझै पनि केही स्थानहरू छन् जहाँ बच्चाहरूले खुला रूपमा काम गरिरहेका छन् । 

बालश्रमका धेरै कारणहरू हुन्छन् जसमध्ये केही सामान्य हुन सक्छन् तर यदि कही गरिबी र बेरोजगारी छ भने त्यहाँ बालश्रमको समस्या निश्चित् रूपमा उत्पन्न हुन्छ । जब परिवारहरूसँग पर्याप्त कमाइ हुँदैन, तिनीहरूले आफ्ना बच्चाहरूलाई काममा राख्छन्, जसले गर्दा बढी पैसा कमाउन सकिन्छ । यसै गरी यदि परिवारको अभिभावक बेरोजगार छ भने सानाे बच्चाले आफ्नो परिवारका लागि काम गर्नुपर्छ । जब व्यक्तिहरूले शिक्षाको महत्त्व बुझ्दैनन्, उनीहरू अन्ततः आफ्ना बच्चाहरूलाई काममा लगाउँछन् । अशिक्षित व्यक्तिहरू केवल वर्तमानका बारेमा गर्छन् त्यसैले उनीहरू बच्चाहरूलाई काममा राख्छन् ताकि उनीहरू आफ्नो वर्तमानमा बाँच्न सक्दछन् । यसबाहेक विभिन्न उद्योगहरूको पैसा बचत गर्ने साेच बालश्रमको एक प्रमुख कारण हो । उनीहरू बच्चाहरूलाई काममा लिन्छन् किनकि वयस्कसमान काम गरे पनि उनीहरूलाई कम पैसा तिरे पुग्छ तर बच्चाहरूले ठुला कर्मचारीहरूभन्दा अझ बढी नै काम गर्छन्, त्यसैले तिनीहरूले सजिलै बच्चाहरूलाई समेट्न सक्छन् । तिनीहरूले केवल आफ्नाे नाफा हेर्छन्, त्यसैले उनीहरूले बच्चाहरूलाई कारखानामा कामका लागि राख्छन् ।

यदि हामी बालश्रम रोक्न चाहन्छौँ भने हामीले केही धेरै प्रभावकारी समाधानहरू बनाउनुपर्छ जसले हाम्रा बच्चाहरूलाई बालश्रमबाट बचाउन मद्दत गर्छन् । हामीले युनियनहरू सिर्जना गर्नुपर्ने छ जसले बालश्रम रोक्ने काम गर्न मद्दत गर्दछ । यसले बच्चाहरूलाई यस काममा संलग्न हुने र तिनीहरूलाई सजाय दिने काममा मद्दत पुर्‍याउँछ । यसबाहेक हामीले अभिभावकलाई शिक्षाको महत्त्वका बारे सचेत गराउनुपर्दछ । यदि हामी शिक्षा निःशुल्क बनाउँदछौँ र जनता जागरुक छन् भने हामी अधिकभन्दा अधिक बच्चाहरूलाई शिक्षा दिन सक्षम हुने छौँ, जसले गर्दा उनीहरूले बालश्रम गर्नुपर्दैन । यसबाहेक बालश्रमको हानिकारक नतिजाबारे मानिसहरूलाई सचेत गराउनु पनि आवश्यक छ ।

वर्तमान र भविष्यबिच गहिरो सम्बन्ध रहेको छ । भविष्यले पनि एक दिन वर्तमानको रूप लिने छ भने वर्तमान पनि भविष्यको लागि नै चलिरहेको छ । हामी वर्तमानमा जे गर्छाैँ, जति मेहेनत  गर्छाैँ, हाम्रो भविष्य राम्राे होस् भनी गर्छाैँ । यो कुरा बेठिक होइन कि हामी मानिसले भविष्य उज्ज्वल बनाउन वर्तमानमा धेरै कठिन कामहरू गर्छाैँ तर हामी मानिसहरू भविष्यको डरले वर्तमानमा बाँच्न छाडिसकेका छाैँ । भविष्यको डरले धेरै मानिसहरूले वर्तमानमा ज्यान गुमाएका छन् भने धेरै मानिसहरू चिन्तित भई डिप्रेसनमा पुगेर जीवनको महत्त्व नै बिर्सिसकेका छन् ।

 हामी वर्तमानलाई महत्त्व दिएर वर्तमानमै जिउनुपर्दछ । यसो गरेमा हामी जीवनलाई राम्ररी हाँसीखुसी व्यतित गर्न सक्दछाैँ । जीवनका हरेक पलसँग बाँच्ने मौका वर्तमानले दिन्छ तर हामी वर्तमानलाई हैन, वर्तमानमा पनि भविष्यका लागि नै बाँचिरहेका छौँ । 

त्यसैले सबै मानिसले यो बुझ्नु पर्छ कि भविष्य त आउँदै छ तर वर्तमान हाम्रो कर्म हो र हामीले कर्ममा विश्वास राखेर यसलाई राम्रो बनाउँदै गयौँ भने हाम्रो भविष्य आफैँले आफ्नो सुन्दर रूप लिँदै हामीलाई सफलताकाे बाटोमा लग्ने छ । 

Ratko Mladic was the former commander of the Army of Republika Srpska [VRS] during the war in Yugoslavia. Mladic was born in the town of Kalinovik, Bosnia, and Herzegovina. Raised by a single mother, Mladic went on to study at the various military academies and by the time of the Yugoslav wars, became Major General of the army of Bosnian Serbs. During the war,  Ratko Mladic committed various war crimes and got his name as “The Butcher of Bosnia”. 

Ratko Mladic gained prominence during the Yugoslav Wars. To explain in brief, the Yugoslav Wars were a series of conflicts between different ethnic groups living in Yugoslavia. After the death of Josip Broz Tito, ethnic tensions began to rise between the Serbs, Croats, Bosnians, Slovenes, Kosovar Albanians, and Macedonians which led to various wars of independence and insurgencies. During the same time, Ratko Mladic became the commander of the military forces and began working on his plan for a “Greater” Serbia. The worst of Mladic’s atrocities came in July 1995 when his troops occupied the UN safe areas in Srebrenica and Zepa. At Srebrenica, Mladic expelled more than 40,000 people mainly Muslim Bosnians and his troops killed more than 8,000 people. Mladic’s men rounded up Muslim men and boys, separating them from their families, and dumped their bodies in mass graves after mercilessly killing them. There is much evidence that shows that Mladic hated the Muslim minority in Yugoslavia. The President of the Bosnian Serb Republic finally dismissed Mladic from his service in 1996. 

Ratko Mladic was indicted by the ICTY for genocide and other international law violations in 1995. Mladic had an arrest warrant on him but continually lived freely in Belgrade until 2001 after which he went into hiding and was finally arrested on May 26, 2011. Mladic was immediately extradited to Hague to face the criminal charges and was convicted of charges of genocide and violation of international law. Ratko Mladic was sentenced to life imprisonment by the ICTY in 2017. 

Source : Wikipedia[Ratko Mladic(2021)]

"छाउघर" राज सरगमद्वारा लिखित गोठाले किशोर साहित्य पाण्डुलिपि पुरस्कार विजेता उपन्यास हो । याे उपन्यासमा ग्रामीण क्षेत्रको परिवेश देखिन्छ । मानिसको सोच धेरै निम्न छ र चेतनाको कमीका कारण महिलाले दु:ख भोग्नुपरेको देखिन्छ । याे उपन्यासका प्रमुख पात्रहरू कला, राम, हरि, कलाकी इजा र भागीरथी दिदी हुन् भने सहायक पात्र बजै, बाजे, कलाको भाइ, फुपू, भरत काका र रूपा भाउजू हुन् । 

विद्यालयबाट घर फर्कँदै गर्दा कलाले जाँघ भिजेको महसुस गर्छिन् । जामा माथि सारेर हेर्दा उनी आत्तिन्छिन् र घरतिर दौडिन्छिन् । आफूलाई के भएको हो भन्ने थाहा नपाउँदै इजाले उनलाई बारीको पछाडिको सुनसान छाप्रामा पुर्याउँछिन् । त्यतिबेला मानिसमा चेतनाकाे विकास नभएकाले त्यहाँका मान्छेहरू छाउलाई मासिक श्राप मन्ने गर्थे र पहिलाे पटक छाउ हुँदा बाइस दिन छाउगोठमा  बिताउनुपर्थ्यो । यस्तो कुप्रथाको सामना गर्दै कलाले बाइस रात डरको सामना गर्दै आफूलाई त्यही छाउगोठमा लुकाएर राख्छिन् । त्यहाँ उनले धेरै कुरा सिक्छिन् । बाजेको देउता, भागीरथी दिदीको प्रेम, महादेवको सर्प, रूपा भाउजूको जत्कल र एक्लोपनले त्यो छाउघरमा उनलाई समाजका बारेमा धेरै कुरा सिकाउँछन् । त्यो छाउगोठमा बाइस दिन बिताउँदा उनले धेरै कुरा देख्छिन् र अनुभव पनि गर्छिन् । 

कलाले छाउका पौराणिक र वैज्ञानिक आधार अनि कुप्रथा र अन्धविश्वासबारे थाहा पाउँछिन् । अन्तत: परम्परासँग विद्रोह गर्छिन् र आखिरमा कला घर छोडेर जान बाध्य हुन्छिन् । कला घर छोडेर भाग्नु एक हिसाबले सही पनि थियो र गलत पनि । त्यो परिस्थितिले कलालाई घरबाट भाग्न बाध्य बनाएको थियो । १२ वर्षकी बच्चामा उमेरले ल्याएको परिवर्तन र आइपर्ने दु:खको सामना गर्दै छाउगोठमा बाइस रात काट्ने कलाको कथा हो 'छाउघर' । 

In recent years the world has seen a massive increase in Depression, Specially among teens and the young population. Roughly 4 billion people across the world use social networking platforms like Facebook, Twitter, Reddit, and Instagram. With such high numbers, experts have started research- the relationship between social media and the growing depression. Many mental health experts concluded that among young adults and teens, social media is one of the main causes of depression. 

To prove this relationship between Social media and Depression researchers from the University of Pennsylvania divided 143 students into two groups, One group was restricted to only 30 minutes of social media per day and the other group could enjoy social media with no restrictions. Each student used Iphones and all their usage was closely monitored. After 4 weeks, The group with restrictions were found with lower severity of depression and loneliness than they had at the beginning of the study whereas other groups had higher severity of depression and loneliness than before. This is only one of many tests done on this topic, the outcome of other studies was also found similar. This clearly establishes a connection between Depression and the usage of social media. However, in today’s world, it's near impossible to live a social media-free life as it has become an inseparable part of modern society.  

What good would this article be if I only stated problems and offered no solutions? I think if we limit ourselves to use social media for only a certain period of time and control the content that we consume we can live a healthy and stable life.

लेस्टर विलियम पोलसफस (जुन ९, १९१५ - अगस्ट १२, २००९), जसलाई लेस पउल भनेर चिनिन्थ्यो, एक अमेरिकी ज्याज, देश, र ब्लुज गिटारिस्ट, गीतकार, लुथर, र आविष्कारक थिए । उनी ठोस शरीरको इलेक्ट्रिक गीतारका अग्रणी थिए, र उनको प्रोटोटाइप, जसलाई लोगोग भनिन्छ, गिब्सन लेस पउलको लागि प्रेरणाको रूपमा काम गर्थे । उनी मुख्य रूपमा ज्याज र लोकप्रिय सङ्गीतका लागि परिचित छन् । उनले देशको सङ्गीतमा प्रारम्भिक क्यारियर थाले । धेरै रेकर्डिङ नवीनताका लागि उनले श्रेय पाउँछन् । ओडडबिङ्गका साथ उनका प्रारम्भिक प्रयोगहरू (ध्वनिमा आवाज पनि भनिन्छ), ढिलाइ प्रभावहरू जस्तै टेप ढिलाइ, फासिङ्ग प्रभावहरू र मल्टिट्र्याक रेकर्डिङ्गतर्फ व्यापक ध्यान आकर्षित गर्ने पहिलो प्रयाेग थिए । 

 उनका चाटहरू, ट्रिलहरू, छापाखाना दृश्यहरू, झन्झटिलो प्रविधि र समयले उनलाई आफ्ना समकालीनहरूभन्दा अलग राख्यो र वर्तमान समयका थुप्रै गीतारवादकहरूलाई उनकाे जीवनीले प्रेरणा दियो । सन् १९५० को दशकमा उनी र उनकी श्रीमती, गायक र गीतारवादक मेरी फोर्डले लाखौँ प्रतिहरू बेच्दै असङ्ख्य रेकर्ड कायम गरे ।

 उनका धेरै सम्मानहरूमध्ये रक र रोल हल अफ फेममा स्थायी प्रदर्शनीसहित मुठीभर कलाकारहरूमध्ये एक हुनु पनि हाे । उनको वेबसाइटमा म्युजिक सङ्ग्रहालयले "आर्किटेक्ट" र साम फिलिप्स र एलन फ्रेडको साथ एक "प्रमुख इन्डिक्टी" को रूपमा प्रख्यात नाम लिएको छ । लेस पउल एक मात्र व्यक्ति हुन् जाे रक र रोल हल अफ फेम र राष्ट्रिय अन्वेषक हल अफ फेम दुवैमा सामेल भएका छन् ।

Only you can know if I’m fine or not 

You can read it all on my face.

Don’t know what to say when I’m caught up 

Looking at you with a lover gaze. 

Don’t ask me if I’m still in love with you 

Cuz you won’t ever get the truth.

It’s true when I said I’ll be there 

Whenever you’re up or down

You think I was the one who never cared. 

I’m the villain among the crowd 

And I already wanted to replace you. 

But I don’t really wanna know someone new 

Darling you’re the best I ever had 

I’m here if you want me back. 

हिन्दूहरूका आराध्य देव महादेवको पूजा अर्चना गरेर शिवरात्रि पर्व मनाउने गरिन्छ । याे चाडलाई शिवको विशेष दिनका रूपमा लिने गरिएको छ । हरेक वर्ष फागुन महिनाको कृष्णपक्षको चतुर्दशी तिथिमा शिवरात्रि पर्व मनाउने गरिन्छ । यो पौराणिक पर्वलाई परम्परादेखि नै मनाइँदै आएको छ । यसको सुरुवात कहिलेदेखि भयो भन्ने कुनै ठोस प्रमाण भने भेटिएको छैन । यस दिनमा शिवले समुद्र मन्थनबाट आएको विष पिएका थिए भन्ने जनविश्वास रहेकाे छ । नेपालमा पनि यो चाडलाई विशेष रूपमा लिने गरिएको छ । यो दिन नेपाल सरकारले सार्वजनिक बिदा दिँदै आएको छ । 

शिवरात्रिको दिनमा नेपालका पशुपतिनाथको मन्दिरलगायत देशभरिका शिवमन्दिरहरूमा पूजाका लागि भक्तजनहरूको भिड लाग्ने गरेको छ । यो विशेष दिनमा पशुपतिनाथको दर्शनका लागि नेपालबाट मात्र नभएर छिमेकी देश भारतबाट समेत लाखौँ भक्तजन पशुपतिनाथको दर्शनका लागि आउने गरेका छन् । शिवधुनी जगाएर रातभर जाग्राम बसेर पनि शिवको पूजा आराधना गर्ने गरिएको पाइन्छ । 

यही दिनलाई नेपालमा सैनिक दिवशका रूपमा पनि मनाइँदै आएको छ । सैनिकहरूले आफ्ना विभिन्न कौशलहरूलाई सैनिक मञ्च टुँडीखेलमा प्रदर्शन पनि गर्ने गरेका छन् । जुन कार्यक्रममा नेपालका विशिष्ट पदाधिकारीहरूको पनि उपस्थिति रहने गरेको छ । 

शिवरात्रिको बेलामा युवाहरू भेला हुने, गाँजाभाङलगायतका नशालु पदार्थ सेवन गर्ने प्रचलन पनि पछिल्लो समय बढिरहेको देखिन्छ जुन राम्रो होइन । शिव भगवान्‌को यो विशेष पर्वलाई शिवको सम्झनामा सफा मनले मनाउनु जरुरी छ ।