सपना र खेलको संसारमा
जहाँ रङहरू उज्यालो र दिन उज्यालो हुन्छन्
हाम्रो आत्मामा सामेल हुन र गाउन पाऊँ
तिम्रो र मेरो लागि रमाइलो संसार ।

हावामा हाँसो गुन्जियो
हामी बिना ख्याल राख्छौँ
मित्रताको घेरामा हामी एक हुन्छौँ
सँगै हामी एक चम्किलो प्रकाश हौँ ।

जसरी ताराहरू रातको उज्यालोबाट बाहिर आउँछन्
हामी प्रत्येक सानो ठाउँमा कामना गर्दछौँ
सपनाहरू फुल्नका लागि
यो मिठो संसारमा, हामी अन्वेषण गर्नेछौँ ।

त्यसैले दयालु बनौँ, हाम्रो प्रेम साझा गरौँ
मुस्कानका साथ हामी माथि उठ्ने छौँ
यो सरल रमाइलो कवितामा
बच्चाहरूसँगै, हामी एक राम्रो समय हुने छ ।

माया गर्छु म मेरो देशलाई
बद‌ल्दिनँ  म मेरो भेषलाई
यो ठाँउ हो मेरो जन्मदाता
यसलाई म मान्छु मेरी माता

छोड्‌‌दिनँ म कहिले यो ठाउँ
यो हो मेरो जन्मभूमि घर र गाउँ
देश हो मेराे पहिचान
यो देश हो मेरो शान

म मेरो देश मै खुसी रहन्छु 
देशकै  अन्न  र पानी खान्छु
देशमै बाँच्छु देशमै मर्छु 
देशलाई बचाउँछु

याे देश मेरी आमा
छन् धेरै जात बाउन, क्षेत्री, तामाङ, लामा 
माया गर्छु म मेरो देशलाई 
बद‌ल्दिनँ म मेरो भेषलाई

The snow, its freezing
Late in night, I’d be thinking
How is snow so beautiful
But it's cold.

Covers everything
Around me
The way it drops
Its mesmerising

The sound of rain
In the middle of the night 
It's so pleasant 
No none can deny it

I wonder 
How the snow feels
Everyone loves her 
And it's fun when she comes

Same goes to the rain 
The droplets keeps me away from pain 
Whenever there is a problem 
Rain fixes the situation

प्रिय देश नेपाल, तिमी श्रृङ्गमा उच्च खोलिएको,
हिमालको शिखर बहुचर्चित, तपाईंको सौन्दर्य अद्वितीय।
पर्वतीय गाउँले रमाइलो बोलाउँछ,
तराईकाे फसलले धन्यवाद दिलाउँछ ।

फूलको रानी, वन्यजन्तुको आवाज,
तपाईंको प्राकृतिक सौन्दर्यमा मग्न बनाउँछ।
धानको पारीमा गर्दै खेल्दा, खोज्दा जीवनको मूल,
तपाईंको विविधतामा छिपेकाे छ अनगिन्ति श्रृङ्गार।

आकाशमा उडाउँदा, चराको चर्चित गाउँमा,
पुराना र नयाँको मेलमेलमा रमाइलो छ तपाईंको आवाज ।
बृद्धि र विकासका लागि सबै मिलेर काम गर्दा,
हाम्रो प्यारो नेपाल, तिमी बढीरहेको छ सबैजस्तै ।

प्राकृतिक सौन्दर्य, संस्कृति, धरोहरको देश,
महिमा अनगिन्ति, सदैव बनिरहोस विशेष ।
नेपाल, तिमी मेरो प्रिय देश, म गर्व गर्छु तिमीमा,
जीवनको हरेक पलमा तिम्रो स्मृतिमा बस्छ उम्माद । 

In the airport, the aeroplane is standing still.
The pilot and passenger are left to board still.
They boarded the aircraft, and engines lit
Taxing to the runway lights are lit.

Down goes the aeroplane on the runway strip.
A scared passenger holds the seat with a grip.
An aeroplane lifts itself off the ground.
To gain altitude, spin round and round.

Roaring through the sky, saying one last bye
Aeroplane is climbing high and high.
An aeroplane is flying up above the hills.
Passing through rivers and up above the mill.

Time passes by, and it's time to land.
Gear is now down, and sacred passengers hold their hands.
Aeroplanes go down and down and down the runway in front.
After a while, the plane touches down and finishes upfront.

Reversers go out and press full break.
The aeroplane stops with a little shake.
Aeroplane taxis to the gate
Passengers deboard and thank their fate.

This continues for years and years.
But one day, the plane retired.
The aeroplane served for years and years.
But dear aeroplane, it is now retired.

प्रकृतिकै सुन्दर उपहार हौ तिमी
हिमालहरूमा पनि हिमराज हौ तिमी
सुन्दरताको एक अमूल्य उपहार हौ तिमी
हे गिरिराज सौन्दर्यमा पनि सौन्दर्य हौ तिमी ।

गौरव हौ तिमी नेपालको
प्रकृतिको गजबको देन हौ तिमी
आकाश चुम्ने तिम्रो छ उद्देश्य
पृथ्वीसँग जोडिनु तिम्रो वात्सल्य ।

नेपालीको सान भई रहने हर्दम
झुक्नुहुन्न भन्ने ज्ञान दिइरहने हर्दम
नदी भई खुसी बाँडिरहने हर्दम
जीवनको अमृत बोकिरहने हर्दम

The beauty of the nature is all around
In the mountains, oceans and forests profound,
The sun rises and sets each day 
A beautiful reminder of nature's way.

The leaves rustle in the gentle breeze
The birds chirp in the morning with an ease,
The stars twinkle in the night sky
A sight that can never be denied.

The flowers bloom in the spring
The leaves change colour in the fall, isn’t it a wonderful thing,
Nature is always changing, always new
A source of inspiration, forever true.

The beauty and the mystery of the nature are a treasure
A constant reminder of world pleasure,
A never-ending source of inspiration and awe
Nature's beauty is a wonder, forevermore.

एकादेशमा एउटा गाउँ थियो। गाउँका सबै मानिसहरू मिलेर बस्थे। गाउँका मानिसहरूमा सहयोग र सद्‌भावको भावना थियो । सबैमा  एकअर्कालाई सम्मान र सहयोग गर्नुपर्छ भन्ने  राम्रो सोच थियो।
त्यो गाउँ असाध्यै सुन्दर र सफा थियो । सबैजनाले  एकअर्कालाई सम्मान र जरुरी पर्दा मद्धत गर्थे तर त्यस गाउँमा एउटा मुखिया थियो । त्यो मुखिया एकदम घमण्डी थियो । गाउँका अरू सदस्यहरू सुख दुः खमा सहभागी हुन्थे तर त्यो सुखिया सहभागी हुँदैन थियो। त्यो मुखियाले गाउँका सबै मानिसहरूलाई आफ्ना प्रत्येक काममा बोलाएर दु:ख दिन्थ्यो । गाउँका मानिसहरू उसको  दुःख दिने बानीबाट हैरान परिसकेका थिए। गाउँका मानिस  त्यो मुखियाबाट एकदम रिसाएका थिए । मुखियाको त्यो स्वभाव देखेर गाउँका मानिसहरूले मुखियालाई सहयोग नगर्ने निर्णय गरे । एकदिन अचानक मुखियाकी पत्नी बिरामी परिन्। मुखीयाले आफ्नी पत्नीको अवस्था देखेर गाउँका सबै मानिसहरूसँग सहयोग माग्यो तर कसैले पनि सहयोग गर्न मानेनन् । मुखियाले आफ्नो गल्ती महसुस गर्यो र गाउँका सबै मानिसहरूसँग माफी माग्यो । गाउँका मानिसहरूले मुखियालाई एउटा मौका दिए । मुखियाकी पत्नीलाई गाउँलेहरू मिलेर अस्पताल लगे । उनी ठिक पनि भइन् ।
हामीले कहिल्यै घमण्ड गर्नुहुँदैन । सबैसँग मिल्नुपर्छ, सबैलाई सहयाेग गर्नुपर्छ अनि आफूले पनि सहयाेग पाइन्छ भन्ने शिक्षा यस कथाबाट पाइन्छ ।

Under the big, wide-open sky,
Where birds and clouds drift on by,
A poet's heart begins to gleam,
Creating verses like a dream.

With soft winds that gently blow,
Nature's wonders start to show,
A world of beauty to explore,
In every leaf and ocean shore.

Amongst the flowers, colours bloom,
Nature's canvas, no gloom.
Each petal tells a story true,
Of nature's charm, in full view.

As day turns into starlit night,
The sky adorned with twinkling light,
A celestial dance in the deep,
Nature's secrets, we shall keep.

भनिन्छ सय जुनि पछि नै
भेटिन्छ यो मानव जीवन 
एक मानव त सर्वव्यापी
त्यही नै हो सामाजिक प्राणी

आज विकसित  भएकाे विकासले त हाे नि
तर त्यो विकास गर्ने   मानव नै त  हाे नि 
यही हो सबैभन्दा कठिन जीवन
क्षमा दया र एक अवसर

त्यो विकास पनि एक मानिसले नै गर्छ
त्यो विनाश पनि त त्यही मानव लेनै गर्छ
सबैभन्दा विकसित जाति हो यो मानव
प्रकृतिको नजिकैको साथी पनि  यहीँ हो

तर मानवको विकासले परिवर्तन ल्यायाे
मानवको बुद्धि विवेक त्यही नै त खास हो
जन्म र मृत्युको चक्र मानवमा नै चल्छ
तर प्रकृतिको विरुद्ध गए त्यही छिटै मर्छ

प्रकृतिको शक्तिलाई  मानवले गर्छ भक्ति
ब्रह्माण्डलाई जानेकै छ अनुसन्धान गर्छ कति
मानव जन्म सार्थक पार्नुपर्छ असल काम गरी
देशकाे विकास गर्नलाई काम गर्छु सधैँभरि

Last Saturday, I went to the Kathmandu Central Zoo, and it was a lot of fun. When I entered the zoo, I noticed there were many visitors there. I took a few steps and saw a crocodile in a hole. After that, I spotted some monkeys in a cage, including a chimpanzee. It was my first time seeing a real-life wolf, and I also saw some flamingos.
The highlight of my visit was seeing a tiger, which was quite scary. I could not help but imagine what would happen if someone accidentally fell into the lion area and how everyone would react. I then came across a peacock, but it was not displaying its beautiful wings. I waited for about 15 minutes, but it still did not show its wings.
I later visited the birds section, where I saw various types of birds, including colourful parrots that were chattering away and exotic species I had never seen before. Finally, I came across a bear peacefully resting in its enclosure, and it was fascinating to watch it up close.
Overall, my trip to the Kathmandu Central Zoo was a memorable experience, filled with exciting animal encounters and moments of wonder.

नदेखेका सपनाहरू, आँखामा बसेको थिए,
आफ्नो आकाशमा, आफ्नो स्मृतिमा ।
आफूलाई बिताएको उनीहरूको समयमा,
सपनाहरूले खोलेका थिए एक नयाँ दर्शनमा।

पहिलो पलको झलकमा, उनीहरूको हाँस्य,
मिठास बसेको थियो सपनाहरूको आगमनमा ।
जीवनको गाथामा, सपनाहरू थिए मिश्रित,
आफू र भविष्यको यात्रामा, थिए जुटेका  ।

तिम्रो मेरो भविष्य बनाउने, सपनाहरू थिए मिलाएका,
हाम्रो आवाज बने, निरन्तर साथ दिने राख्दै।

चराको सिरानमा खोलेको थिए अपाङ्ग सपना,
उनीहरूले सिकाए, साहस र आत्मविश्वासको पाठ।

सपनाहरूको खेतमा पाउँ राख्दा, हामी बदलिएका,
उनीहरूले प्रेरित गरे, आगामीको मार्ग बताएका।
नदेखेका सपनाहरू, आफ्नो आँखामा बसेर,
जीवनलाई रङ्गीन बनाएका, हाम्रो मनमा बसेर।