(सुप्रभ र विशाल दाजुभाइ हुन् । दाजु गाँउकाे घरमा बस्छन् भने सुप्रभ सहरमा बस्छन् । उनीहरू दसैँको बारेमा टेलिफोनमा संवाद गर्दै छन्।
सुप्रभ: हेलाे दाजु । के छ खबर ? हेर्दा हेर्दै दसैँ नि आयो है ?
विशाल: ठिक छु भाइ, के छ तिम्राे ? हो त ! आज घटस्थापना हाे नि । यहाँ घरमा जमरा राखिसकियो। त्यता नि ?
सुप्रभ: अँ साँच्चै ! आमाले हिजाे भन्दै हुनुहुन्थ्याे, घटस्थापना भनेर । गाँउकाे घटस्थापना कस्ताे हुन्छ मलाई त थाहा नै छैन दाजु ? घटस्थापनामा के के गरिन्छ ?
विशाल: त्यँहाजस्तै हाे भाइ हुन त । बिहानै उठेर गाईकाे गाेबरले घर पोतेर घर शुद्ध बनाइन्छ । त्यसपछि चोखो माटो वा बालुवामा धान, मकै, गहु, तिल, जौजस्ता अन्नहरू राखिन्छ र पुजा गरी पुजाकोठामा राखिन्छ । राखेकाे जमराकाे सामानलाई घामले नभेटाेस भनेर घाम नपर्ने गरी टपरीले छोपिन्छ । त्यही जमरा दशमी वा टिकाको दिन लगाउने त हाे नि ।
सुप्रभ: ए! घर पोत्नु भनेको के हो दाजु ? मैले त पहिलो पटक सुने त। यँहाकाे घर पाेतेकाे त देखेकाे छैन त ?
विशाल: हा हा….., त्याे भनेकाे नि गाउँमा रातो माटोमा गोबर मिसाएर घरलाई शुद्ध पर्ने काम गर्छन् । हाे त्यसैलाई घर पोत्नु भनिन्छ तर सहरमा यस्तो गर्दैनन् घरलाई सफा पानीले मात्र सफा गर्छन् । कसै कसैले चाँहि गाईकाे पिसाबमा पानी मिसाएर त्यसले पनि शुद्ध पार्ने चलन हुन्छ सहरमा ।
सुप्रभ: त्यही त है। गाउँ र सहरमा धेरै कुरा फरक हुन्छ भन्नुहुन्छ आमाले । भन्नु न दाजु के के हो ? मलाई त गाउँको बारेमा धेरै कुरा थाहा छैन।
विशाल: हो त नि ! गाँउ आऊ भन्दा मान्दैनाै, अनि कसरी थाहा हुनु त ? सुन, गाउँमा त दसैँ आयो भनेपछि गाउँका केटाकेटीहरू लिङ्गे पिङ्ग हाल्ने भनेर बाबियाे खाेजेर, लट्टा बाट्छन्, सबै जना मिलेर बाँसका लिङ्गा गाड्छन्, अनि त्यसैमा लिङ्गे पिङ् बनाएर खेल्छन्, रमाउँछन् । घर घरमा चिउरा बनाउनको लागि धान भिजाएर ढिक्कीमा कुट्छन्। केराका घरी घरी ल्याउँछन् । सबैका घरमा खसी काट्न ठुला ठुला खसी पालेका हुन्छन्, नपालेकाले किनेर ल्याउछन् । सहरमा भएका सबैका छोराछोरीहरू पनि दसैँका लागि भनेर गाउँ घर फर्कन्छन् अनि गाँउघर कस्ताे रमाइलाे हुन्छ ।
सुप्रभ: ओहो ! मलाई त यी सबै कुरा नँया र नौला भए । यहाँ सहरमा त सबै कुरा बजार गएर ल्याउने हो। चिउरा कुट्ने, खसी काट्ने, घर पोत्ने भन्ने कुरा त मलाई थाहा नै छैन दाजु । यँहा त छरछिमेकी पनि एक अर्काकाेमा आउँदैनन् । फुर्सद भयाे कि घुम्न जाने, तास खेेल्ने भन्छन् । पिङ पनि सबै ठाँउमा हुन्न । । गाँउमा गरेकाेजस्ताे कुरा त मलाई त्यति थाहा भएन । खसी नि पसलबाट मासु किनेर खाने हाे । अनि अरू के के हुन्छ दाजु, सुनाउनु न ।
विशालः हाे नि भाइ, त्यही भएर त गाँउ आऊ भनेकाे नि । गाँउका मान्छे कति धेरै मिलनसार, सहयाेगी हुन्छन् । एकले अर्कालाई अप्ठ्याराे परेकाे बेला सहयाेग गर्छन् । सबैले मिलेर काम गर्छन् र सँगै रमाइलाे नि गर्छन् । हाम्राे घरमा नि कत्ति ठुलाे खसी छ । अष्टमीकाे दिन मार हान्ने भन्नु भएकाे छ हजुरबुबाले ।
सुप्रभः मार ??? के हाे नि त्याे भनेकाे फेरि ? लाै न याे दाजुले त के के भन्नु हुन्छ मलाई त बुझ्न नि गाह्राे हुन्छ भन्या ?
विशालः मार भनेकाे नि दसैँमा खसी बाेका काट्ने काम हाे । दसैँकाे खसी काट्दा आँगनमा रेखी हालेर गुरुले पुजा गरेर अनि मार हान्ने गरिन्छ । कसैका घरमा अष्टमीका दिन मार हान्छन् भने कसैकाेमा नवमीकाे दिन । दसैँमा दुर्गा भगवतीलाई प्रसन्न बनाउँन यस्ताे गर्ने चलन छ ।
सुप्रभः अनि सबैकाेमा मार हान्नैपर्छ दाजु ? कि कसै कसैले हान्दैनन् । हाम्राे यँहा त हान्नुहुन्न त ?
विशालः गाँउमा प्रायः सबैले खसी बाेका मार हान्ने हाे । कसै कसैकाे घरमा चाँहि खसी बाेका मार हानेनन् भने कुभिन्डाे, घिराैलाे भए पनि काटेर दुर्गा भगवतीलाई वली चढाउने चलन छ । सबैकाे एउटा माैला घर हुन्छ । त्यही गएर देवीकाे आरधना गर्छन् ।
सुप्रभः लु दाजु याे पटक त हजुरले कस्ताे नाैलाे कुरा सुनाउनु भयाे । सुनेर मलाई त रमाइलाे नि लाग्याे, काैतुहल नि भयाे । यँहा त माैला घर सुनेकाे छैन मैले । यहाँ त दसैँमा दुर्गाकाे दर्शन गर्न भनेर मन्दिर गएकाे चाँहि थाहा छ । दक्षिणकाली, शाेभा भगवती, मैतीदेवी, नक्साल भगवती, तलेजु मन्दिर, भद्रकाली । ओहाे! यस्ता कुरा थाहा पाउन अर्काे दसैँमा चाँहि आमा, बाबालाई भनेर हामी पनि गाँउकै घर आउने हाे । अनि सबै कुरा हेरेर रमाइलाे गराैँला ल ।
विशालः ल ल भाइ पक्का आऊ ल । गाँउमा त हाे नि आफ्नाे रीतिरिवाज, चालचलन, धर्म सस्कृतिकाे बारेमा थाहा पाउने । गाँउमा यी सबै कुरालाई जगेर्ना गरेर राखेका हुन्छन् । ल त सबैलाई दसैँकाे शुभकामना । त्यँहा नि राम्ररी दसैँ मनाउ है । अर्काे साल सँगै रमाइलाे गराैँला ।
सुप्रभः हुन्छ दाजु । नमस्कार । हजुरलाई र हजुरआमा, हजुरबुबालाई पनि दसैँकाे शुभकामना ।
( यति भनेपछि दुबैले टेलिफाेनवार्ता टुङ्याउँछन् ।)
Colorism is discrimination based on skin tone and color. Black or Dark skin toned people are discriminated against but why? In our society, we have been taught that black/dark skin is not a standard color for skin and white or lighter skin tone is the standard color as per the society. We have a mindset like this and whenever someone sees a dark skinned person, they call them ‘Kaale’ or ‘Hapsi’. This is very wrong and problematic in so many ways, to put it simply, we are being racist. In beauty product advertisements, people with darker skin tone apply a cream and turn white. In the same way, in one Chinese advertisement a person with dark skin tone was thrown into a washing machine and he came back white. Do you think this is logical enough to sell the whitening products?
Aren’t people with darker skin tone the same as people with lighter skin toned people? They both are humans, they both have rights, they both share the same characteristics but then why are they judged? Does having different shades of colors of our skin make any of us any less human? Years ago, a research was done where kids were given a black doll and a white doll. They were asked, Which one is the pretty doll? They all answered the white doll. They were again asked, Which one is the ugly doll? They all answered the black doll. Generally in Southern Asia and Africa, people are dark skinned and we get a lot of hate for this. I think we need to dig into the history of colourism and a set of beauty standards so as to why the global market is still busy promoting white skin as a standard color for an individual.
We live in such a society that teaches us to be racist, colorist, sexist and bigots. People with darker skin tone are discriminated against and are treated much differently than people with lighter skin toned people. But, we both are the same aren’t we? We both earn, we both learn, we both have the same characteristics. Due to this discrimination, people with darker skin tone often bleach their skin. They are made to feel insecure and unconfident. This is a serious problem all around the world and this has to be solved.
आमाले हामीलाई सिकाउछिन् राम्रो
कहिले पनि आमालाई नभनौँ नराम्रो
उनले दिन्छिन् आफ्नाे माया सबै सन्तानलाई
राम्रा राम्रा लुगा दिन्छिन् हामी सबैलाई ।।
आमा हाम्री तनमनकी रानी
हामी सबैकी मायाकी खानी
आमा हाम्री संसार हुन्
म उनकी आखाकी नानी ।।
आमाकाे न्यानाेपनले मैले सबै भुल्छु
आमाकाे हात समाई सुन्दर संसार डुल्छु
आमा हाम्री सर्वश्व हुन् प्रथम गुरुआमा
आफ्ना इच्छा मारेर पूरा गर्छिन् सन्तानकाे चाहना ।
Most of the women today are commonly into beauty rather than their health. Do you know how many women nowadays are insecure about their looks over those cover girls on magazines and social media? The pain every woman takes in their heart in today's world who wants to be ever so beautiful .But do they even realise that the idea of beauty is not only based on a physical appearance of a person or object .Beauty comes from the inner self. Natural and real beauty is created from within the heart of individuals. When a real beauty develops, it is expressed as a charming, attractive, and glamorous soul that is hard for one to contain. If a lady is beautiful on the inside, she is also beautiful on the outside because her body is an expression of soul and mind. Inner beauty creates a positive attitude towards oneself, others, and the environment.Today, the idea of beauty has been turned into unattainable forms by media, trends, and marketing. To reach the social standard of beauty, many people have gone anorexic, bulimic, or have been addicted to plastic surgery.
Nowadays, girls feel that they are being pressured to be perfect due to social media. Many girls and women who often scroll through their social media, such as Instagram, facebook or any social networking sites wish they could become this ideal beauty that is perceived to be perfect to the human eye. The girls comment about how they wish they could be as perfect as them. Not all women love their bodies, and not all women meet the beauty standard set by society. But, who is going to tell them that she is beautiful in this world? Everyone has their own unique charm.So we need to stop caring about beauty standards to the point that we are hampering our mental and physical health. Have we ever even noticed that no-one in this world is like us? We all are beautiful in our own ways. So let's be positive and love ourselves.
विद्यालय विद्यार्थीकाे लागि ज्ञानकाे केन्द्र नै हाे । नियमित कक्षामा किताबका पानामा मात्र केन्द्रित रहेर सिकेकाे ज्ञानले सिकाइ रुचिपूर्ण हुन सक्दैन । यसै कुरालाई मध्यनजर गरी हाम्राे विद्यालयले विभिन्न क्षेत्रका साधकहरूलाई बालाएर रुचिपूर्ण कार्यक्रमहरूकाे आयाेजना गर्दै आएकाे छ । विद्यालयले गर्ने विविध कार्यक्रममध्ये पुस्तकवार्ता पनि एक महत्त्वपूर्ण र राेचक कार्यक्रम हाे । जुन कार्यक्रमले हाम्राे रचनात्मक पक्षकाे विकास गर्नुका साथै साहित्यप्रति अभिरुचि जगाउने काम गरेकाे छ ।
मिति २०७८/०७/ २५ गतेका दिन विद्यालयकाे नियमित मासिक पात्राेअनुसार पुस्तकवार्ता कार्यक्रम भएको थियो । यस पुस्तक वार्ताका लागि भनेर चर्चित छन्दकवि वीरेन्द्र नेपाल आउनुभएको थियो । भखरै उहाँको एक विश्ववेदना शीर्षककाे कवितासङ्ग्रह प्रकाशित भएको रहेछ । उहाँले हाम्रो विद्यालयमा आएर आफ्नो पुस्तकबारे धेरै जानकारी दिनुभयाे र कविताहरू पनि सुनाउनुभयाे । साहित्य र छन्द कविताका बारेमा पनि जानकारी दिनुभयो । आफूले सय दिनमा सयवटा कविता लेखेकोमा चर्चित हुनुहुँदोरहेछ। उहाँले आफ्नो युटुब च्यानलको बारेमा पनि केही जानकारी दिनुभएको थियो र राेचक र सुन्दर कविता वाचनका भिडियाेहरू अवलाेकन गराउनुभएकाे थियाे ।साथै आफ्ना कविताहरू पनि वाचन गरेर सुनाउनुभयाे । हाम्रा केही साथीले उहाँलाई प्रश्न पनि सोध्नुभएको थियो। उहाँले आफू सानै हुँदा संस्कृत पढाउने विद्यालयमा र ठुलाे भएपछि संस्कृत पढाउने क्याम्पसममा पढ्नुभएको रहेछ । त्यसपछि त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा पढेर धेरै वर्षदेखि शिक्षकको रूपमा काम गर्दै आउनुभएको रहेछ । संस्कृत पढेका कारण उहाँलाई छन्दबारे पहिले नै राम्राे ज्ञान रहेछ । उहाँ कहिलेकाहीँ छन्दमा कविता लेखी राख्नुहुन्थ्यो तर यो कोरोनाले भएको पाँच महिने लकडाउनमा भनें उहाँले आफ्नो साहित्यिक क्षमतालाई बढाएर दिनमा १-२ कविता लेख्नुभएकाे र भिडियाेहरू बनाएर फेसबुकमा हाल्नुभएकाे कुरा पनि हामीलाई सुनाउनुभयाे । उहाँको कवितालाई धेरैले मनपराउनुभएछ कतिले भने कविता वाचन गरेको भिडियो पनि बनाएर कविलाई पठाउनुभएछ। निरन्तर रूपमा कविता लेखेर र भिडियाे बनाएर सय दिनमा सयवटा बनाउनुभएकाे रहेछ । त्यसलाई विश्ववेदना शीर्षक दिए प्रकाशन गर्नुभएकाे रहेछ । उहाँले यस कार्यक्रममा कविताबारे जानकारी दिनुका साथै साहित्य लेखन र सिर्जनाकाे महत्त्वकाे बारेमा पनि बताउनुभयाे । कठोर साधना र निरन्तरता भएमा जे पनि गर्न सकिँदो रहेछ । कविता भने भावनाले बन्ने हो सानोसानो प्रयासले नै कविता लेख्न सकिन्छ । यो एकैचोटि लेख्न सकिन्छ भन्ने छैन भन्ने कुरा पनि हामीले यस कार्यक्रमबाट सिक्याैँ । छन्द कविता भने लेख्न अलि गारो हुन्छ तर असम्भव भने हैन । हामीले इनटरनेटजस्ता माध्यमबाट पनि छन्द कविता सिक्न सक्छौं ।
पुस्तकवार्ता धेरै नै रमाइलो भयो । यस कार्यक्रमले हामीलाई सिर्जनाले नै सफल व्यक्ति बनाउँछ । त्यसैले आफ्नाे भाषिक साहित्यिक क्षमतालाई समयकाे राम्राे सदुपयाेग गरी साकार रूप दिन सक्नुपर्छ भन्ने कुरा सिकाएकाे छ । म आफ्नो विद्यालयलाई यस अवसरको लागि धन्यवाद दिन चाहन्छु ।
I want to be extraordinary
I want everybody to talk politely
But, what could I do that’s a normal thing
It isn’t that extraordinary!
I want to light up the sky
I want to fly up high
The lights are not that bright
And the shades go out of sight!
I just can’t think too much
Just drink and think of eating fudge
Tantrums come in my dream
Feels like I’m acting in a film!
My dreams are not so ordinary
Yet not so extraordinary
Am I dreaming?
Whatever, I know I am living!
सबै साथीहरूका
दुई आमाबुबा हुन्छन,
दु:ख लागेको बेला
आमाबुबाका काखमा गएर रुन्छन।
रमाएर साथीहरू,
आमा बुबासँग खेल्छन्,
आफ्ना छोराछोरीलाई
खेलेको देख्दा खुसीले हुन्छन् ।
तर
आमाबुबा नभएको
बच्चालाई कसले हेर्छ ?
आमाबुबा नभएको
बच्चासँग को खेल्छ ?
स्कुलपछि सबैजना,
आमाबुबासँग घर जान्छन्।
तर मलाई स्कुलपछि,
हजुरबाले घर लान्छन्।
हजुरआमा,
मेरो रुने काँख खै ?
हजुरआमा,
मेरो आमा बाबा खै ?
Traveling is a fun process of visiting different places.The places that you visit can be fun,dangerous,hard,easy etc.When we travel we experience or learn something new.To travel we use different types of vehicles such as ships,cars,buses,airplanes etc.
Travelling comes with all of the expenses.While travelling people more often keep budgets for how much they spend per day or for the whole trip. Travelling can be very expensive. People use cheaper ways to travel. Money can be a huge problem when you are travelling. Sometimes people are very irresponsible and buy everything they see. People spend money on hotels, food, transportation, various items etc.
People spend a little more money while traveling to enjoy the time they are having. The price of a normal hotel in Nepal is 24 USD. Some countries are expensive and some are cheap. To travel abroad we need visas. European countries are very expensive to visit.
When thinking of travelling we think of tropical islands, resorts, beautiful views of the cities, ocean, landmarks, world heritage sites, beautiful cities, lakes,ponds. Interesting places to visit and those places can be free or you need to pay for it.While travelling people lose different types of items out of carelessness or lack of responsibility. It might be items that they care for. They can be very precious or they can be just regular things that the person carries around. People lose clothes, money, the personal belongings that they carry around. Therefore we should be very careful while travelling if we don’t want our travel to be a messy and hectic one.
मिहिनेत गरेर बन्ने छु सैनिक
देशको रक्षा गर्ने लक्ष्य एक
देशलाई बचाइ नाम कमाउने,
व्यक्तिगत स्वार्थबाट पर जाने ।
शत्रुहरूलाई मार्ने छु म,
देशको रक्षा गर्ने छु म
देशको शक्ति बढाउने ,
शान्ति र एकता ल्याउने छु म
अन्यायमा परेकाका लागि
न्याय दिन्छु म
भाेका नाङ्गा र आश्रयविहीनका लागि
लड्ने छु म
मन वचन र कर्मले लागी
लक्ष्य पुरा गर्छु म ।
It’s very difficult to be an Ethical Hacker. First, we must know what to do and what not to do. As I am an aspiring Ethical Hacker, it will take a lot of time to understand how to use coding and hacking in a good way. We must make sure we don’t break into someone’s profile, wifi, or mobile data or bank account without permission from the government. If we break-in, other hackers will hunt us down and we might go to jail. There are thousands of non-ethical-hackers trying to access our data and ask us for money. This is a story of December 9th, 2017. I once was trying to access my wifi, but mistakenly I typed in the wrong code and hacked someone’s mobile phone. I was so scared that I would be in serious trouble but I shut down my laptop. This is why Ethical Hackers must know what they are doing and why they are doing it. Also, an Ethical Hacker must try not to hack social media accounts, someone’s business servers, and games even for fun. Many people in this world hack games to earn money or exploit the game using scripts. This might lead us in great trouble. These are a few things I know that ethical hackers must be aware about.
आमा मेरी फूलबारी म हुँ त्यसको फूल
माफी दिन्छिन् कहिलेकाहीँ गर्दा मैले भुल
आमा मलाई थोरै होइन माया गर्छिन धेरै
जहाँ जाँदा पनि जान्छिन् उनले मलाई लेरै
आमा मेरी जगत हुन् म त उनको जुन
मेराे दुख देख्दा खेरि थाल्छिन् उनी रुन
जगतको सबै खुसी मेरी आमा उनी
हसाइदिन्छु जति छन् यो जगतमा रुनी
आमा तिमी धर्ती मेरी म हुँ तिम्रो आकाश
रातमा लाग्ने तारा जस्तै दिन्छ्यौ दिनमा प्रकाश
आमा तिमी घाम भए म हुँ तिम्रो छाया
यसरी नै रहिरहोस सधै हाम्रो माया
आमा तिमी सधैँ मेरी ममताको खानी
तिम्रो माया अपार छ कसैले न जान्ने
आमा शब्द बोल्दाखेरि तोते बोली राम्रो
तिमी नै हाै जिन्दगी र सारा संसार हाम्रो
आमा तिम्रो ममताले संसार जितिदिन्छ
तिम्रो मिठाे मुस्कानले मनै खुसी हुन्छ
कहिले आमा भन्लान् भनी बस्छ्यौ तिमी पर्खी
आमा शब्द सुन्दा मेराे मनै हुन्छ हर्षित
What does rocks and rock collecting mean? The first thing we need to know is about rock. Rock is a solid material which is found under the surface of the earth. Rock collecting is a hobby of collecting different and rare types of rock. Not all people have these hobbies but still some people love to explore and find different types of rock.If this is your hobby then you also must probably be interested in going out for a walk or hiking trip.
How to start rock collecting? If you want to start this hobby then, you must find it easy. Just collect the basic rocks by visiting places.It could even be your own terrace, gardens etc. Eye- catching rocks should definitely be in your collection. After having the habit of collecting rocks, it would be harder for you because there would be less rocks to collect. We must need different equipment to collect rare ones. But if this is our hobby, we must tend to never give up on it easily..
If you are thinking that there were no people with these hobbies in the past you are wrong. I do agree that rock collecting did not even exist as someone’s hobby or was formed in that period of time. But, did you know that the first rock discovered was almost 4 billion years ago.
Hobby doesn't only mean collecting rocks. It also means to study about rocks, use them in creative stuff like coloring, painting, to look at the rare ones and of course discovering them.
