जाति धर्म छन् हामो देशमा धेरै
अगाडि बढ्छाैँ सबैलाई लिएरै
धेरै भाषा छ यो हाम्रो देशमा
चाडपर्व मनाउछौँ हामी सबै आपनो भेषमा ।
भाग लिन्छौँ हामी एक अर्काको धर्ममा
हाम्रो जीवन बसेको हुन्छ हाम्रो कर्ममा
लालीगुराँस राष्ट्रिय फूल हो हाम्रो
लाग्छ आफ्नै वेशभुषा र धर्म राम्रो ।
अपनायाैँ हामीले अरूहरूको धर्म
राम्रो काम गर्नुपर्छ राम्रो हुन कर्म
वीर गाेर्खाली नामले चिनिएका हामी नेपाली
मरिमेट्न तैयार हुन्थ्यौँ एक अर्काको लागि ।
मधुर भाकामा गाएको रोदी लाग्छ राम्रो
मनपर्छ खैजडीको र मादलुको मधुर धुन हाम्रो
इज्जत गर्नुपर्छ हामीले सबै जाति धर्मको
धर्म जाती सबै एक समान हो ।
लोकगीत र संस्कृति पहिचान हो हाम्रो
आफ्नो देश र पहिचान लाग्नुपर्छ राम्रो
नेपाली हौँ हामी नेपाल साझा फूलबारी
वीर गोरखाली हौँ हामी नेपाली ।
अनुशासन भन्नाले आफैँले आफूलाई नियम र शासनमा राख्नु वा बाध्नुलाई बुझाउँछ । अनुशासन मानिसकाे सबैभन्दा ठुलाे गुण हाे । हामी हरेक मानिसहरू आ-आफ्नाे अनुशासनमा रहनुपर्छ । प्रत्येक मानिसले घर परिवार समाज तथा देशका नियम तथा मर्यादामा रहेर आफ्ना काम र कर्तव्य गर्नुपर्छ । सधैँ सही मार्गमा हिड्नु, आफूभन्दा ठूलालाई आदर गर्नु, सानालाई माया गर्नु, साथिभाइहरूसँग झैझगडा नगर्नु, आफ्ना काम सधैं समयमा पूरा गर्नुलाई अनुशासन पालना गरेकाे मानिन्छ । अनुशासनकाे पालनाले मानिसलाई असल, गुणी र सफल बनाउँछ । अनुशासनलाई पालना गर्ने मानिसलाई घर परिवार समाजका सबैले मन पराउँछन् र प्रतिष्ठित पनि हुन्छन् ।
व्यक्तिले अनुशासनका कुरा घर, परिवार, समुदाय, विद्यालय, किताब अध्ययनबाट सिक्दछ । विद्यालय गएर एउटा बालकले साथीहरूसँग मिलेर बस्न सिक्छ, मिलेर खेल्न सिक्छ, नम्र र कर्तव्यनिष्ठ हुन सिक्छ । आफ्ना काम नियमित र समयमा गर्न सिक्छ । घर परिवार र समुदायबाट असल मान्छे बन्न, ज्ञानी बन्न सिक्छ भने विद्यालयका गुरूहरूबाट असल मार्गमा हिड्न सिक्छ । मानिसले आफ्ना हरेक पलहरूमा र ससाना कुराहरूमा आफूलाई अनुशासनमा राख्न सिक्नुपर्छ ।
संसारकाे जुनसुकै कुनामा रहेर जस्ताेसुकै काम गरे पनि मानिसले अनुशासनकाे पालना गरेकै हुनुपर्दछ । अनुशासन नमान्नाले जीवन कठिन बन्दछ । मानिसले आफ्नाे जीवन कालमा विभिन्न स्थानमा रहेर, विभिन्न पेसा, काम, व्यवसाय गरेर बसेका हुन्छन् । यस्ता जुन क्षेत्रमा रहे पनि उसले ती क्षेत्रका अनुशासनलाई मान्नुपर्दछ । जस्तै एउटा विद्यार्थीले विद्यालयका अनुशासन, एउटा कर्मचारीले कार्यालयकाे अनुशासन, र एउटा खेलाडीले खेलकाे अनुशासनकाे पालना गर्नुपर्दछ । व्यक्तिगतदेखि समूहमा गरिने हरेक काममा अनुशासनकाे आवश्यकता पर्दछ ।
असल बानी पनि अनुशासनकाे लक्षण हाे । अनुशासनकाे पालना कसरी गर्नुपर्छ र गरिरहेका छन् भन्ने कुरा सूर्य उदाउनु र अस्ताउनु, फूलहरू फुल्नु, बाेट विरूवामा मुना पलाउनु र पात झर्नु, माटाेमा अन्न फल्नुबाट पनि बुझ्न सकिन्छ । हामी सबैले अनुशासनकाे पालना गरेमा हाम्राे घर, परिवार, समुदाय, समाज र देश नै अझ सुन्दर बन्दछ । हामीले सानैदेखि अनुशासित व्यक्ति बन्न सिक्नुपर्छ । अरूलाई पनि अनुशासित बन्न प्रेरणा र सल्लाह दिनुपर्दछ । अनुशासनकाे महत्त्व सदा रहिरहने कुरा हाे । यसकाे महिमा कहिल्लै घट्दैन । अनुशासनकाे निरन्तर पालना र प्रयाेग गर्नु हामी विद्यार्थीकाे पहिलाे कर्तव्य हाे ।
“I had been suffering from OCD”. Well, OCD is a disorder in which people have unwanted thoughts and the thoughts which people get are not controllable. My life was good until my parents and I found out I have OCD. I couldn’t stand a single dirt or mess near me. Whether it's in public or at home, I would run and go to the nearest place where there are cleaning supplies and I would go clean it. It was so embarrassing, but soon it became my habit.
Oh, hello there my name is Evelyn and I have been diagnosed with a disorder OCD. My life has been great until my dad left me and my mom alone since I had OCD. My mom works in a café, and sometimes I would go help her too. But, sometimes there was a big mess in the café as well which I could not stop cleaning.
There were many girls and boys in my school and I didn’t want to let them know about my OCD. But, it was really hard to control it. There was a new student named Luke who was really, really messy, and he just annoyed me. One day he spilled a bottle of ink on the board and since I could not hold up my OCD I started to clean it. Everyone was laughing and teasing me and Luke was enjoying it. Then, he came in the middle of the crowd and said “ Oh my gosh, Evelyn, are you the Janitor of the school”. That was the first time I had ever shouted at someone with rage. Other days I got a delivery of bubble tea in the back of the school. After I got to the place I saw Luke drawing on the wall, I couldn’t hold back my OCD and attacked Luke. Suddenly, I revealed my OCD. He looked shocked and said, “Oh now I know why you act like a Janitor of the school”. Oh my gosh, I literally hated him. One day we were teamed up in science class. He freaking was like the adopted son of Einstein and Edison. I then took the help of Luke every day to study. Soon, we became best friends.
After Luke had realized how close and similar, we have been together for the past months, he apologized to me. And I also realized how good a person he was. Luke one day told me to reveal my OCD. With a talk between my closest friend and my mother, I decided to reveal my OCD in my school. I thought that they were going to tease me and make it harder, but they helped me instead, and suddenly it was easier around. I was so thankful to Luke.
Years have passed and we both have graduated successfully from university. Luke has married a kind-hearted woman and is a teacher and I am a writer and this is my story.
हामी मानिस सामाजिक प्राणी हौं। हामी सामाजिक प्राणी भएकाले हामीलाई सामाजिक अन्तरक्रिया चाहिन्छ। त्यसैले हामिलाई सामाजिक सञ्जाल चाहिन्छ। पहिले सामाजिक सञ्जाल भनेको क हो? सामाजिक सञ्जाल भनेको इन्टरनेटमा भएका प्लेटफर्महरूमा अन्तरक्रिया गर्नु हो। फेसबुक, इन्स्टाग्राम, ट्वीटर, युट्युब, आदि सबै सामाजिक सञ्जालका प्लेटफर्म हुन्। यी प्लेटफर्महरूले हजारौ मानिसहरू जोडेका छन्। यी प्लेटफर्म नभएका थिए भने धेरै मानिसहरू भेट्न पाउदैनन् थए।
सामाजिक सञ्जालले मानिसहरू जोड्न काम मात्र गर्दैन। सामाजिक सञ्जालले समाचार र सूचना पनि फैलाउँछ। अहिलेको युगमा त सामाजिक सञ्जाल झन आवश्यक छ। आजकल प्राय सबै मानिसहरूले जानकारी र समाचार सामाजिक सञ्जाल प्लेटफर्म मार्फत प्राप्त गर्छन्। यसको मतलब यो हो कि यदि सामाजिक सञ्जाल हराउने हो भने मानिसहरू अनजान छोडिनेछन्। अहिलेको समयमा सुचना पाउने मात्र होइन बैंकिङ, बजेटिङ, व्यावसायिक कामहरू जस्ता कुरा पनि हामिले सामाजिक सञ्जाल मार्फत गर्न साक्छौँ। धेरै मानिसहरूले आजकल अनलाइन व्यापार गर्छन् त्यसैले सामाजिक सञ्जाल भनेको आम्दानी पाउने ठाउँ पनि हो। सामाजिक सञ्जालले एउटा मान्छेको व्यापारलाइ पनि ठूलो पार्छ। सामाजिक सञ्जालले विद्यार्थीहरूलाई पनि फाइदा दिन्छ। किन? सामाजिक सञ्जालले विद्यार्थीहरूलाई आफ्नो राचनाहरूको प्रदर्शन गर्ने अवसर दिन्छ। यती मात्र होइन सोशल मिडियाले विद्यार्थीको अध्ययनको बारेमा गलत बुझाइ हटाउन पनि मदत गर्छ। सामाजिक सञ्जालले मानिसहरूलाई नयाँ कुराहरू पनि सिकाउछ। अहिलेको समयमा सामाजिक सञ्जालनै सबै हो।
निष्कर्षमा सामाजिक सञ्जालले सबैलाई आफ्नो रचनाहरू प्रस्तुत गर्न, व्यपार सुरू गर्न र बडाउन, पढ्न, नयाँ कुराहरू सिक्न, जस्ता कामहरू गर्न सहयोग गर्छ। सामाजिक सञ्जालले मान्छेहरूलाई जोड्छ र मान्छे र मान्छे बिचको सम्बन्धलाई दरो बनाउछ। यी सबै कारणले अहिलेको युगमा सामाजिक सञ्जाल धेरै आवश्क छ।
Sharia law is an Islamic ideology where the laws of a country are made by the traditional values of Islamic beliefs. The most popular countries that follow these types of law systems are Saudi Arabia, Oman, Iran, Afghanistan etc.
In these types of countries, women are given little to no rights and the rights that are given to them are not implemented properly and don't have any strict laws against them. The women are treated like garbage while men are treated like heroes. These countries also don’t recognize the LGBTQ+ community too. You might be wondering why we should care about the injustice of these people? As an example, Saudi Arabia is a well-known country. Its population is about 34 million and 37% of Saudi Arabia are immigrants so there must be some Nepali immigrants too, right? Nepal is a developing country. The out-migration has been off the roof, and it is our government's responsibility to look after the Nepali immigrants who are not being treated well in foreign lands. The embassy reports casualties of Nepali citizens every other week. So how can we stop this from happening? A constitution takes years to develop. These types of countries should be pressured by UNICEF and the abuse and mistreatment of certain types of individuals should be highlighted in these types of countries. They should also be given sufficient fundings and help by their neighboring countries. The immigrants should be promised good working conditions.
All that said, I still believe it will take about a century to solve the problems of Sharia law, but we still have hope. People like Malala have impacted this government system. We should bring modern government ideologies that are more effective and efficient to the spotlight. In conclusion, these countries should be highlighted and discussed in international conferences.
Day of the dead or Dia de Muertos is a festival that is celebrated in Latin America and Mexico. It is a celebration of life and death. It usually falls in the first week of November. It is celebrated with the belief that the dead will be inserted by sadness or mourning so, instead they are honored by food, drink ,parties and various activities that the dead enjoyed in their life . People conduct various offerings, decorate the altar with Marigold flowers, and keep a photo of the departed member along with their favorite fruits and drinks . This festival first originated in Mexico .Skull represents or is the most used symbol to represent the Day of the dead . According to tradition and peoples belief it is said that the gate of heaven opens at midnight on October 31 for children spirit but for adults on November 2 only for 24 hours to visit their family and friends by offering them food which is believed to please them. It is one of the famous festivals celebrated in Mexico and Latin America. There are also various similar festivals celebrated in some parts of Europe .Day of the dead festival is a combination of the ancient Aztec festival called All Souls Day, a festival that was brought by Spanish invaders in the 1500s in Mexico. Many movies like COCO, The Book of Life, Dia de muertos etc have featured this festival in their movies.This festival represents that death is a natural part of life .There is no need to be afraid of it and is not only about sadness or mourning bit can be joyful.
पाैषकाे महिना घाम खासै नदेखिने
बादल र अन्धकारले ढाकिएकाे
परीक्षापछि आनन्दले बस्ने रहर
बिदामा घरमा बसी निकै कुरा सिक्ने रहर ।।१।।
जाडाेले गर्दा बिहान उठ्नै मन नलाग्ने
घाम तापाैँ भने घामकाे मुख नै नदेखिने
भाइ बहिनी कराएर दिन भरि हैरान पार्छन्
केही गराैँ भन्दा पनि अल्छीपनाका लहर जाग्छन् ।।२।।
घाम नभएपछि हिटर बाल्ने
हिटर नबाले बिरामी हुने पिर
बाल्याे भने बत्तीकाे बिल उठ्ने पिर
एउटा न एउटा त गर्नै पर्ने ।।३।।
पढ्नलाई निरन्तरता दिन बिदामा पढ्ने
कतै जाऊँ भने जाडाेले जान मन नै नलाग्ने
अरू बेला नभ्याएर बिदाकाे बेला सहयाेग गर्ने रहर
हरायाे आफूसहित सबैलाई खुसी पार्ने रहर ।।४।।
नयाँ कुरा गर्ने भनेर याेजना बनाउने
नयाँ कुरा सिक्दा निकै खुसी हुने
राम्राे प्रयाेग गरी जाडाे बिताउने
नयाँ कुरा सिक्न नि पाउने खुसी पनि हुने ।।५।।
आफूमा भएका नराम्रा बानीहरू सुधार्ने
राम्रा बानी बेहाेरा अपनाउने
आफू राम्राे र सफल हुन्छाैँ भन्ने हाैसला राख्ने
अनि आफैँ त्याे पूरा गरेर देखाउने।।६।।
बिदाकाे दिन घाममा बसी कविता लेख्दा
धेरै शब्द आउने तर प्रयाेग गर्न नआउने
बिस्तारै बिस्तारै गर्दै कविता पूरा गर्ने
कस्ताे हाेला भनी मन चिन्तित हुने।।७।।
विद्यालय कहिले खुल्लाजस्ताे हुने
घरमा बस्दा बस्दा निकै दिक्क लाग्ने
घरमा एक्लै हुँदा केही गर्न मन नलाग्ने
दिक्क लगाउने भाइबहिनीसँग खेल्न मन नलाग्ने।।८।।
समयकाे सदुपयाेग गरे गरिन्छ प्रगति
माेबाइल मात्र चलाउँदा हुन्छ है दुर्गति
ठिक बेठिक केहाे बुझी अघि बढाैँ साथी
अहिले देखि मिहिनेत गरे पछि पुग्छाैँ माथि ।।९।।
अमूल्य उपहार कथा सङ्ग्रह विजय चालिसे र जनकप्रसाद हुमागाईले लेखेका हुन। कथा सङ्ग्रहमा चित्रहरू बनाउने काम श्रीहरि श्रेष्ठले गरेका हुन् । यो पुस्तक नेपाल सरकार, शिक्षा मन्त्रालय, पाठ्क्रम विकास केन्द्रले प्रकाशन भएको हाे । कथा सङ्ग्रहमा दसवटा रमाइला रमाइला बालकथाहरू छ्न् ।
विषयवस्तु:
कथाहरू:
दीपककाे काठमाडौँ यात्रा:
कथा सङ्ग्रहकाे पहिलाे कथामा दीपकले आफ्नी हजुरबासँग हिउँदको छुट्टीमा काठमाडौँ जाने कुरा गरे । हजुरबाले पनि हुन्छ भने । पुस लागेपछि दीपककाे छुट्टी पनि भयो । हजुरबाले फलेका सबै सुन्तला टिपी गाडीमा हाले । त्यही गाडीमा दीपक र हजुरबा बसी काठमाडौँतिर लागे। दीपक रमाइला दृश्यहरू हेर्दै काठमाडौँको दक्षिण दिशामा अवस्थित बल्खुको फलफूल बजारमा पुगे । त्यहाँ सबै सुन्तला बेचेर दुवै कालिमाटीमा तरकारी बजारतिर गए । हजुरबाले जति कष्टमा परेर भए पनि सुन्तला खेती सुरु गरे भन्न थाले । उनलाई अहिले सबैले सुन्तला बाजे भन्छन् । उनले नै गाउँमा पहिले गरिबी कम गर्न सुन्तला खेती गरेका रहेछन् । पहिले मानिसहरूले फलफूल खेती गरेर बेच्न नराम्रो मान्थे र नानाथरी कुरा भन्थे हजुरबालाई । पछि उनकै प्रगति देखेर सबैले खेती सुन्तला खेती सुरु गरेका रहेछन् । त्यसपछि उनीहरू हजुरबाका इष्टमित्र कहाँ गए । पेटीमा एक व्यक्तिले च्याउ बेच्दै थियो । एउटा मानिसले चार झोला च्याउ किनी लाग्यो । व्यापारीले त्यो पैसा बेच्न बाँकी भएका च्याउमा छोयो अनि ढोकेर गोजीमा राख्ने। दीपकले त्यो देखेर हजुरबालाई सोधे । हजुरबाले च्याउ धेरै बिक्री हुँदैन र बिक्री होला भनेर । अर्को दिन घुम्न गए र त्यसपछि आफ्नो घर गए ।
रमाइलो दण्ड:
काठमाडौँमा एउटा बाजा पसल थियो । पसलको मालिक धेरै राम्रो थियो । मालिक आफैँ सङ्गीतको उस्ताद थिए अनि बिहान र बेलुका अरूलाई सिकाउँथे । एउटा केटा सधैँ पसलमा रहेका बाजाहरू हेरिरहन्थ्याे । उस्तादले सोधे किन तिमी सधैँ यहाँ उभिन्छौ ? केटाले भन्याे, “मलाई सङ्गीत सिक्ने धेरै रहर छ तर बाआमासँग शुल्क तिर्ने पेसा छैन।” उस्तादले मसँग सङ्गीत सिक्न आऊ भने । उसले हार्मोनियम धेरै मिहिनेतसँग सिके । केटाले उस्तादलाई भने मलाई छिट्टै साँचो दिनु म पसल खोलेर सफा गर्छु । उनले हुन्छ भने । केटाले एक घन्टाअगाडि पसल खोल्थ्यो । उस्ताद जाँदा पसल सफा हुन्थ्यो । एकदिन उस्ताद छिटो जाँदा पसल केटाले हार्मोनियम बजाउँदै रहेछ । केटा डरायो अनि माफी माग्यो । उस्तादले सजाय भन्दै हार्मोनियम उपहार दिए ।
कन्ठे कागको घमण्ड:
नर्वदाको टोलमा एउटा धवल थियो । त्यहाँ धेरै काग परेवाहरू थिए सबै आफ्नै बथानमा बस्थ्यो । एउटा घाँटीमा सेतो पेटीजस्तो भएको काग थियो । त्याे कागलाई सबैले कन्ठे काग भनेर चिन्थे । कन्ठे काग घमण्डी थियो र सबैलाई दु:ख दिन्थ्यो । परेवाहरू र उनका बच्चालाई पनि दु:ख दिन्थ्यो । एक दिन परेवाहरूलाई पनि दु:ख दिन्थे । एक दिन परेवाहरूले बचाउ गर्न खोज्दा कन्ठे कागले आफ्नो पखेटा गुमायो । त्यहाँ अरू कागहरू आए र के भयो भनेर सोधे । कन्ठे कागले आफू निर्दोष भएको साबित गर्न खोज्यो । परेवाले पनि आफ्नो कुरा राख्यो । कुरा गम्भीर भएकाले अदालत जस्तै राखे । दुवै पक्षले आफ्नो कुरा राख्यो । कन्ठे काग गलत भएको कुरा अगाडि आयो । दुबै पक्ष मिल्ने कुरा आयो । कन्ठे कागले नमिल्ने भन्यो । परेवाले हामी मिल्न तयार छाैँ तर यो कागले हामीलाई दु:ख नदेओस् भन्यो । कागहरूले कन्ठे कागलाई धेरै सम्झाए । कन्ठे कागले अन्त्यमा मिल्न तयार भयाे र पछुतो पनि भो ।
अमूल्य उपहार:
सबिना, सङ्गीता र राजन भाइबहिनी थिए । तिनै जना धेरै मिहिनेती थिए । उनीहरूले आआफ्नाे खुत्रुकेमा खाजाको पैसा बचाएर राख्थे । पर्सि आमाको जन्मदिन थियो । तिनै जनाले उपहार दिने निधो गरे । सङ्गिताले किताब किन्ने, राजनले घडी र सबिनले मिठाइ किने । पछि उनीहरूले आमालाई मदत गरे । खाना पाकेपछि खाना खान बसे । उनीहरूले आआफ्नो उपहार ल्याए र जन्म दिनकाे शुभकामना भन्दै आमालाई दिए । आमा धेरै खुसी भइन् । सबिन र राजनले सोधे कुन उपहार सबैभन्दा राम्रो र बहुमूल्य छ ? आमाले भनिन् मिठाइ खाउँञ्जेलसम्म मात्र मिठाे हुन्छ । समय देखाउँछ तर एक समयमा गएर बिग्रिन्छ तर किताबले दिएकाे ज्ञान सधैँ काम लाग्छ ।
साधु खरायो:
एउटा जङ्गलको कुटीभित्र एउटा खरायो बस्थ्यो । त्यो खरायो सही गलत प्रशस्त भन्न सकेकाले सबैले खरायोलाई साधु खरायोले आँपको भाउ खोजेर ल्याउनु भने । चेलोले बजार गएर दस रुपियाँ भन्यो । साधुले महङ्गाे रहेछ होस् भन्नुभयो । एकदुई दिनपछि भाउ बिस रुपियाँ रहेछ चेलोले भन्यो । साधुले दोब्बर सस्तो छ ल्याऊ भन्नुभयो। साधुले दोब्बर सस्तो छ तर ल्याऊ भन्नुभयाे । चेलोले ल्यायो तर सस्तोलाई मङ्गो र मङ्गोलाई सस्तो भन्नुभएकोले धेरै सोच्यो । चिन्तामा ऊ दुब्लो भयाे । साधुले धेरै सोधेपछि उसले सबै भन्यो । साधुले केही होइन भने । दश रुपियाँ भाउ हुँदा मसँग पाँच रुपियाँ थियो र बिस रुपियाँ हुँदा मसँग चालिस रुपियाँ थियो । त्यही भएर सस्तो र महङ्गाे भनेको ।
असल मित्र
कपुर र चन्दन दुवै मिल्ने साथी थिए । दुबै एकअर्कालाई भनेर काम गर्थे। दुबैजना पढाइ खेलकुद सबैमा राम्रा थिए र आफ्नो काम समयमा गर्थे । कपुर पढेर डाक्टर र चन्दन इन्जिनियर बन्न चाहन्थ्यो । एक दिन चन्दन क्याम्पस गएन र यसरी त जीवन विकास हुनै सक्दैन भनेर सोच्दै बस्यो। बाआमालाई सन्चो छैन त्यही भएर क्याम्पस गइनँ । भरे कपुर आएर सोध्यो तर चन्दन बोलेन । धेरै सोधेपछि उसले आफ्ना व्यथाहरू सुनायो । कपुरले कुरा बुझ्यो र उसले सम्झाउन खोज्यो । घर बसेर केही हुने छैन उल्टो सबैलाई पिर पर्छ । तिमीजस्तै मानिसहरूले मिहिनेत गर्याै भने मात्र देशकाे विकास हुन्छ। धेरै सम्झाएपछि उसले सत्य कुरा मनन गर्याे ।
परिश्रम नै तपस्या:
एकादेशमा जानुश्रुती नाम गरेका एक जना राजा थिए । उनले एउटा भोजनालयकाे निर्माण गर्न लगाएर सबैलाई निशुल्क खाना दिने आज्ञा दिए । जो आए पनि नखाइन जान नदिनू भनी आज्ञा दिए । एक दिन एक ऋषि आए । उनलाई धेरै दक्षिणा लिनू र भोजन गरेर जानू भने तर उनले मानेनन् । यो कुरा राजा कहाँ पुग्यो । राजा र भोजन घरको कर्मचारी आश्रम ऋषिलाई भेट्न पुगे । ऋषि बगैँचामा काम गर्दै थिए जुन राजालाई अनौठो लाग्यो । राजाले उनलाई बहुमूल्य दक्षिणा दिन खोजे तर उनले मबिना मिहिनेत केही लिदिनँ, यसले मलाई अल्छी बनाउँछ भने । राजा, यो कुरा सुनेर नयाँ व्यवस्था गर्नतिर लागे । नयाँ व्यवस्थामा जो मानिस अशक्त, बिरामी, वृद्धहरू छन्, तिनले मात्र अब निशूल्क भाेजन पाउने छन् ।
ठग समातियो:
विक्रम र विराज आफ्नो काम आफै गर्थे । जहिलै घर समयमा आउँथे । एक दिन विराज घर आउन समय लाग्यो । आमा चिन्तित हुनुभयाे । एकछिनपछि एउटा केटा आयो र विराटको दुर्घटना भयो भन्याे । अस्पतालमा छ दश हजार छिटो चाहिन्छ रे । मलाई दिनु म छिटो पुर्याइदिन्छु भन्यो । विक्रमले त्यस केटालाई कहिल्यै नदेखेकोले शङ्का लाग्यो बिक्रमलाई याद आयो कि दाइले रमेशकाेमा जान्छु र आउँन अबेला हुन्छ भनेको थियो । उसले आमालाई पर्खिनु भनेर रमेशलाई कल गरेर सबै कुर भन्यो । रमेशले घर जान हिडिसक्यो तर दुर्घटना भएकाे छैन जस्तै कुरा भयो । रमेश तुरुन्त विक्रमको घर गयो । विक्रमले प्रहरी काकालाई पनि सबै कुरा बताए र घर बोलाए । काका आए र केटालाई सोध्न थाले अनि त्यतिकैमा विराज आयो र सबै कुरा प्रष्ट भयो । प्रहरीले त्यो केटालाई समाते ।
सडकको महत्त्व
सगुनका आमाबाबाले मिहिनेत गरी एउटा घर बनाए। घरअगाडि बगैँचा पनि बनाए र पर्खाल पनि लगाए । सरकारले त्यहाँ बाटो बन्ने ठाउँहरू खाली गर्ने आदेश दिए । उनीहरूको बगैँचा बिचमा आएका थिए र आफैँ हटाउने निधो गरे। दुई जनालाई खोजी गर्न लगाए । दुवै जनालाई काम सकिएपछि पैसा दिए तर एकजनालाई सय रुपियाँ धेरै दिनुभयाे । सगुनले त्यस बारेमा सोध्यो । उसले राम्ररी काम गरेकाले थप पैसा दिएकाे कुरा बुबाले प्रष्ट पारे । सगुनपछि अलि ठूलो भएपछि काम गर्न थाल्यो र बाटोले गर्दा मोटर ल्याउन सक्यो । एकदिन उसलाई हृदयघात भयाे तर बाटोले गर्दा एकैछिनमा एम्बुलेन्स आयो र उसकाे ज्यान बच्यो । उसले बाटोको महत्त्व बुझ्यो ।
Day 1: Gorkha, Bandipur, Pokhara
We woke up at 3:45 and refreshed ourselves. There were 4 people on the trip, me, my brother, my mum, and my dad. We left home at 5:50. We ate our lunch at Munglin. It was a very long trip until we reached Gorkha. It was a beautiful place with mountains, greenery, giant hills, and a peaceful river. We visited Gorakhkali temple and Gorkha Durbar. We saw many historical weapons, clothes, utensils, and paintings. It was 3 or 4 PM when we reached Bandipur. We were welcomed there warmly by the locals. They gave us Sel Roti (Fried rice Dough) to eat. We walked in Bandipur for a long time. We had decided to stay in Bandipur but since Pokhara was 2 hours away we decided to go to Pokhara and stay over there. We entered Pokhara at 7 PM. We stayed at hotel Elegant. It was a very good hotel. We went to dinner in a Lakeside Cafe called “Samaya Cafe”. The Food there was very tasty. We returned to our hotel at 9 PM and slept.
Day 2: Pokhara
“Wake up Mr. Lazy,” said my big brother exactly at 7:00 AM. My brother had woken up at 6:00 AM and was waking me up. We went to the balcony. It was a STUNNING view. Many mountain ranges. My brother prepared coffee. We went to our parent’s room and drank coffee with them. After that, we left for my grandma’s home. It was far. We reached there at 10:30 AM. My grandma had prepared some delicious food for us. We ate lunch at 11:00 AM and stayed there for 2 hours. We went to White Peace Stupa. We had to climb a lot of stairs. We reached there and clicked many pictures. We spent a lot of time there. We went to go-kart Pokhara. My brother and I raced a lot. I beat him, though it was quite difficult to beat him. My father ordered us some food and we went to BBSM (BhatBhateni Supermarket). We stayed there for an hour. After that, we went to eat the food my dad had ordered. We went to our hotel and rested for a while, after that we walked along the lakeside. We returned to our hotel tired and slept.
Day 3: Pokhara to Kathmandu
A loud alarm rang exactly at 6:00 AM. My brother had set the alarm yesterday. We both woke up and drank warm water. My brother went to the balcony of the hotel and the weather was quite cloudy. We freshened up ourselves and drank coffee. It was already 7:00 AM. After a while, my dad walked into our room and said “We will leave after 15 minutes, so be ready”. We packed our stuff and got ready. After that, we went to my other grandma’s home. She had cooked us a delicious meal, it was AMAZING!!!. We left for Kathmandu after we had lunch. It was a long 6-hour journey. My brother and I were joking the entire time. My dad refuelled our car before we reached Malekhu. When we reached Naagdhunga there was a big traffic jam because of the new tunnel project. We passed the traffic jam after a long time, it was really boring. Finally, we reached home. I was very tired but I had to go to Close Camp, so I went there. I stayed there for a while editing my drawing and making it perfect for finalization. After that, I walked home. I walked home and rested till 7:00 PM. We had our dinner after I rested. Me and my brother watched a new movie called “Encanto”, it was really good. After that, we slept, and the next day was waiting for us.
कृषिकर्म भन्नाले बाली उब्जाउने र जनावर हुर्काउने काम भनेर बुझ्न सकिन्छ । हामीलाई कृषि गर्न धेरै औजारहरू चाहिन्छन् । तिनीहरूमध्ये हलो, जुवा, कोदालो, कुटो, हँसिया, हँसिया डोको,ट्याक्टर आदि चाहिन्छन् । यी औजारहरूमध्ये ट्याक्टर एक महत्त्वपूर्ण कृषि औजार हाे।
ट्र्याक्टर मूलतः एक मेसिन हो । यसले कृषि कार्यहरू गर्नको लागि धेरै मदत प्रदान गर्दछ। ट्रयाक्टरहरू खेत जोत्न, खेती गर्न र बाली काट्नका लागि, विभिन्न प्रकारका औजारहरू तान्न प्रयोग गर्न सकिन्छ, र सामान ढुवानी र व्यक्तिगत यातायातका लागि पनि प्रयोग गर्न सकिन्छ । ट्रयाक्टरहरूले भारी उपकरणहरू सजिलै तान्न सक्छन् र धेरै अरू कामहरू पनि गर्न सक्छन् जुनले धेरै समय बचत गर्न मदत गर्छ । त्यसैले अहिले ट्याक्टरले किसानको धेरै समय बचत गरेका छन् । ट्रयाक्टरको मुख्य फाइदा उत्पादन बढाउनु हो । ट्रयाक्टरको प्रयोगले कृषि उत्पादन बढाउन सकिन्छ र यसले देशको विकासमा पनि गर्न मदत गर्छ।
त्यसकारण ट्रयाक्टर कृषिमा धेरै महत्त्वपूर्ण औजार हो र किसानहरूका लागि अति आवश्यक छ । यसले हाम्रो देशको विकासमा पनि मद्दत गर्न सक्छ त्यसैले हामीले कृषिलाई हाम्रो मुख्य पेसा भएकाले बढाउनुपर्छ र हाम्रो देशको विकास गर्नुपर्छ।
Football is a game with 11 players. Out of the 11 players, 10 players can’t use their hands or arms. The goalkeeper is the only person that can use his/her hand, but he/she can only use their hand when they are inside the box. The game is played against 2 teams or countries. The team that can score more goals will win the game. The Fédération International de Football Association (FIFA) is the governing body of football. The name “Fédération Internationale de Football Association” is French, and it translates to the International Federation of Football Association.
Modern football was invented in 1863, England. Back then football had no rules. Football later in 1870 all handling of the ball except by the goalkeeper was prohibited by the FIFA football match to have a referee to monitor the game. When the players tackle someone they can get a red or yellow card depending on the injury. If a player gets a red card, then the player is suspended from the match and the team will only have 10 players. If the player gets two yellow cards, then it means a direct red card. If the ball has gone out of the boundaries, then the other team can throw the ball inside of the pitch. If the ball is thrown behind the goal post by its own player then the other player can take a corner.
When one of the players is tired then a player can be substituted. The team also has a coach and manager. The coach gives instructions and tips to the players. Sometimes players become coaches after retirement like Diego Maradona, Zinedine Zidane, Pep Guardiola etc. They are also some of the most famous managers of all time. In football, there are many tactics and formations. The examples of formations are 4-3-3, 4-1-2-1-2, 4-3-1-2, 4-4-2 etc. Out of these formations, the 4-3-3 is the best and most used formation. In these formations, there are names of the positions like GK, CB, RB, LB, CM, CAM, LW, ST, RW etc.
There are also different awards and trophies. The award and trophies can be for an individual country or club. They get awards or trophies for their performance like the awards or trophies of a country are The World cup, The Euros, The Copa America etc. The awards or trophies of a club are Champions League, Premier League, La Liga, Europa League. The Copa America is a football competition for only South American countries held every 4 years. The Euro Cup is a competition for only European countries. The UEFA Champions League is held once a year. The World Cup is the biggest football competition held every 4 years.
Source: https://toshinorim-historyoffootball.weebly.com/fifa.html
एक जना धनी किसान थिए । उनीसँग एउटा महङ्गो ढुङ्गा थियो । उनले ढुङ्गालाई सुरक्षित तबरले राख्न धेरै पैसा खर्च गरेका थिए । उनले त्यो सबैलाई देखाउँथे। एक दिन एउटा बुढा किसानलाई देखाए । उनले पत्थरको फाइदा सोधे । धनी किसानले केही छैन भने । उनले भने, योभन्दा महङ्गो ढुङगा त म देखाउँछु भन्दै आफ्नो गाउँ लगे । त्यहाँ एउटा बुढीआमा जाँतो चलाउँदै थिइन् । बुढा किसानले भने यही हो बहुमूल्य दुङ्गा किनभने यो कसैको जीविका हो र जीवन चलाउन मद्दत गर्छ। धनी किसानले भनेको कुरा बुझे र पत्थर बेचेर गाउँमा प्रगतिको काम गरे ।
निष्कर्ष:
‘अमूल्य उपहार’ दशवटा सामाजिक कथाहरूले बनेकाे कथासङ्ग्रह हाे । कथामा हाम्रै समाजमा घटेका घटनाहरूलाई विषय बनाई कथाहरू निर्माण गरिएकाे छ । कथाले समाजमा विभिन्न वर्गका पात्रहरूकाे चरित्रहरूकाे वर्णन पनि गरेकाे छ । कक्षा सातमा अध्ययन गर्ने विद्यार्थीहरूका लागि याे कथासङ्ग्रह उपयुक्त नै छ भन्ने मेराे विचार छ ।
