कक्षा १० काे परीक्षा सकिएलगत्तै विद्यालयले पार्टीकाे आयाेजना गर्याे । हामी जम्मा ५४ जना विद्यार्थीहरू थियाैँ । मनोरञ्जनका लागि जुनियर कक्षाका विद्यार्थीहरूले गीत, नृत्य आदि प्रस्तुत गरे । हामी सबैले पार्टीको आनन्द उठायौं र हामीलाई प्रमाणपत्र, पुरस्कार आदि दिइयो र हामी घर फर्कियौँ । 

त्यसलगत्तै  कक्षा १० को अन्तिम महिनामा हाम्रा प्रिन्सिपलले कक्षा १० का सबै विद्यार्थीका लागि भ्रमणको योजना बनाउनुभयो । पहिलो दिन बिहान ८ बजे काठमाडौंबाट निस्केर बेलुका ८ बजे पोखरा पुग्यौँ । 

हामी सबै बाटोमा थुप्रै ठाउँमा जाममा पनि पर्याैँ । यात्राका क्रमामा हामीले प्रत्येक ४ घण्टामा ब्रेक गर्थ्यौं । प्रिन्सिपलले हाम्रा लागि सबै खाना बुक गरेको ठाउँमा खाना खान्थ्यौँ र हामी सबैले रमाइलो गर्यौं । 

म्युजियम हेर्न गोरखा गयौँ र सबै डाँडा चढेर सुन्दर दृश्य देखेर फर्कियौं । यात्राको क्रममा हामी सबै गीतहरू बजाउँथ्यौं र हामी सबै नाच्यौं । पोखरा होटलमा पुगेपछि हामी फ्रेस हुन कोठामा गयौँ र लुगा फेरेर सामान राख्यौँ । हामी प्रत्येकमा ५ जना विद्यार्थी भएको केही समूहमा छुट्यायौं। फ्रेस भई खाना खायौँ र खाना खाएपछि हामी सबै विद्यार्थी र प्रिन्सिपल गीत बजाउन, गाउन र नाँच्दै रात रमाइलो गर्न बाहिर निस्कियौँ र रमाइलो गरेर कोठामा सुत्‍यौं । बिहानै हामी सबैजना फ्रेस भई बिहानको खाजा खायौँ । 

विन्दवासिनी मन्दिरमा पुजा गर्न गयौं  त्यहाँ पुग्न डुङ्गामा चढ्यौं र हामीले धेरै सुन्दर दृश्यहरू देख्यौं र हामी सबैले रमाइलो गर्यौं। पूजा सकेर हामी आफ्नो होटल फर्कियौं र पोखराको शिव प्रतिमा हेर्न निस्कियौं । हामीसँग बसबाट त्यहाँ जाने बाटो थियो तर हामी सबै त्यहाँ पुग्न पहाड चढ्यौं र हामी सबै रमाइलो गरिरहेका थियौं र हामी त्यहाँ पुग्यौं र खेल्यौं र फर्कियौं । हाम्रो होटलमा फर्किएपछि हामीले खाना खायौं र हामी सुन्दर तालको वरिपरि घुम्न गयौं । त्यसपछि हामी सबै फर्केर सुत्‍यौं । भोलिपल्ट हामी सबैजना बसमा बसेर चमेरे गुफा हेर्न गयौं र धेरै कुरा हेरिरहेका थियौं त्यसपछि एउटा पार्कमा फरक कुरा हेर्न गयौं । 

हामीले झरना देख्यौं र धेरै गुफाहरूमा प्रवेश गरी भगवानको मूर्ति र झरनाको अन्त्य देख्यौं। हामी सबैले आफ्नो जीवनको हरेक पलको आनन्द उठायौं। हामी सबै धेरै पहाड चढेर शान्तिस्तुप गयौं र त्यहाँ आराम गर्यौं र होटलमा फर्केर सुत्‍यौं। भोलिपल्ट चितवन गयौँ र धेरै सांस्कृतिक नृत्य र नाटक देख्यौं र होटल बाहिर निस्क्यौं फरक दृश्य हेर्न र धेरै फोटो खिच्यौं । भोलिपल्ट बिहान हामी जङ्गल सफारीमा लाग्यौं । पहिले हामी र्याफ्टमा गयौं र धेरै पानीका जनावर र धेरै चराहरू देख्यौँ । त्यसपछि हामी हाम्रो जीपमा गहिरो जङ्गलमा गयौँ र धेरै जनावरहरू देख्यौँ र हामीमध्ये कतिपयले बाघ पनि देख्यौं त्यसपछि हामी होटलमा फर्कियौँ र त्यसपछि आफ्नो सामान लिए र हामी । मनकामना मन्दिर जान लागेका थियौँ र त्यहाँ पुगेर केबलकारमा बसेर त्यहाँ पुग्यौँ । पुगेपछि हामी आफ्नो होटेलमा गयौं र हामी हेर्न बजार जाँदै थियौं र हामी सबै आ-आफ्नो होटलमा गएर आराम गर्यौँ। भोलिपल्ट बिहान ५ बजे हामी सबैजना मन्दिरमा पूजा गर्न जान तयार थियौँ र त्यहाँ रमाइलो समय बिताएर राती ९ बजे घर फर्कियौँ ।

मेराे अहिलेसम्मकाे याे यात्रा अविस्मरणीय बन्याे ।

Introduction 

The prominent aspect that separates us humans from any other creature in this world is our communication and the development of language. Language is the most powerful weapon ever made. It is through the language that the information is being conveyed, and we have come to this level of advancement. The only purpose of language is also the same to spread awareness and develop understanding. Any language in this world does the same.

As a multilingual person myself, I would often question why I and many others in this world have to learn English. The young me was indeed curious but did not have an answer. Now that I have learned the reasons I have been able to sum up the question with one answer and that is to understand and communicate with the majority of people. But to dig deep and understand the question thoroughly, I would like to present a few points:

Universal language

The primary motivation to learn English or speak English lies in its status of being a universal language. It is widely practiced and almost accepted all over the world. English, being comprehensible to a vast audience, acts as a conduit for effective expression and communication. Essentially, practicing English fosters unity and brotherhood. It is due to its universal appeal that it transcends barriers allowing people to share ideas, thoughts and emotions seamlessly.  The advantages of having a universal language extend beyond mere communication. Ability to speak English offers a wide range of opportunities ranging from employment prospects to travel experiences and global connectivity.

Education and Academic Dominance 

The vast majority of research papers, conferences and scientific publications were conducted in English. This implies that the potential students willing to contribute in research and education sectors have to have an ability with English. There are several scientific  terms and references that are only accessible using English. The very reason why in many prestigious universities English is a prerequisite to have. Without having the ability to comprehend English limits scholars with wide resources and information.

Global Business and Employment Opportunities

Learning English opens doors for individuals to a global job market, providing diverse employment opportunities and the ability to work in different countries and across cultures. English serves as the common platform for people across the cultures and diversities to project and discuss ideas and strategies clearly and efficiently. This helps in attending the better understanding of targeted subjects and results in better cooperation and output.

Technology

Similar to business English is the common platform to the people engaged in technology. Tech industry consists of people and contributors worldwide. These people bringing advancements are diverse and have differences. So English provides them an opportunity where everyone is equal and can convey their ideas, strategies and discoveries .English enables individuals to participate in global tech communities, extend networks, collaborate in open source projects and stay at the forefront of technological developments.

Globalization and Global fraternity

As globalization is the reality we live in, we are all aware how interconnected our world is. And how we are not very different in experiencing similar problems like any other person coming from whatever background. It is a key element that fosters better understanding, developing connections, transcending barriers, and promoting humanity. English enables individuals and groups to be a part of an interconnected and interdependent world . It actually serves a medium for individuals willing to actively participate in global dialog whether in business, academia, and overall development. 

Conclusion

With the above points I think it is quite clear that English has an indispensable impact in our lives. And learning English enables people to thrive to diverse potentials and experiences. English is a gateway to collaborations, connections, interactions, communication and numerous opportunities. While recognizing the insane advantages of English as a language this does not mean one should disregard their own culture by stating it as inferior. We have to appreciate our culture that makes us stand out in the world but in the process we must be open to the agents and mediums like the English language that fosters unity and brotherhood by somewhat reducing differences prevailed in individuals and groups.

बच्चामा आफ्नो परवाह नगरी हुर्काए 

जति नै गाह्राे पर्दा पनि हात थामेर साथ आए 

नराम्रो गर्दा थप्पड लगाई कराए 

गलतलाई गलत र सहीलाई सही भनि सम्झाए । 

सायद त्यही नै थियो तपाईंको प्रेम जुन मैले बुझ्न सकिन

कसरी तिरूँ ऋण तपाईंको

माफ गर्दिनु केही दिन सकिन

बुबा आमा तपाईं यो संसारमै महान् 

दिनुभयो मलाई साहस, हिम्मत र प्रेमको ज्ञान 

आउनुभयॊ तपाईं यो सहर ल्याई जम्मा एउटा बोरा रे 

तपाईको नाक ठूलो बनाउँछ तपाइको यो छोराले 

त्यो बेला परिश्रम गर्नुभयो खानु भएन हार 

तपाई‌कै मेहेनतले आज चढी हिड्न पाएको छु मैले कार 

गरे गल्ति सम्झा भाे परे पिट्नु पनि भयो होला 

तपाईंको त्यही मायाले आज सफल भाको छ यो छोरा 

त्यो बेला लाग्थ्यो कुट्नुहुन्छ मलाई के माया छैन र 

अहिले थाहा हुँदै 

सफा गर्नु भाको रैछ हुन लागेको रैचु म फोहोर 

कति पैसा गयो तपाई‌ंको परिश्रम पनि मलाई पढाउन 

म चाहिँ आल्छि गर्थेँ तपाई‌ंको पैसा सकाउन 

बैस लाग्यो मलाई अज्ञानी म थाले तपाई‌ंलाई हप्काउन 

गल्ती भयो भिख माग्दै छु तपाई‌ंबाट माफ पाउन 

थिएन मेरो मन कालो सधैँ थिए गोराे 

माफ चाहिँ दिनु मलाई भए म अज्ञानी छोरा 

अल्लि पख्नू बाबा हजुरको नाम म उच्च पर्छु ।।

Oh blimey,

What a thing to be seen.

A young child scattered within dreams.

A dream of wander, 

Mind so free, sight captivated in a glee,

Such innocence never failed to be believed. 

They dance with fairies and chase butterflies,

With everything to do, the world is their prize. 

Let them dream, 

For dreams have the power to redeem.

Within their dreams will they discover,

The strength to overcome and uncover.

In the realm of imagination, they find,

The courage to chase dreams of every kind.

Their visions might shape a world anew

A world ‘one of a kind’

Where possibilities might brew.

So let them dream, 

For dreams will they find a way,

Guided, will seize their day. 

विद्यार्थी जीवनमा ठूलो भूमिका खेल्ने मुख्य परीक्षा एसइई । हाम्रो परीक्षा हुँदा सबैमा डर थियो तर बिस्तारै हामी बानी पर्यौं ।  एक हप्ता र केही दिनपछि अन्ततः परीक्षा समाप्त भयो । परीक्षापछि सबैले बाहिर जाने र रमाइलो गर्ने योजना बनाए र हामी गयौँ पनि । 

परीक्षाका अन्तिम दिन लगभग ९:३० बजे हामीले परीक्षा समाप्त गर्यौं र लगभग १० बजे हामी सबै रमाइलो गर्न निस्कियौँ । हामीसँग तीन महिनाको छुट्टी थियो । ३ महिना बिदा भए पनि नतिजा देखेर सबै डराए । मलाई विश्वास थियो,  मेरो राम्रो परीक्षा हुने छ । गरेकी छु तर पनि मनै त कहाँ मान्थ्याे र !  भित्रभित्रै एक प्रकारकाे डर थियाे नै । जे होस् हामी साथीहरूसँग बाहिर निस्कियौं र समूह अलग भयो । आधा त्यहाँ आधा यहाँ हामी कहाँ जाने निश्चित थिएन त्यसैले म र मेरा दुई साथीहरू कतै जाने निर्णय गर्याैँ । मेरो एक साथीले भाग्ने कोठामा जाने निर्णय गरे र हामी सहमत भयौं तर हामीलाई लैजानु पर्ने साथीलाई त्यो ठाउँको बाटो थाहा थिएन। हामी डेढ घण्टा जति धेरै नचिने ठाउँहरू हिँड्यौं र त्यहाँका मानिसहरूलाई मोबाइल सोधेर ठाउँ खोज्यौँ । 

हामी अन्ततः ठाउँमा पुग्यौं र त्यो बन्द भयो। त्यसपछि हामीले भोक लागेकोले केही खाने निर्णय गर्यौं। हामी नजिकैको क्याफेमा गएर खाना खायौं। त्यसपछि हामी साथीको घरमा गयौं किनभने हाम्रो घर नजिकै भएकोले हाम्रा आमाबुवाले खासै वास्ता गर्नुभएन र म ६ वा ६:३० बजे घर पुगेँ । परीक्षापछिको पहिलो दिन राम्रो भयो र मैले धेरै रमाइलो गरेँ ।

केही दिनको लागि म १० मा ब्युँझेँ किनभने म पढ्नको लागि दैनिक ४ बजे उठ्थेँ । मैले बिहानको खाजा खाएँ र त्यस दिन केही गर्नुभएन किनकि सबै व्यस्त थि । सुतेको कारण सबै थाकेका थिए र मोबाइल हेरेर दिन बर्बाद गरेँ । मैले पहिले जस्तै साथीहरूसँग कुरा गरे तर सबैलाई थाहा थियो कि हाम्रो सम्बन्ध बिस्तारै टुट्ने छ। तर मैले अझै म्यासेज गरिरहे र मेरा ती दुई साथीहरूले बाहिर जाने निर्णय गरे र हामी प्राय: धेरै दिनको लागि बाहिर गयौं । अहिलेसम्म आधा बिदा बितिसकेको थियो अब २ वटा मात्रै बाँकी थियो । बिस्तारै मेरा साथीहरूले के अध्ययन गर्ने भनेर निर्णय गर्न थाले र मैले पनि यो सोच्नु पर्यो। अब मसँग व्यवस्थापन र विज्ञान बीचको विकल्प थियो । धेरै सोचेर मैले विज्ञानको लागि ब्रिजकोज पढ्ने निर्णय गरेँ र मेरो एक साथी ब्राइडकोर्समा गए । अबदेखि एक फरक जीवन सुरु भयो। ब्रिजकोरको पहिलो दिन र हामीले अध्ययन गर्यौं र नयाँ साथीहरू बनायौँ र रमाइलो गर्यौँ।  पढाइले दिन बित्दै थियो र बिदा पनि घट्दै गयो । 

मैले विषय छनोट गर्ने निर्णय गर्नुपर्‍यो र काउन्सिलिङको लागि कलेज पनि खुल्न थाले । मैले विज्ञान पढ्ने निर्णय गरे र म र मेरो साथीले सिफल स्कुल जाने निर्णय गरेँ र हामी काउन्सिलिङका लागि गयौँ । कलेज राम्रो थियो तर म अझै यसको लागि तयार थिइनँ  तर पनि मैले प्रवेश परीक्षा दिए र म पास भएँ । म काउन्सिलिङका लागि अन्य कलेजमा पनि गइनँ र केही हप्तापछि सिफल स्कुलमा भर्ना भएँ ।

ती हप्ताहरू बीचमा मैले मेरा साथीहरूसँग बाहिर जाँदा रमाइलो गरेँ र अद्भूत सम्झनाहरू थिए । सबैजना फरक फरक कोलाजमा आउन थाले र हामी सबै अलग भयौँ । मैले मेरो स्कुलको साथी एउटै कलेजमा पाए पनि हामी अब कुरा गर्दैनौँ । बिस्तारै धेरै हप्तापछि मेरा साथीहरू कलेज गर्न थाले र सबैले फरक जीवन सुरु गरेँ । हाम्रो बाटो फरक भए पनि म हाम्रा सुन्दर सम्झनाहरू सम्झन्छु र मेरा साथीहरूलाई सम्झन्छु । मेरो कोलाज सुरु भयो र म पनि त्यसमा गएँ र पहिलो दिनमा मैले मेरा पुराना साथीहरूलाई नराम्ररी मिस गरिरहेको थिएँ । बिस्तारै धेरै हप्तापछि मैले मेरा प्रत्येक नयाँ साथीहरूसँग चिना परिचय आदानप्रदान गरेँ  

दिनहरू रमाइला अनि बेग्लै अनुभूतसहित बितिरहेछन् । 

बाकीँ अनुभव अर्काे लेखमा ल !

 लागि राम्रो बस्ने ठाउँ र वातावरण चाहिन्छ।  यदि पर्यटकको लागि राम्रो बस्ने ठाउँ भएन भने उनीहरू नेपाल आउँन छाेड्छन् । त्यो कुरा न हुन दिनको लागि हामीले राम्रो ठाउँहरूको निर्मानेपाल पर्यटनकाे राम्राे सम्भावना बाेकेकाे देश हाे । कुनै पनि देशले आर्थिक रूपमा छिटाे विकास गर्न चाहन्छ भने त्यसले पर्यटनको महत्त्व बुझेर पर्यटकका लागि चाहिने सबै पूर्वाधारकाे विकासमा लाग्नुपर्छ । नेपालमा सन् १९६० को दशक अगाडि पर्यटन उद्योग वा व्यवसायबाट हुने आम्दानीलाई त्यति महत्त्व दिइएको थिएन । त्यसपछि प्रायः सबैजसो देशहरूले यसलाई वैदेशिक मुद्रा आर्जन गर्ने मुख्य माध्यम ठाने, र अन्तर्राष्ट्रिय पर्यटन गतिविधि तीव्र रूपमा अगाडि बढ्यो । तब यसले आन्तरिक विकास बढाएको, देशको गार्हस्थ उत्पादन, प्रतिव्यक्ति आय, राष्ट्रिय आय बढाउनुका साथै ठुला तथा घरेलु उद्योग र उत्पादनमा वृद्धि गराउन थाल्याे । पर्यटककाे वृद्धिसँगै बेरोजगारी समस्या कम हुने र प्रत्यक्ष रूपमा आर्थिक क्रियाकलापहरूमासमेत यसले प्रभाव पार्न थाल्याे ।  त्यसपछि पर्यटन क्षेत्रकाे महत्त्व बढ्दै जान पनि थाल्याे ।

खास गरी पर्यटन व्यवसायबाट नेपालजस्ता देशहरूले भरपुर फाइदा लिन सक्छन् । पर्यटन क्षेत्रले नेपालकाे राष्ट्रिय आम्दानीमा वृद्धि भइरहेको छ । हाम्रो देश नेपाल सुन्दरताकाे खानी हाे । हाम्राे देशलाई प्रकृतिले धेरै कुरा दिएकाे छ । विश्वका हिमालहरूमध्ये धेरै अग्ला हिमालहरू नेपालमै रहेका छन् । यी हिमालले नेपालकाे सुन्दरता बढाउने काम गरेका छन् । यस्तै यहाँका हरिया वनजङ्गल र सुन्दर पहाडले पर्यटककाे मन लाेभ्याएका छन् । नेपालका विभिन्न ताल खाेलानाला झरना आदि हेर्नका लागि बर्सेनि विभिन्न स्वदेशी तथा  विदेशी पर्यटककाे भिड लाग्ने गर्छ । त्यसैले नेपाल पर्यटनकाे राम्राे सम्भावना बाेकेकाे मुलुक हाे । 

नेपालका विभिन्न कला संस्कृति र रहनसहनले पनि पर्यटककाे मन तान्छ र उनीहरूकाे राेजाइमा नेपाल सुन्दर र घुम्नलायक ठाउँ  हाे । हाम्रा प्राकृतिक सौन्दर्यले पर्यटकहरूका लागि प्रमुख आकर्षणको रूपमा काम गर्न सक्छन् । पर्यटकहरू एक प्रकारका प्रमुख आर्थिक गतिविधि हुन् ।  यसले राज्यको राजस्व, उत्पादन र अर्थतन्त्र बढाउने पर्यटन आयआर्जनकाे राम्राे स्राेत हाे । पर्यटन उद्योग नेपालको सबैभन्द ठुलो उद्योग हाे भन्न सकिन्छ । पर्यटकीय पूर्वाधारको विकास गरी पर्यटकीय गन्तव्य, बस्ने ठाउँको विकास र पुराना ठाँउहरूको मर्मत गरी पर्यटनलाई व्यवसायकाे रूपमा विस्तार गर्नु सबै नागरिककाे कर्तव्य हाे । 

नेपाल एउटा विकसित  भैरहेको देश हो । पर्यटन सेवा  पनि एउटा मुख्य कारण हो जसले नेपालको निर्माण को लागि धेरै मदत गरेको देखिन्छ । पर्यटन सेवाले देशमा धेरै बिदेशी पैसा भित्रिने गर्दछ ती पैसाले नेपाल विकसित गर्न धेरै मद्दत गरेको छ ।  

नेपालमा धेरै हिमाल पहाड झरनाहरू छ।  यी प्राकृतिक कुराहरू हेर्नको लागि धेरै विदेशीहरू नेपाल भित्रिने गर्दछन् । उनीहरू  नेपालमा आएर हिमालहरू चड्ने , र्‍याफ्टिङ गर्नेजस्ता विभिन्न कामहरू गरेको देख्न सक्छाैँ ।  उनीहरू  यी प्राकृतिक सुन्दरता हेर्नको लागि मात्र नभएर नेपालका चाड र संस्कृतिको मज्जा लिनको लागि पनि नेपाल आउने गर्दछन्।  यी कुराहरूबाट आएको पैसाले नै धेरै जसो कुराहरू नेपालमा विकसित  हुँदै गैरहेको देख्न सकेका छौँ ।  पर्यटनको मद्दतले गर्दाखेरि बिदेशीहरले हाम्रो देशको संस्कृति सिक्छन् र चाडपर्वको बारेमा सिक्छन् ।  उनीहरूले यो कुरा देखेको कारणले गर्दा नेपालको बारेमा अरू  देशका मानिसले पनि धेरै जानकारी पाउने गर्दछन् । यसले गर्दाखेरि झन् धेरै पर्यटकहरू नेपाल भित्रिने गर्दछन् । याे देशका लागि फाइदाकाे कुरा पनि हुने छ ।  

पर्यटक नेपालमा आएर मात्र हुँदैन उनीहरूकोण गर्ने र राम्रो होटेलहरू बनाउनु पर्ने छ। यदि यी कुराहरू नेपालमा निर्माण गरियो भने पर्यटनको क्षेत्र आजै बढ्ने छ ।

The Skinwalkers are an ancient folklore and myth that originated in America in the 1800s. The origins of encounters of the Skinwalkers first came from the Navajo tribe. The Navajo tribe is a tribe of Native Americans whose earliest settlements lay in the southwestern parts of the United States. The Navajo people tell stories about strange things that creep and crawl around the wild desert expanses and the forests of America. One of the famous stories of their people is of the legend about evil witches. They call these witches “Venaldooshi” in their native language. The Venaldooshi are those types of witches that walk on all four legs which are also called Skinwalkers. Such a creature is considered half person and half animal. The legend starts with a medicine man or woman who once used to use their power of healing for good but for some reason, they turned evil and murdered and ate the flesh of their human victims and so they were cursed. Due to that reason, they are believed to be immortal and the only way to kill them is to destroy their animal form.

The Skinwalkers are considered to bring pain and suffering to their victims and in the legend the Skinwalkers crawl into a person's mind and control them. They can make them hear things and see things that are not really there. While the Navajo people have passed down their myths and legends throughout the generations there are some modern-day people who say that they have seen a Skinwalker. The Navajo people say that in the morning the Skinwalker acts like a normal person but at night they change back to a man-animal hybrid who looks like an animal but walks on two legs and is as smart as a human. 

In one of the stories shared by a native American, The man says that he saw a Skinwalker during one of his hunting chores. The man claims that when he was hunting deer he saw a wolf standing on two legs. He proceeded to shoot the wolf for safety because his house was near that area as well as for the wolf's fur. But when he shot the wolf down and approached the wolf or what he thought was a wolf, he saw an animal-man hybrid in front of him. The man said that he looked like a dog in a man's body. The man was scared because he thought that he had killed someone so he buried the body in a hole and ran. 

The man told that story on his deathbed. 

The Navajo people said that the story that the man told was probably true because a Skinwalker can only die in animal form and their curse gets lifted when they die. The legend of the Skinwalkers is not well understood outside of Navajo culture. This is mainly due to the Navajo people's unwillingness to talk about the Skinwalkers because they think that if they talk about them they will attract the Skinwalkers to them. Traditional Navajo people are reluctant to reveal skin-walker lore to non-Navajos or to discuss it at all among those they do not trust. Due to this, the lore behind the Skinwalkers is not completely known and the whole legend is like a puzzle with missing pieces and mysteries.

Obesity is a big problem all around the world. According to the WHO, the number of overweight and obese people has tripled since 1975. Right now, there are more than 1.9 billion adults who are overweight and over 650 million who are obese.  

This is a serious issue as being obese can lead to various health problems including heart problems, strokes, diabetes, and some kinds of cancer. To help you understand how big this problem is, think about all the overweight and obese people in the world. If they were put together, they would be the third-largest group of people in the world, just after China and India.

Obesity is caused by the people themselves. Most people become obese due to unhealthy eating habits namely eating packaged or junk foods rather than healthy food. The required nutrients, carbohydrates are not attained with excessive use of junk foods. Without eating healthy food, no person can hope to become healthy.  The lack of physical activity can also lead to obesity. Without any physical activity, the fats don’t burn and thus store in the body resulting in obesity. 

Emotional factors developed due to bullying, depression causes obesity. Rather, it messes up the individual’s well-being to cause them to do abnormal things. One such case is excessive eating. With excessive eating, no physical activity being stored in the room can also in some way contribute to obesity. Medical conditions like underactive thyroid, Cushing syndrome and polycystic ovary syndrome also contribute to obesity. 

Obesity is just the beginning of bad well-being. Physically, being obese amplifies the risk of severe ailments like heart disease, high blood pressure, and diabetes. The simple act of moving becomes difficult, chipping away at both mobility and independence. Beyond the individual, the societal impact is notable, escalating healthcare costs and impacting communities. In addressing obesity, we're not only championing personal health but also weaving a fabric of communal well-being.

An obesogenic environment refers to the various external factors and conditions in our modern society that promote unhealthy eating habits, sedentary lifestyles, and ultimately contribute to the rising rates of obesity. It's an environment that makes it easier for people to gain weight and harder for them to maintain a healthy weight. Weight bias in healthcare refers to the negative attitudes, stereotypes, and discriminatory behavior that healthcare professionals may exhibit toward individuals who are overweight or obese. It can have serious consequences for the physical and mental health of these patients.

Now, is there a role of the government in controlling obesity? Well yes, but taking measures like allowing good healthy food, keeping spaces for physical activities and such are already responsibilities the government holds. It is not really a big idea that shall only help the obese people. To control obesity, it is the duty and responsibility of oneself. Keeping our body healthy and taking care of it is the most normal and basic thing anyone can do. So why ruin it and make matters worse?

In conclusion, the battle against obesity is not just about shedding pounds; it's about reclaiming lives, rebuilding health, and redefining our future. The path to a healthier world requires a collective commitment. By adopting healthier eating habits, increasing physical activity, fostering an environment, and promoting awareness, we can begin to chip away at the obesity epidemic. 

भ्रमण जाने कुराले हाेला म अघिल्लो दिनबाट धेरै उत्साहित थिएँ । बिहान पनि छिट्टै आँखा खुले । घाम कहिले उदाउने हो भनी सोचिरहेको थिएँ । म मेरो नयाँ दिन नयाँ जीवनको साथ सुरु गर्न रातभर उत्सुकतापूर्वक पर्खिरहेको थिएँ । 

कोठातर्फ उज्यालोका  किरणहरू आउँदा सूर्यको गुलाबले मेरो अनुहारमा मिठो मुस्कान ल्यायो । 

कक्षा ९ मा पढ्ने हामी चित्लाङसम्मकाे यात्रा गर्दै थियाै । कोभिडले संसार अस्तव्यस्त भएकाे बेला हामी पनि पूर्ण रूपमा समस्यामा थियौं तर जोखिम मोलेर पनि विद्यालयले हामीलाई भ्रमणमा गयौँ  । यसमाने पनि म निकै खुशी छु त्याे पल सम्झदा ।

जाने त्याे दिन भोलिपल्ट बिहान ४ बजे मेरो बुबाले मलाई विद्यालयतिर लैजानुभयो । मैले टर्च लाइट बिर्सें । टर्च लाइट किन्न गएँ । बिहानै भएर हाेला पाउनै मुश्किल । बल्लबल्ल टर्च लाइट किनेपछि हामी हाम्रो आफ्नै स्कुल बसतिर लाग्यौं । 

हाम्रो स्कुलको बसले हामीलाई थानकोटतर्फ लग्यो र हामीलाई त्यहाँ झार्याे । हामीलाई नयाँ डिलक्स बसमा बस्न भनियो ।

 खै के कुरामा हाे, हाम्रो ड्राइभरलाई गाइडले गाली गर्यो त्यसपछि ड्राइभरले आफ्नो मनोवृत्ति देखाउन थाल्यो जसको कारण चालक र गाइड बीच झगडा भयो । हाम्रो चालकले हाम्रो गाइडलाई नराम्ररी अपमान गरेको थियो। 

झगडा  लामाे झण्डै दुई बजेसम्म जारी रह्यो । त्यसपछि हाम्रो सिद्धान्तले पुलिसलाई बोलायो र ड्राइभरलाई लगियो जहाँ हामी अर्को बसमा गयौं र धेरै रमाइलो गर्यौं । तर दुर्भाग्य बसको टायर पङ्चर भयो । त्यो नराम्रो घटनापछि हामी सबै समस्यामा थियौँ । हामीले आफूलाई शान्त पार्ने प्रयास गर्यौं। हामीलाई बाटोमा बस्न भनियो । हामीले हाम्रो सबै खाजा खायौँ र अन्त्यमा बसको थकान फिक्स भयो र मिठाे मुस्कानका साथ हामी आ-आफ्नो सिटमा बस्यौं । साँझ पाँच बजे हामीलाई हाम्रो कोठामा पठाइयो र एक घण्टा आराम गर्न भनियो र साँझ ६ बजे हामी फर्पिङ पुलमा गयौँ र धेरै प्रजातिका माछाहरू पौडी खेलिरहेका देख्यौँ। गाइडले हामीलाई पाैडिन पनि सकिन्छ भन्ने कुरा राखे । 

मेरो साथी पानीसँग डराएको थियो उसलाई पाैडि खेल्न आउँदैनथ्याे । पछि ऊ पनि पाैडिनका लागि तयार भयाे । हामीले पौडी खेल्यौं । बेलुका ८ बजे हाम्रो गाइडले हामीलाई त्यहाँ उपलब्ध वनस्पति र जीवजन्तुहरूको बारेमा पनि जानकारी दिए ।  त्यहाँ वनस्पति र जीवजन्तुका विभिन्न प्रजातिहरू थिए जुन धेरै चाखलाग्दो थिए । 

हामी पनिर उत्पादन क्षेत्रमा गयौँ र त्यहाँ उपलब्ध पनिर धेरै स्वच्छ र स्वादिष्ट थियो । त्यहाँ उपलब्ध बटर र मासु धेरै स्वादिष्ट थियो तर त्यहाँको शाैचालय भने फोहोर थियो । स्थानीयहरू आफ्नो जीवनको लागि कडा परिश्रम गरिरहेका थिए । त्यहाँ गाई र भैंसीहरूले गाउँ धेरै रमाइलाे भएकाे मैले अनुभूत गरेँ । 

त्याे रात खासै निद्रा पनि लागेन । हामी जम्मा ३ घण्टा सुतेछाैँ । बिहान हाम्रा साथीहरूले हामीलाई फोन गरे र हामी न्यानो बिहान उठ्यौं । 

हाम्रो गाइड कोभिडबाट सङ्क्रमित भएको सुनिएको थियो । डरले हाम सबै जना आत्तिएका थियाे । परिस्थिति नै त्यस्तै थियाे । तर त्याे गलत रहेछ । त्यसपछि हामी भीमफेदीतर्फ लाग्यौं । हामीले बिहानी खाजाका रूपमा स्थानीय कुखुरा खायौँ र हाम्रो सुटकेस प्याक गर्यौं । भीमफेदी राम्रो र सुन्दर ठाउँ थियो ।

हामीले एउटा ठाउँ देख्यौं जहाँ हाम्रा बहादुर पुर्खाहरूले पहिलो नेपाली कार बोकेका थिए । हामी यो कुरा सुनेर धेरै खुसी भयौँ तब हामी माछाको बारेमा जान्नको लागि फर्पिङमा गयौँ । 

दिन बित्यो र हामीले हाम्रो कार्यभार ९ बजे सुरु गर्‍यौँ र लगभग २ बजे पूरा गर्‍यौं । हामी स्याउको जुस पसलतर्फ लाग्यौं जहाँ हामीले स्याउबाट जुस कसरी बन्दाे रहेछ भनेर सिक्ने अवसर पायाैँ । हामीले जुस उत्पादन गर्ने मेसिनको मेकानिजम जस्ता विभिन्न कुराहरू सिकेका थियौँ । यो कुनै पनि रसायनको मिश्रण बिना एक अर्गानिक रस थियो । हामीले जुस पनि पियाैँ । राती पनि फायरफ्लाइहरू देख्यौँ । 

घुम्न पाउनु कसका लागि रमाइलाे नहाेला र ! नयाँ ठाउँ, नयाँ  परिवेश नयाँ वातावरण साच्चिकै याे यात्रा मेरा लागि पनि अविस्मरणीय रह्याे । 

धेरै थाकेको यी अटुट चेनहरूद्वारा तानिएको

यो कहिल्यै अन्त्य नहुने अन्धकार र अराजकताको गहिराइमा

 मेरो सम्पूर्ण जीवनलाई पीडा दिइरहेको छ।

समय बित्दै गएको यो अथाह खाडलमा

मेरा आँखा थकित हुन्छन्,

सचेत रहन गाह्रो छ।

मलाई आफ्नाे दृष्टि गुमाउनको लागि मलाई बाँधिएको साङ्लाहरू

मलाई मारियोनेट जस्तै नियन्त्रण गर्न

सास फेर्न गाह्रो भैरहेको छ चेनहरूभित्र तान्दा

भविष्यको दृष्टि धमिलो पार्दै

मलाई बेहोस महसुस गराउँदै।

तर जब म सुन्दर पलिङ मधुर सुन्छु

 टुट्न नसकिने चेनहरू फुट्न थालेका छन्

मलाई सुन्दर संसार र रमाइलो साहसिक कार्यहरू

मेरो लागि पर्खिरहेको देखाउन

यदि म यो धुन सधैंभरि सुन्न सक्छु

र अन्तत क्षमासँग संसारमा बाँच्नुहोस्।

The day I'll Die

Poor old me lying in the bed

So weak can't even lift my head

Not having much time to live

Waiting for the time this cruel world I'll leave

Will I have my lovers & friends with me?

If yes that's the happiest I could be

Wanting to see the outside and sky

Giving my people teary eye goodbye

Telling the truth to the things I have ever lied

Just some moments before I die

Counting & waiting for my last breath

All the hard work for money to die was it a good trade

Taking my dead body keeping in the trailer

Burning it just to give me the favor

Bald people with white clothes watching me burn

Worrying and talking about the next turn

I hope I'll live the life I talk about

Enjoying peacefully without any clout

It is just my thinking it may not be my case

But soon I'll reach the finishing line of life "the race"

Introduction

Kali Linux, is a popular OS for its penetration testing and ethical hacking capabilities. It is a treasure of utilities and tools that help in performing vulnerability testing, password cracking and even hacking. As a student diving into the world of cybersecurity and ethical hacking, I depend a lot on certain tools from Kali Linux. In this article, I'll highlight the tools I find most important and give you a basic idea of how to use them using plain and straightforward language.

1. Aircrack-ng

A complete toolkit to test Wi-Fi network security is called Aircrack-ng. It comes in very useful when trying to crack WPA/WPA2 and WEP encryption keys. To begin, take into consideration following commands:

   - Scanning available wireless networks:

     airodump-ng <interface>

   - Capturing network traffic:

     airodump-ng -w <output_file> --bssid <target_BSSID> <interface>

   - Cracking Wi-Fi passwords (WPA/WPA2):

     aircrack-ng -w <wordlist> -b <target_BSSID> <capture_file>

2. Wifite

Wifite automates a number of procedures to make Wi-Fi penetration testing easier. It's a sensible choice for students to think about. Just open a terminal and enter the following to utilize Wifite (don’t break into anyones Wi-Fi its illegal): wifite

3. Wireshark

One powerful network protocol analyzer that makes it possible to examine data packets inside a network is Wireshark. It functions as a vital resource for monitoring network traffic. Start packet capture by doing the following or you can use easy to use GUI: wireshark

4. Burp Suite

Web application security flaws can be found with Burp Suite, a proxy and web vulnerability scanner. In order to start Burp Suite, open a terminal and type: burpsuite

5. Nmap

Nmap is a flexible tool for network scanning that is used to find open ports and services on different hosts. Use this command to do a basic Nmap scan of a target host (ip address or domain name): nmap <target_IP>

6. Nano

A simple text editor that runs in the terminal is called Nano. When altering scripts and configuration files, it is quite helpful. To use Nano to open a file run this command: nano <file_name>

7. Terminal

In Kali Linux or other Linux the Terminal is mostly used for running scripts and commands, whenever I start Linux OS the first thing I do is open Terminal and start typing commands. It gives users the ability to run scripts, issue commands, and communicate with the operating system. To open the terminal, just hit {Ctrl+Alt+T}.

Conclusion

For a student, Kali Linux opens up an interesting world of investigating cybersecurity and ethical hacking. The tools mentioned above give you an idea of what Kali Linux is capable of. Gaining knowledge of these technologies can provide insightful information on ethical hacking and network security, making the learning process interesting and instructive for students. Never forget to follow moral and legal requirements when using these instruments in a responsible and ethical manner.