हे जीवन, छन् तिम्रा धेरै नाम,
हे जीवन, तिमीले प्रस्तुत गरेका मौकाले बनोस यो संसारमा डाम,
हे जीवन, पुतली र फूल झैँ छन् तिम्रा हजारौ रूप र रङ्ग,
हे जीवन, तिमी बदली रहन्छौ शरीर होस् वा मन,
हे जीवन, किन छौ यति जटिल,

हे जीवन, प्रश्नहरू तिम्रा छन् कति कठिन ।
हे जीवन, किन सबै जना यति भेदभाव गर्दछन् ।
हे जीवन, छन् तिमीसँग यी प्रश्नका उत्तर ?
हे जीवन, देखाउन मलाई बाटो, देऊ  कि उत्तर? 
हे जीवन, बुझाउन मलाई यो समाज र संसार। 
हे जीवन, सिकाउन मलाई कठिन परिस्थिति गर्न पार।
हे जीवन, कस्तो हुनुपर्छ मेरो व्यवहार,
हे जीवन, के हो संस्कार?

हे जीवन, कसरी बस्न सक्छन् ती ताराहरू भई यति चम्किला?
हे जीवन, के ती पनि करले नै हाँस्छन् ?
हे जीवन,बुझाइदेऊ न  मलाई भावना,
हे जीवन, कसले दिनलाई दीर्घ बनाई “दीन” बनाउन सक्ला ?
हे जीवन, रून मन लागे पनि किन रोक्नुपर्ने?
हे जीवन, समाजअनुसार किन चल्नुपर्ने?
हे जीवन, हे जीवन, किन छौ यति महत्तवपूर्ण?

On Bhadra 28, it was Gai jatra according to Nepal sambat calendar. Soo today I am goingI going to share what happens in my area.

Day one Gai jatra, we all know about gai jatra. To go about its history, King Pratap Malla started it when his son died and his mother was very sad. So the king started the jatra in which the ones whose loved ones or family members died, dress like cows and parade in the street. In my area (woda num 8) the jatra is taken out from 2 streets; Pashupati and jaya bageshwori. Here the ones whose family member had died become cows and lakhe is also taken out on this day. And then the jatra is taken to a fixed way. In it we tease the lakhe and it chases us as a culture. On this day the jatra is taken inside the pashupati temple too. We also get permission to go inside with shoes during the jatra period.

Day two Khadga Jatra, it is a unique jatra celebrated only in this area. As gai jatra it is taken out from two streets. On this day people dress in a unique costume that contains 6 to 7 or mare sarees, and some cholos. The khadga(people who dress and participate in this jatra) hold Kachaura and khadga in their hands. The jatra is taken in a fixed way in which the people run circling all places. Today also lakhe chasing is done. As Gai jatra, the jatra is also taken inside pashupati temple.

Day three Ropai jatra, it is a jatra in which people do different getups and boys dress as women. On this day jatra is taken from three places: jaya bageshwori, pashupati and tilganga. The jatras have the newari baja called Dhime baja too. These jatras are part of Newar culture, this shows how Newa community is rich in culture and traditions. 

The wind is blowing 
The sky is clear
I want the clouds 
to be my near

I go to the lands 
Search for a track
I go in the lakes
But haven't felt safe

Now I need a way
To keep people away 
I want to be alone sometimes 
With me and only my dreams

I only want to say
I am a human not a robot
I also need some rest 
The thing I need most is a way 

सामाजिक सञ्जाल इन्टरनेटमा आधारित छ र यसले प्रयोगकर्ताहरूलाई व्यक्तिगत जानकारी, कागजातहरू, भिडियोहरू र फोटोहरू जस्ता सामग्रीको छिटाे सूचना दिन्छ । प्रयोगकर्ताहरू वेबमा-आधारित सफ्टवेयर वा कम्प्युटर, ट्याब्लेट, वा स्मार्टफोन मार्फत सामाजिक सञ्जालसँग  संलग्न हुन्छन् । संसारभरका परिवार र साथीहरूसँग कुराकानी गर्नु र सन्देश पुर्‍याउनु यसकाे ठुलाे काम हाे । फेसबुक,  इन्स्टाग्राम,  ट्विटरजस्ता सामाजिक मिडिया प्लेटफर्महरूले मानिसहरूलाई टाढाबाट एक अर्कासँग जोड्ने मौका दिइरहेका छन् । अर्को शब्दमा, सारा संसार हाम्रो औंलाको छेउमा छ सबै सामाजिक मिडियाको लागि धन्यवाद नै दिनुपर्छ । खास गरी युवावर्ग सामाजिक सञ्जालको सबैभन्दा बढी प्रयोगकर्ता हुन् ।
यसले धेरै सामाजिक समस्याहरूको लागि चेतना सिर्जना गर्न सक्छ । यसबाट अनलाइन जानकारीको छिटाे स्थानान्तरण हुन्छ र यसैले प्रयोगकर्ताहरू राम्राेसँग सन्देश दिन्छ । यसलाई समाचार माध्यमको रूपमा पनि प्रयोग गर्न सकिन्छ । लामो दूरीका साथीहरू र आफन्तहरूसँग कुराकानी गर्नु यसकाे प्रमुख फाइदा हाे । कार्यालयमा आवश्यक पर्ने विद्युतीय पत्र एक ठाउँबाट अर्काे ठाउँमा लैजान पनि यसले ठुलाे मदत गर्दछ । आजको समाजमा सामाजिक सञ्जालको प्रयोग एक आवश्यक दैनिक गतिविधि भएको छ । सामाजिक सञ्जाल सामान्यतया सामाजिक अन्तरक्रिया र समाचार र जानकारीमा पहुँच र निर्णय लिन प्रयोग गरिन्छ । यो स्थानीय र विश्वव्यापी रूपमा अरूसँग साझेदारी गर्न, सिर्जना गर्न, र जानकारी फैलाउनको लागि एक बहुमूल्य सञ्चार उपकरण हो।

धेरै दिन पर्खेपछि जेनिफर उठ्नेबित्तिकै खुसी भइन । त्यो दिन जेनिफर  र उनका दिदीबहिनीको  गुन्यू चोली थियो । एक दिन अगाडि जेनिफर, उनकी बहिनी, उनकी आमा र दिदीहरू मेहेन्दी लगाए । अझै केही दिन अगाडि उनीहरूले घरपूजा गरे । उनीहरूको घर निलो र पहिलो छ । घर पूजामा पुजारी आएर संस्कृत श्लाेक भन्नुभयो। जेनिफर त्यो दिनभरि नै उत्साहित थिइन् । 
गुन्यू चोली  दिनको बिहान जेनिफर खुसी भएर बिहानको खाना खाइन् । बिहानको खाना खैरो पाउरोटी , अन्डा र ताजा स्याउ थियो। त्यसपछि जेनिफर र उनीका दिदीबहिनीहरूले गुन्यू चोली लगाउन सुरू गरे । तीन जनाको गुन्यू चोली जोडी मिलेको थियो । जेनिफरको गुन्यू चोली रातो र सुनौलो थियो । उनकी बहिनी पुतली जस्तै देखिएकी थिइन्। तिनै दिदीबहिनी दुलही जस्तै देखिएका थिए । त्यो अवसरमा सुरूमा जेनिफर र उनका दिदीबहिनीले मिठो खाजा खाए। त्यसपछि तिनै जना एउटा सजिएको कोठामा गएर बसे । त्यो कोठामा आफन्तहरू आएर टीका लगाएर आर्शिवाद र उपहार दिनुभयो। उनीहरूले धेरै आफन्त चिने तर केही आफन्त चिनेनन्। बेलाबेला उनीहरू कोठाबाट बाहिर पनि निस्किन्थे । गुन्यू चोलोमा अरू धेरै केटा केटी आएका थिए। अन्तमा सबैले मिलेर भोज खाए अनि त्यस पछि सबै जना मस्त नाचे ।  थाकुन्जेल नाचे। जेनिफरका बाजे धेरै खुसी भएर लुङ्गी बेरेर लुङ्गी डान्स गर्नुभयो। त्यसपछि जति थाकेको भए पनि जेनिफर र उनका दिदीबहिनीले पाएको पैसा गन्न थाले र उपहार खोतल्ने थाले। राति भएर आफन्तहरू बिस्तारै घर जान थाले। अन्त्यमा जेनिफर र उनका दिदीबहिनीले लुगा फेरेर सबै जना आराम गरे । 

We go farther,
The path is yours,
The decisions you make are yours,
It will guide you until the end,
We go beyond eternity,
We go farther.

The obstacles that are in the way hurt you, 
The decisions you make hurt you,
You may choose the wrong path, 
But mistakes are always correct, 
We go beyond eternity,
We go farther.

The will you have will guide you till the end.
Just wait to walk along the entirely long path,
Leave the sadness behind and make new memories,
We go beyond eternity,
We go farther.

छौ धेरै महत्त्वपूर्ण तिमी  
रोक्दैनौँ आफूलाई कहिल्यै पनि 
तिमीसँग छैन धेरै कुरा 
मानिस बुझ्दैनन् तिम्रो विशेषता ।

तिमी छौ धेरै शक्तिशाली 
तिमीसँग छ धेरै बल 
तिमी छौ धेरै धनी
तिमी हौ हाम्रो भगवान 

गाह्रो  लाग्यो भने 
चल्छौ ढिलो 
खुसी भयाै भने 
चल्छौ समय छिटो 

छ समय अनन्त 
दिन्छ समयले हामीलाई काम 
हो समय हाम्रो शिक्षक 
त्यसैले समय हो हाम्रो भगवान 

चलिरहन्छ आफ्नै गतिमा 
न हेर्न सकिन्छ 
न सुन्न सकिन्छ 
जहिल्यै रहन्छ समय अदृश्य

यस संसारको सुरुदेखि चलेको 
संसारको अन्तसम्म चलिरहन्छ   
सकिँदैन रोक्न समयलाई 
आखिर हो यो समय 

Niranjan Kunwar, one of my favorite authors, was invited over for a book talk held on Shrawan 30. He was one of the kindest authors in my opinion. I wonder how fast time had gone while listening to him. All about his life, his experience, his struggles we came to know about it within a brief moment of time.

Niranjan Kunwar, author of the novel “Between The Queen and the Cities' ' was over on Monday sharing about his book and his life. Of course it was not easy coming out as gay in the 1900s especially in country like Nepal. We knew a lot through his book but still were excited about meeting him and spending a short period of time with him. I was just so focused about every word he spoke. His life was a chaos according to his experience. His novel teaches us a lot. Niranjan Kunwar, now having a private life, has been going around schools and sharing his experiences. It was fun interacting with him.

Students from grade 5 to 10 had participated in the book talk. The experience was just so good to be with. I felt like it's ok to be who we are and come out as we are. His thoughts were not so similar to other ones his age. In Nepal, even today there are a lot who'll say “eww '' if you come out to be yourself.  It's not like we are stuck here but some are. He even shared how teachers of many school were uncomfortable when he shared about his being gay and thought it was inappropriate for students to learn about sexuality. But it's not a thing to hide. Students should get the knowledge about each and everything. It's a part of our life to know everything. His life it was difficult for a while after coming out as gay. His own father thought it was a phase of him.

Now too a lot of us are not comfortable about sharing about sexuality with our parents but Niranjan Kunwar made a lot of them realize they should share about it. It's not wrong to be who you are. Time went by quickly when we were interacting. How comfortable he was and how comfortable he made us feel was just beyond expectation. Book Talk helped us a lot to know about something new and something different.

We had a good time with Niranjan Kunwar. He also talked about his upcoming book. It was truly beautiful to have listened to his stories of wonder and despair. He ended his talk with a smile and left us with memories to rejoice.

We have all wondered what happens to food after it goes into our stomachs? Some people may say it goes in and comes out but no there are a lot of things happening in the background. Our body does a lot of things to food in our stomachs. Our stomach tortures the food that goes inside our body our stomach beats the food up takes all the parts of the food out cuts food into pieces burns it takes useful stuff out and compresses it and takes it out in the form of sweat, stool, urine, etc. Our digestive system has 4 main components: they are our gastrointestinal tract, secondly, there are our liver, gallbladder, and pancreas, thirdly there are the body's enzymes, hormones, blood, and nerves, and the last component the mesentery. All these components are really important because these components help digest our food and create energy from the food. These parts also help us take many nutrients from the food. Our digestive system has ten organs and 20 cell types that are specialized for our digestive systems. It is one of the most complex systems in our human body. The gastrointestinal tract is what transports our food and has an internal surface area of about 30-40 square meters. Secondly, there are the gallbladder, the liver, and the pancreas. This trio is used to break down food using special juices. Thirdly there are our body's hormones, nerves, blood, and enzymes. These parts also help break down food and deliver the nutrients formed. Lastly, we have the mesentery which is a large tissue that supports our organs of the digestive system. 

नेपालमा मुख्यतः चार ऋतुहरू छन् । तीमध्ये शिशिर र हेमन्त ऋतुहरू चिसाे वा जाडाे बढ्ने ऋतुहरू हुन् । जाडो सबैभन्दा चिसो मौसम हो जुन मङ्सिरदेखि सुरु हुन्छ  र चैतसम्म रहन्छ । पुस र माघमा सबैभन्दा बढी जाडो अनुभव हुन्छ ।

जाडोको समयमा, विद्यालयहरू प्राय: बन्द हुन्छन् । दिन छोटो र रात लामो हुँदै जान्छ । चिसो बिहानले तपाईंलाई पूर्ण रूपमा फरक अर्थ दिन्छ । कफी, चिया र हट चकलेटजस्ता ताता पेयहरूले जाडोमा बढी आनन्द दिन्छन् । घाम धेरै ढिलो उदाउँछ र छिटाे अस्ताउँछ , यो अलि तातो हुँदैन । चिसो मौसमले मेरुदण्डमा चिसो पठाउने भएकाले मानिसहरू थोरै घामको लालसा गर्छन् । हामीले सडकमा मानिसहरूलाई अलिकति न्यानो पाउनको लागि काठ र कागज बालिरहेको देख्छाैँ तर, धेरै मानिस जाडोमा बाहिर निस्कन रुचाउँदैनन् । तिनीहरू दिनभरि आगाे  वा हिटरमा बस्न मन पराउँछन् । पहाडी क्षेत्रका मानिसहरू जाडोमा हिउँ पर्ने गर्छन् । हिड्नको लागि बाटो बनाउन उनीहरूले यसलाई बाटोबाट बाहिर निकाल्नुपर्छ । जाडोको सार क्रिसमसले पनि बढाएको छ । यसले मानिसहरूको लागि छुट्टीको अवस्था सिर्जना  गर्दछ  ।

यस माैसमका पनि नकारात्मक पक्ष छन् । यस मौसममा किसान, घरबारविहीन मानिस र पशुपंक्षी सबैभन्दा बढी प्रभावित भएका छन् । यो माैसममा कृषकको व्यापार कमै हुन्छ । कडा जाडोका कारण सयौँ घरबारविहीनले ज्यान गुमाएका छन् ।

उचित बास नहुँदा जनावरहरूले पनि ज्यान गुमाउँछन्। साथै, यो माैसममा धेरै उडानहरू पनि रद्द हुन्छन् । जे होस्, यसले जाडोलाई कम महत्त्वपूर्ण बनाउँदैन। हाम्रो देशको मौसममा सन्तुलन कायम राख्नु एकदमै जरुरी छ ।

नेपाल संस्कृति र परम्पराले भरिपूर्ण देश हो । यहाँ सांस्कृतिक मिथक, नृत्य, वेशभूषा, भाषा र अन्य विभिन्न धर्म र समूहहरू पाइन्छन् । यहाँ दसैँ, तिहार, होली, छठ आदि विभिन्न चाडपर्वहरू मनाइन्छन् । हाम्रो राष्ट्रिय गीतमा एउटा पङ्क्ति छ, एउटा बगैँचामा सयौं फूल झैँ । यो एउटा लाइन मात्र होइन, नारा हो जसले सुखी र गौरवपूर्ण देश हुनुको मुख्य कारणलाई औँल्याउँछ । नेपाल बगैंचाजस्तै हो जहाँ विभिन्न प्रकारका फूलहरू फुल्छन्। यी फूलहरूको सुगन्धले सम्पूर्ण बगैँचालाई सुन्दर र रमाइलो बनाउँछ। त्यसै गरी नेपाली जनताको विविधताले यसलाई सुन्दर देश बनाएको छ । जहाँ प्रत्येक समुदायसँग राष्ट्रमा फर्कनका लागि केही न केही फरक छ । नेपालको यो सारले यहाँका जनतालाई गर्व र खुसी महसुस गराउँछ । नेपाल धेरै जातजाति, संस्कृति र सभ्यताको साझा घर भएकोले विभिन्न जनजातिको विविधताले नेपाललाई सुन्दर बनाउँछ ।

यहाँ, परिवारका व्यक्ति मात्र होइन एकअर्कालाई मद्दत गर्नेछ तर अपरिचित व्यक्तिले एकअर्कालाई मद्दत गर्नेछ। यहाँ शिव, गणेश, येशु, गौतम बुद्ध आदि विभिन्न किसिमका देवताको पूजा गरिन्छ ।हाम्रो देशलाई एकताबद्ध गराउने पृथ्वीनारायण शाहजस्ता स्वर्गीय राजादेखि लिएर नेपालका हरेक जनता एक अर्काका प्रिय छन् र शान्तिपूर्ण जीवन बिताउन सक्छन् भनी व्याख्या गरेका छन् ।  यस्तो घृणित भेदभाव नभएको देशमा बस्दा धेरै गौरवको अनुभूति हुन्छ र मातृभूमिप्रतिको सम्मान बढ्छ ।

नेपाललाई बहुभाषिक, बहुजातीय र बहुसांस्कृतिक देश भनेर पनि चिनिन्छ। धेरै पुराना विश्वासहरू पनि आत्म-सन्तुष्टिको लागि अचेल अभ्यास गरिन्छ । यहाँ पहाड, हिमाल र तराई तीनवटै भूभाग एकैसाथ सुखी बस्छन् । यहाँ सबैले आफ्नो समान अधिकारको सेवा गर्छन् र आफ्नो परिवार र साथीहरूसँग रमाइलो जीवन बिताउँछन् ।

हनुमान ढोका दरबार स्क्वायर काठमाडौँको  पुरानो दरबार हो ।  यो दरबारमा पहिलापहिला मल्ल र शाह राजाहरू बस्दथे । त्यतिबेलाको सबै शासन व्यवस्था यहीबाट हुन्थ्यो । यहाँ हनुमानको मूर्ति सहितको ढोका छ । हनुमान ढोका दरबार स्क्वायरको  नाम हनुमानको मूर्ति भएकाले राखिएको हो । यो दरबार स्क्वायरका भवनहरू २०७२ को भुइचालोले क्षतिग्रस्त भएको थिए तर यसको  पुर्ननिर्माण लगभग सकिएको छ ।
हनुमान ढोका दरबार स्क्वायर इस्वी स्ंवत् १६७२  स्थापना भएको हो । काठमाडाैँका राजा प्रताप मल्लको पालामा यो दरबारको मुख्य भाग निर्माण भएको हो तर विभिन्न राजाहरूको पालामा चोकहरू र भवनहरू थप हुँदै गएर आजको आकार हुन गएको हो । यहाँ हनुमानढोका  दरबार सङ्ग्रहालय पनि छ ।  
यहाँ  नसलचोक,  मुलचोक, मोहनचोक जस्ता चोकहरू पनि छन् ।
हनुमानढोका दरबार स्क्वायरको महत्त्वपूर्ण कुरा के हो त ? यो दरबारको महत्वपूर्ण कुरा  भनेको हिन्दुधर्मको इतिहास र संस्कृति   चलाउन यसको धेरै  महत्वपूर्ण भूमिका रहेकाे छ ।
काठमाडौँमा  ७ वटा सम्पदाहरू युनेस्कोको विश्वसम्पदा  सुचीमा रहेका छन् ।  हनुमानढोका दरबार स्क्वायर तीमध्ये एक सम्पदा हो । यहाँ  धेरै पर्यटकहरू आउँछन,  किनभने हनुमान ढोका दरबार स्क्वायर हिन्दुधर्मको संस्कार र संस्कृतिमा  धेरै धनी छ र यसमा रहेका भवनहरूको निर्माण निकै कलात्मक तरिकाले बनाइएको छ । त्यस्तै ती भवनहरूमा कलात्मक मूर्तिहरू राखिएका छन् । काष्ठ कलाको लागि यो दरबार निकै प्रसिद्ध छ ।  १९४३ वि सं  सम्म यहाँको दरबारमा राजपरिवार बस्ने गर्दथे तर त्यसपछि राजाहरू  नारायणहिटी सरेका  थिए ।
अहिले यो ठाउँ  विभिन्न चाडपर्वहरू, जमघट, सामाजिक सम्मेलन, क्रार्यक्रमहरू मनाउन पनि प्रयोग गरिन्छ । त्यसैले यो दरबार हामी सबैको साझा सम्पत्ति हो ।