तिम्रो लागि त यो बगेको रगत,
यो बगेको पसिना र यी तितो आँसु केही होइनन्,
यी घाउहरूको गहिराइले मलाई दुख्न छोडिसके माया,
किनकि यी घाउ तिम्रो अभावको भावना भन्दा गहिरो छैनन् ।
हाम्रो भेट फेरि होला कि नाई,
यसको उत्तर मेरो मनले फिर्ता पाउन सक्छ हाेला कि !
हामी धेरै अभागी परेछौँ माया,
अभाग्याले पनि हाम्रो मायालाई
अन्त्य गर्न सक्दैन हाेला है ।
त्यसैले त्यो अन्तहीन पर्खाइको दुःखमा नडुब माया,
त्यो पनि साँचो भ्रमलाई आफ्नो सत्य नबनाऊ ।
हाम्रो बितेको पलहरूलाई सम्झिदै खुसी हुनु,
हाम्रो आउने पलको सोचमा आफ्नो मुहारमा मुस्कान ल्याऊ।
आउने सुन्दर पलको आशामा,
तिम्रो भावी जीवन साेचे जस्तै हाेओस् ।
यात्रा अन्तहीन र उजाड नबनाेस्
जीवन रङ्गीन र सफल बनाेस् ।
Farmers work hard day and night,
Striving to make everything right.
They plant seeds throughout the day,
Tending to crops in rows, come what may.
They endure the scorching heat,
Working with joy, their mission complete.
Their hands may be rough, it's true,
But their hearts are kind, through and through.
They feed the world, a noble feat,
Yet often remain in hardship's seat.
They are the backbone of society's core,
Bringing us the variety we adore.
So let us honor them, forever true,
Never forget the work that they do.
In friendship's realm we once did soar
A bond we cherished strong and pure
But words unspoken love unsought
In silence lines of fate were drawn.
My heart it spoke in whispers low
Of feelings that I could not show
Yet in my haste I failed to see
The discomfort this caused to thee
In retrospect I now discern
The pain my silence seemed to churn
Competing spirits marred the fun
When all I sought was to be one
For that dear friend I take the blame
I know I'm not the same, the same
With lessons learned I strive to mend
In hopes that our paths may yet blend
So let this verse a pledge convey
To be a friend in a gentler way
With time and growth perhaps you'll find
A mended bond, a heart unbind.
पढाइको चिन्ता गर्दै,
शिक्षाको खोजी गर्दै,
सपनाहरू बुन्दै छौ हामी,
अब उच्च उडान लिने छौ तिमी ।
शिक्षा नै हो हाम्राे धन,
किताबमा रमाउने हाम्रो मन,
असल त्यो विचारलाई अँगाली,
आगाडि बढ्नु शिर उँचाे पारी
पढ्दै जानु नयाँ ज्ञानका कुरा,
पछि नहटी अगाडि बढ्दै
हुन्छन्, तिम्रा सपनाहरू पूरा,
विधा नै हो तिम्रो ठुलो धर्म
पढ्नु, सिक्नु र सिकाउनु हाम्राे कर्म ।
शिक्षामा समर्पित मानिस तिमी
कठिनाइहरूसँग लड्दै अगाडि बढ्ने हामी ,
निरन्तर लागि राखाैँ असल पथमा ,
अवश्य पूरा हुनेछ हाम्राे सपना ।
जननी जन्मभूमिश्च
स्वर्गादपिगरीयसी
जति माया आमाको लाग्छ
त्यति नै बराबर मातृभूमिको पनि
जति सम्मान आमाको गर्छु
त्यति नै मेरो देशको पनि ।
जन्म दिने मेरी आमा
र मेरो यो प्रिय देश
ब्रम्हाण्ड बराबर नै छन्,
मेराे मुटु समान नै छन् ।
स्वर्गको काखमा बसे झैँ लाग्छ
देवताले तपस्या गरेकाे ठाउँ
यो स्वप्न हो कि जस्तै लाग्ने
यही सोच्दै मन विचलित हुन्छ ।
भगवान् छन् कि छैनन् !
भए मेरै देशमा हाेलान्
नभए कहाँ हाेलान् ?
मेराे मन यही साेचिरहन्छ ।
Parents always want good children
Not someone like me,
I have always been told that I wasn't good enough,
Will you be satisfied after I depart?
You always tell me to get a good grades,
You always tell me to be athletic like others,
You always wanted me to be like others,
Though why can't you be like others?
I know you want the best for me,
But you're just hurting me,
I know you are doing this for me,
But have you ever asked yourself,
Is this really the right way?
“Serene” America, so beautiful and free
Yet, the color of my skin shows me no mercy
Racism lurks in every corner, it’s plain to see
As much as I adore my country, I can’t help but flee.
The economy’s crashing, tax rates so high
Social problems keep mounting, and I let out a sigh
And though it may be the same elsewhere, I know
Living in a place with racism needs to go.
For what is worse than growing up with hate?
Children forced to learn how guns operate
And though they say it’s how they stay safe
Innocents die, we’re forced to mourn in disgrace
I cannot raise my child in such a place!
Where gun violence is commonplace
“Serene” America, I hate to say goodbye
But, for the sake of my family, I have to try.
यी साना हात र पाइलाले टेक्दै हुर्केकी
अनि आँखा भरि रङ्गीन सपना
गाँउको माटोमा लड्दै आएकी उनी
गोठाला र त्यो सानो घर नै रहे उनको आनन्दको प्रतीक।
साझ ढल्के बिहान आए
रात र दिनले कुनै सङ्केत नदिई गए
हरेक दिन ती पाइलाले सामना गर्थिन् उनी
यही नै थिएँ उनका अन्तिम साहाराको आशा
उनीभित्र पनि थियो ठुलो सपना
धेरै पढेर आफूलाई ती सहरिया भेषमा देख्ने
तर जीवनलाई कालो बादलले घेरेको थियो
उनीसँग न त अरू कुनै मोड्ने बाटो नै थियो ।
अन्धकार मै रम्न सिकेकी उनी
उनलाई उज्यालो बाटो देखाउने कोही नै थियो र
थियो बस् ! एउटा अन्तिम आस किताब
जसमा भर्थिन् आफ्ना जीवनको कठोर सन्ताप।
कैयाैँ चोटी लडे त्यही अँध्यारो खाल्टोमा
त्यही अँध्यारोमै गुमाए आफ्ना आँसुका थोपा
खुल्ला आकाशमा उड्न चाहन्थिन् उनी
त्यही नै थियो उनको सानो सपना ।
अन्तहीन त्यो भिरपाखातर्फ,
टोलाएर बसिरहेकी होलिन्,
मुटुमा अन्तहीन अन्धकार गाँसेर,
ऊ अन्तहीनको अन्त्य खोज्दै होलि्न।
चन्द्रमुखी तिम्रो अनुहारमा
सयौँ धब्बाहरूले चिनो बसाइसके होलान्
तिमीले झारेका ती तितो आँशुका कारण,
अनुहारमा रातो किरण छाई सकेका होलान् ।
एक कोठाको एक कुनाको,
त्यो अँध्यारोमा हरायौ होला तिमी,
बितेका र आउने पलहरूको आशामा,
अन्तहीन पर्खाइमा डुबिरह्यौ होला तिमी ।
दुई थाल सधैँ चलाउने त्यो बानी,
एउटा थाल मात्र जुठो हुँदा अनौठो लाग्यो होला,
दुई व्यक्तिको अनुसार चलाइने त्यो घर,
खाटमा पहिलो पटक जिउ फैलाएर सुत्न पाउँदा
एक्लो लाग्यो होला ।
तर, ती मूल्य आँसु बगाउन छाड चन्द्रमुखी,
मेरो शरीर र आत्माले त्यो बगेका
आँसुको रकम चुकाउन सक्दैन,
मेरो अभावको अन्तहीन खाल्टो नखन चन्द्रमुखी,
हामी बीचको दुरीले हाम्रो माया टढाउन सक्दैन ।
Windy and scary night
The window is slammed, the movement is heard
The girl is scared and and her fear is freezing her
She goes to hide, she goes to escape
She sees a shadow which scares her a lot.
The tree leave is moving and making a sound
There is silence everywhere and only footsteps can be heard
Slowly the door opens she hears a voice calling her
She covered herself with a blanket and she start to shiver.
She covers her mouth with her hand she scream
The blanket was wet due to her tears
She wanted run away from there
She wanted to run away from the stormy and dark night.
She controls herself she think of fighting with her fear
But her fear stops her from coming from a dark
She was covered in darkness without any light
She had no courage to fight with her fear.
In the world of darkness and pain,
Where everything seems so vain,
Fighting for freedom, fighting for love
In hopes that it can’t get any worse
In the darkness we fight,
May peace be our guiding light,
I’ve got to live I’ve got to die,
Answering these questions, but why?
In the quest of light, we’ll fly,
Tearing through the clouds, up very high,
Dreams have faded, lives invaded,
All the things done, gone dissipated
Hope remains, a beacon bright,
Let it guide us through the fiery night,
Scattering love and ending fights,
Let’s build a world with much excites.
यो दिल मेरो सधैँ रमाउँछ, मेरो आफ्नै घरमा
आकाश नीलो छ, मनोहर, सुन्दर ऋतम्भरा
छानामा छ खर, ढुँगाको आँगन निकै रमणीय
अपार्टमेन्टभन्दा प्यारो छ मेरो आफ्नै घर ।
चौरमा खेलिरहेको मृगशावकलाई
ब्वाँसोले निमोठेको मलाई मन पर्दैन
देश द्राेही काेही भए मलाई मन पर्दैन,
राष्ट्रघाती काेही भए मलाई मन पर्दैन ।
घर छ सानो तर घरका मानिसहको मन ठुलो
भौगोलिक रूपमा सानो तर मेरो लागि ठुलो,
भौगोलिक रूपमा सानो तर मन छ ठुलाे
प्याराे, मेरो जन्मभूमि यही, मातृभूमि यही ।
हरियाली छ चारैतिर, बिचमा मेरो घर
उत्तरमा चीन, दक्षिणमा भारत यही मेराे घर
विविधतामा एकता कायम छ, मेरो देशमा
धार्मिक विविधता भित्र एकता मेराे देशमा ।
जबसम्म अस्तित्व छ, चन्द्रसूर्यको,
तबसम्म बाँच्ने छ मेरो देश
जबसम्म वीर गोरखालीको अस्तित्व छ,
तबसम्म रहन्छ मेरो देश
बेग्लै भाषा र अनेकाैँ भेष ।
