Written by: Anurag Pandey - 28031, Grade IX
Posted on: 13 June, 2024
नेपालको एउटा सानो गाउँमा अर्जुन नाम गरेको केटा थियो । नेपालको पहाडमा बसेको एउटा विचित्र गाउँमा हुर्केकाे अर्जुन ज्ञानको तिर्खा र अन्वेषणको प्रेमका साथ जिज्ञासु र साहसी जवान केटा थियाे । जसलाई सानै उमेरमा पनि नयाँ कुरा सिक्ने र खोज्ने जोस थियो । उसले आफ्ना साथीहरूसँग बिताएको समयको कदर गर्थ्यो, सँगै रमाउँदा र खेल्दा आएको आनन्द र रचनात्मकताको आनन्द लिन्थ्यो।
अर्जुनको दिन सधैँ सन्तुष्टिको अनुभूतिका साथ सुरु हुन्थ्यो किनकि उसले सिक्ने र व्यक्तित्व विकासका लागि अवसरहरू खोजेको थियो । अन्य विद्यार्थीहरू जस्तै चुनौती र अवरोधहरूको सामना गरेर असफलताबाट निराश हुन अस्वीकार गर्थ्याे, बरू, उसले अटल दृढताका साथ अडिग रहेर, आफ्नो प्रगति गर्ने क्षमतामा विश्वस्त बढाउँदै लग्थ्याे । उसले जीवनका साधारण आनन्दहरूमा अपार आनन्द फेला पार्यो, विशेष गरी ऊ आफ्ना साथीहरू सँग घुम्ने खेल्ने आदि जस्ता रोमाञ्चक काम गर्थ्यो । ऊ घण्टौँ खेल्न र जीवनभरका सम्झनाहरू सिर्जना गर्न बिताउँथ्याे ।
एकदिन, अर्जुन र उसका साथीहरू आफ्ना आकाङक्षाहरू, डरहरू र सङ्घर्षहरू साझा गर्न एउटा ठुलो रूखमुनि एकसाथ आए । एकअर्कालाई बुझेर तिनीहरूले साझा अनुभवहरूमा सान्त्वना पाए र मित्रताको बलियो बन्धन बनाए । यसले उनीहरूलाई एकअर्कालाई विश्वास गर्न प्रोत्साहन र मित्रता वृद्धिको वातावरण सिर्जना भयाे । तिनीहरूको भित्री विचार र भावनाहरूको यो कमजोर साझेदारीको माध्यमबाट, तिनीहरूले जडान र समझना को गहिरो भावना पत्ता लगाए । मित्रताको यो नयाँ भेलाले पारस्परिक सहयोग र प्रोत्साहनको आधारको रूपमा काम गर्यो । व्यक्तिगत विकास र सशक्तीकरणको वातावरणलाई तिनीहरूको कडा विश्वासी समूह भित्र बढाउँदै सङ्घर्ष गर्ने निधो गरे । सधैँ एकअर्कालाई मद्दत गर्ने र राम्रो मानिसहरू बनी आफ्नो गाउँ ठाउँलाई विकासतर्फ लैजाने योजना बनाई सबै आफ्नो दैनिक कामतर्फ संलग्न हुन थाले ।
अर्जुन र उसका साथीहरूकाे सहयाेगले गाउँमा खानेपानीकाे समस्या समाधान भयाे । धेरै समयदेखि पानीकाे हाहाकार भएका गाउँलेहरू उनीहरूकाे सामाजिक कार्यबाट खुसी भए । सकारात्मक साेच विचार र सामूहिक कार्यबाट गाउँ, समाज र सिङ्गाे देश नै विकास हुनसक्छ भन्ने कुरा उनीहरूले पनि सिके ।
