Written by: Sampada Karki - 25079, Grade XI
Posted on: 04 September, 2023
एक दिन म स्कुलबाट फर्किदै गर्दा बुबाले साथीहरूसँग छोटो यात्रामा जाने योजना बनाउनुभएको कुरा फोनमा सुनेँ ।
म एक अन्वेषक हुँ मलाई नयाँ ठाउँहरूमा जान मन पर्छ र नयाँ प्रकारका खानाहरू खान पनि औधि रूचि छ ।
बाबाको कुरा सुनेर एकदमै जिद्दी गरेँ । त्यो अवस्थामा मलाई देखेपछि मेरो बुबाले मलाई उहाँसँग तिन दिनको यात्राको लागि जान दिनुभयो । म तिन दिनसम्म स्कुल नगएर बुबा र बुबाबा साथीहरूसँग गएँ ।
पहिलो दिन ३ घण्टाको यात्रापछि सुकुटेमा पुग्यौँ । त्यहाँ हामी एउटा राम्रो रिसोर्टमा बस्यौं, जसको नाम सुकुटेबिच थियो । त्यहाँ पुगेको पहिलो दिनमा सबै जना एकदमै थकित भएकोले सबैले रिसोर्ट घुमेर खाना खाएर आआफ्नो कोठातिर लाग्याैँ ।
दाेस्राे दिन हामी सबै ताजा भएर नास्ताको लागि तयार भयौं । त्यहाँ विभिन्न प्रकारका खानाहरू थिए, जसले मलाई उत्साहित बनायो ।
र्याफ्टिङ त्यो चीज हो जसले यो यात्रालाई यति यादगार बनायो कि मैले गरेको रमाइलो म कहिल्यै बिर्सने छैन । त्यो रमाइलो गतिविधि अझै पनि मेरो स्मृतिमा रहन्छ।
हामीले त्यहाँ स्थानीय नेपाली खाना खायौं । खाना साँच्चै स्वादिष्ट थियो । त्यसपछि हामी जिपलाइनको लागि धुलीखेल फर्कियौं यो पनि साँच्चै रमाइलो अनुभव थियो ।जिपलाइनको समयमा म साँच्चै डराएँ र उचाइको कारण रुन थाले । मेरो बुबाले मलाई शान्त गर्नुभयो र मलाई भन्नुभयो यो साँच्चै रमाइलो हुने छ, उहाँका शब्दहरू सुनेपछि यसले मलाई शान्त बनायो र म जिपलाइनमा गएँ। त्यसपछि हामी रिसोर्टमा फर्कियौं र खाना खाएर निदायौं ।
राति निदाउँदा निकै ढिला भैसकेकाे थियाे । अवस्य नै बिहान ढिलो उठ्यौं र हामी सबै साँच्चै थाकेका थियौं । त्यो बिहान हामीले रिसोर्टमा हाम्रो ब्रेकफास्ट छुट्यौं त्यसैले हामीले सिधै लञ्च खायौं जुन स्वादिष्ट पनि थियो ।
त्यही दिन सबै जना बाबाको मामाघर गयाैँ । सुकुटे बिचको एकदमै नजिक थियो । स्थानीय खुकुरा र ढिडो खाएर, जसको स्वादमा कहिल्यै बिर्सिन सक्दिनँ ।
बाबाले म सानो छँदा खेल्ने ठाउँ देखाइदिनुभयाे । म मेरो पूरै जीवन सहर क्षेत्रमा बसेकी छु ।
मेरो बुबा व्यावहारिक रूपमा हुर्केको ठाउँ देख्नु मेरो लागि साँच्चिकै रमाइलाे थियो ।
यो सबै प्राकृतिक रूपमा स्फुर्तिदायी थियो जसले मलाई त्यहाँ बस्न मन लाग्यो तर हामी रिसोर्टमा फर्किनुपर्छ भन्नुभयो । मेरो बुबाले हामी रिसोर्टमा धेरै ढिलो फर्कियौं ।
तर हामी सुत्न सकेनौं हामीले खाना खायौं र घुम्न गयौं । खोलाको किनारमा झोला खेल्न । त्यहाँ मेरो बुबा र उहाँका साथीहरूको बाल्यकालको कुरा सुन्दा मलाई मेरा साथीहरूको याद आयो ।
बुढाबुढी हुँदा हामी मेरो बुबाको साथीझैं नजिक हुने छौं कि भनेर सोचेँ । हामी पाैडियाैँ पनि । रात परिसकेकाे थियाे । सुत्नतिर पनि लाग्याैँ । हामी दिनभरि गरेका गतिविधिहरूबारे छलफल पनि गर्याैँ ।
गर्दागर्दै घर फर्कने दिन पनि आयाे । हामीले रिसोर्टमा खाजा खायौं र खाजा खायौँ । तिन घन्टा लामो ड्राइभमा म र मेरो बुबा घर आइपुग्याैँ ।
म दुःखी पनि थिएँ र खुशी पनि थिएँ किनकि मैले यात्राको साँच्चै आनन्द उठाएँ तर मैले मेरी आमा र बहिनीलाई मिस गरें र उनीहरूलाई देखेर मलाई खुशी लाग्यो ।
यो यात्रा मेरो लागि साँच्चै अविस्मरणीय रह्यो किनभने मैले मेरो बुबा साथीहरूको बारेमा थाहा पाएँ । मैले साहसिक कार्य गर्न पाएँ । मैले मेरो उचाइको डरलाई जितें । मलाई स्थानीय खाना मन पर्यो । म साँच्चै आशा गर्छु कि म उही मानिसहरूसँग अर्को छोटो यात्रामा जान सक्षम हुने छु ।
