मलाई के हुँदै छ ?

Written by: Aarnov Adhikari - 23003, Grade XI

Posted on: 09 February, 2022

आजकल मलाई लाग्छ कि मेरो दिमाग सधैँ मैले के गर्ने भनेर सोचिरहेको छ । हरेक दिन म उठ्छु, तराेताजा भएर कक्षा लिन्छु । दिनचर्या उस्तै छ । त्यहाँ केही विशेष छैन, जुन केही अद्वितीय वा सामान्यभन्दा बाहिर हाेस् । यो लगभग म एकै दिन बारम्बार बाँचिरहेको जस्तै छ । त्यही दिन बारम्बार दोहोर्‍याउने पासाेमा फसेको महसुस गर्छु । यो एक काल्पनिक चलचित्रको एक चाखलाग्दो कथाजस्तै लाग्छ, जहाँ तपाईं बिउँझँदा जन्म लिनुहुन्छ र तपाईं सुत्दा मर्दै हुनुहुन्छ । मनमा केही विचार आउँछन्, यदि म निदाइनँ भने म यो भावनाबाट बाहिर निस्कन्छु ?

के मेरा कहिल्यै अन्त्य नहुने दिनहरू सधैँ उस्तै रहने छन् ? म याे सामान्य दैनिकीबाहिरकाे केही अनुभव गर्न चाहन्छु, केही मनमोहक । म एउटी परीले मलाई लाजमर्दो महसुस गराउन् चाहन्छु । मेरो जीवन यसरी बाँच्नु भनेको जेलमा बस्नुजस्तै हो । मसँग गर्नका लागि केही छैन, जसरी तिनीहरू भन्छन् खाली दिमाग सैतानको घर हो । त्यही भएर पढाइ र गृहकार्यमा आफूलाई समाहित गर्ने प्रयास गर्छु तर अनौठा आवाजहरूले मेरो दिमागलाई घुमाउँछन् । तिनीहरू कराउँछन्, तिनीहरूले मेरो कल्पनालाई लुट्छन् र मलाई भन्छन् "तपाईंले हिजो पनि त्यस्तै गर्नुभएन र ? तपाईंले जीवनमा गर्नुभएका सबै कुराहरू अध्ययन गर्दै हुनुहुन्छ । के तपाईं अरू मानिसहरूजस्तै बन्न चाहनुहुन्न, जसले अध्ययनबिना जीवनको आनन्द लिनुहुन्छ ? के तपाईंले गर्न सक्ने सबै कुरा अध्ययन नै हो ? तपाईं हरेक दिन उठ्नुहुन्छ, आफ्ना कक्षाहरू लिनुहुन्छ र तपाईं सबै समय किताबहरूमा झुन्डिरहनुभएको छ । आफ्नो वरिपरि हेर्नुहोस् ।" यी डरलाग्दा आवाजहरू हराउन थालेपछि म भ्रममा पर्न थाल्छु । मेरो वरिपरि डरलाग्दो अनुहार भएका किताबहरू तैरिरहेका छन् । म मेरो कपाल तान्छु र मेरो दिमागमा चिच्याउँछु । के भइरहेको छ ? रोक्नुहोस्, रोक्नुहोस् !" म आत्तिन थाल्छु ।

त्यसपछि कसैले ढोका ढकढक्याएको सुन्छु । मलाई चेतनाको अनुभूति हुन्छ, त्यसैले म हतार हतार ढोकातिर दौडेर खोल्छु । मलाई अचम्म लाग्यो, ढोकामा कोही थिएन । त्यहाँ कोही नदेखेर म मर्न डराएँ । अर्को कुरा मलाई सम्झना छ, म भोलिपल्ट बिहान मेरो ओछ्यानमा उठेको छु ।