Written by: Prabal Dawadi - 29020, Grade V
Posted on: 29 November, 2021
१. परिचय
शान्तिको आत्मकथा एउटा सचित्र र रमाइलो कथा हो। यस कथाका लेखक विजयराज आचार्य हुन्। यस कथाको चित्राकर युवक श्रेष्ठ हुन्। यस कथाको प्रकाशक विवेक सृजनशील प्रकाशन प्रा.ली हाे। यस कथाको मुद्रक सम्झना प्रेस,ठमेल हो। यस कथाको पहिलो संस्कण २०५९ पुस र दोश्रो फागुन मा भएको थियो।
२.कथावस्तु
यस कथामा शान्तिका आमाबुबाले साहुको ऋण तिर्न नसकेर कमैयाको रूपमा तराई झरे । त्यै ठाउँमा शान्तिको जन्म भएको थियो । शान्ति ७ वर्षकी हुँदा उनलाई कमैयाको काम गर्न काठमाण्डौँ पठाइयो। उसको मालिक्निको डेरामाथि घरबेटिकाे एउटा ऊ जस्तै काम गर्ने केटी बस्थी । उसको नाम वसन्ती थियो । शान्तिको मालिक्नीकाे डेरातल मास्टर काका बस्नु हुन्थ्यो। एक दिन मास्टर काकाले दुवै जनालाई बोलाउनुभयो अनि तिमी हरू समय भएको बेला म सँग पढ्न आउनु भन्नुभयो। शान्तिको आफ्नो मालिक्नीलाई भनिन तर बसन्तिले भनी अनि उसको मालिक्नीले कराई अनि उसको शान्ति र मास्टर काकासँग भेट भएन। त्यसपछि शान्तिकी मालिक्नीले घर छाडी । ऊ पनि आफ्नो घर फर्की । ऊ शिक्षक भई । उसलाई एउटा चिट्ठी आयो त्यो वसन्तीको रहेछ उसले म काकाकहाँ गएर पढ्थेँ तर काका सरुवा हुनु भयो आफ्नो गाउँ फर्किनु भयो भनेर लेखेकी रहिछे । शान्तिलाई मास्टर काकासँग भेट्ने ठूलो चाहना थियो।
३.पात्र
यस कथाको मुख्य पात्रका रूपमा शान्ति मास्टर काका वसन्ती र मालिक्नी हरू आएका छन्। यस कथाको खराब पात्र वसन्तकी मालिक्नी र शान्तिकी मालिक्नी हुन् किनभने उनीहरूले मास्टर काकालाई नराम्रो भने र शान्ति र वसन्तलाई पढ्ने अवसर दिएनन्। यस कथाका असल पात्रको रूपमा मास्टर काका आएका छन् किनभने उनले आफ्नो समय मिलाएर शान्ति र वसन्तलाई पढाउँथे।
४.परिवेश
यस कथाको स्थलगत परिवेशको रूपमा शान्तिका बुबा आमा कमैया बसेको घर, शान्ति र वसन्तीले काम गर्ने घर र शान्तिले पढाउने विद्यालय आएका छन्।
५. निष्कर्ष वा सिफारिस
यो कथा म अरूहरूलाई पनि सिफारिस गर्न चाहन्छु किनकि यस कथाले पढाइको महत्व देखाएको छ र हामीले पढ्न को लागि सङ्घर्ष गर्नु पर्दछ भन्ने कुरा सिकाएको छ।
