Written by: Rishab Karki - 30024, Grade V
Posted on: 28 February, 2023
एउटा गाउँमा रामु नामको एउटा केटाे थियो। सबै मानिसले उसलाई सधैँ भेदभाव गरिरहन्थे । ऊ कुनै काम गर्न जाँदा वा कुनै सामान लिन जाँदा उसलाई रिस उठाउँने र गाली गर्ने गर्थे । एकदिन धारामा “रामु तिमीले पानी हाम्राेपछि मात्र लिन सक्छौ’’ यस्ता खाल्का वचन गर्थे। पहिला उसको किसानलाई पानी भर्न देऊ । एकदिन उसले एक जना बुढो मानिसलाई देख्यो । जसलाई गाउँलेहरूले भेदभाव गरेका थिए । ऊ उसलाई मद्दत गर्न गयो तर गाउँले पनि उसलाई देखेर हाँस्थे, किनभने ऊ गरिब केटा थियो । बुढा मान्छेले कामकाे अवस्था र ठाउँको अवस्था सोधे । उनले भने कि गाउँलेहरू सधैँ गरिब वा तल्लो जातको मान्छे देख्दा यस्तो अपहेलना गर्छन् । उनीहरूलाई नभन्नु तर गाउँलेहरूले पनि जिस्क्याउँछन् । एकदिन त्यस गाउँमा एउटा केटाे आयो । उसले राम्रो लुगा लगाएको थियो । त्यसैले गाउँलेहरू उसको नजिक गए, अभिवादन गरेर सोधे ‘के हो तिम्रो नाम ? उसले जवाफ दियो पल गाउँलेले भने, 'तिमी यहाँ किन छौ कसैले मेरो बुबालाई लिएर गएको छ । गाउँलेले भने ' तिम्राे बुबाको नाम के हो ? पल उसले जवाफ दियाे । मानिसलाई सानाे छ भनेर अनि गरिब छ भनेर हेप्नुहुँदैन । समयले घुँडा टेक्न सक्छ । सबै जना उसलाई हेर्न थाले । रामु आफ्नो घर गएर बुबासँग सहरमा जानुहोस् त्यहाँ भेदभाव हुँदैन भन्न थाल्याे । उसले भगवानलाई धन्यवाद दिँदै आफ्नो सहर जाने निर्णय सबैलाई सुनायाे । उसले साथीलाई फोन गर्याे । अनि रमेश गएर यो हाम्रो गाडीमा राख । गाउँलेले उसलाई माफी दिइसके । हाम्रो उपचारको लागि रामुले माफी माग्यो र माफी पायाे पनि । तिमीहरूले ममाथि भेदभाव गरेको बेला कसैले मलाई मद्दत गरेकाे थिएन । तिमीहरू सज्जन छैनाै । कथाले कर्मको नैतिकता सधैँ सिकाउँछ ।